Punk próbuje zapiąć mi swoją koronkową dźwignię. Niestety dla niego, jestem specjalistą z wychodzenia z takowych opresji, a wyjście z tego, niezałożonego jeszcze uchwytu jest banalnie proste. Wykorzystując fakt, iż Punk dopiero próbuje zapiąć mi dźwignię na rękę, punchuję go wolną, prawą kończyną kilkanaście razy w głowę, przez co opponent przerywa próbę założenia mi dźwigni. Po kontrze próbuję się szybko podnieść, aby uniknąć przyjmowania kolejnych ataków.

Po wyjściu z potwornych opresji od razu wyturlałem się z ringu, by uniknąć ataków ze strony rywala i opłacało mi się to, gdyż Punk z daleka postraszył mnie high Kickiem, który na moje szczęście został chybiony. (1) Będąc poza ringiem, staram się rozciągnąć obolałą rękę i odstrzelić wcześniej zablokowany kark, aby wskoczył w odpowiednie miejsce na głowie i nie stanowił mi problemu w dalszej potyczce. (2) Sędzia zaczął mnie wyliczać, lecz zobaczył w tym samym momencie wychodzącego za ring opponenta, który przerwał mu ową czynność i zmusił go do liczenia od zera. (3) Punk będąc przy mnie od razu wyszedł z inicjatywą punchu, an który mu odpowiedziałem tym samym, uderzaliśmy się pięść za pięść, żaden z Nas nie chciał odpuścić, a publika wiernie krzyczała „boo-yeah”, oczywiście w moją stronę pozytywnie. (4) Jesteśmy tak wycieńczeni,  że żaden z Nas nie wie co się święci, oboje nie zakrywamy się przed ciosami, nie trzymamy gardy, jednakże nie odczuwamy aż tak mocno owych ataków, gdyż Nasze ciała są tak przeszyte bólem, że ból zaczyna działać znieczulająco. (5) Wreszcie zagotowało się we mnie, nie wytrzymam już więcej takiego mordobicia! (6) Bez wahania wyszedłem z inicjatywą kopnięcia przeciwnika, po czym przechwyciłem jego głowę i cisnąłem nim o barierkę oddzielającą fanów od ringu. (7) Punk upadł półprzytomny, lecz słysząc, że sędzia na liczniku ma już 8, podniosłem go za głowę i wrzuciłem z powrotem do ringu praktycznie w ostatnim momencie. (8) W kwadratowym pierścieniu nie mam zamiaru odpuszczać ataków, dlatego dając się ponieść adrenalinie podnoszę ociężałego przeciwnika za głowę i trzymając ją dłonią, tak by rywal stał na dolnych kończynach, pokrzykuję do niego, iż nie jest wart zwycięstwa, uświadomiłem go w niemiłych słowach, że ta walka nie jest dla niego, po czym objąłem jego głowę i przeszedłem do reverse DDT clutchu. (9) W owej pozycji stoję przez kilkanaście sekund, pokrzykując fanom, aby dodali mi animuszu, abym poczuł, że są na trybunach i czynnie nas dopingują. (10) Wszystko to jak się okazało przyniosło spodziewany skutek. (11) Oczy otwarły mi się szeroko, źrenicy powiększyły się, niczym piersi kobiety w trakcie okresu, a ja dałem się ponieść emocjom i wykonałem potężne DDT, wbijając głowę rywala w matę ringową. (12) Zaraz po akcji podrywam się na równe nogi i dokładam błyskawiczny Elbow drop na dolne partie żeber Punka. (13) „Mam go już na wykończeniu”- pomyślałem i powędrowałem w stronę narożnika, siadając na jego szczycie, a nogami będąc na drugiej linie czekałem, aż Phillip się podniesie na nogi. (14) Kiedy mistrz Tag Teamów wreszcie wstał czekała go niespodzianka- wybijam się z lin i przechwytuję głowę fana drużyny basseball’owej Chicago w locie, po czym robiąc efektowne kółeczko w powietrzu wbijam głowę opponenta w matę, wykonując tym samym Tornado DDT.(15)

Wszystkie akcje z mojego arsenału zostały już użyte. To co mam zaprezentowałem fanom i przeciwnikowi, jestem praktycznie bez pomysłu na walkę, dlatego też przechodzę do przypięcia. Jedną rękę podnoszę do góry i liczę na palcach klepnięcia w matę razem z sędzią 1...2... Fani krzyknęli three, mój trzeci palec powędrował do góry, jednakże najważniejszy głos ma sędzia, który uznał, iż przed trzecim klepnięciem Punk uniósł bark. To wręcz nieprawdopodobne. Złapałem się za głowę, przyklęknąłem na macie na kolanach i uniosłem głowę do góry, ubłagalnie patrząc w niebiosa, błagając, aby ta walka się zakończyła. Wreszcie wstaję na pełne nogi i patrzę na zwłoki zbierającego się mozolnie do wstania Phillipa, który wręcz nie ma siły stanąć na nogach. Jest w pozycji takiej, w jakiej Shawn Michaels był pod koniec walki z Undertakerem na WM 26. Na szczęście każdy mistrz ma asa w rękawie- mam go i ja. Ostatnia, ostateczna akcja, która musi się powieść. Pokazałem podpierającemu się o moje nogi rywalowi, że pojedynek czas zakończyć, do fanów krzyknąłem "finish it!", po czym energicznie podniosłem aż do pasa opponenta, jego głowę włożyłem pod swe genitalia, chwyciłem go w pasie, wyskoczyłem i wykonałem African Destroyer, po którym przechodzę do pinu.

Powinno sie udać. Wygrałem wszystkie KŁ i opisy, nie ma sensu kontynuacji...

Zadowolony z siebie, jednak także okropnie zmęczony świętuję zwycięstwo z fanami, by po kilkunastu sekundach opuścić arenę przy owacji WWE Universe.