Na arenie panowała istna grobowa atmosfera. Stłumione odgłosy publiczności przerywały od czasu do czasu ciszę panującą na całej arenie. Wszyscy fani spoczywali na swych miejscach obserwując główną rampę. Nagle na telebimie pojawiły się pewne napisy, a dokładniej trzy wyrazy przez które cała zgromadzona publiczność powstała z miejsc i na przemian poczęła skanować nazwę nadchodzącego zapaśnika, inni zaś wręcz ze zdwojoną siłą poczęli przybierać charakterystyczną pozę dla tego zapaśnika, okazując w ten sposób swe zadowolenie i zarazem podniecenie. Kiedy kamera w końcu swój obiektyw skierowała na wielki ekran widniały tam dane ulubieńca i zarazem zagrożenia innych gwiazd WWE. Po upływie kilku sekund z głośników wybrzmiało dobrze znana ścieżka dźwiękowa. Odgłosy wykonywanego wdechu i wydechu zaparły powietrze w piersiach niejednego krytyka. Na rampie pojawiła się długo wyczekiwana persona, a jest nią Finn Balor!. Fani WWE od razu zareagowali na jego przybycie solidnym sloganem "Finn, Finn, Finn". W mgnieniu oka postać demona w ludzkiej skórze spowił gęsty dym. Mściciel, jak gdyby nic ustawił się na samym środku tego efektu, po czym przykucnął by ten całkowicie go zasłonił. Następnie wyłonił się z niego w odpowiednim dla ścieżki dźwiękowej momencie. Jego twarz nie wyrażała jakichkolwiek emocji. Była zimna niczym lodowy sopel. Powolnym krokiem ruszył przed siebie. Co jakiś czas zatrzymywał się, aby wykonać lekki skłon, po którym to następował wyprost z wyprostowanymi na bok rękoma.

Introduce to the ring, from Bray, County Wicklow, Ireland, Finn Balor!!!

Finn Balor zanim przedostał się do metalowych schodów zatrzymał się przy zgięciu dwóch ze sobą połączonych barykad, gdzie jak to ma w zwyczaju przyklęknął. Fani zasiadający najbliżej bohatera odważyli się go poklepać po ramionach lub strzelić mu pamiątkową fotkę. Ten zachowywał się wówczas jak gdyby był w jakimś transie. Non stop patrzył przed siebie, w stronę kwadratowego pierścienia. Nagle zerwał się do przodu i niczym wąż zaczął pełznąć na kolanach do schodków, po których sprawnie się przemieścił. Kiedy stopy Mściciela dotknęły tak zwanego apronu, spowodowały jego powstanie i ostateczne wdrapanie się na narożnik. Górną część tułowia opuścił w dół. Gdyby nie zaplecione stopy o wspomniany przed chwilą przedmiot to na bank upadłby by, a tak to teraz spoczął w niespotykanej pozie. Gdy tle ponownie wybrzmiał charakterystyczne dźwięk, Finn momentalnie się wyprostował. Jego klatka piersiowa była napięta do granic możliwości, a to za sprawą szeroko rozłożonych rąk. Później z należytą gracją zsunął się do sprężysty grunt, gdzie prześlizgnął się na sam środek pola walki.

/Gdyby mógł zacząć Ero, to byłbym wdzięczny. /

Brock Lesnar kontra powracający M.V.P napiszą Kto Ładniej na maksymalnie 360 słów.

+12

Żyję w bogactwie, nie odmawiając sobie żadnych dóbr materialnych, jednak coś nie daje mi spokoju. Są to pewne niedokończone sprawy związane z właśnie tą federacją. Czym jest bogactwo bez sławy? Owszem, ja zdaję sobie sprawę, że jestem najlepszy i nikt nie może wejść na mój poziom, aczkolwiek ci ludzie, fani WWE oraz ludzie znajdujący się za kulisami chyba nie są co do tego faktu do końca przekonani. Zważywszy na fakt, iż ostatnim razem zostałem oszukany, straciłem pas Wagi Ciężkiej po 5 minutach od zdobycia nie okryłem się raczej zbytnią sławą w tym biznesie. Teraz wracam, silniejszy niż kiedykolwiek, zmotywowany dodatkowo chęcią, by udowodnić tym wszystkim ludziom, że nie są w stanie osiągnąć tego co ja. Sam pojedynek, który za chwilę mam stoczyć jest dość zaskakującym zestawieniem. Moim partnerem został jakiś Emigrant, który naturalnie nie potrafił nic osiągnąć we własnym kraju. Patrząc na takich ludzi czuję dumę, osiągnąłem wyznaczone cele nie ruszając się z 3-0-5 City (Miami), miejscu, gdzie się wychowałem i mam wielu czarnych przyjaciół. Tymczasem w przeciwległym narożniku zestawienie było jeszcze ciekawsze. Bestia na sterydach - Brock Lesnar oraz jakiś człowiek z rozdwojeniem jaźni, o którym nie wiem zbyt wiele, gdyż po odejściu z federacji nie miałem czasu zajmować się pierdołami, musiałem dbać o własne biznesy. Nawet nie spojrzałem w kierunku mojego partnera, rzuciłem tylko krótkie - "Zaczynam..." i nawet nie oczekiwałem na odpowiedź, a błyskawicznie zbliżyłem się ku środku ringu, gdzie znajdował się Lesnar. Posłałem mu szyderczy uśmieszek, na co on odpowiedział tym samym. Nie czułem strachu przed jego osobą. W młodości wychowywałem się w dosyć nieciekawej dzielnicy, już jako dziecko spotykałem na ulicy większych ode mnie conajmniej o głowę członków rozmaitych gangów. Niejeden raz musiałem wykorzystywać spryt oraz technikę by uchronić się przed nożem. Przypominając sobie te sytuacje w głowie już miałem plan jak powołując się na te same umiejętności, które udało mi się udoskonalić zdobyć przewagę nad Bestią. Machnąłem ręką zapraszając Brocka, aby zbliżył się. Gdy ten to uczynił uniosłem lewą rękę do góry w geście zaproszenia go do klinczu, a w momencie, w którym rywal łapczywie próbował pochwycić moją rękę, ja szybko opuściłem kończynę, a następnie uraczyłem go Gut Kick'iem. Dla przypieczętowania mojego panowania pokazałem zgiętemu opponentowi środkowy palec, co publiczność skomentowała głośnym buczeniem. Wiedziałem, że muszę użyć więcej siły, dlatego momentalnie ruszyłem w stronę lin by następnie zaaplikować Running Knee Smash.

387 słów

"ON JUŻ PO CIEBIE IDZIE. NIE UCIEKAJ... I TAK NIE MASZ SZANS!" Te właśnie słowa szepnąłem do ucha Montela, który błagał bogów o wybaczenie, bowiem Bestia już po niego szła, aby znów wbić w niego swoje szpony i wycisnąć do cna całą krew, która przepływała teraz przez jego wnętrze. Całe to wydarzenie jest dla mnie jak sielanka. Błogi spokój połączony z tak wysublimowanymi dźwiękami to jak moje najskrytsze marzenia, które właśnie się spełniają. Kochałem wpatrywać się w bezbronnych przeciwników mojego klienta. Brutalność Brocka Lesnara można porównać do buldożera. Niszczy wszystko co stanie mu na drodze. Taki właśnie jest Potwór z Minnesoty, któremu pod oblicze podsunięto dziś kolejny worek treningowy. Brock nie chce kolejnego popychadła, on pragnie dostać mistrza. Chce, aby Ted DiBiase wkroczył z nim do klatki. Do klatki, z której nie mógłby się wydostać. Tylko on, mistrzostwo i Zdobywca. Brock dąży tylko do tego, aby wreszcie wznieść w górę upragniony tytuł, a przy okazji udowodnić wszystkim, że nie może równać się z nim nawet mistrz. Mistrz, który na dobrą sprawę nie powinien nim być z jednego prostego powodu, jest o wiele gorszy od mojego klienta, który zniszczyłby go zanim zdążyłby powiedzieć "Poddaję się"...

Niestety to nie nadejdzie tak prędko. Najpierw Brock Lesnar musi zadawać ból komuś innemu. Dziś na przykład MVP dostanie to na co zasłużył. Bestia złapała Montela za głowę i szarpnęła go, a ten niemal od razu przeszedł do stójki. Potwór odwrócił go plecami do siebie i od razu złapał go w pasie. Swoimi łapskami zgniatał jego kości, a po chwili rzucił MVP'im na drugi koniec ringu. (German Suplex) Ospreay nie mógł patrzeć na to co Brock robi z jego dzisiejszym partnerem. Obawiał się również o swoje zdrowie, ponieważ wiedział, że Bestia jest także jego przeciwnikiem w tym starciu. Modlił się, aby nikt nie kazał mu wchodzić w szranki z Brockiem Lesnarem. Być może mu się poszczęści... a być może nie. To już zależy tylko i wyłącznie od mojego klienta. To on jest tym, który wyznacza każdemu reguły gry. Tymczasem Potwór spoglądnął za siebie, a tam ujrzał swojego przeciwnika ledwo stojącego opierającego się o narożnik. Na twarzy Zdobywcy pojawił się uśmiech. On już wiedział jak zmasakrować tego cwaniaka. Lesnar wziął rozbieg i z zimną krwią oraz z pełnią brutalności wyskoczył i wbij się swoim kolanem w twarz swej ofiary. (Running Corner High Knee) Montel został doszczętnie zdezelowany. Natychmiast po tym uderzeniu upadł na matę, a z jego ust pociekła ślina. Był bezradny wobec swojego oprawcy.

"ZADAJ MU JESZCZE WIĘCEJ BÓLU! CHCĘ WIDZIEĆ JAK BŁAGA O LITOŚĆ!" Pragnąłem patrzeć na to jak MVP kona u stóp Potwora, którego stworzyłem. Jego twarz już prawie krwawiła. Szkoda, że wrestling nie jest sportem walk, w których nie ma zasad. W MMA Brock mógł bić dotąd aż sędzia przerwie walkę. Tutaj niestety władze mu na to nie pozwolą dlatego często musi pohamować swoje żądze i oddać się pewnym przeszkodom, których zawodnik tego sportu nie może przeskoczyć. Finn był partnerem mojego klienta. On bezradnie stał za narożnikiem i czekał na swoją kolej. Dobrze wiedział, że to Brock rozdaje karty i tylko on może zadecydować czy Balor wejdzie do ringu czy też nie. Na razie Bestia rozkoszowała się rozdzieraniem przeciwnika z pozostałych cząstek jego złudnej nadziei na to, że wyjdzie z tego starcia cało.

Montel leżał teraz na macie i nie miał siły nawet na to, aby obrać pozycję stojącą. Lesnar podszedł specjalnie blisko niego. Chciał zobaczyć jak jego przeciwnik bezsilnie próbuje podnieść się podpierając się rękoma o Potwora. MVP dokładnie to zrobił. Podparł się na nodze Brocka i chciał wstać. Gdy klęczał już na dwóch kolanach, mój klient uśmiechnął się ironicznie i złapał go swoimi łapskami pod brzuch. Siła Bestii jest wręcz nie do opisania i to co zrobił z tym pożal się boże murzynem było tylko potwierdzeniem mojego dzisiejszego opisu. Brock szarpnął go do góry i z pełnią brutalności w swoim działaniu rzucił nim na drugą stronę ringu za siebie. (Gutwrench Suplex) MVP wylądował tuż przy Finnie. Brock podszedł pod swoją ofiarę i spoglądnął na Balora. Popatrzył mu prosto w oczy i roześmiał się prosto w jego twarz. Dałem do zrozumienia mojemu klientowi, że jest nie do pokonania i z kim by nie walczył to on zawsze ma stawiać warunki. Tak też zrobił i tego wieczoru. Dobrze wiedział, iż Finn nie może wejść bez jego zgody. Lesnar chciał nadal atakować więc tak poczynił. On nie szanował Balora, miał go głęboko w poważaniu zresztą tak jak każdego zawodnika w tej federacji. Bestia wreszcie szarpnął za rękę swoją ofiarę i posłał ją Irish Whipem prosto na liny. Kiedy Montel był wystarczająco blisko Brocka, on wystawił kolano, a MVP bezradnie uderzył w nie brzuchem. (Kitchen Sink) Przeciwnik Bestii nie miał już sił, aby zrobić cokolwiek innego prócz leżenia na macie. Nawet nie był w stanie krzyczeć z bólu ani prosić o litość. Był bezradny jak niemowlak wobec zwierzęcia...