Na hali zgasły światła. Po chwili włączono zielone reflektory, skierowane na stage. Nikogo nie było jednak widać, poprzez ogarniające wszystko kłęby dymu. Po kilku chwilach w mgle pojawił się lekki zarys zataczającej się postaci. Twarz osoby pomalowana była białą farbą, przeplatane paskami czarnego barwnika. Z tak znakomitym facepaint'em ukazał się właśnie Jeff Hardy! Powolnym krokiem ruszył do ringu po drodze podśpiewując swój theme w stronę kamery. Okrążył cały kwadratowy pierścień i skierował się ku schodkom. Dzięki nim znalazł się na apron'ie, z którego pomiędzy trzecią, a drugą liną wszedł do ringu. Od razu skierował się w stronę corner'a na który zwinnie wskoczył, by wykonać przeciągły taunt, znany fanom już od początku jego długiej oraz owocnej kariery. Po skończonym pokazie zeskoczył na matę, kierując się ku naprzeciwległemu narożnikowi o który się oparł. Z nieprzytomną miną czekał na swojego przeciwnika.

Ostatnio edytowany przez LUqi (2012-05-05 00:18:08)

No jeden mądry! xD Gong, Kot Ładniej, max 30 zdań!

Znów w ringu, ale tym razem sam na sam od początku do końca. Zwinnie podnoszę się na nogi i rozgrzewam nadgarstki równocześnie rozmyślając o planie działania. Spoglądam na niego i pamiętam Royal Rumble które przegrałem, ale tym razem się odegram. Metaliczny dźwięk gongu przerwał moje wymyślanie planu, dlatego skupiłem się na Brock'u. Przyglądałem się mu i byłem gotowy psychicznie oraz fizycznie na tą walkę. Pewny siebie podszedłem kilka kroków do rywala, cały czas jestem czujny. Po kilku sekundach przykładam dwa palce do ust i pokazałem tym, czy nie ma może zapalić. Brock spojrzał na mnie głupim wzrokiem i zaraz po tym rozejrzał się po widowni. Miałem szansę, żeby zaatakować, więc nie czekałem ani chwili dłużej i wyszedłem z furią silnych low kick'ów z każdej nogi. Powtórzyłem kopnięcie pięć razy na każdą dolną kończynę. Ledwo osłabiłem oponenta, więc chwyciłem jedną dłonią jego podbródek, drugą wyprowadziłem cztery sierpowe w jego skroń. Szło mi dobrze, więc chciałem nadal go torturować. Nie czekając ani chwili, kopnąłem go z całych sił w przeponę, żeby się schylił. Bez zastanowienia, wsadziłem sobie jego łeb pod pachę i wykonałem Lifting DDT dzięki niemu głowa Lesnar'a dosłownie wbiła się w matę. Na razie szło łatwo, jednak cały czas nie lekceważyłem rywala. Podniosłem się na nogi i bez krztyny litości zacząłem stomp'ować jego kończyny. Chciałem go wymęczyć, dopiero później zacząć go niszczyć, krok po kroku. Kątem oka spojrzałem na jego ryj i przypomniałem sobie walkę wieczoru PPV i nie wytrzymałem. Rzuciłem się na niego i siadłem rozkrokiem na jego klatkę piersiową. Zacząłem go punch'ować i nie kiedy dokładając headbutt'a przed którymi Brock chciał się chronić rękami, jednak nie wychodziło mu, więc 3/4 ciosów dosięgała celu. Mój delikwent miał dosyć do tego sędzia odciągał mnie od niego, wiec wstałem przy okazji otrzepując się. Czekałem kiedy zechcę się podnieść mojemu rywalowi równocześnie w tym czasie tauntując do publiczności która odpowiedziała buczeniem oraz wyzwiskami. Zauważając, że Brock już prawie wstał, zachodzę go za plecy i czekam na niego. Momentalnie wstał na nogi, a ja wskazującym palcem stukam go w barek. Brock odwraca się w moją stronę, a ja krzyczę mu w twarz zatańczysz jak ci zagram, frajerze. Zaskoczony oponent otrzymuje przepięknego Stunner'a który posyła go na deski jak pacynkę. Uśmiecham się pod nosem z dobrze zaczętego pojedynku i cofam się do narożnika po to, żeby złapać kilka większych oddechów.

[/center][/i]

Czuję w sobie przypływ adrenaliny. Bez zastanowienia podnoszę swojego rywala i traktuję go silnym Roundhouse Kick'iem który centralnie wylądował na skroni rywala. Zamroczyło go to, ale jednak ustał na nogach. Nie chciałem, żeby tak było, więc dołożyłem Complete Shot które wymusił jęk bólu z ust Brock'a.

To jest chyba ten czas. Nie miałem szans na zrobienie tego w meczu na PPV, więc zrobię to tu. Przeciągam rywala na środek ringu i zapinam Spine Line


Nie ma tu czegoś takiego, że dochodzi do lin, ponieważ zaznaczyłem, jesteśmy na środku ringu.

[i]Nie jest dobrze. Prawie na samym początku walki siedzę w tak trudnej dźwigni? Zwycięzcy Royal Rumble Match'u, to nie przystoi. Czuję ból w kręgosłupie oraz delikatnie w nogach. Jednak zauważam że obydwie z moich rąk są wolne, dlatego podbieram się na nich. Wyczekuję na odpowiedni moment, moment w którym Jeff straci koncentrację. Aby mu w tym pomóc, wierzgam się na prawo i lewo. W pewnym momencie, młodszy z braci traci panowanie nad dźwignią. Wykorzystując to, jednym szybkim ruchem w prawo, przekręcam się na plecy. Ok, połowa drogi do sukcesu za mną. Zdaję sobie sprawę, że moja lewa noga jest tylko wsadzona pod pachę rywala, więc z dziecinną łatwością wyciągam ją. Prawa noga dalej tkwi w dźwigni, ale nie robi to na mnie żadnego wrażenia, ponieważ ją także wyciągam, przez co wychodzę z dźwigni. Szybko staję na nogi po czym powalam zdziwionego Jeff'a, mocnym Clothesline'm

To teraz pokażę temu śmieciowi, jak naprawdę się walczy. Rywal dość szybko wstał na nogi po ostatniej akcji, więc jeszcze raz częstuje go mocnym Clothesline'm po którym znów pada. Po chwili jednak znów się podnosi, ale następuje to wolniej niż poprzednio. Wiadomo, otrzymać clothesline od samego Brock'a Lesnar'a to jest coś. Gdy tylko opponent stanie na nogi, natychmiast zostaje ,,pchnięty" w narożnik za pomocą Irish Whip'u. Chwilę po tym, sam wyruszam za rywalem którego zastaje w cornerze, więc częstuje go jeszcze jednym potężnym Clothesline'm. To dosłownie zwala go z nóg. Po tej akcji przeciwnik ma już dość, co pokazuje uciekając od tamtego jakże nieprzyjemnego dla niego miejsca. Gdy wchodzisz do ringu z Brockiem Lesnarem, to na pewno tak prędko z niego nie wyjdziesz. Dlatego też, chwytając Jeff'a za głowę, wrzucam go ponownie w narożnik, po czym dorzucam jeszcze serię Shoulder Thrust'ów, po których zostawiam rywala na pastwę losu. Hardy odchodzi od narożnika, więc biegnę w kierunku lin z zamiarem odbicia się. Gdy wykonam swój zamiar, wbiegam w opponenta z silnym Shoulder Block'iem. Po tej kombinacji, natychmiast przechodzę do pinu. Moja próba wygrania pojedynku zakończyła się fiaskiem, ponieważ sędzia doliczył tylko do dwóch... Na tym nie mam zamiaru jednak poprzestać. Chwytając przeciwnika za rękę, pomagam mu wstać po czym natychmiast chwytając go w backbreaker clutch, przechodzę w pobliża cornera, gdzie natychmiast rywal inkasuje potężną akcję na plecy, zwaną Triple Rib Breaker! To naprawdę musiało boleć! Jednak to nie wszystko co dla niego przyszykowałem. Nie puszczając uchwytu który zapiąłem aby wykonać poprzednią akcję, pochylam się razem z rywalem, aby zaraz mocno pochylić się do tyłu rzucając rywala za siebie. Tym samym, akcja zwana jako Fallaway Slam została wykonana i mam spokój z rywalem na dłuższą chwilę.