Rozbrzmiało theme song jednej z legend, za telebimu z uśmiechem wyszedł "STONE COLD" Steve Austin. Publiczność wstała z miejsc, i zaczyna heat'owi w stronę$ Texas Rattlesnake'a. Po chwili jednak wrócił się na zaplecze, słysząc warkot silnika wyjechał swoim czterokołowcem, ruszając w stronę ringu. Robiąc kilka okrążeń w okół ringu...

 

Schodząc z motoru kieruje się w stronę ringu. Wchodząc do ringu z rozbiegu wskakuję na narożnik tauntuje pokazując, iż wreszcie powrócił na Raw. Schodząc ze swym standardowym uśmiechem czeka na swego rywala.

*GONG*

Kto ładniej? Max 30 zdań, bo wiem że możecie się rozpisać xD(Pisząc możecie, mam na myśli LUqiego )

Cały czas wpatruje się w swojego dzisiejszego przeciwnika który najwyraźniej jest pewny siebie.(1) Odpycham się od corner'a i staje prosto na nogach, kręcąc nadgarstkami i podskakując parę razy tym samym rozgrzewając się przed ważną dla mnie walką.(2) Ostatnia porażka którą poniosłem na Elimination Chamber była dość druzgocząca i przez nią straciłem w wiarę siebie.(3) Tą batalią chcę pokazać, że to był malutki wypadek przy pracy i jeszcze wiele mogę zdziałać w tej federacji.(4) Metaliczny dźwięk gongu rozniósł się po hali echem, więc trzeba zacząć pojedynek!(5) Podnoszę ręce na wysokości twarzy i cały czas przyglądam się rywalowi przed którym muszę być czujny, ponieważ jego doświadczenie daje mu dużą przewagę nade mną.(6) Spokojnym i powolnym ruchem przybliżam się do niego, czekając na odpowiednim moment na atak.(7) Chcąc rozproszyć swojego rywala poprawiam jeden rękawek na którym się skupił, jednak drugiego zostawiłem w spokoju, ponieważ bez wahania wyszedłem z serią  sierpowych z mej prawicy na jego twarz.(8) To był dopiero początek moich działań, ale na początek trzeba przejąc inicjatywę, więc dokładam jeszcze cztery low kick'i na każdą jego dolną kończynę.(9) Byłem pewien, że muszę się bardziej postarać, żeby sprowadzić go do parteru, więc chwyciłem jego rękę i za pomocą niej wysłałem go w stronę lin.(10) Nie zaatakowałem, jednak mój oponent próbował coś zdziałać, ale w ostatnim momencie padłem na matę, a on przeskoczył nade mną.(11) Steve był już rozpędzony dzięki podwójnym odbiciu od sznurów, więc momentalnie wstałem na nogi i ściąłem go silnym clothesline.(12) Przeciwnik od razu podniósł się, albowiem ten atak nie zrobił mu większej krzywdy.(13) Zauważając, że Austin stanął już pewnie, nie czekam i dopadam go, serią punch'y bezpośrednio w twarz.(14) Stone Cold pod wpływem moich uderzeń cofnął się do narożnika, gdzie dalej chciałem wyprowadzać ciosy, więc zacząłem od silnych kopnięć w brzuch, a skończyłem na stomp'ach które serwowałem na opartym o narożnik grzechotniku.(15) Odszedłem na parę kroków od corner'a i czekałem na przeciwnika który był dosłownie wbity w róg kwadratowego pierścienia.(16) Przeczesałem do tyłu włosy, a przez ten czas Steve podniósł się i rozpędził się w moją stronę z niezwykłą wściekłością.(17) W tym pojedynku byłem oaza spokoju, więc gdy nadszedł ten czas, Rattlesnake zainkasował dawno niewidzianego Powerbomb Flapjack'a po którym z wielkim hukiem przywitał się z deskami.(18) Moi fani po usłyszeniu tego dźwięku, zachęcili mnie do następnych ataków, pozostając w ofensywie.(19)Nie mogę im odmówić - pomyślałem i już stałem koło byłego mistrza wagi ciężkiej.(20) Z wielką chęcią stomp'owałem jego kończyny, wyładowując się na nim za ostatnią porażkę którą poniosłem na PPV.(21) Wziąłem parę głębszych oddechów i już podnosiłem rywala za pomocą jego ręki którą wykręciłem oraz wyniosłem w górę.(22) Teksańczyk czując ból, jak na rozkaz wstał i spoglądał na mnie w połowie przymkniętymi oczami.(23)  Wyprowadziłem pięć uderzeń pięścią, centralnie w ryj delikwenta.(24) Miałem trochę czasu, żeby pomyśleć nad dalszą taktyką, a pomysł wpadł sam do głowy.(25) Stojąc tak na przeciwko siebie w pewnej odległości zauważyłem, że jesteśmy prawie tego samego wzrostu.(26) Stanąłem pewnie na lewej nodze, a prawą podniosłem, celując nią w skroń Rattlesnake.(27) Roundhouse Kick który wykonałem, cofnął aż do lin mego oponenta, więc bez zastanowienia za pomocą clothesline wywaliłem go za ring.(28) Steve krzyknął po zderzeniu się z podłogą, łapiąc się za plecy i najwidoczniej cierpiąc.(29) Podniosłem ręce na znak dominacji, co obudziło publiczność która nagrodziła mnie gorącym pop'em, równocześnie przystając przy linach i zadowolony ze zdobytej inicjatywę, spoglądałem na jęczącego wroga w tej batalii.(30)

Czekając na podniesienie się Austin'a, cały czas myślę o mojej porażce o pas. Nie mogę tego powtórzyć - pomyślałem, a już wyskakiwałem po chwili na wstającym rywalu, serwując mu akcje high-flyer'ową pod nazwą Slingshot Crossbody który wyszedł mi dokładnie jak oczekiwałem. Sędzia zaczął odliczać, jednak najzwyczajniej wolno, dając mi więcej czasu który mogłem wykorzystać. Nie miałem ochoty na to, więc pomogłem stanąć mu na nogi, a zaraz wrzuciłem go do ringu. Chwilę później sam wślizgnąłem się pod najniższą linią, uprzednio sprawdzając stan mej ręki która zaczęła palić, bo zderzeniu się z twardym podłożem. W środku jeszcze wymachiwałem przez parę sekund rękę upewniając się, że wszystko w porządku. Uśmiechnąłem się i zaraz podszedłem do wstającego Stone Cold'a. Wsadziłem się sobie jego głowę pod pachę i wyniosłem, ponieważ znajdował się na kolanach. Obaj staliśmy na nogach, dlatego Lifting DDT który zainkasował mój oponent był dalszym znakiem, że dominuje nad nim. Znajdowaliśmy się koło narożnika, więc stanąłem na nogi i oparłem się o narożnik równocześnie odpoczywając tym samym przygotowując się do dalszej części walki.

Wszystko przychodzi za łatwo, zbyt łatwo. Zaniepokoiłem się tym, więc bez wahania wspinam się na narożnik o który się opierałem. Stojąc na najwyższym punkcie corner'a, podnoszę obie ręce, a palce ustawiam w tak zwany rewolwer. Publiczność rozszalała się i zaczęła wykrzykiwać moje imię oraz niektórzy moją akcje kończąca. To nie jest dobry pomysł, za szybko, zbyt szybko na to - pomyślałem i poczęstowałem Austin'a fenomenalnym Diving Leg Drop'em. Czując się coraz pewnie i przeganiając złe myśli, wstaje i na środku ringu dla publiczność wykonuję mój znany taniec który wykonywałem bardzo często, jednak ostatnio nie miałem się z czego cieszyć. Steve podniósł się już na nogi, ale chybotał się na nich dość mocno. Bez zastanowienia chwytam go w odpowiedni sposób i dokładam następną akcję pod nazwą Devil Lock DDT po którym spróbowałem przypiąć grzechotnika z podniesieniem obu nóg w górę.

Oj, nie dobrze! Jeff Hardy juz niedlugo moze wykonac mi Devil Lock DDT, musze cos zrobic! Jeff trzyma mnie za reke i moja glowa znajduje sie pod pacha rywala. Gdy jestesmy w tej pozycji, zaczynam sie rwac na wszystkie strony aby wyprowadzic Jeff'a z rownowagi. Jeff nie moze mnie utrzymac, teraz mam szanse aby zrobic cos innego. Mam jedna reke, wolna wiec ta wlasnie reka zaczynam cztery razy uderzac rywala w zebra. Jeff poczul bol w zebrach, poluzowal uchwyt, jednak nie puscil. Postanawiam powtorzyc swe poczynania, czyli zaczynam sie znowu rwac, nastepnie kolejne, tym razem piec uderzen w zebra, po czym Jeff Hardy nie wytrzymuje i puszcza mnie!

Odpędziłem złe myśli, jednak to nic nie dało, ponieważ mój rywal uwolnił się z mojego chwytu który trzymałem z całych sił.(1) Chwytam się za obolałe żebra które zostały osłabione przez uderzenia Austin'a, ale próbuje nie zwracać na to uwagi, ponieważ muszę się teraz skupić na moim oponencie.(2) Przeczesuje włosy do tyłu i poprawiam rękawki które zsunęły mi się, albowiem mam trochę czasu na takie drobiazgi, bo Steve łapie powietrze jak oszolały.(3) Nie wezmę przykładu z mojego delikwenta, tylko powoli i równocześnie biorę małe dawki tlenu do płuc, co pomaga przezwyciężyć zmęczenie oraz cierpienie, ponieważ żebra nadal palą.(4) Szło bardzo dobrze, jednak wykrakałem i stało się to, że Stone Cold wyrwał się z mojej przygotowywanej akcji, a sam oberwałem.(5) Muszę być bardziej czujny, ponieważ takie błędy mogą się zemścić i przegram.(6) Publiczność zdecydowanie jest ze mną, wykrzykując moje imię, a obrażając grzechotnika który najwidoczniej już odpoczął, ponieważ wyprostował się i spojrzał na mnie.(7) Wpatrywałem się w niego jak obraz i czekałem na niego chociaż minimalny ruch, ponieważ najczęściej od tego się zaczyna.(8) Udając, że nie zwracam na niego uwagę, rozluźniam mięśnie i lekko macham rękami które powoli czują trudy tej batalii.(9) Muszę pokazać i dać z siebie wszystko, ponieważ te porażki pogrążają mnie coraz bardziej i nie długo moje samopoczucie, a co za tym idzie moje walki nie będę emocjonujące.(10)