Arena odpowiedziała na tą akcję wybuchem cheeru, dając mi wyraźnie znać że oczekują kolejnych lotów British airlines. W ringu sytuacja miała się równie dobrze jak na trybunach. Moi oponenci mimo iż potężni i niewątpliwie wybitni zawodnicy nie byli w tej chwili zdolni do przejścia do ofensywy czy w ogóle przejścia gdziekolwiek i jakkolwiek. Wyszedłem więc z kwadratowego pierścienia i z rozmachem wrzuciłem do ringu dwa krzesełka. Po chwili zastanowienia podszedłem do stołu komentatorskiego, podałem rękę pierwszemu komentatorowi. I zapytałem " I'm sorry, can i borrow your sit ? " Zaskoczony komentator odpowiedział twierdząco i udostępnił mi swoje siedzisko. "Thank you" Podziękowałem krótko i przetransportowałem fotel do ringu tłumacząc sobie w głowie ~przecież to też w sumie krzesło~ . Gdy wróciłem do ringu zastałem tam nadal leżącego mistrza i o dziwo co prawda niepewnie ale stojącego The Rocka. Nie miałem zamiaru ryzykować i natychmiast wyprowadziłem kopnięcie w podbródek Dwayna. - Superkick - Skała poleciał  do tyłu, jednak nie dotarł do maty gdyż na jego drodze stanął komentatorski fotel na którym Johnson usiadł bezwładnie. Nie zamierzałem zmarnować okazji i szybko przepchnąłem Rocka na "jeżdżącym" fotelu na środek ringu. Wybiłem się w powietrze i uderzyłem oboma stopami w klatkę piersiową gwiazdora. - Dropkick - Zadziwiając mnie i najwyraźniej rozbawiając publikę Rock się nie przewrócił razem z krzesłem ale odjechał na nim aż do lin od których się odbił. Odwróciłem swoje spojrzenie od siedzącego bezwładnie w fotelu Dwayna i przeniosłem spojrzenie na mistrza. Tak jak się spodziewałem przez ten dłuższy czas Briscoe zdążył odzyskać nieco sił i teraz stał opierając ręce na narożniku. Skorzystałem z tego że rywal był obrócony do mnie plecami i chwyciłem go silnie w pasie, po czym przerzuciłem go nad swoją głową tak że wylądował z trzaskiem uderzając plecami i krzesłem o deski. - German Suplex -

No nieźle! Wpadłem w naprawdę niezłe tarapaty. Już Neville objął mnie w pasie, aby wykonać kolejną akcję ze swojego arsenału, ja jednak uruchomiłem swój łokieć i zupełnie na ślepo machnąłem nim do tyłu, trafiając w głowę swojego rywala. Błyskawicznie upadł i wykorzystując okazję, zapiąłem oportuniście dźwignię o nazwie Figure Four Leglock.

Klep, klep! Już nic ci nie pozostało, przeciętniaku!

Wszystko teraz sprawiało wrażenie, że oddalam się od tytułu. Jednak to, co zrobiłem przed chwilą nie było przypadkowe. Wyczułem słaby punkt rywala i wykonałem świetną kontrę. Nakręcony, postanowiłem atakować dalej. Bardzo szybko wykonałem kombinację Three-Quarter Nelson Suplex + Back Body Drop.
Super! Dokładnie o to mi chodziło. Nabrałem szybkiego tempa i dynamiki, która pozwoliła dośc łatwo wrócić do gry, w której nie byłem jeszcze do końca skreślony. Cały czas wierzyłem, że mogę obronić ten pas, a publika tylko dodawała mi odwagi, krzycząc w owym momencie najgłośniej. Leżącego oponenta zaskoczyłem dzwignią na kończyny dolne. Błyskawicznie zapiąłem Figure Four Leglock, myśląc, że Neville nie ma już cienia szans na kontynuację walki.

Teraz masz jeden cel w głowie - myślisz czy się poddać. Wahasz się jeszcze, ale wiesz, że prędzej czy później to nastąpi. Jesteś następnym, który poniesie klęskę. Nawet nie wiesz jak będę Ci wdzięczny za to co zrobisz już niedługo. Dobrze Ci radzę, klep!

PS. Przepraszam za jakość postu. Pisałem na telefonie.

Cóż nie mogło być idealnie i w końcu przyszło potknięcie. Zainkasowałem dwa szybkie ciosy od mistrza a teraz moją nogę przeszywał straszliwy ból. Nie zamierzałem się jednak teraz w żadnym wypadku poddać. Miałem szczęście i jedno z krzeseł które wcześniej wrzuciłem do ringu znalazło się w zasięgu moich rąk. Chwyciłem je szybko i z całej siły zamachnąłem się na kolano przeciwnika znajdujące się przede mną. Po pierwszym uderzeniu Jay wykrzywił twarz z bólu, po drugim rozluźnił nieco uchwyt a ja tym razem zdecydowałem się na cios w nogę zapinającą dźwignię, która również znajdowała się w moim zasięgu.Po trzecim spotkaniu krzesła z nogami Briscoe dźwignia znacznie osłabła i wyzwoliłem się z niej kilkoma wierzgnięciami.


EDIT: Uprzejmie donoszę Że Jay nadal jest zaklinowany w krześle a przynajmniej nie zaznaczyłem nigdzie żeby sę uwolnił

Ostatnio edytowany przez Emiel Regis (2017-03-16 20:45:44)

Wszyscy mimo swoich obrażeń, wróciliśmy na nogi. Cała nasz trójka mierzyła się wzajemnie wzrokiem, czekając na tego który pierwszy wykona ruch, dając tym samym sygnał do dalszej batalii.Publika wyczuła moment i zaczęła napędzać swoich faworytów. Tym razem jednak każdy z nas dostał po równo tego motywującego ciasta. W pewnym momencie spojrzenia Briscoe i Dwayna się spotkały, przeskoczyła między nimi jakby iskra, po czym oboje przenieśli wzrok na mnie. Tym razem nie zamierzali mnie zignorować, nawet taka indywidualność jak The Rock był gotów na chwilę wejść w sojusz by mnie zniszczyć. Mimo to wrzała we mnie Angielska krew, w takich chwilach się nie poddaje tylko walczy o wszystko. Poruszyłem rękoma zachęcając ich do ataku. W odpowiedzi na tą zuchwałość, publika zapaliła się entuzjazmem, a moi przeciwnicy wściekłością.


EDIT: Gdybym wygrał OS biorę +24

Ostatnio edytowany przez Emiel Regis (2017-03-17 08:05:58)

Krótkie posty to i krótki werdykt:

Wiem, że mały limit to jednak oczekiwałem od postów czegoś więcej. Wszystkie 3 były dobre, ale nic ponadto. Muszę, jednak wybrać jeden post i jest to OS Curixa. Najbardziej się postarał, najbogatsze słownictwo i opis uczuć połączony jednocześnie z reakcją z publiką. Emiel i Dark u was sporo jak na taki krótki opis, błędów interpunkcyjnych no i po prostu według mnie trochę gorzej się je czytało.

The Rock chyba odpuścił... Leży nieprzytomny z zawieszonymi rękoma na linach i wygląda jakby nie miał najmniejszej ochoty na dalszą potyczkę z żadnym z nas. Neville leży, też nie wygląda najlepiej, jednak zachował najwięcej sił, zapewne dużo więcej, niż ten przy linach. Podniosłem przeciwnika i zadałem mu kolejny cios - Full Nelson Slam. Zanosi się na to, że jest coraz większy problem z jego kondycją - tym lepiej dla mnie. Wszystko wskazywało już, że małymi krokami zbliża się koniec pojedynku. Kiedy Adrian podniósł się, wziąłem mocny zamach i wyeliminowałem go - Clothesline to Outside!

- Adios, adios! Pożegnaj się ze złotem, które już niedługo wróci na moje biodra. Już zawsze tam zostanie. Nie uda Ci się zmienić przyszłości!

Chwilę później zauważyłem, że przeciwnik wcale nie wygląda najlepiej i nie może nadal wstać, wtedy podszedłem do niego i przywitałem go Stunner'em! Następnie jak małe dziecko, chwyciłem za rękę i wrzuciłem do pierścienia! Zabawę zaczynamy od nowa!

Stanęliśmy na środku ringu. Oponent ledwo, lekko się chwiejąc, ale dał radę utrzymać pion. Nawet nie zauważyłem kiedy zalaliśmy się krwią, zrobiło się dość brutalnie. Przetarłem rękę od potu i czerwonej substancji i stwierdziłem, że trzeba dotrwać do końca. Przystąpiłem więc do akcji, wykonując uderzenia pięścią w głowę rywala (Sequence of Punches).

Zawodnik szybko przyklęknął i wyglądał już coraz gorzej. Zmęczony, strasznie spocony i zakrwawiony. Nie było w nim cienia życia. Czy tak może wyglądać nowy mistrz NXT? Może kiedy przeciwko niemu walczyłby ktoś inny, ale nie ja, jestem tu po to aby wygrać i idę po swoje. Jednak po chwili jakby z automatu odbił się od lin, a wtedy ja przyblokowałem go błyskawicznie barkiem (Shouder Block). Następnie zaaplikowałem mu Arched Big Boot. Jeszcze nigdy nie widziałem, żeby zawodnik tak szybko upadł - to było coś niesamowitego! Już tylko minuty dzieliły mnie od skutecznej obrony pasa, a czas nikomu nie ucieka... Zawarł ze mną sojusz i tak szybko go nie rozerwie!