Cześć.

nie mam jeszcze wejścia, w ferie sobie je napisze. ;v

Niezły tajming

Uznajmy, że Owens i Wood już są przy stoliku komentatorskim, a więc...

Gong i kł na max 310 słów. Powodzenia

Zasraniec pewnie nie zdąży, więc biorę za niego +24 h, nawet z mojego limitu. xD

Przez Ciebie zjebałem jubileuszowy 3400 post, zasrańcu. Ale nie chcę wygrać przez czasówkę, więc Ci biorę te 24h... xd

Niepohamowana agresja rosła w nieprawdopodobnym tempie. Strowman myślał tylko o jednym - destrukcji. Jego jedynym pragnieniem w tym momencie było zniszczenie wychodzącego mu na przeciw Devitta. Nie żeby ten Braunowi specjalnie wadził. Po prostu stanął na drodze destruktora i musiał za to zapłacić. Zeszłotygodniowy atak również był dziełem "przypadku". Irlandczyk nie był głównym celem, jakby to nie wyglądało. The Nameless musieli zaznaczyć swoją pozycję, a Joker był akurat na miejscu.

*GONG*

Metaliczny dźwięk gongu rozpoczął pojedynek. Wielkolud donośnie ryknął i momentalnie wyruszył w kierunku przeciwnika. Jak taran zepchnął Prince'a do narożnika, wyprowadzając tam dwa potężne "haki", po których Książę osunął się na kolana oddając pokłon swemu oprawcy. Strowman nie ustał jednak w atakach, nie osiadł na laurach. Kierował nim nieopisany gniew, któremu Bestia dawała ujście. Nie próżnując Destruktor postawił chucherko do pionu i rzucił nim jak workiem z ziemniakami na środek ringu! (Biel) Publiczność niezbyt dobrze przyjęła ten fakt, bucząc ile sił w płucach. Nienawidzili tanich wistów, a takim zdecydowanie była współpraca The Nameless w imię zniszczenia.

Pojedynek pomiędzy dwoma wrestlerami wyglądał niczym biblijna walka Dawida z Goliatem. Z tym jednak wyjątkiem, że tym razem to Wielki Wojownik miał zostać zwycięzcą. By postawić "kropkę nad i", Braun niesamowicie szybko jak na swoje warunki fizyczne dorwał podnoszącego się Devitta, wciskając podeszwę buciora w klatkę piersiową rywala (Big Boot)! Ten pod naporem ciosu wypadł za ring, uderzając głową w twardą posadzkę. Owens i Wood momentalnie doskoczyli do ofiary i zasypali ją gradem ciosów, którego sędzia nie był zobligowany przerwać zgodnie z zasadami Hardcore Matchu. Strowman również wyszedł z ringu, pochylając się i wyciągając spod stelażu kij do kendo, którym po chwili zaczął okładać Irlandczyka, trzymanego przez Kevina i Drew. Dwaj zawodnicy po chwili ustawili Księcia przy belce wspierającej narożnik i szybko uskoczyli. W ostatnim momencie, by uniknąć staranowania przez Destruktora, co jednak nie ominęło ofiary The Nameless (Body Avalanche)! Joker został zniszczony!

310/310

I tak zrobię Ciężko mi przegrać pierwsze kto ładniej z Grandem XD Także poproszę jeszcze o odpis od kogoś innego

Klęcząc odwróciłem głowę w kierunku członków stajni. Wyciągnąłem palec wskazujący, oznaczając ich nim. Oni będą kolejni. Roześmiałem się diabelsko, po czym powstałem z kolan. Wewnątrz rozpierała mnie niesamowita energia. Hardcore? Pokażę im, na czym to polega. Na początku nie chciałem ryzykować i nadziać się na jakąś niespodziewaną kontrę, a więc z miejsca wyskoczyłem i ugodziłem swojego adwersarza łokieć w okolicę wątroby. (Elbow Drop) Kątem oka zauważyłem, że w szeregach ekipy zaczyna wrzeć. Widzieli oni bowiem swojego przywódcę, który leży u moich stóp. To ich bolało. To nie pozwalało im siedzieć spokojnie na tyłku. Wyślizgnąłem się poza kwadratowy pierścień, by zatopić swoje bestialskie spojrzenie w gałkach ocznych Kevina Owensa. Czyżby wielki KO miał pełne majtki? Oh, nie. Przecież on teraz ma swoich koleżków, którzy skoczą za nim w ogień. Ogień? Uuu. To jest myśl. Zobaczymy, który z nich faktycznie będzie w stanie wskoczyć w ogień... w ogień. Ogień! Sięgnąłem pod ring, aby z niego wyciągnąć kij bejsbolowy. Poczułem wibrację, a to oznaczało, że albo Braun powstał, bądź właśnie nadbiega spasiona kulka w czarnym podkoszulku z napisem "KO". Wycofałem się i ujrzałem przed sobą Kevina. Sytuacja w ringu była opanowana, bowiem Braun dopiero dochodził do siebie. Wood natomiast obserwował wszystko z dość sporej odległości. Uśmiechnąłem się do Owensa, gdyż wiedziałem, że ten tchórz nic nie zrobi. Nic, a nic. Udawał twardziela, a tak naprawdę był bezradny jak dziewczynka z zapałkami.

- Chodź Kevin.

Szepnąłem, a na jego twarzy rozrysował się uśmiech złości. Wiedział, że może tylko mi naskoczyć - ścisnął pięść i ruszył w moim kierunku. Oj, błąd mój towarzyszu. Nie cackałem się. Z miejsca pociągnąłem ręką, trafiając kijem w skroń Owesna, który zachwiał się na nogach, a następnie dołożyłem kolejne - tym razem w krocze. Kevin padł na kolana z szeroko otwartą buzią. Ból musiał być naprawdę niesamowity. Uśmiechnąłem się. Teraz czas na Strowmana. Wszedłem po schodkach na krawędź ringu, by następnie wskoczyć na narożnik. Braun był plecami do mnie i właśnie wstawał, gdy się odwrócił, to nie miał czasu na reakcję. Wyskoczyłem i z całej siły wymierzyłem uderzenie kijem prosto w głowę. Braun wybałuszył gały, ale jakoś utrzymał się na nogach. Choć nie na długo. Ściąłem go szybkim, aczkolwiek skutecznym do bólu Dropkickiem. Lider stajni padł na liny, automatycznie odbijając się od nich. Powrócił do mnie, aczkolwiek byłem już w powietrzu, by ściąć go natychmiastowo Running Lariat.

Spoiler:

Przepraszam za słaby post pod każdym względem. Nie miałem ani pomysłu, ani chęci go pisać, a nie chciałem przedłużać.

Kevin Owens i Braun Strowman odznaczeni "ptaszkiem" z mojej listy, a pozostał mi jeszcze tylko Wood. Czułem jak rosnę w siłę, powalając kolosa na deski maty ringowej. Czyżby Braun był smutny? Nie wiedziałem na jego twarzy ani krzty uśmiechu. Doskwierał mi niedosyt. Chciałem, by cały świat był ciągle uśmiechnięty - tak jak jest to w moim przypadku. Ale do tego będę musiał użyć.. no właśnie, noża? Wyprostowałem się i otrzepałem, by dumnie i tajemniczo uśmiechnąć się w kierunku konającego Owensa, który jedynie o czym marzył, to o tym, aby jego przyrodzenie mogło jeszcze normalnie funkcjonować. Uniosłem prawą dłoń i z szerokim - a jakby inaczej - uśmiechem skromnie pomachałem mu, by pójść krok dalej, niż stać bezczynnie w miejscu. Wspiąłem się na narożni, by w końcu wymierzyć mocniejszy cios. Fani wiwatowali. Pewnie nie dlatego, że są moimi fanami, ale ze względu na to, aby w końcu ujrzeć ten wspomniany w nazwie pojedynku hardcore. Oblizałem dolną wargę, a po chwili wzbiłem się w górę niczym piękny, biały łabędź, aby skarcić delikwenta potężnym skokiem podeszwami obuwia na wprost na klatkę piersiową. (Standing Double Foot Stomp) To nie był jeszcze, aż taki hardcore, na który oczekują wszyscy widzowie. On przyjdzie. Z czasem... samoistnie, gdy rozrodzi się we mnie bestia. Ej, czekaj. Ja przecież ciągle jestem bestią...

(...) Znajdowałem się poza kwadratowym pierścieniem, trzymając w dłoniach krzesełko. Zdobyłem je spod ringu, gdy Braun zaczął kurować się po ostatnim moim ataku. Wiedziałem, że muszę podjąć radykalne środki, aby stłamsić olbrzyma w samym zarodku. Zniszczyć jego pewność siebie. Zniszczyć jego osobowość - doszczętnie. Moim planem były tortury, by wykończyć go psychicznie. Chciałem, aby cierpiał, jak kiedyś cierpiałem i ja. Wtargnąłem do ringu i że się tak wyrażę, poczułem się jak gospodarz. Pomimo, że wszystko wokół było obce, to jedyne co było mi przyjazne, to ja i druga osoba. Tylko, że w tej sytuacji, to ja byłem tym, który zadaje ból - nie odwrotnie. Role się zmieniają, prawda? Uniosłem krzesełko do góry, by w ułamku sekundy cisnąć nim w głowę Brauna. Poczułem, jak przez moje dłonie przeszły drgania. Uderzenie było tak potężne, że aż sam odczułem ból. Taki jestem brutalny? Oj, najmocniej przepraszam. (Chair Shoot) #uni Strowman nadal znajdował się na kolanach i najwidoczniej nie miał zamiaru tanio sprzedać skóry. Raz jeszcze huknąłem go tymże krzesełkiem w ptasi móżdżek. (Chair Shoot) #uni Nie uległ. Taki z niego twardziel? Zgrywał ważniaka. Znam się na takich, ale gdy tylko nożem rozrysuje uśmiech na jego policzka, to zmieni się diametralnie. Zobaczycie. Cofnąłem się delikatnie, rzucając krzesełko na deski maty ringowej. Hokus - pokus, czary - mary... wziąłem rozbieg i umieściłem podeszwę swego obuwia w szczękę delikwenta. (Superkick)