Nowy tydzień się rozpoczął, a ja wciąż nie dostałem tego co mi się należy.  Edge i Ryback nadal beztrosko pałętają się po tym świecie, gdy z kolei ich dusze powinny być już moje.. Kiedy wreszcie przyjdzie czas na zemstę, nie pozostawię im najmniejszych złudzeń, a to co zrobiłem w zeszłym tygodniu z Fandango..to był tylko przedsmak tego, co czeka tych dwóch bezwartościowych tchórzy.  Zanim jednak to się dokona, muszę stoczyć dzisiaj pojedynek z obecnym mistrzem WWE.. Ciekawe, czy jest tak dobry jak mówią na zapleczu, czy jednak jest to zwykły żółtodziób, który faktycznie ma więcej szczęścia niż umiejętności…jedno jest pewne. Będzie to godne starcie, a na przetarcie nie mogłem dostać lepszego przeciwnika niż aktualny WWE Champion.
Ambrose stał już w ringu z szyderczym uśmiechem na twarzy i z pasem na ramieniu. Nadszedł czas, by pokazał pełnię swoich możliwości ,  albo od razu się poddał…Gdy Bramy Piekieł się zamknął, cierpienie będzie ogromne..

Światła na arenie przygasły, dzwony zabiły, a publiczność wybuchła ogromnym cherem. Pioruny i kłęby dymu zwiastowały tylko jedno..

Ambrose był gotowy na przepotężne i ciężkie starcie, a ja miałem wrażenie, aczkolwiek było to dziwne, że gdy już znalazłem się w ringu,w jego oczach ujrzałem szacunek dla mojej osoby. Mimo, iż nie grał do końca fair, w końcu był mistrzem. I miał zmierzyć się z legendą. Czas sprawdzić, na ile moje przypuszczenia były prawdziwe.
Czas rozpocząć walkę…

Nie dam rady napisać posta do 12, więc proszę o przedłużenie czasu do północy..

Edit: mogę się nieco spóźnić

Przede mną stał The Undertaker. To moja pierwsza walka z legendą. Jak się zachować? Atakować od razu czy może najpierw go podenerwować? Ten...człowiek był dla mnie chodzącą zagadką. Na każdy pojedynek miał dobraną zupełnie inną taktykę. Rozszyfrować Grabarza to jest nie lada sztuka, a czy ja już ją opanowałem? - myślałem wpatrując się w personę Takera zdejmującego płaszcz i kapelusz. Moment, gdy arena odzyskała swoje barwy, spowodował ciarki na moim ciele. Z jednej strony byłem przerażony, a z drugiej podekscytowany. Choć nie mogłem doczekać się gongu, moim zadaniem było uspokoić się i rozważnie rozpocząć nadchodzącą batalię...

- Jesteś gotowy Ambrose?
- Jak nigdy. - odpowiedziałem pewny siebie, po czym zacząłem uśmiechać się w stronę mojego dwumetrowego przeciwnika.

W tym momencie wszystkie formalności zostały załatwione. Sędzia wkrótce nakazał uderzyć w gong, a starcie w końcu się zaczęło.

Zaczęliśmy krążyć po ringu. Taker z pełną gardą za wszelką cenę chciał sprowadzić mnie do narożnika. Szybko musiałem coś wymyślić. "Ok, Taker." - powiedziałem cicho, a następnie zrobiłem tak jak chciał sam grabarz. Będąc już w "pułapce" czekałem, aż Mark będzie próbował zadać mi pierwszy cios i kiedy podniósł na mnie pięść, dynamicznie przeszedłem pod jego ręką, aby później złapać go we własną sieć i zacząć go oklepywać. Liczna ilość punchy i stompów spowodowała, że The Undertaker bezradnie leżał w narożniku. Jeden... Dwa... Trzy... - liczył sędzia. Kiedy usłyszałem "cztery" natychmiast zaprzestałem ataków. Po chwili odpoczynku, przechwyciłem Takera i wysłałem go na liny za pomocą irish whip. Andrzej pędził z dużą prędkością, więc gdy wracał do mnie, powaliłem go Dropkickiem. Widząc, że udało mi się dokonać wielkiego czynu, wstałem prędko i stojąc z lekkim uśmieszkiem nad ciałem mojej zdobyczy wykonałem później solidny Elbow Drop.

- Co teraz, Taker?! CO TERAZ?! - krzyczałem pewny siebie bez poczucia zagrożenia.

Uśmiech na mojej twarzy szybko się ukazał. To był dobry znak. Poprawiłem więc włosy i nie zaprzestając ataków, kontynuowałem to co zacząłem. Mark był na kolanach. Musiałem się pośpieszyć aby nie stracić inicjatywy. Popędziłem więc w kierunku Callawaya i powitałem go punchem. Później przejąłem jego głowę, wyciągnąłem język i podczas wykrzyknięcia słowa "GOLD!" wykonałem Snap DDT!

- Wasz bohater upadł, haha! - powiedziałem do pierwszego lepszego fana z widowni, lądując potem na linach w celu odpoczynku.

(Ragarot nie dał posta, więc nie będę się jakoś rozpisywać)

Wisząc na linach, szybko się zerwałem, a następnie wszedłem na narożnik. Tam z litością popatrzyłem na The Undertakera i chwilę potem wykonałem Diving Elbow Drop. Po udanym łokciu, wstałem niczym Shawn Michaels i dodałem Fist Drop. Powoli pojawiało się zmęczenie, zacząłem lekko dyszeć. Podjąłem wtedy pierwszą próbę wygrania tego matchu - przeciągnąłem Takera na środek ringu i zapiąłem Bridging Victimizer.

Jest źle. Pozwoliłem się całkowicie zdominować, jak jakiś młokos. Chyba za bardzo intensywnie myślę o chęci zemsty , a nie skupiam się na aktualnym pojedynku. Nie mogę pozwalać by kolejny śmiertelnik okazał mi brak szacunku. Poczuł się pewny siebie, ale jednocześnie był już lekko zmęczony początkiem walki. Zyskał niestety nade mną przewagę i już próbował mnie poddać. Nie tak łatwo jest ze mna wygrać , a już na pewno nie odklepie po byle czym.
Ambrose zapiął mi Bridging Victimizer na środku ringu. Mimo chwilowego bólu wziąłem się w garść
i przeszedłem do kontry. Chwyt nie był zbyt mocny, bo dało mu się o dziwo we znaki zmęczenie. Miałem wolne obie nogi i rękę, dlatego postanowiłem podeprzeć się na nich przyjmując pozycję klęczącą. Jestem od niego silniejszy, więc automatycznie Champion musiał wstawać razem ze mną. Po chwili siłowania byłem już na nogach.  Poczułem przypływ adrenaliny i złości, ale tym razem skierowanej na zadufanego Ambrosa. Wolną ręką zadałem mu dwa silne Punche w bok, co nieco rozluźniło uchwyt,dlatego wiec szybko starałem się pójść za ciosem , toteż wykonałem mu Sidewalk Slam, po którym uwolniłem się z dźwigni.W tym momencie właśnie wróciłem do gry.



(Przy pisaniu wyjścia z dźwigni opierałem się na linkdofilmika tym filmiku. Konkretnie na samym Victimerze [cz. 1: 39])

(Edit poprawienie błędu logicznego, przez moje niedopatrzenie i niewiedzę )

Ostatnio edytowany przez Ragarot (2013-06-03 21:03:23)

Dalej!

Proszę o wydłużenie czasu do godziny 20 dnia jutrzejszego. Jestem zawalony robotą i niestety nie dam rady się wyrobić Licze na wyrozumiałość Z góry dziękuje