- Ty jebany kur*a idioto, z kim sobie tak pogrywasz? Ja zawsze widziałem że jesteś niedojebany, ale ta twoja pizdowatość przechodzi ludzkie pojęcie - takie zdania wywrzeszczałem w twarz Axela leżącego na ziemi po swojej kontrze.

Moim następnym krokiem było upokorzenie mojego przeciwnika jak tylko się dało, dlatego kilkakrotnie poczęstowałem go slapem zostawiającym czerwoną pręgę na jego policzku. Następnie poczekałem aż wstanie i spróbowałem złapać go w pasie, na moje nieszczęście Axel skontrował to i zaszedł mnie od tyłu łapiąc w waist lock. Wziąłem więc rozbieg i wbiłem go tyłem w narożnik, po czym z zaskoczenia wykonałem piękny Pelé Kick. Curtis osunął się bez życia na liny, a ja przyłożyłem jego głowę do swojego krocza robiąc przy tym kilka ruchów biodrami. Publiczność zarechotała z uciechy, a na dodatkowe wyładowanie swojej frustracji posłałem słodkiego buziaczka do Paige, wykonując przy okazji gest sugerujący że po walce może mi obciągnąć. Po tej chwili dekoncentracji nastąpił Vertical Suplex sadowiący Ex-McGillicutty'ego na środku ringu, co dało mi szansę by obrócić go na brzuch i zapiąć Stylin' Crab. Środek ringu! Bez drogi ucieczki, a ja naciągam dźwignię coraz mocniej! Klep świnko! Klep!

___________________

Takie dziwne kolory bo slap to uniwersalny, Pele to signature move, veritical suplex to normal move, a Stylin' Crab to sub

Cofam poprzedni werdykt. Styles nie wykonał wymaganych 9 akcji na SM, a tylko 8. Cały poprzedni post Sydala zostaje unieważniony a inicjatywę przejmuje Axel.

Przykro mi Sydal, zasady to zasady.

Kontra prosta bo finisher prosty do skontrowania.

__________________

Ku*wa, znowu? Czy ten wypierdek nie wbije sobie do pustego łba że żeby wykonać finishing move na tak doświadczonym zawodniku jak ja, musi najpierw zrobić pod to odpowiednią podbudowę? No cóż, z kretyna nie zrobisz matematycznego geniusza, tak samo jak z piz*y nie zrobisz porządnego wrestlera. Pomimo zmęczenia i odczuwania bólu w każdej części ciała byłem świadom tego co planuje mój przeciwnik, kiedy złapał mnie za jedną nogę maksymalnie odchyliłem się w tył wyszarpując głowę z uchwytu, w czym pomógł wszechobecny pot, po czym sam złapałem Ex-McGillycutty'ego za głowę i przerollowałem się do tyłu łapiąc nogę Axela i zakładając dość specyficzny Small Package.

"This is awesome!" - takie chanty wydzierały się z gardeł tysięcy fanów zgromadzonych na arenie. Nikt kto przyszedł na dzisiejszą galę na pewno nie zawiódł się na widowisku, a to z powodu dwóch aktorów tworzących wspaniały spektakl. Jednak w każdym takim wydarzeniu może być tylko jedna wielka gwiazda, ja jestem tą gwiazdą. Po tym jak Axel odbił po pinie przeczesałem spocone włosy i rozejrzałem się zamglonym włosem dookoła. Wszystko zlewało się w całość, a ja powiedziałem do siebie: "Dawaj AJ, do cholery!". Łatwiej powiedzieć niż zrobić, tym bardziej że mój przeciwnik jest dużo bardziej wypoczęty. Curtis podniósł się szybciej niż ja i już ruszył w moim kierunku. Leżąc na plecach nie mogłem zrobić za wiele, ale momentalnie do głowy wpadł mi pomysł, który wykorzystał moje doświadczenie, oraz przewagę w szybkości. Gdy Ex-McGillicutty był naprawdę blisko gwałtownie podkurczyłem nogi i wybiłem się na rękach zahaczając głowę rywala i wykonując Kip-Up Hurricanranę.

Axel łupnął na matę jak worek kartofli, a ja czym prędzej podniosłem się przy pomocy lin i krzyknąłem "Stay down!" do leżącego przeciwnika. To była moja chwila, nie mogłem tego znowu spierdolić, nie tym razem. Rozejrzałem się po trybunach i poczęstowałem rodzinną publiczność Curtisa środkowym palcem za co oczywiście otrzymałem stosowną reakcję widzów. Nie mogłem dalej zwlekać z działaniami. Z trudem udało mi się podnieść Axela, a jeszcze większy wysiłek musiałem włożyć w usadzenie go na narożniku. Następnie poczęstowałem go kilkoma uderzeniami, upewniając się że nie zdobędzie się na żaden bohaterski wyczyn, po czym wdrapałem się na szczyt kornera i złapałem głowę mojego przeciwnika pod pachę pozwalając sobie na posłanie buziaka do Paige. Kosztowalo mnie to wykonanie planowanej akcji, ponieważ Curtis poczęstował mnie kilkoma uderzeniami w brzuch, które zrzuciły mnie z narożnika. To jednak był tylko zryw rozpaczy, ponieważ w przypływie adrenaliny wzbiłem się w powietrze częstując przeciwnika Jumping Enzuigiri. Zapał Axela zgasł jak zapałka, kiedy ten przechylił się do przodu, bez kontaktu z rzeczywistością. Umożliwiło mi to złapanie go w pasie i uniesienie do góry przez co ściągnąłem go z narożnika. Mając rywala w takiej pozycji z wysiłkiem przeniosłem go na środek ringu i zablokowałem jego ręce. To ten moment! Swag Clash trafione! Po trybunach rozniosło się głośne "Ouch!", a ja przekręciłem się do pozycji w której barki przeciwnika dotykały białej maty. Czy to koniec tego emocjonującego starcia?

Słowa: 378
Limit: 28/30

To co się działo w ringu było niesamowite. W jednej chwili mogłem zostać zwycięzcą, ale i też przegranym, po tym, jak AJ przerolował mnie do pinu, lecz na szczęście odkopałem. W życiu bym sobie nie pomyślał, że Swag mógłby mi w takim stopniu zagrozić. Byłem pewny tego, iż spokojnie będę mógł go wykończyć, lecz rzeczywistość była inna. Pluje sobie teraz w brodę za to, że tak zlekceważyłem mojego przeciwnika, jeszcze chwila i mógłbym ponieść tego konsekwencje w postaci porażki. Na szczęście walka nadal trwa i mogę jeszcze wykonać swe zadanie, jakim jest zwycięstwo w dzisiejszej walce. Ataki rywala dały mi się we znaki, ale z jego stanem także nie było tak kolorowo. Leżeliśmy na macie bez ruchu, a fani wykrzykiwali moje imię, zdzierając sobie przy tym gardła, aby mnie jak najbardziej wspomóc. Publiczność po chwili myślała, że nie słyszę ich, ale ja dobrze odbierałem od nich to co do mnie mówią, słyszałem ich i ich doping wspomagał mnie mentalnie. Zacisnąłem pięść, wziąłem głęboki oddech i powiedziałem do siebie ''Dajesz Axel ! To jest twój moment''. Po tych słowach zerwałem się z maty, aby podnieść się, wychodziło to mozolnie, ale byłem coraz bliżej powstania. Niestety mój przeciwnik także się podniósł i byliśmy tuż obok siebie na kolanach. Postanowiłem wykorzystać w sposób należyty ten fakt. Zatem wnet wymierzyłem pięść prosto w twarz przeciwnika, lecz po chwili on mi oddał, zatem ja ponownie wyprowadziłem prawy, a on znów oddał i tak na przemian wraz z uderzeniem Swag'a nastąpił okrzyk fanów ''Boo'', a na mój ''Yea''. Te okrzyki dodawały temu widowisku ''smaczku'', przez co emocje były jeszcze większe. Niespodziewanie Swagest One wyprowadził mi trzy punche, po czym powstał i odbił się od lin. Fanów ten fakt zmartwił, a mnie przybił i zdenerwował. Negatywna energia we mnie rosła i rosła, a gdy ujrzałem widok biegnącego rywala w moją stronę to coś we mnie jakby wybuchło i urodziło się na nowo. Momentalnie podniosłem się i przechwyciłem głowę rywala, aby wymierzyć mu iście perfekcyjną akcję jaką jest w Hangman's Facebuster. Ex Styles padł na iście śnieżnobiałą matę z dużym impetem, a ja wnet rzuciłem się na niego i przypiąłem go wyczekując na trzy walnięcia w podłoże.