Deadpool gotowy w ringu

Dobra panowie, nie pozostało mi nic innego jak zrobić z waszego starcia -  Triple Threat Match!

GONG, zaczynamy od OS na 230 słów - ring the bell!



Ostatnio edytowany przez Zbooker™ (2017-04-10 17:58:13)

+12 i. 24 jeszcze. Chory jestem

Ostatnio edytowany przez Haris (2017-04-11 12:00:09)

Energia, pewność siebie i pogarda dla całej zgromadzonej publiki emanowały z Joeya niczym świetlista poświata rażąc w oczy wszystkich w okół. Był dupkiem - widział o tym tak samo dobrze, jak o tym, że to właśnie pociąga kobiety. Lecz racja, nikt go jeszcze nie znał - musiał się wybić, dokonać czegoś, przez co zostanie zauważony. Nie chodziło tu nawet o zwycięstwo, nie. Musiał pokazać, że ma jaja i ujawnić swą charyzmę.

Delikatnie przekrzywiając głowę na bok obserwował jak jego rywale próbują znaleźć sobie miejsce w ringu. Bawiło to go. Postanowił wziąć sprawę w swoje ręce. Uśmiechając się ruszył w stronę środka ringu, miał plan i wiedział jak go wykonać. Po pierwszy - chciał, aby skupiono całą uwagę na nim, a po drugie chciał wykorzystać tę atencję do zrobienie zamieszania i zwycięstwa.

Gdy kierując się powolnymi krokami w obrane przez siebie wcześniej miejsce zastał go metaliczny odgłos gongu, Joey wstrzymał swój chód. Rozejrzawszy się na zbliżających się nieustanie rywali podjął decyzję o ataku. Nie chodziło mu jednak o ataki fizyczny, wolał najpierw trochą pokąsać ich ducha, zachwiać pewność siebie i udowodnić ich słabości.
Ty. Zamaskowany pokraku - rzucił w stronę odzianego w czerwony kostium zawodnika. Musisz być cholernie brzydki, skoro zasłaniasz swój paskudny ryj tą szmatą.
Skończywszy wypowiadać te słowa zaśmiał się sam do siebie, a otaczająca go publika wybuchła mieszanką gwizdów i śmiechu. Tępe pizdy - pomyślał znów lustrując obydwu przeciwników pogardliwym spojrzeniem - Pozbawieni jaj i stylu zwykli wyrobnicy, szkoda mi was - dodał w myślach.
Zaczynamy show! - wykrzykną, po czym obalił stojącego przed nim Drew szybkim Clotheslinem

230/230
30/30

Nie zdążywszy podnieść się po udanym ataku, Joey poczuł, jak na jego plecy spada potężny cios. Wykrzywiając twarz w grymasie powoli wygiął się podnosząc się do pionu. Niestety w tej właśnie chwili odczuł, jak jakaś siła łapie je jego zadbane długie włosy - tak nie mogło być!
Nie! - wykrzyknął na całe gardło, po czym na oślep zadał kilka ciosów łokciem w brzuch trzymającego go oponenta. To wystarczyło, aby napastnik odpuścił, a sam Joey mógł spojrzeć w twarz rywala. Choć w tym przypadku słowo spojrzeć w twarz nie miało zastosowania, gdyż napastnikiem okazał się zamaskowany rywal.
Jak śmiech gnoju mnie dotykać! Wiesz jak ja bardzo dbam o te włosy! - znów zaczął krzyczeć na lekko ogłuszonego rywala. Tym razem jednak na twarzy zawodnika malowała się złość, która zastąpiła wcześniejszy arogancki uśmieszek. Był wściekły - jakim prawem ktokolwiek śmiał atakować jego, skazanego na zwycięstwo? Wylewając swą wściekłość na rywala wymierzył potężny cios w jego szczękę - Europen Uppercutt, po którym Deadpool cofnął się o kilka kroków. Tergo było jednak dla Joeya za mało - musiał go zniszczyć, nie po tu tu przybył. Odpychając z całej siły swego rywala posłał go w kierunku lin, po czym potraktował jego głowę precyzyjnym Dropkick, po którym ten wypadł z ringu. To nie był jednak koniec przygód - oglądając się za siebie, samozwańcza ikona doskonałości - Joey dostrzegł pędzącego w jego stronę drugiego z rywali. Nie miał dokąd uciec, jednak mógł obrócić ten atak na własną korzyść - łapiąc się mocno górnej liny wykonał pad na matę, dzięki czemu Drew wyleciał poza obręb konstrukcji. To była ta chwila, ten moment - Joey wiedział o tym doskonale. Biorąc rozbieg ku przeciwnej stronie ringu nabrał wystarczającej szybkości, aby wykonać Middle Rope Top Con Giro.
Jedna chwila i obydwaj jego rywale leżeli na posadce, a on sam stał oko w oko z publiką. Był od nich lepszy, wiedziało tym. Był lepszy od każdego z nich - maił moc, charyzmę i odwagę, aby robić to, co kochał.
Remember. I'm a Bad Bad Boy. - wypowiedział w twarz stojącej tuż na przeciw niego dziewczyny cedząc przez zęby każde słowo, po czym obrócił się na pięcie w stronę rywali. Miał robotę, panienki musiały poczekać.

Wszystko układało się po myśli Joey - rywe na kolanach, a on w pełnej chwale dominacji. Nie pozostawało nic innego, jak tylko udowodnić, że każdy z jego oponentów to zwykłe nic nie warte gówno. A jak najlepiej było tego dokonać? Upokorzyć ich. Nie czekając, aż którykolwiek z adwersarzy zdoła podnieść się z posadzki, Joey wskoczył do ringu. Następnie wdrapał się na narożnik, z którego szczytu wykonał Moonsault outside to ring trafiający w dwuch rywali.  Wykonawszy tę akcję nie pozostało mu nic innego, jak tylko wrzucić do kwadratowej konstrukcji odzianego w czerwień rywala i w jej centrum zapiąć mu Fuijwara Armbar.

Fuijwara Armbar to dźwignia nie najłatwiejsza do wyjścia, próbowałem podnieść plecy, jednak rywal lekko mi je blokował. Pierw podniosłem bark, który nie był przygnieciony i za pomocą wolnej ręki, wyprowadziłem kilka uderzeń w twarz zawodnika, co sprawiło, że ten rozluźnił trzymanie, lekko poruszyłem ręką i byłem już wolny.