Lesnar z łoskotem upadł na matę, a całe piekło odetchnęło z ulgą. Kane wraca na właściwe tory! Wielka Czerwona Maszyna z łatwością powaliła Bestię na ziemię i przejmuje inicjatywę. Nie trudno jest się domyślić, że Uppercutt nie zatrzymał Brocka na macie na długo i już po chwili Lesnar wstał na równe nogi. Demon miał już jednak przygotowaną ripostę godną mistrza WWE - Clothesline! Lesnar znowu na macie! Znów dość szybko się podnosi i sam próbuje zaatakować mistrza Clotheslinem, lecz ten w odpowiednim momencie się uchyla, chwyta go za pas i aplikuje Back Suplex! Kane odpłaca się swemu rywalowi pięknym za nadobne! Ofensywa Wielkiego Czerwonego Potwora jest naprawdę imponująca, lecz Lesnar znów hardo podnosi się i rusza w stronę rywala! Ale Ulubieniec Szatan nic sobie z tego nie robi, przechwytuje pędzącego rywala i wykonuje zapierający dech w piersiach Backbreaker! Co za odrodzenie Demona! Co za szarża! Ależ Ci zawodnicy dają popis!

Nabuzowany energią Wielki Czerwony Potwór wyraźnie zaznaczył swoje odrodzenie jednak wciąż nie powiedział ostatniego słowa. Demon nie zwlekając zbyt długo podniósł obolałego Lesnara i Irish Whipem pchnął go w jeden z narożników. Demon od razu podążył za rywalem i już po upływie chwili znalazł się przy Bestii, której to zaczął wymierzać serię Shoulder Trustów! Jeden! Drugi! Trzeci! Czwarty! O mój Boże! Piąty! Dopiero po piątym uderzeniu barkiem, arbiter powstrzymał Demona! A ten wygląda jakby był w transie. I owszem - Kane zaprzestał uderzeń barkiem, ale już po chwili dopadł do swego rywala, wysłał go na liny, a gdy w okolicach środka ringu się spotkali, wykonał Spinebuster! Ring aż się zatrząsł po tej akcji! Lecz to wciąż nie wszystko! Ulubieniec Szatana wstał, odgarnął włosy do tyłu i pewnym krokiem ruszył w stronę jednego z narożników. Bez chwili zwątpienia zaczął się na niego wspinać i po niedługim czasie stanął na jego szczycie. Demon cierpliwie poczekał, aż Lesnar wstanie, po czym wybił się wysoko do góry i poczęstował go Diving Clotheslinem!

Kane w końcu odnalazł właściwą drogę i wygląda na to, że nie zamierza z niej zbaczać. Lesnar raz za razem obrywa od swego przeciwnika i mimo usilnych starań, o czym świadczy obficie cieknący po jego ciele pot, nie pomaga mu w zmianie takiego stanu rzeczy. A wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że już wkrótce może być za późno na próbę zmiany obrazu sytuacji. Oto wielki, ponad dwumetrowy Potwór unosi wysoko do góry swą prawą w rękę i poprzez charakterystyczne zaciskanie palców, daje znak, że zamierza wykończyć Bestię! Lesnar powoli podnosi się z maty. Wygląda na totalnie zdezorientowanego. W końcu biedaczysko odwraca się w stronę Ulubionego Demona Diabła, który z całych sił chwyta go za gardło, ściska ile tylko sił w rękach, następnie wynosi go do góry, po czym z impetem ciska o matę (Chokeslam)! Przed oczyma Lesnara pojawił się znak z informacją, że droga do Hadesu to jeszcze tylko pięć sekund. Kane po wykonanej akcji padł na deski i zaczął odliczać przeciwnika.

Mistrz WWE po raz kolejny pokazał, jak niebezpieczny jest w ringu. Pierwsze kilka minut po wejście do ringu przez Brocka Lesnara było wręcz wymarzone. Stanął On nawet przed szansą wyeliminowania Demona, który jednak rozerwał potężną dźwignię, przechodząc do ofensywy. Kolejne minuty to istne piekło dla Bestii, która obudziła się jednak w ostatnim momencie. Brock ocknąwszy się, czół ogromny ból, szybko rozejrzał się wokół. Kane stał tuż przed nim, trzymając za gardło, chcąc wykonać swą akcję kończącą. Były mistrz UFC zdawał sobie sprawę, że to może być koniec. Zareagował On jednak bardzo szybko, wyprowadzając potężne kopnięcie w podbrzusze mistrza, uwalniając się tym samym. Kiedy Potwór zwijał się z bólu, Lesnar podbiegł do narożnika dokonując zmiany ze swym zdawałoby się największym wrogiem - Finnem Balorem. Tej nocy byli oni jednak sprzymierzeńcami.

Wciąż oszołomiony Brock, wyrwawszy się z sideł Demona, pragnął jedynie uciec. Ucieczką w tamtym przypadku było dokonanie zmiany z jednym ze swych partnerów. Czołgając się, resztkami sił próbował dostać się do swego narożnika. Emocje sięgnęły zenitu, publiczność poderwała się z miejsc czekając, aż ich ulubieniec po raz kolejny pojawi się w ringu. Ręka Finna Balora była już w zasięgu, Lesnar poczuł jak ogromny kamień spada z jego serca, brakowało milimetrów! Wnet Bestia poczuła zimną dłoń mistrza WWE na swej kostce, który oddalił ją od niemalże osiągniętego celu. Kane ze wszystkich sił starał się odciągnąć Brocka, który w pewnym momencie zdał sobie sprawę, iż będzie musiał ponownie stanąć oko w oko z Demonem i stoczyć ostateczny bój. Bestia momentalnie zmieniła kierunek, zbliżając się tym samym do swego wroga. Potężny cios w czaszkę Potwora pozwolił zerwać uchwyt, uwolniony Brock stanął naprzeciw Hiszpańskiego Olbrzyma w samym środku kwadratowego pierścienia. Przeszywające spojrzenia miały osłabić rywala psychicznie, lecz żaden z nich nawet nie drgną. Dwaj gladiatorzy wreszcie ruszyli! Widowiskowa wymiana ciosów trwała dobre kilkanaście sekund, moment przełomowy nadszedł niespodziewanie. Potężny atak wyprowadzony przez Bezwzględną Bestie przerwał ucztę fanów zawodowego wrestlingu, uderzenie kolanem sparaliżowało mistrza WWE, który nie był w stanie obronić się przed nawałnicą ze strony Lesnara. Były mistrz UFC rozpoczął uderzeniami łokciem w maskę swego dysydenta, ta jednak mimo ofensywy, nadal trzymała się na swoim miejscu. Gdy Wielka Czerwona Maszyna w końcu upadła, Bestia nie zastanawiała się ani chwili. Poderwawszy swego przeciwnika, pochwyciła go w pasie, wykonując po chwili perfekcyjny, a zarazem niezwykle bolesny German Suplex. Napastnik poderwał się momentalnie, wydając przeraźliwy okrzyk. Spojrzawszy w kierunku swej ofiary, dorzucił - "Welcome to Suplex City, Bitch!" Na twarzy Lesnara widać było ogromną determinację, pomimo lejącego się strumieniami potu po czole, był On gotowy do kolejnego zwarcia, do kolejnej morderczej napaści. Jego ciało wypełnione było złością, nienawiścią za znieważenie, jakiego Kane dopuścił się kilka tygodni na SmacDown. Najbardziej odczuwał On jednak w tamtym momencie pragnienie zwycięstwa, była to dla niego pierwszorzędna wartość. Nie liczyło się nic innego, człowiek, litość czy czyste sumienie. Był On gotowy zrobić wszystko, by po ostatnim gongu to jego dłoń została uniesiona przez sędziego. Mając w głowie tylko tę myśl, Bestia przeszła do kolejnego dewastującego ataku. Kane był już dość mocno obity, lecz po raz kolejny rozpoczął próbę powstania. Brock, niczym najdoskonalszy łowca, czekał na odpowiedni moment, by zadać kolejny nieludzki cios. Gdy tylko Demon stanął na równe nogi, Bestia najpierw zaaplikowała ogłuszający cios w tył głowy, by po chwili zesłać swą ofiarę ponownie na ringową matę - fani ujrzeli kolejny bezlitosny German Suplex.

Przeczytałem oba posty i uderzyło mnie jedno.
Obaj macie podobny styl pisania, lekko poetycki i z nietypowym szykiem wyrazów. Macio gubił parę końcówek, pisał "On" kiedy nie trzeba, ale to nic nieznaczący szczegół. Cały szkopuł w tym, że ja nie kupuję takiego stylu pisania, jeśli nie dotyczy on odpowiedniej postaci.

Brock to jeden z najlepszych brawlerów - Bestia. Przez to, że piszesz nim w taki, a nie inny sposób, bardzo ciężko jest wyczuć tę Bestię w Twoim Lesnarze. Powinieneś wprowadzić lekkie korekty w swoim stylu pisania - szyk zdania zrób normalny, mniej poetyckości, więcej brutalności. Niech wściekłość będzie głównym elementem tej postaci, a wyjdzie z tego coś dobrego.

Krzysio natomiast - Twoja postać to postać, u której toleruję taki styl pisania. Już po przeczytaniu pierwszych paru zdań Twojego posta wiedziałem, że to Ty polecisz dalej i tak też się dzieje.

1... 2... 3...!

Tak, Kane eliminuje Lesnara!
Do ringu wskakuje Finn Balor i staje twarzą w twarz z Demonem.
Mamy kolejne KŁ, tym razem na 350 słów.
Dla Krzysia włączony tryb Nagłej Śmierci - jeśli przegra jakikolwiek KM, to prawdopodobnie będzie po nim. Jeżeli przegra Balor, to lecimy z tematem dalej. Powodzenia!

Obserwowałem wszystko z dystansu. Smackdown do tej pory prowadziło w tym pojedynku, jednakże wszystko zmieniło pojawienie się w ringu "Demona". Samozwańczy wysłannik diabła rozpoczął proces destrukcji, zaczynając od pozbawienia nas jednego z najsilniejszych ogniw - Lesnara. Cesaro, Omega, Kalisto... Wszyscy z lękiem wbijali wzrok w Kane'a, sparaliżowani strachem przed starciem z Wielką Czerwoną Maszyną. Pełen złości zacisnąłem pięści. Nie mogłem dopuścić do przegranej, nie mogłem pozwolić RAW wygrać! Zawarczałem głośno, wypełniony nagłym przypływem gniewu.

-Finn, musisz się ruszyć. Inaczej to wszystko na co pracowaliśmy ramię w ramię, pójdzie na marne! Finn, słyszysz mnie?! RUSZ SIĘ!

Wiedziony moim głosem Balor płynnie przemknął pomiędzy linami, stając twarzą w twarz z rywalem. Uśmiechnąłem się pobłażliwie, widząc napinającego się Wielkoluda. Śmieszyła mnie jego ludzka postawa, bawiło mnie jego przeświadczenie o jakiejkolwiek mocy, nabytej poprzez zawarcie paktu z szatanem. Jeśli tak bardzo chciał poczuć odrobinę demonicznej mocy, proszę bardzo! Zamierzałem mu ją pokazać!

-A teraz uważnie mnie posłuchaj. Tacy jak on nie padają po jednym ciosie. Chyba, że jest to atak prosto w serce, w miejsce z którego pochodzi cała siła do walki! Tnij, by zabić! Zabij, by przeżyć Finn! Wpuść mnie, by wygrać!

Nagle poczułem ciepło, rozchodzące się po tym, co sam nazywałem aktualnie ciałem. Irlandczyk zamknął oczy, a gdy je otworzył, byłem na zewnątrz, stojąc kilka metrów od rywala. Uśmiechnęliśmy się zawadiacko, ruszając wspólnymi siłami na Kane'a. Ten zauważając zmianę w postawie swego przeciwnika, zamierzał jak najszybciej zaatakować, by po raz kolejny dorwać zbłąkaną duszę i odesłać ją do czeluści piekielnych. Niestety, były to czcze zachcianki, bowiem przemknęliśmy pod wyciągniętym ramieniem oponenta i po odbiciu od lin nabraliśmy prędkości, która pozwoliła nam wykonać Running Front Dropkick, przewracający WWE Championa! Glenn z rykiem wstał, pragnąc odpłacić nam pięknym za nadobne. Jednak połączenie wypełniającej Finna adrenaliny, wraz z moim zewem krwi nie dało mu takiej możliwości. Automatycznie wykonany Superkick ściął Kane'a z nóg, pozwalając mi i Finnowi odetchnąć! Odpoczynek nie mógł jednak trwać wiecznie, bowiem nasz przeciwnik wstawał. A jedynym powierzonym nam zadaniem w tym momencie, było wyeliminowanie go! Wyprostowaliśmy się, prężąc dumnie muskularne ciało. Książę Balor Al Ghul powstał!