Kolory na arenie w jednej chwili przybrały mroczne, fioletowe kolory, a dzwony pogrzebowe rozbrzmiały na arenie przyprawiając wszystkich widzów o ciarki. Strach, w połączeniu z niezwykłą ekscytacją buchał z hali niczym ogień piekielny, ponieważ każdy doskonale wiedział kto lada moment wejdzie na rampę. Owacje wraz z okrzykami uwielbienia przelewały się z jednej strony trybun do drugiej i z powrotem. Nagle widok zakapturzonych mężczyzn w brązowych sztach, którzy do złudzenia przypominali mnichów, na krótką chwilę uciszył wszystkich. W rękach trzymali pochodnie i ustawili się po obu stronach rampy, wyciągając pochodnie przed siebie, tworząc tym samym drogę do ringu. Ku zaskoczeniu wszystkich The Undertaker wciąż nie pojawiał się na scenie... zamiast niego niespodziewany grom uderzył w podłogę i światło na moment przygasło, a kiedy ciemne barwy reflektorów ponownie dały podgląd pola walki sam Władca Ciemności stał przed ścieżką dziwnych postaci, w swoim charakterystycznym kapeluszu, czarnym płaszczu, wysokich butach na nogach i rękawicach na dłoniach. Powolnym krokiem DeadMan przemierzał ścieżkę ognia i coraz bardziej zbliżał się do ringu... z każdym jego krokiem owacje fanów zwiększały się jeszcze bardziej. W końcu Ponury Grabarz znalazł się tuż pod apronem, gdzie zdjął z siebie płaszcz i metalowymi schodkami wszedł na niego. Następnie przekładając nogi ponad linami wszedł do kwadratowego pierścienia, stanął w samym jego centrum i zdjął kapelusz, którym zakrył twarz. Po chwili nagle powtórnie pokazał swe oblicze, lecz jego ślepia były zupełnie białe! Phenom odrzucił kapelusz i nie zmieniając wyrazu twarzy przyklęknął na jedno kolano wyciągając prawą rękę w kierunku oponenta, jakby już chciał wydrzeć jego duszę i zamknąć w złotej urnie razem z niezliczonym zastępem pokonanych. W końcu jednak wstał, w jego oczy ponownie wróciły do normy. Lord of the Darkness zajął miejsce w swoim narożniku i rozgrzał nadgarstki przed pojedynkiem.

Arena pogrążyła się w ciemności, a na titantronie pojawiła się wielka liczba 10, rozpoczynająca odliczanie...

10...
9...
8...
7...
6...

W tym momencie na rampę wyszła postać, mająca na sobie świecącą się kurtkę, stając tyłem do ringu.

5...
4...
3...
2...
1...



Gdy pierwsze dźwięki powyższej piosenki rozniosły się echem po trybunach, światło powróciło do swojej normalnej aktywności a Chris obrócił się przodem do publiki, unosząc do góry zaciśniętą pięść i ruszając w kierunku ringu. Mniej więcej w połowie drogi zatrzymał się, spoglądając na dziecko siedzące w pierwszym rzędzie, wyciągające ku niemu ręce. Niewiele myśląc Y2J ściągnął z siebie zwiewny szaliczek i podszedł z nim do brzdąca. W momencie gdy rączka dziecka miała już zetknąć się z materiałem, Jericho cofnął szalik i włożył go ponownie na głowę, uśmiechając się przy tym zarozumiale. Następnie ruszył w dalszą drogę do kwadratowego pierścienia, gdzie przystanął spokojnie w jednym z narożników, oczekując na pojawienie się przeciwnika.

Wchodzę do walki (edytnę dziś wieczorem)

Oparłem się nonszalancko o narożnik, lustrując wzrokiem przeciwników. Gdyby ktoś wczoraj powiedział mi, że stanę w ringu równocześnie z Undertakerem oraz Johnem Ceną to zapewne wyśmiałbym go od stóp do głów, nazywając głupim idiotą. Teraz jednak koszmar okazał się rzeczywistością - musiałem stanąć w szranki z dwiema legendami tego biznesu, bo ten głupi idiota Shane wpadł na najgłupszy pomysł w swoim życiu. Próbowałem wytłumaczyć mu, że zbyteczne narażanie mojego zdrowia przed niedzielną walką może okazać się niezbyt dobrą ideą. Zadufany głupiec nie zrozumiał jednak moich słusznych racji, nakazując mi odbyć pojedynek. I to przed tą okropną publicznością w Cleveland! Zatrząsłem się z obrzydzenia widząc otaczające mnie paskudy. A najbardziej tą jedną, stojącą obok mnie - Tommy'ego Enda. Mój "sojusznik" był najbrzydszym brzydalem jakiego kiedykolwiek widziałem. I z całą pewnością najgłupszym idiotą, co stwierdziłem po jego nieco opóźnionej ekspresji twarzy. Pokręciłem zrezygnowany głową, jednocześnie odwracając się ku centrum ringu. Klepnąłem sojusznika na odczepnego w twarz, przyciągając go do siebie.

- Te, dzieciak. Widzisz te liny? Wyjdź za nie, tam pani powinna Ci zaraz przynieść trochę zabawek, żebyś miał co robić, gdy ja będę pokonywał te miernoty. Okej? Szybko się tu uwinę i pójdziemy poszukać twoich rodziców, dryblasku.

Na odchodne klepnąłem go jeszcze w plecy, wypychając poza ring. Gestem dłoni pokazałem mu dodatkowo, by spadał. Widząc jego krzywą minę wychyliłem się przez liny.

- Ale nie płacz. Kupimy Ci po walce loda, chcesz? No, już spokojnie... Co za głupi idiota...

Ostatnie zdanie wyszeptałem pod nosem, ponownie zwracając się ku przeciwnikom, a w zasadzie konkretnemu rywalowi - Johnowi, który już stał za moimi plecami! Momentalny atak mógłby mnie zaskoczyć, gdybym nie był najlepszy w tym co robię. Przewidziałem jednak taką ewentualność i od razu uchyliłem się przed ciosem, przez co pięść Ceny trafiła w nicość. Bez zastanowienia przeszedłem za plecy oponenta, oplatając go w pasie i wykonując Belly to Back Suplex!

280/280
28/30

Pomimo pierwszych dźwięków gongu, wrzawa na trybunach nie milkła. Ludzie zgromadzeni na trybunach jak zwykle podzielili się na fanów Johna Ceny oraz na jego przeciwników, chociaż aktualnie tych drugich było zdecydowanie, wręcz słyszalnie mniej, głównie ze względu na powrót czołowego Babyface WWE do ringu (The Prototype nie pokazywał się na ostatnich dwóch galach czerwonej tygodniówki i świat WWE zaczynał powoli wątpić w jego powrót) oraz przez wzgląd na jego patriotyczny gimmick - jak tu nie dopingować kogoś kto wychwala Amerykę?! John jak zwykle przyjmował żywiołową reakcje tłumu z charakterystycznym dla siebie entuzjazmem, szeroki uśmiech na jego twarzy mówił wyraźnie jak bardzo cieszy się, że znów może podnosić ciśnienie milionom fanów w Ameryce i na całym świecie.

Po upływie kilku sekund Cena postanowił rozpocząć dzisiejszy Main Event i chciał zrobić to w bardzo przyjaznym stylu - podszedł w kierunku Chrisa wyciągając dłoń. Kanadyjczyk, nie Kanadyjczyk, Jericho urodził się w najpiękniejszym kraju na świecie i chociażby sam ten fakt wystarczał aby uszanować utalentowanego wrestlera. Przez krótką chwilę wydawało się, że wyraźnie znudzony całym tym czekaniem The Lion Heart uściśnie dłoń swego przeciwnika - nic bardziej mylnego!

Chris wykorzystując uśpioną czujność Ceny, zwinnie uwięził jego głowę pod pachą po czym zaczął się z nim szarpać. John przez moment był zamroczony przez całe to zajście, ale już po chwili wpadł na prosty, aczkolwiek skuteczny plan ucieczki - wbiegł z trzymającym go przeciwnikiem na liny, uwolnił się z uścisku posyłając jednocześnie rywala na drugi koniec ringu, a gdy ten wracał, Amerykanin posłał go do parteru mocnym Shoulder Blockiem! Oczywiście nasz amerykański bohater nie zamierzał spoczywać na laurach - pobiegł w stronę lin, odbił się od nich, przeskoczył nad leżącym oponentem (który już się powoli zbierał z maty), odbił się jeszcze raz i po silnym Running Crossbody przeszedł do pierwszej w tym spotkaniu próby pinu!

280/280
19/30

Po nieudanej próbie pinu obaj zawodnicy szybko się podnieśli i bez zbędnego czekania zaczęli okładać się pięściami. Punche leciały na zmianę, a pojedynek rozkręcił się na dobre! W pewnym momencie Jericho zamiast przyjąć cios, uchylił się i pobiegł w stronę lin, chcąc rozpędem zaatakować rywala. Cena jednak nie dał się zaskoczyć i z dziecinną wręcz łatwością skontrował celnym Dropkickiem, znów posyłając Kanadyjczyka na glebę. Nasz bohater nie pozwolił jednak długo wylegiwać się przeciwnikowi na macie - podniósł go, zarzucił jego ramię za głowę i pomimo kilku ciosów, które Y2J zdążył zadać Johnowi w brzuch, ten wyniósł go w górę i zaaplikował Vertical Suplex. Amerykanin wstał żwawo i widząc, że ta prosta czynność nie idzie tak dobrze jego oponentowi, wykorzystał chwilę i podniósł obie dłonie w górę, w typowym dla siebie geście "OK". "Starcie idzie dobrze, ale nie mogę zapominać o wszystkich wiernych amerykanach, którzy dają mi siłę do walki!" myślał dominujący w ringu wrestler, tauntując w stronę publiki.

Chris nie zamierzał jednak trwonić czasu, jaki Cena zaoferował mu bawiąc się z publicznością. Kanadyjczyk zaczął pomału zbierać się z parteru, jednak gdy tylko John zauważył że jego rywal jest już na klęczkach, podbiegł do niego, wyniósł go na swoje barki i celując w pusty narożnik wykonał Turnbuckle Powerbomb. Lider Cenation wpadł na pewien pomysł...

John podszedł do lekko ogłuszonego rywala, podniósł go tak żeby ten usiadł na narożniku, a sam wszedł na drugą linę. Cokolwiek by pan "You can't see me" nie planował, to na pewno musiało to być coś dużego i publiczność od razu to zwęszyła. Publika się ożywiła i zaczęła głośno dopingować swojego amerykańskiego herosa. Cena w międzyczasie poprawił sobie rywala, uderzył go parę razy w brzuch, aby ten nie próbował żadnych sztuczek i napinając wszystkie mięśnie wykonał Superplex! Publiczność oszalała!

Cena wstał po chwili, już nie tak żwawo jak ostatnio, lecz nadal szybciej niż jego przeciwnik. Wrzawa, jaką usłyszał z trybun sprawiła że na twarzy wykwitł mu szeroki uśmiech. Rozłożył szeroko ręce, jakby chciał powiedzieć "To wszystko dla was drodzy rodacy i fani", a następnie przybrał taki wyraz twarzy jakby się nad czymś zastanawiał i wskazał ręką na siebie...

...tylko po to żeby z takim samym wyrazem twarzy wskazać na swojego TT partnera, mrocznego żniwiarza świata WWE, Undertakera! Publiczność w mig zrozumiała o co chodzi i zaczęła głośno krzyczeć: "WE WANT TAKER!". Amerykanin uniósł ramiona i pokręcił głową z uśmiechem jakby mówił "Sami tego chcieliście" po czym podszedł do swojego narożnika i zmienił się ze żniwiarzem.