Zawodnik wspina się na narożnik, chwilę później wybija się z niego, aby finalnie upaść na swą ofiarę Holly Wood zaaplikowane! Drew Wood przechodzi do przypięcia swego konkurenta, mamy ..

1..
2...
W momencie gdy po raz trzeci ręka miała uderzyć w matę, Joey unosi ku zdziwieniu każdego swój bark w górę. To zdumiewające!



W takowym razie wynik w walce jest 1:1, a między wami dochodzi do OS na 200 słówek! Powodzenia!

Niesamowite! Nie mogłem w to uwierzyć, jednak wszystko wskazywało na to, że jeszcze nie udało mi się wygrać walki. Musiałem zaczerpnąć trochę powietrza i poukładać sobie w głowie dalszą taktykę na starcie. Fani jakby ożywili się, dlatego, że to jeszcze nie koniec i mój marny przeciwnik ma szansę wygrać.
- Wiesz, że jesteś nikim? Miałeś wielkie szczęście, ale nie myśl sobie, że tak pozostanie. Wykończę Cię wcześniej, niż się tego spodziewasz!
Gwałtownie chwyciłem oportunistę za włosy, śmiejąc mu się w twarz. Przez moje ciało przeszły jakby dreszcze. Tak bardzo chciałem wygrać i udowodnić im, że przeciwnik jest nikim. Spoglądałem w jego tęczówki i widziałem, jakby uchodziło z nich życie ze zmęczenia. Przypominał trupy, które widywałem jeszcze jakiś rok temu. Wszyscy skandowali pseudonim mojego przeciwnika, co dodawało mi siły i większej energii. Wyciągnąłem do nich przy tym wszystkim środkowy palec, a potem poczułem, jakby czas się zatrzymał. Nie mógł nic zrobić, ja wpatrywałem się w niego, a następnie zwyczajnie puściłem, tak, że upadł głową na matę. To był mój triumf. Przeciwnik chwycił się lin i powoli wstał do pionu, ostro się chwiejąc. Wtedy spojrzałem mu w oczy i wiedziałem, że przegra walkę, bo zachowałem więcej cierpliwości, myślałem o wiele bardziej trzeźwo i byłem mniej zmęczony.

W głowie miałem już dokładnie ułożony plan. Do tej pory raz się sprawdzał, raz nie. Teraz jednak musiał wypalić - wydawało mi się, że wszystko jest dopięte na ostatni guzik i musiałby stać się cud, abym przegrał to starcie. Uderzyłem się w polik, zaciskając chwilę później pięści oraz zęby. Spojrzałem na publikę - chyba 80 procent ludzi w tym momencie buczało. Wspaniale, wręcz czekałem na więcej agresji z ich strony i pokazałem, aby podnieśli ton swoich marnych wypocin. Chwilę później zaaplikowałem oportuniście wysokie kolano z doskoku (Jumping High Knee), co wbiło jego twarz prosto w matę. Złowieszczy uśmieszek pojawił się na mojej twarzy. Znowu mój wzrok zawędrował po arenie - marnych ludziach, którzy byli zaniepokojeni. Dlaczego?! Wiedzieli już, że koniec się zbliża. Strach ich paraliżował. Nie spiesząc się zbytnio, podszedłem do narożnika i bardzo wolno wspiąłem się na trzecią linę, wszystko po to, aby jeszcze bardziej rozzłościć tych ludzi - rozkoszowałem się tą chwilą. Kiedy byłem już na szczycie, spojrzałem na nieprzytomną ofiarę, kończąc ją potężnym splash'em (Holly Wood). Następnie sędzia padł na matę i zaczął liczenie. Jeden... Dwa... Trzy... Rywal był aż tak nieprzytomny, że nawet nie ruszył ręką ani powieką. Wtedy wzniósł do góry moją rękę, a ja spojrzałem w oczy wszystkim idiotom, którym zrobiłem dziś niemiłą niespodziankę!