AWESOME

Ostatnio edytowany przez Axron (2012-12-22 18:33:52)

W końcu nadeszła wiekopomna chwilka, starcie która ma rozpocząć nową erę - erę największego mistrza WWE - mnie. Stałem wpatrując się w pas który uniósł sędzia, mój przeciwnik wyglądał na pewnego siebie. (2) Starałem się wyglądać możliwe jak najgroźniej i najbardziej pewnie siebie, była to jednak jedynie swego rodzaju maska ukrywające me prawdziwe emocje. (3) Prawda była taka, że bałem się The Rocka, ciągle starałem się odpierać myśl, że mogę tą walkę przegrać, wciąż powtarzałem sobie w myślach, że jestem lepszy, że jestem niesamowity. (4) Aby nieco ulżyć emocją zacząłem nerwowo podskakiwać niczym jakiś bokser przy okazji rozgrzewając nadgarstki. (5) Chwilę potem sędzia opuścił pas oddał go zapowiadaczowi po czym wykonał pewien gest sygnalizujący, że czas aby rozpocząć walkę.... padł gong. (6) Od razu zrobiłem wypad do przodu wchodząc w klincz z Dwayne'm, wiedziałem, że jestem od niego nieco słabszy toteż postanowiłem nie pozostawać w nim długo, podniosłem jego ręce do góry odsłaniając jego tors po czym uderzył kolanem w lukę w jego obronie. (7) Rock zgiął się, a ja korzystając z sytuacji wyprowadziłem potężne uderzenie łokciem w kark rywala po czym dołożyłem jeszcze dwa punche. (8) Uśmiechnąłem się delikatnie po tym wszystkim, widząc, że póki co ta walka należy do mnie i to ja kontroluję sytuacje. (9) Popchnąłem rywala na linki, naprężyłem go na nich po czym posłałem go Irish Whipp'em na te przeciwległe. On odbił się od nich a gdy wracał w moim kierunku wykonałem clothesline, rywal zaliczył uderzenie o matę ale szybko się odniósł postanowiłem ponowić atak, ponownie odbiłem się od lin i pomknąłem w stronę sparingpartnera tym razem powaliłem go Big Boot'em.. (10) Johnson z impetem uderzył o matę, ja klęczałem nad nim idiotycznie się uśmiechając, podniosłem się, tak samo jak on uczynił. (11)Było jeszcze stanowczo zbyt wcześnie na wylegiwanie się na ringu. (12) Starałem się zajść go od tyłu, gdy ten poruszał się po ringu ja ciągle starałem się znaleźć za jego plecami, gdy w końcu to się mi udało dopadłem do rywala i wykonałem Inverted Headlock Backbreaker followed to Neckbreaker. (13) Od razu po wykonaniu akcji poderwałem się na równe nogi, wpatrywałem się w leżącego rywala tak jakbym chciał go zabić. (14) Nienawidziłem go, mimo, że tak naprawdę nic mi nie zrobiłem, po prostu nienawidziłem go za to, że ma coś co należy się tylko i wyłącznie mnie - WWE Championship. (15) Mimo tego, że aktualnie walka należała do mnie to i tak wciąż bałem się przeciwnika, przecież w każdej chwili może wstać i co wtedy? (16) Co jeżeli to on przejmie inicjatywę, co jak zapnie mi jakiś straszliwy submission, co jak wykona mi swoją akcję kończącą? (17) Czy wtedy będę sobie w stanie poradzic? (18) Te myśli nawiedzały mój umysł, przy okazji mnie prześladując w tym momencie przestało to być jednak ważne ponieważ mój przeciwnik podniósł się na nogi, teraz mam okazję którą muszę wykorzystać! (19) Uderzyłem rywala w twarz, raz, drugi trzeci a na koniec zrobiłem przy okazji obrót i wykonałem najlepsze z moich uderzeń zwane Dicus Punch.(20)

Czekałem na ten dzień cztery tygodnie, które zdawały się snuć w nieskończoność. Robiłem to w jednym celu - aby wreszcie w uczciwym pojedynku, skopać małpi zadek Miz'a, który przez ostatni czas uprzykrzał mi moje zawodowe życie. Teraz mam niepowtarzalną okazję, aby to zrobić, pokazując przy tym, że jestem godny miana najlepszego zawodnika WWE, o czym świadczy dumnie dzierżony na mym ramieniu pas. Oddałem go arbitrowi, odprowadzając go wzrokiem, a następnie kierując go w stronę dwóch oczu Mizanin'a, który po ostatnich popisach na RAW - wygląda na bardzo pewnego siebie. Nagle zabrzmiał gong, którego dźwięk szybko wpadł do mych uszu i w takim samym tempie rozprzestrzenił się po wypełnionej po brzegi hali. Szybko pomknąłem w stronę Mike'a, doprowadzając do starcia siłowego powszechnie znanego jako klincz, w wyniku czego przepchnąłem oponenta do pobliskiego narożnika, gdzie bestialsko potraktowałem jego tułów serią niemiłosiernych punch'y. Sędzia doliczył do czterech, toteż zaprzestałem owej czynności i ująłem prawą dłoń swojego rywala, aby przepotężnym irish whip'em odbić go od przeciwległego corner'a. Kiedy to się stało, pomknąłem w jego stronę, szybko go objąłem i wykonałem godny podziwu Overhead Belly to Belly Suplex! Zwycięzca Elimination Chamber zgodnie z moim niecnym zamiarem wylądował nieopodal lin, co sprowokowało mnie do szybkiego powstania i wykonania catapult'y, dzięki której szyja Mr. Awesome'a miała bezpośredni kontakt z najwyższą liną. Nie wiem, co było w tym zagraniu najlepsze - czy to, że sprawiło to ból oponenta, czy może jego zabawne okazywanie cierpienia na macie kwadratowego pierścienia? Nie miałbym sumienia patrzeć, jak po niej wije, toteż podniosłem go i zgiąłem go w pół, kopiąc w podbrzusze, a następnie wykonałem szybkie i jakże efektywne Snap DDT! Wstałem za pomocą "sprężynki", co momentalnie postawiło na nogi moich fanów, którzy zaczęli posyłać w moją stronie ogromny pop. Awesome One zaczął wstawać, a ja zastanawiałem się nad tym, czy mam się dać ponieść memu zwierzęcemu charakterowi, który ukazuje się często w wręcz bestialskim sposobie walki? Szybko zdecydowałem i rzuciłem się na rywala niczym byk sprowokowany czerwoną płachtą i uświadomiłem mu, jak twarda jest mata poza ringiem, ponieważ to na niej wylądował, po clothesline wyrzucającym go z kwadratowego pierścienia. Ustawiłem się w odpowiedniej pozie, zamknąłem oczy i zacząłem "wąchać" powietrze, wykonując jakże charakterystyczny dla siebie taunt, który szybko zwiększył ilość decybeli wydawanych przez publiczność w ogromnej hali. Nie zwracałem uwagi na odliczającego sędziego, który nie miał za dużo pracy w tym aspekcie, albowiem mój oponent wrócił do ringu i wściekły rzucił się na mnie z clothesline'm, którego sprytnie ominąłem, przechodząc mu pod ręką. Kiedy Miz do mnie wrócił, momentalnie wyskoczyłem i gwałtownie wystawiłem nogi w jego stronę [Dropkick]! Ów dwunożne kopnięcie spełniło swe zadanie, bowiem zostało kolejnym powodem upadku wrogiego mi wrestler'a. Kolejny raz użyłem "sprężynki" do wstania, a następnie przyłożyłem ucho nad Mizanin'em, co prawda chęć jego dalszego upokarzania mnie nęciła, jednakże musiałem oprzeć się o pobliskie liny i zregenerować poziom tlenu w płucach.

Zaraz po chwilowym odpoczynku, szybko doskoczyłem do leżącego Mizanin'a i zacząłem nękać go niemiłosierną serią stomp'ów. Pomyślny atak tylko zdeterminował mnie do kolejnych. Mike się podniósł, więc szybko odbiłem się od lin i potraktowałem go Jumping Clothesline'm, by zaraz wstać. Tym razem - aby nie spowalniać tempa walki - musiałem postawić go na nogi, a następnie szybko przechwycić w odpowiedni zapaśniczy chwyt i wykonać Fisherman's Suplex. Następnym moim ruchem była pomoc w podniesieniu się Mr. Awesome'a, którego zdzieliłem lekceważącym slap'em, aby wysłać go na liny za pomocą irish whip'a. Ten wróciwszy, otrzymał godny podziwu Powerslam, dzięki któremu uciszyłem buczących fanów mego oponenta.

Jestem na fali, co oznacza więcej emocjonujących akcji i bolesnych rzutów o matę kwadratowego pierścienia. Szybko wróciłem do Miz'a, którego podniosłem i wykonałem charakterystyczną dla siebie serię punch'y, doprowadzając go do narożnika. Ten odbił się od corner'a i natrafił wprost na gut kick, abym zaraz mógł przejąć jego głowę, a następnie rękę i wykonać Fisherman's Suplex, jednakże bez automatycznego przypięcia. Zacząłem wąchać powietrze, znowuż to pobudzając moich fanów, którzy od razu nagrodzili mnie za to dużym pop'em. Podniosłem Mike'a, którego chwilę potem objąłem i doprowadziłem do dewastującego Overhead Belly to Belly Suplexa. Zaczekałem, aż Awesome One wstał, a kiedy to się stało znowuż to sprowadziłem go na matę, a to za pomocą Dropkicka wymierzonego wprost w plecy!

Miz oberwał kolejną dawkę bólu ode mnie, starego weterana wrestlingu, który nie da się przechytrzyć byle jakiemu pyszałkowi. Szybko podniosłem Mizanin'a cierpiącego jeszcze po poprzednim ataku i wyniosłem go, aby zaraz po raz kolejny sprowadzić na matę za pomocą Running Shoulderbreakera [UM. Technics]! Mike leżał, a ja skrzętnie ustawiłem się za jego osobą. Ten - niczego nieświadomy - wstał, a zaraz potem otrzymał wręcz błyskawiczny Dropkick w plecy, po czym upadł na matę kwadratowego pierścienia, a ja wstałem za pomocą "sprężynki", aby uświetnić tą chwilę. Podniosłem mojego oponenta, aby nie dawać mu żadnego czasu na jakikolwiek odpoczynek, posłałem na liny, a ten wróciwszy otrzymał People's Spinebuster'a! Bezproblemowo wstałem i oparłem się o liny, aby zregenerować siły.

48h! Dropkick wykonany, tak jak i People's Spinebuster! The Rock przymierza się do wykończenia Miza!