Walka wieczoru... Main Event w czystej postaci, określenie Five Star Match przy takich gwiazdach jakie dziś będzie można ujrzeć od razu zmienia znaczenie. Walka, która była na ustach już od tygodni, dziś w końcu dojdzie do skutku. Walka, której oczekiwał dosłownie każdy fan, fanatyk czy sporadyczny widz, który niezbyt interesuje się tym sportem. Walka, która przysporzy wiele emocji i przyprawi o palpitację serca, gdyż dziś wyłoniony zostanie lepszy, a nawet i najlepszy roster w tej branży. Naprzeciwko siebie staną dwa silne ogniwa federacji WWE i zmierzą się oni o puchar, który dwukrotnie spoczął w gablotce niebieskich dominatorów. Czy dziś puchar stojący nieopodal ringu podzieli los swoich poprzedników? Szanse są wyrównane, a walka fantastyczna... a dziś wyłoniony zostanie najlepszy. Gdy każdy widz z oczekiwaniem wyczekiwał zawodników federacji, nagle rozbrzmiał theme song Dario Cueto, a po chwili w gęsiej kolejności wyszli: Cesaro, Kalisto, Kenny Omega, Brock Lesnar i najbardziej oczekiwany od dość dawna, mściciel Finn Balor! Na jego widok publiczność oszalała, a większość z nich zdzierało sobie właśnie gardło, wykrzykując pod niebiosy "BA-LOR! BA-LOR!". Uśmiech wymalował się na jego twarzy, lecz dziś nie chodziło o to, kto zdobędzie większy doping, lecz o to, który brand jest lepszy. Cesaro jako dowódca niebieskiego okrętu podążył pierwszy i skierował swoją drużynę do narożnika, a po chwili wszyscy byli gotowi stawić czoło RAW. Kalisto oraz kapitan oddali swe pasy, a po chwili wszyscy zebrali się w kupę, a przemówił ich kapitan, aby wyznaczyć tego, który zawalczy jako pierwszy.

*Pamiętajmy, że Macio nie może walczyć. Więc na razie niech nie zaczyna walki.

Także zaczynamy walkę, która wyłoni zwycięski team!

Startuje Eddie Edwards oraz Finn Balor!

Mamy KŁ na 400 słów na sam początek Do dzieła, panowie!

Mimo wielu wspaniałych walk poprzedzających Main Event Bragging Rights, wszyscy fani WWE byli podekscytowani jak nigdy w życiu. Pięciu na Pięciu, najprawdopodobniej tylko jeden pozostanie na nogach, tylko jeden przyniesie chwałę swojemu rosterowi... Pojedynek Raw kontra Smackdown rozpoczął się oficjalnie gdy tylko wraz z całą ekipą postawiliśmy pierwsze kroki w kierunku ringu. Cesaro, Lesnar, Omega, Kalisto i Ja. Wspaniała piątka nieustraszonych wojowników zmierzała ku przeznaczeniu i chwale. Tuż po nas na arenę wyszedł Kane, Mysterio, Edwards, Morgan oraz DiBiase, tworzący drużynę czerwonego brandu. Ze spokojem staliśmy w kwadratowym pierścieniu, obserwując nadchodzących przeciwników. Krótka wymiana spojrzeń pomiędzy poszczególnymi rywalami zwieńczyła preludium występu. "Ba-Lor! Ba-Lor! Ba-Lor!" ponownie rozbrzmiało w tle, niesione tysiącami głosów po całej hali. Skinąłem odważnie głową. Cała drużyna pod wodzą Cesaro wiedziała, kto powinien rozpocząć to starcie. Kapitan poklepał mnie lekko po ramieniu, nakazując zostać w obrębie pola walki, gdy wraz z resztą "Bohaterów" wymknęli się poza liny. Moim oponentem okazał się być Eddie. Oparłem się o narożnik, zbierając sił do ataku, koncentrując się tylko i wyłącznie na NxT Championie. Finn, czuję Twoją złość... To dobrze... To nienawiść, dobrze ukierunkowana wściekłość pozwoli Ci postawić stopę na truchło Edwards! Pokiwałem głową, wiedząc że Ras ma rację. Zawierzyłem mu ponownie, w końcu był ze mną w dniu powrotu, niespełna dwa dni temu, pomagając mi zniszczyć Brocka, notabene stojącego dziś w moim narożniku. Dlatego też zamknąłem oczy i oddałem się Al Ghulowi, pozwalając mu tchnąć w me ciało moc Głowy Demona...

***GONG***

Arbiter rozpoczynając te starcie wręcz spuścił mnie ze smyczy. Natychmiastowo rzuciłem się w kierunku Wilczka, który również nie zamierzał tracić czasu. Skoczyliśmy sobie do gardeł, w zaciekłym klinczu próbując przejąć przewagę. Po chwili przeszedłem na bok rywal, zapinając Headlock! Długo to nie potrwało, bowiem przedstawiciel RAW odepchnął mnie od siebie, kierując ku sojuszniczemu mu narożnikowi. Z lekkim przerażeniem spoglądałem w oczy czterech gladiatorów poniedziałkowego show, bojąc się wpaść w ich łapska. Boisz się... Zniszcz ten strach! Przekieruj go, spraw by to oni lękali się Ciebie! Wyeliminuj już teraz najsilniejszego, a totalnie ich rozbijesz! Ras miał rację. Powziąłem sobie do serca słowa mojego "mentora" i wykorzystałem swój pęd do wykonania Running Front Dropkicka wprost w klatkę piersiową Wielkiej Czerwonej Maszyny, po którym ten spadł z apronu i uderzył plecami o barierkę oddzielająca nas od fanów! WWE Universe nie przepuściło tego wydarzenia bez echa, wiwatując na moją cześć! Momentalnie powstałem, ciesząc się z wyeliminowania na chwilę najważniejszego ogniwa przeciwnej drużyny. Wiedziałem również, przez ostrzegające mnie krzyki z trybun, iż Eddie jest za mną. Licząc na szczęście, upadłem do tyłu, wykonując Pele Kick! Na szczęście NxT Champion otrzymał cios!

Ostatnio edytowany przez Jakub ;x (2016-03-03 14:32:24)

Poderwałem się z maty, szukając wzrokiem poległego Edwardsa. Przygotowałem dalszy plan egzekucji, toteż do razu do niego przeszedłem. Kilka stompów momentalnie ostudziło zapał młodego Wilczka do wstawania, dosadnie oznajmiając mu, iż nie ma zmieniać swojego położenia. Po wyprowadzonych kopnięciach stanąłem nad przeciwnikiem i wykonałem Standing Senton! Eddie krzyknął z bólu, jednak mnie to nie obchodziło. Dziś liczyła się tylko chwała teamu Smackdown, i zamierzałem do niej doprowadzić w każdy możliwy sposób! Dlatego też podniosłem rywala za króciutkie włosy i w stójce wymierzyłem mu jeszcze jeden podbródkowy, mający go osłabić. Po nim zawinąłem rękę dookoła głowy przeciwnika i wymierzyłem Reverse STO! Publiczność powstała z miejsc, na przemian skandując "SMACK-DOWN! BA-LOR!". Byłem rozpromieniony i zadowolony z ich dopingu. Wiedziałem, że poniesie mnie on na wyżyny moich umiejętności i pozwoli wygrać ten pojedynek! Nie mogłem jednak tracić czasu, tak wiele pozostało do zrobienia! Momentalnie doskoczyłem do pobliskich lin i odbijając się od nich, opadłem na rywala ze Springboard Stompem! To był już prawie koniec mojej aktualnej walki, bowiem zamierzałem dokonać zmiany, w imię współpracy i zespołu. Musiałem jednak przenieśc Edwardsa w pobliże narożnika mojej drużyny, więc podniosłem go i German Suplexem wyrzuciłem pod corner! Nastepnie klepnął wyciągniętą do mnie dłoń i Cesaro wkroczył do ringu!

Obserwowałem każdy ruch swojego zawodnika i ze skupieniem w oczach wyczekiwałem na ten moment, w którym zjawię się w kwadratowym pierścieniu i złoję skórę rywalowi z RAW. Finn pomiatał obecnym mistrzem NXT co oznaczało, że w żadnym stopniu ten pas mu się nie należy, dlatego zrobię wszystko, aby ten czempionat powrócił tam, gdzie jego miejsce - na terenie niebieskiego okrętu. Balor wymierzył Edwards'owi German Suplex'a, a ja w tym momencie wystawiłem swoją dłoń, dając do zrozumienia, że czas, abym to ja jako kapitan dał nauczkę nieudacznikom z czerwonego brandu. "Chodź Finn. Teraz ja zaopiekuję się Wilczkiem!" - powiedziałem, a Mściciel przystał na moje polecenie i bez większych wątpliwości uderzył mnie w dłoń, dokonując oficjalnej zmiany.

Amerykańska część publiczność zaczęła gwizdać, lecz w najmniejszym stopniu mnie to nie uraziło, ponieważ niesiony byłem ciepłymi okrzykami mojego narodu. Szwajcarzy byli dziś naprawdę cudowi. Czułem się wyśmienicie, a to jedynie utwierdziło mnie w tym, że faktycznie podjąłem odpowiednią decyzję, wracając do starego, zaś znakomitego gimmick'u. Uśmiechnąłem się widząc tak liczną gromadę moich zwolenników i dzięki nim wiedziałem, że dziś mogę osiągnąć cel, który wyznaczyłem sobie już dawno - dojść do szczytu swoich możliwości i osiągnąć wszystko, co w ostatnim czasie stało się dla mnie wartościowe - puchar.

Niemiecki przerzut sprawił dużo problemów mojemu konkurentowi, który na deskach maty ringowej zataczał koła, ale nie było to potrzebne, ponieważ do ringu wszedł mistrz wagi ciężkiej, który da nauczkę takim nowicjuszom! Mistrz NXT właśnie powoli unosił się do stójki. Rozłożyłem ręce i bezradnie nimi wzruszyłem, zbliżając się malutkimi kroczkami w jego kierunku, a gdy Wilk wstał i ustabilizował swoją pozycję, to wiedziałem, że muszę szybko zareagować, aby przejąć inicjatywę już na samym początku. Wiadomo - odczuwałem jeszcze skutki poprzedniej walki, lecz starałem się obecnie o tym nie myśleć i zamierzałem doprowadzić moich zawodników do zwycięstwa! Złapałem dłonią za ramię adwersarza, po czym energicznie za nie szarpnąłem, aby go odwrócić. Nim się spostrzegł, to mój bark wylądował pod jego szczęką. [Uppercut] Eddie zachwiał się na nogach, lecz nie padł niczym kłoda, ponieważ momentalnie przechwyciłem jego rękę, poprzez mocny uchwyt nadgarstka. Przeciągnąłem go z całej siły w swoją stronę, powalając uderzeniem, dzięki wystawionej ręki - Short Arm Lariat.

Szwajcarska część publiczności oszalała, a ja jedynie uśmiechnąłem się i ukłoniłem, aby oddać hołd i podziękowania. Byłem im naprawdę wdzięczny, że przyjęli mnie z otwartymi rękoma i pozwolili raz jeszcze walczyć w kolorach naszego narodu. Bracia i siostry - naprawdę dziękuję! Kątem oka zerknąłem na liny i postanowiłem - wziąłem rozbieg i się od nich odbiłem, aby powrócić ze zdwojoną siłą. Będąc tuż przed ciałem konkurenta wyskoczyłem, a gdy byłem w powietrzu, to ustawiłem się idealnie, aby spać stopami na klatkę piersiową przeciwnika - Double Foot Stomp.

Raz jeszcze się uśmiechnąłem, lecz Eddie'mu z pewnością nie było do śmiechu, ponieważ musiał zmagać się z bólem, który rozprzestrzeniał się po jego ciele. Spojrzałem na swoich sprzymierzeńców i natychmiastowo doskoczyłem do narożnika i klepnąłem w wystawioną dłoń mojego kompana - Kenny jest to twoje pięć minut!

Ta, Aaron leci sobie w kulki. Dalej Cesaro.

Dalej