Leć dalej! (Btw. Załóżmy, że Nola w walce nie było...i tak raczej ma już wbite na to.)

LUqi / 2 punkty / Obrażenia - [4] Minimalny [Korpus - 1, Głowa 3] / Zmęczenie - brak
Krizzy / 0 punktów / Obrażenia - [4] Minimalny [Głowa - 3,  korpus - 1] / Zmęczenie - brak

Kontra Time.
Cedric zamierza wbić swoją nogę w plecy AJ'a (Soccer Kick). Masz kilka sekund na reakcję i uniknięcie ciosu.

Dobrze, udane. Ale taki przebieg prowadzi nas do Opisu Sytuacji na 100 słów. Jesteście w pozycjach opisanych przez LUqiego. Powodzenia.

+12

Jeśli Krizzy mógłby odpisać i dać znać czy się zgadza na te moje spóźnienie, byłbym wdzięczny gdybym mógłbym wziąć ten czas. Jeśli nie to pisz dalej.

Ostatnio edytowany przez LUqi (2016-11-17 17:18:38)

Mój organizm powoli odczuwał trudy pojedynku, jednak nie mogłem dać za wygraną. Ucieczka przed kopnięciem Cedric'a dała mi wiele do myślenia, ponieważ teraz byłem pewien, że ten pojedynek nie będzie należał do najłatwiejszych. Spojrzałem na swego wroga, który wpatrywał się we mnie ze wściekłością w źrenicach, a mój uśmiech podwajał jego dzikość do dalszej batalii. Publiczność była widocznie za mną, a mój styl coraz bardziej podobał się widowni. Napiąłem z całych sił swoje mięśnie i odetchnąłem z wielkim spokojem. Mój niezawodny celownik był wymierzony w Alexandra, a moje magazynki były nadal pełne. Moje myśli powędrowały z powrotem w okres istnienia Bullet Club, który upadek zaważył nad moim charakterem. Nadal będę członkiem tego klubu, nawet jako samotny wilk, a dzisiejszy triumf pokaże wszystkim, że nadal rządzimy światem.

Chciałbym podziękować Krizzy'emu za danie mi szansy...

Musiałem przezwyciężyć swój ból i zaatakować, ponieważ Cedric miał przepiękną możliwość, żeby zniszczyć moje marzenia o zwycięstwie, które jest prawie w moich dłoniach. Moje ciało dało zielony sygnał, że może dalej zmagać się z trudami walki, a mój umysł myślał aktualnie o rzeczach, które spotkały mnie po przybyciu do tej federacji. Większość zawodników mnie znała i wiedziała jakie są moje możliwości, a co najbardziej mnie zaskoczyło to, co personel od strony technicznej zrobił, kiedy mnie widział. Prawie każdy z nich chciał wymienić ze mną "too sweet" na znak, że znają mnie i wiedzą, co osiągnąłem w poprzednich federacjach. Dodatkowo mój wzrok znalazł się na nastolatku, który był najbliżej bandy. Miał na sobie koszulkę "Bullet Club" oraz pokazał po chwili rękawiczki, które złożył w moim znanym stylu. Cedric nie mógł wytrzymać w tej bezczynności i ruszył na mnie, a ja zerkając na niego miał już ułożoną taktykę na dalszą część batalii. Kiedy znalazł się odpowiednio blisko, został powalony niesamowitym i w mgnieniu oka wykonanym Dropkick'iem, który powalił go na matę. Nie czekałem ani chwili dłużej i musiałem zadać jak najwięcej obrażeń mojemu rywalowi w jak najkrótszym czasie. Nie zastanawiałem się ani sekundy dłużej i podskoczyłem nad mym rywalem. Jumping Knee Drop poważnie uszkodził jego twarz, co mogło mnie zadowolić, jednak ja pragnąłem jeszcze więcej. Podniosłem się na równe nogi i przystawiłem broń stworzoną z dłoni przy głowie rywala, a następnie publiczność ujrzała dawno niewidzianej akcji z mojej strony. Standing Senton Bomb był dobijający, a mój przeciwnik ledwo łapał powietrze oraz był już prawie ułożony do snu, jednak moje płuca potrzebowały odpoczynku, dlatego powoli uniosłem się na dolne kończyny i opierając się dłońmi o kolana, łapałem tlen do organu, który odpowiadał za oddychanie. Moje przewaga wróciła i za żadne skarby jej nie oddam.

Publiczność wyczekiwała na jakąś brawurową akcje z mojej strony. Nie nazwałem się fenomenalny tylko osoby, które oglądały moje walki takim pseudonimem mnie mianowali. Mój organizm odżył i był gotowy na dalszą część męczenia Cedrica. Alexander zaskoczył mnie ogólnie swoją chęcią do walki oraz umiejętnościami, jednak nie mógł się równać z fenomenalnym, który przez większość pojedynku dyktował rytm walki oraz posiadał inicjatywę. Musiałem być czujny oraz uważny, ponieważ jeden błąd mógł mnie drogo kosztować i wyrwać mi z rąk pretendenta o którego tutaj walczymy. Bitwy o bycie jednym z tych, którzy zmierzą się w przyszłości o pas są jednymi z najważniejszymi oraz najtrudniejszymi. Generalny menedżer selekcjonuje tych najlepszych i ustawia im walki, więc moja droga po złoto dopiero się zaczyna. Mój przeciwnik w dzisiejszym rywalu podniósł się na nogi, jednak nie na długo, ponieważ momentalnie wykonałem jeden z moich akcji łączonych o nazwie Styles Suplex Special po którym Cedric chyba dostał dawkę adrenaliny, ponieważ podniósł się w krótkim czasie na dolne kończyny. Ruszyłem biegiem w jego stronę, jednak w odpowiednim momencie uchyliłem się pod jego ręką, wskakując na środkową linę. Odbijając się od nich zrobiłem przewrót i chwyciłem Cedrica w reverse DDT clutch'u. Stylin' DDT zostało nagrodzone oklaskami oraz okrzykami moich fanów oraz tak zwanych smart'ów, którzy uwielbiają pokaz umiejętności w kwadratowym pierścieniu. Czułem, że jestem na fali i nie mogłem poprzestać tylko na tym. Upadłem do leżącego wroga numer jeden w dzisiejszym dniu i założyłem mu silny Muta Lock na środku ringu, próbując zakończyć ten pojedynek w dość widowiskowy oraz wyniszczający sposób, ponieważ ta dźwignia często dawała mi triumfy, więc czemu miało być inaczej w tym momencie.