Wchodzę

Loka Loka Loka Koka

GonG kto ładniej max 700 słów

Także się spóźnię, gdyż jutro kończę lekcję o czwartej i posta napiszę dopiero wieczorem

Post, by się się pojawił, ale kończyłem jeszcze walkę na poprzednim RAW i wtorki mam zajebane ; / Proszę o przedłużenie czasu do 22. Więcej to się nie zdarzy ;*

Czy ja śnie, czy to może być prawda? Nie wiem i raczej wam tego wam nie powiem, zaś pewny jestem, że jestem tu dziś razem z wami, by stanąć w pojedynku o Mistrzostwo Stanów Zjednoczonych z dwa niebezpiecznymi zawodnikami. Można by powiedzieć, że moje marzenia się spełniają. Wiele czasu, chwil poświeciłem by dotrzeć na sam szczyt. Praca, treningi, wiele godzin spędzonych na siłowni to wszystko składa się w jedna wspólną całość. Tydzień temu pokonałem jedną z najjaśniejszych gwiazd tej federacji CM Punka, a już tydzień później została mi dana szansa walki o jeden z trofeów tej federacji. Wyróżnienie? Wyśle, że tak. Federacja wreszcie doceniła mój trud oraz ciężką drogę, na której spotkałem wiele przeszkód, ale przeskoczyłem je i nie poddałem się tylko walczyłem do samego końca. Dziś będzie podobnie, wygram to, albo zginę. Takie jest moje oświadczenie. Przez wszys­tkie te ty­siącle­cia ludziom nie udało się roz­gryźć za­gad­ki, jaką jest miłość. Na ile jest sprawą ciała, a na ile umysłu? Ile w niej przy­pad­ku, a ile przez­nacze­nia? Dlacze­go związki dos­ko­nałe się roz­pa­dają, a te po­zor­nie niemożli­wie trwają w naj­lep­sze? Ludzie nie zna­leźli od­po­wie­dzi na te py­tania i ja też ich nie znam. Miłość po pros­tu jest al­bo jej nie ma. Mogę wam dziś w prost powiedzieć, że poznałem kogoś i moja miłość rozpala się z każda chwila spęczona z tą osobą. Wrestling to mój kochanek, którego wielbię, miłuje, kocham. Nie wiem jak to określić, będąc w ringu czuję się jak w domu, jakby ktoś podpalał moje serce rozgrzewając je do granic możliwości. Wspaniały okres w mojej karierze, która nabrała idealnego toru. Poklepałem się po buzi, by obudzić wszystkie drzemiące komórki. Muszę skupić się w 100%. Jeden nie kontrolowany ruch i wszystko może przepaść, minąć z jedna chwilą czy tez prysnąć jak bańka mydlana i nigdy nie powrócić. Już wielu przegrywało swoje walki tracąc koncentracje, a ja nie mam zamiaru dotłaczać do tego zacnego grona. Moja przemyślenia niczym huragan Katrina rozwiał ten metaliczny dźwięk, który popieścił moje uszka i zmobilizował do rozpoczęcia tej batalii. Jest nas trzech, to nie lada problem, trzeba być uważnym i dokładnie przyglądać się temu co się dzieje, jeden nie pożądany ruch i już cie niema, już się nie liczysz. Ruszyłem w stronę mistrza - Rendy'ego Ortona. Mój plan jest jasny i prosty - Choć na chwile pozbyć się jednego zawodnika z ringu. Ostatnie kroki można zaliczyć do truchtu, zakończonego cudownym i jakże soczystym Clothesline, który wbił go w mate. Nie ociągając się podniosłem go i zafundowałem lot w jedna stronę po za ring. Błyskawicznie się odwróciłem. Rey lekko spóźnił reakcje i ruszył na mnie. Mam mało czasu, a praktycznie jego brak. Szybka kontra. Wyskoczyłem do góry i odruchowo wyprostowałem nogi, na które biedny oponent musiała się nadziać. DropKick! Pierwsze koty za płoty. Publika ponownie mnie podbudował po przez okrzyki i piski, które falami zlatują na moja osobę. Nie wyobrażacie sobie jakie to wspaniałe uczucie, kiedy tysiące osób patrzą na ciebie próbują nakryć cię na błędzie ,a po chwili gratulują czynność jaka wykonałeś. To niesamowite. Kolejna rzecz, która rozpala mnie w tej rozrywce sportowej. Mały zamaskowany oponent, szybko zdołał się podnieść, byłem przygotowany na taką sytuację. Momentalnie skarciłem go punchem, który zatarł się na jego twarzy, a po chwili dołożyłem kolanko, wbite prosto w podbrzusze. Mysterio zakaszlał i zgiął się w pół, a ja wykorzystując tę chwilę nie uwagi posłałem go na liny poprzez mocne szarpniecie i akcję zwaną Irish Whip. Maluch powrócił do mnie ze zdwojoną prędkością. Przechwyciłem go w biegu, wyniosłem ponad moje ciało i nie puszczając przygwoździłem do maty. Spinebuster został zainkasowany na zamaskowanym wojowniku. A jak ta walka potoczy się dalej? Tego możemy się już tylko domyślać. Myślę, że szanse są wyrównane i każdy może to wygrać, ale tak na prawdę szalę zwycięstwa może przeważyć spryt, który niestety nie należy do moich atutów, ale szybko się uczę i obiecuje, postaram się ze wszystkich sił by wyjść dziś z hali z Mistrzostwem Ameryki na ramieniu. Jak to powiadał mój wujo: "Żaden wiatr nie jest dob­ry dla okrętu, który nie zna por­tu swe­go przeznaczenia.". Przez­nacze­nie zaz­wyczaj cze­ka tuż za ro­giem. Jak­by było kie­szon­kowcem, dziwką al­bo sprze­dawcą losów na lo­terię: to je­go naj­częstsze wciele­nia. Do drzwi nasze­go do­mu nig­dy nie za­puka. Trze­ba za nim ruszyć.

O tak ! Pokazałem im kto tutaj jest mistrzem. Walka zdecydowanie idzie po mojej myśli, wystarczy trzymać te tempo i pas wraca do mnie. Ale muszę być ostrożny, gdyż w każdej chwili Goldust, lub Rey mogą mnie zaskoczyć. Dostrzegłem, że Złoty, jest już na apronie, zatem wnet wymierzyłem mu Dropkick eliminując go z apronu kwadratowego pierścienia. Teraz na spokojnie mogę wykończyć mojego zeszłotygodniowego pogromce - Reya Mysterio. Luchador już wstał, zatem momentalnie rzuciłem się na niego z Lou Thesz Press wymierzając mu brutalną serię uderzeń z pięści prosto w twarz. Ale to jeszcze nie koniec. To nie wszystko co przygotowałem dla zawodnika rodem z Meksyku. Chciałem go upokorzyć. Potrzebowałem czegoś naprawdę mocnego. Wpadł mi do głowy pewny pomysł, i mam zamiar go wykorzystać. Podniosłem opponenta, następnie wyniosłem go do góry, pod Millitary Press. Popisywałem się robiąc sztangę z delikwenta, po czym zrzuciłem go na dół, co stworzyło nam Millitary Press Slam. I tym oto sposobem jestem coraz bliżej zwycięstwa, fani zaczynają na mnie buczeć, a ja nie zwracając na to uwagi, zaczynam pozować do nich, poprzez pozę Adonisa

Nie mogę się nacieszyć faktem, że niszczę w ringu byłego mistrza WWE i osobnika, który pokonał najdłużej panującego mistrza WWE. Takie chwile zdarzają się bardzo rzadko, ale nie w mojej karierze. Gdyż jestem zdolny do wszystkiego i nie jedna osoba już o tym się przekonała. Czekam, aż Goldust wejdzie do ringu. Już jest w kwadratowym pierścieniu, wstał, mozolnie, ale jednak to zrobił. Zaś ja wykazałem się sprytem, kopnęłem go w brzuch, rywal złozył się w pół, dzięki czemu wykonałem DDT. Tak podstawowa akcja, a robi nawet wrażenie. No cóż... Każda akcja w moim wykonaniu robi wrażenie. Czas to wszystko powoli kończyć, ale zanim to zrobię, muszę się jeszcze zemścić na Rey'u, który naprawdę tydzień temu mnie zdenerował tym, że zdołał mnie odliczyć. Muszę wszystkim fanom pokazać, że w tym dniu Oscarowi sprzyjało szczęście, ale dziś go opuściło. Tego dnia bogowie mu nie sprzyjają. Pokaże Guiterrezowi co siedzi we mnie środku, za pomocą ataku, który może się zdawać dla wszystkich czymś zwykłym, ale dla mnie to jest coś więcej niż coś zwykłego, dla mnie to zemsta na Rey'u za jego złe czyny wobec mnie. Podchodzę do rozłożengo przeciwnika, leżącego na macie, a następnie wymierzam mu moje stompy na każdą jego część ciała, czyli Orton Stomps (Um.Technics). Mysterio cierpiał z bólu i chciał się trzymać, za każdą skrzywdzoną jego część ciała, ale to było praktycznie niemożliwe. Więc łapał się za część, która najbardziej ucierpiała, czyli okolice żeber. Gdyż wiele akcji zainkasował, które sparawiały mu ból, właśnie w owym miejscu. Czas powoli kończyć, ten jakże jednostronny pojedynek. Przeciągam zamaskowanego człowieczka na środek ringu, a następnie zapinam jeden z najmocniejszych submissionów z mojego arsenału, czyli Sleeper Hold with Bodyscissors (Um.Give Up), mając nadzieję, że Mysterio odklepe i że przez kolejny miesiac będę dzierżył pas na swoim ramieniu