Leżałem teraz w ringu całkowicie wyczerpany. Pocieszałem się tym, że mój przeciwnik był jednak już tylko wrakiem człowieka.  Początkowa zniewaga i całkowity brak szacunku, jakim mnie obdarzył, odwróciły się przeciw niemu. Nie był chyba do końca świadomy z kim ma do czynienia. Stanął w szranki z legendą tej organizacji. Prawdziwym Deadmanem, który nie zwykł przegrywać z byle kim. Przecież to ja sprawiam, że każdy wojownik, który wejdzie ze mną do ringu staje się zwykłą, szmacianą lalką. Mną podczas walk nie kieruje pycha i duma, mną kierują moce z zaświatów, których zwykły śmiertelnik nie jest w stanie sobie nawet wyobrazić, a co dopiero je poczuć. Te moce powoli się wyczerpywały, dlatego potrzebowałem świeżej duszy, aby móc spokojnie wrócić do doliny śmierci i odpocząć, po tym trudnym i przedłużającym się pojedynku, aby móc spokojnie obmyślać plan mojej zemsty. Tylko to już się dla mnie liczyło. Jednak najpierw musiałem ukarać młokosa, by nigdy więcej nie próbował mnie znieważyć. Za chwilę Ambrose dołączy do Fandango, jako przestroga dla każdego, kto spróbuje zadrzeć z wysłannikiem Doliny Śmierci.Po chwili odpoczynku uświadomiłem sobie, że muszę po raz kolejny poderwać się i resztki sił skupić na zapięciu ostatecznej dźwigni. Przecież słynę z niewiarygodnych powrotów
i wychodzenia z sytuacji beznadziejnych. Nie raz moi przeciwnicy nie mogli uwierzyć, że udało mi się jeszcze wskrzesać resztki energii, aby się podnieść, czy skontrować. Tak też miało być i tym razem. Okrzyki publiczności działały na mnie pobudzająco. Nie wiem jak, ale czerpałem z nich dodatkowy ładunek, który pozwolił mi przybrać charakterystyczną pozycje, by potem wstać na równe nogi. Musiałem kolejny raz oprzeć się o liny, co samo w sobie już uwłaszczało mojej niezniszczalnej postawie.  Z tego powodu wzrosła we mnie gigantyczna złość, którą postanowiłem wyładować na Ambrosie. Był teraz całkowicie zależny ode mnie. Nie zastanawiając się długo, podciągnąłem go dla pewności na środek ringu, stanąłem przy jego głowie i wszystkie siły, które mi pozostały skupiłem na silnym uścisku Hell’s Gate.

Jego krzyk rozniósł się po całej hali. Nie pozostało mu nic innego, jak w końcu się poddać i dołączyć do długiej listy ofiar…

REG: 50HE, 13FL