Cole pojawił się na barkach Cass'a. Zawodnik z mistrzowskiej drużyny zamierzał rzucić swojego przeciwnika do narożnika, dlatego ruszył w kierunku narożnika, gdzie miło czas spędzał Enzo. Wszystko jednak diametralnie się zmieniło, gdy to Adam pod wypływem instynktu zaczął wymierzać silne łokcie w czaszkę Cass'a. Uścisk słabł, dlatego już po chwili Cole mógł spokojnie ześlizgnąć się z barków konkurenta, padając na matę. Ale co?! Cass padając zdołał dokonać zmiany! Cass tuż po zmianie wy turlał się z ringu, a Adam był pewny, że to właśnie Cass nadal jest oficjalnym zawodnikiem w ringu. Cole zaczął się przechwalać, odwracając się plecami do swoich rywali. Enzo poczekał i wykorzystał ten błąd, wskakując do ringu i ruszając na przeciwnika.

Enzo działaj!

Teraz moja kolej, odpocznij - powiedziałem do siedzącego brata, po czym ruszyłem w stronę zdezorientowanego Cola. Mając w głowie wizję, jak wielkiego zniszczenia dokonała grupa przeciwników wiedziałem jak dużym wyzwaniem będzie samodzielna walka z dwoma rywalami. Adam chyba zrozumiał w końcu z kim walczy, ponieważ ruszył w moją stronę. Przygotowując się do starcia przybrałem klasyczną gardę, skupiając wzrok na ruchach przeciwnika. Nie mógł on sobie na dużo pozwolić ponieważ od razu upadł na matę dzięki efektywnemu Running Tornado DDT. Położyłem się na nim i spróbowałem przypiąć 1.. 2...

O nie! Tak być po prostu nie mogło! Poczułem zwyczajnie wydymany, kiedy cholerni bracia pograli ze mną na swój sposób. Mi nie robi się takich rzeczy! Widząc jak Enzo pędzi w moją stronę poczułem niesamowity przypływ złości... o nie... na pewno nie okażę litości za to co zrobili! W jednej chwili, zanim jeszcze do mnie dobiegł, zakręciłem się wokół własnej osi, aby wykonać potężny Roundhouse Kick trafiający bezpośrednio w szczękę pędzącego adwersarza. Tym razem upadł i nie miał szansy zmienić się ze swoim partnerem! Inicjatywa znowu była po mojej stronie i nic już nie było w stanie tego zmienić. Po tak fenomenalnej akcji w moim wykonaniu, już czułem jak cipki pchają mi się do łóżka... w końcu która oprze się nowemu mistrzowi Tag Team?

Profilaktycznie +24

Jednak +12 starczyło

Ostatnio edytowany przez Remik (2016-03-07 23:02:41)

W końcu wszystko wróciło na właściwe tory! Jeden cios i wszystkie cipki na hali zrobiły się tak mokre, że czułem je z ringu. To było dokładnie to, co lubiłem najbardziej. Nie mogłem się doczekać kiedy wykorzystam je wszystkie... a widok leżącego na macie przeciwnika tylko mnie utwierdzał mnie w przekonaniu, że będzie co świętować. Blask Tag Team'owego złota był czymś czego naprawdę pragnąłem i zdecydowanie mogło przyciągnąć jeszcze więcej laseczek, o ile to w ogóle możliwe. Przyświecała mi tylko jedna myśl - po trupach do celu. Właśnie tak załatwialiśmy nasze wszystkie sprawy. Nie liczyli się dla nas inni... tak naprawdę byli tylko dodatkiem, aby gloria smakowała lepiej. Przejmowaliśmy się tylko i wyłącznie sobą, tym co tu i teraz. Nie zwracaliśmy uwagi na konsekwencje, bo przecież kto dałby radę je na nas wyegzekwować? Staliśmy ponad wszystkim i wszystkimi! Teraz naszym celem był czempionat i nic nie było w stanie nas powstrzymać przed jego osiągnięciem. Moim zadaniem było zrobić to w doskonałym stylu. Chris trochę sobie z nimi pograł, lecz w końcu nadszedł czas nadać trochę wdzięki temu starciu. Reflektory i aparaty zwróciły się w moim kierunku... dobrze, że byłem tak cholernie przystojny, bo inaczej mógłbym nie przyćmić brzydoty tych prymitywów. Jednym ruchem ręki poprawiłem fryzurę, natychmiast usłyszałem westchnienie panienek. Chyba dawno nie były tak napalone. Nie to co ich faceci, którzy z zazdrości purpurowieli na twarzach i rzucali soczystymi bluzgami w kierunku Motor City Machine Guns - przyszłych mistrzów Tag Team! Jednym gestem zamknąłem im wszystkim usta. Pokazując środkowy palec widowni, nawet na nich nie spojrzałem. Foczki tylko się nakręciły, przecież one uwielbiają niegrzecznych chłopców! Wtedy przypomniało mi się, jak bezczelnie zostałem oszukany. Bracia zmienili się, a ja tego nie dostrzegłem. "Ta zniewaga krwi wymaga!" - pomyślałem. W jednej chwili rzuciłem wymowne spojrzenie rywalowi i jednoznacznym ruchem bioder zasygnalizowałem, że już za chwilę wydymamy ich bez gumy. Pasy będą nasze, a oni nie dostaną nawet buziaka na pożegnanie!

Ilość słów: 317

Przeciwnik wciąż leżał, zamroczony po potężnym Roundhouse Kicku. Doskonale wiedziałem jak to wykorzystać! W jednej chwili wskoczyłem na narożnik i po odgarnięciu włosów z twarzy postanowiłem wyskoczyć wysoko w powietrze. W locie słyszałem westchnienia laseczek, moje myśli krążyły coraz bardziej wokół nich. Chyba najwyższy czas pokazać im co naprawdę potrafię i dać się wykazać Chrisowi... przecież on też musi mieć z kim świętować. W końcu w idealnym stylu doleciałem do adwersarza, wykonując na nim potężny Frog Splash. Faceci buczeli, ale miałem to głęboko w dupie. Najważniejsze, że z każdą chwilą zbliżaliśmy się do zdobycia upragnionego złota. Enzo odruchowo usiadł, aby łatwiej było mu poskromić ból, lecz nie zamierzałem mu na to pozwolić. Z zimną krwią złapałem go za głowę i podniosłem do stójki. Następnie popędziłem z nim w kierunku mojego narożnika, gdzie wykorzystałem go, aby wykonać Step Up Tornado DDT. Amore padł na matę bez życia, pozbawiony jakiegokolwiek wsparcia ze strony brata. Jedynie publiczność próbowała poderwać go do walki... na próżno. Kilka nonszalanckich stompów usadziło go na macie na dobre. Nie chcąc tracić już ani chwili, wyniosłem go na barki, po czym przeszedłem na sam środek ringu. Tam z ironicznym zmartwieniem popatrzyłem na Tag Team partnera obijanego przeze mnie ziomka i po puszczeniu mu oczka wykonałem Firemans's Carry Neckbreaker. Biedaczysko, byli tak blisko siebie, a jednocześnie za daleko, aby sobie pomóc. Wiedziałem, że Cass nie może nic zrobić, co bawiło mnie do łez. Nie kryłem się z okazywaniem pogardy. Na dodatek, postanowiłem jeszcze bardziej sponiewierać adwersarza. Jeszcze raz dźwignąłem go z maty, lecz tym razem, aby zbliżyć się do mojego drużynowego narożnika i wgnieść przeciwnika w deski ringu! (Coleteral) Panienki piszczały z podniecenia, lecz panowie próbowali je zagłuszyć. To wszystko było na marne! Nie obchodziło mnie to jak mnie postrzegają, najważniejsze było to, co już za chwilę się dokona! Na razie postanowiłem jednak dokonać zmiany. Pokazałem jak pięknie może wyglądać walka, ale teraz kolej na Sabina. Przybiłem mu piątkę, kwitując zmianę jednym zdaniem - "Nie spierdol tego, kurwiu".

Mocne klepnięcie w otartą dłoń zezwoliło mi wstąpić do ringu. Doskonale wiedziałem, że znajdujemy się z Adamem na fali wznoszącej, przy pomocy której dryfowaliśmy ku pasom Tag Teamowym. Musiałem tylko postawić przysłowiową kropkę nad I, by zakończyć to jednostronne starcie. W tym celu z nieukrywaną nienawiścią schwyciłem Enzo za odstające włosy i szarpnięciem poderwałem go do stójki. Adwersarz ledwo stał, słaniając się na nogach. Wymierzyłem mu więc Slap, po którym Amore padł na kolana! Zaśmiałem się szyderczo, wyśmiewając klęczącego człowieczka.

- I po co wam to było brudasie? Zamiast grzecznie oddać nam to co powinno być od zawsze nasze, to musieliście zgrywać bohaterów?!

Po tych słowach wymierzyłem przeciwnikowi kolejnego Slapa, który prawie powalił go na deski ringowe! Pochwyciłem go jednak za kudły i ponownie pomogłem wrócić mu do stójki. Zrobiłem to jednak tylko po to, by Gut Kickiem pochylić go i silną Maczugą w plecy ponownie powalić na kolana! Publika buczała jak szalona, nienawidząc mnie po tych brutalnych zabawach jak tylko mogła. Zaśmiałem się ponownie, ubawiony ich głupiutkimi protestami. Zamierzałem dać im kolejny powód do nienawidzenia mnie. Wyniosłem Enzo do góry w specyficzny sposób, po chwili wykonując Crucifix Powerbomb, po którym truchło oponenta wbiło się w matę! WWE Universe zgodnie z moimi przewidywaniami zaczęło buczeć jeszcze głośniej, dołączając niecenzuralne słowa skierowane ku mej osobie. Odwróciłem się w stronę trybun i skwitowałem to wszystko chamskim uśmiechem. Po chwili Amore zaczął się podnosić, więc odbiłem się od lin za plecami i przy pomocy Running Front Dropkicka wbiłem rywala w narożnik! Tam schwycił się rozpaczliwie gumowych sznurów łączących się w cornerze, by pozostać na nogach. Błąd! Ruszyłem z kopyta, wpadając w niego z efektywnym Corner Big Bootem, który definitywnie go powalił! Enzo bezsilnie próbował doczołgać się do Big Cassa, by dokonać z nim zmiany. Pozwoliłem mu dotrzeć do środka ringu, by tam Stompem zastopować jego śmieszne marzenia i po podniesieniu wykonać Sabilizer, którym przygotowywałem go do powolnego końca walki!