Padłem na matę, a drzwi zamknęły się przede mną. Przez tak długi okres czasu czekałem na ten jeden moment. Na chwilę, w której raz jeszcze do mych nozdrzy dotrze zapach zwycięstwa. Wszystko wokół wydawało mi się narysowane w szarych barwach. Dotarło do mnie, że muszę walczyć tak jak na luchadora przystało. Powoli wstałem odbijając się tym samym od dna, którego dotknąłem. Publiczność wstrzyknęła do mego organizmu olbrzymią dawkę endorfin. Zacisnąłem pięści i spojrzałem Morganowi w twarz. Mocno dyszałem - byłem prawie nieżywy, ale to co odróżnia mnie od reszty to walka do ostatniego tchu. Jestem małym człowiekiem w świecie wielkich stworzeń. Ich serca są jednak jak słabe drzewa, które lekki podmuch wiatru zamienia w proch. Pokażę olbrzymią siłę płynącą z wnętrza maleńkiego fizycznie, lecz najbardziej walecznego z wojowników. Dziś zwyciężę dla Meksyku, fanów i krytyków, którzy zobaczą na własne oczy teraźniejsze zwycięstwo Dawida nad Goliatem. Ponieważ wiara i oddanie to dwie najlepsze cechy jakie powinien posiadać każdy z nas...

Spoiler:

159 słów

Morgan stał naprzeciwko mnie i patrzył z góry na moją osobę. Nie pozwolę, by bezczeszczono me dobre imię. Zbyt dużo przecierpiałem, żeby teraz się poddać. Postawiłem na swój spryt. Wyprowadziłem Low Kick, który był swego rodzaju przynętą. Zadziałał na mego przeciwnika jak czerwona płachta na byka. Przemknąłem natychmiast obok niego i dobiegłem do narożnika. Wówczas upadłem i natychmiast przeszedłem na apron. Złapałem się trzeciej liny i szybkim susem na nią wskoczyłem. Następnie przeskoczyłem na kolejny sznur okalający kwadratowy pierścień i wykonał bardzo widowiskowy Slingshot Double Jump Moonsault Press! Publiczność natychmiast wstała z miejsc. Poczułem się lepiej niż kiedykolwiek. Po wielkim powrocie na ring, znów czuję, że nie straciłem swoich umiejętności. Wiara w siebie to podstawa. Dobre imię Meksyku nie zostanie poplamione. Po wykonanej akcji, od razu wstałem na nogi. Podbiegłem do cornera i wskoczyłem na niego. Wzniosłem rękę ku górze, wówczas mój przeciwnik już powstał. Diving Hurricanrana została zaaplikowana idealnie, a Matt trafił głową w przeciwległy narożnik! Wstałem z maty i widząc, że Morgan trzyma się za głowę, przeszedłem obok niego i wskoczyłem na corner od którego się odbił. Diving Sitout Facebuster dobił wielkiego zawodnika. Spróbowałem szczęścia przypinając mą ofiarę. 1...2... kick out! To było do przewidzenia. Jak na prawdziwego wojownika przystało, nie składam broni. Podniosłem przeciwnika za rękę, lecz ten nagle obudził się... ale o to właśnie chodziło. Irish Whipem posłał mnie na liny, a ja wskoczyłem na jedną z nich i wykonałem oszałamiające Springboard Tornado DDT! Nie opuszczę tego ringu na tarczy...

Usiadłem na macie i spoglądnąłem przed siebie. Poczułem to. Ich bijące serca, ich emocje, ich chęci. Wszystko to skierowane było do mnie. Do małego rycerza z San Diego, który stał się obrońcą sprawiedliwości. Jak rycerz w lśniącej zbroi podniosłem się i lekko uśmiechnąłem. Zostałem stworzony, aby nieść pomoc wszystkim strudzonym. Stałem się małym wojownikiem, łowcą, którego ciało stworzone jest do rozszarpywania ofiar. Ofiar, które próbują zasiać ziarno nienawiści między całym ziemskim społeczeństwem, abyśmy siebie nawzajem wykańczali. Waleczny jak lew i szybki jak gepard. Takiego połączenia nie pokona nawet słoń. Właśnie to zwierze symbolizuje Morgan. Wielki jak drzewo człowiek spoczywa teraz u mych stóp. Rażony ostrą jak brzytwa lancą został uśpiony. Zdawałem sobie sprawę, że to jeszcze nie ten czas, aby zakończyć jego tyrańskie rządy. Musiałem dołożyć od siebie jeszcze więcej i walczyć jeszcze zacieklej o dobro całego świata aniżeli robiłem to dotychczas. Oparłem się rękoma o nieskazitelnie białą matę i podniosłem swe ciało ku górze. Przeszedłem do narożnika i oparłem się o ówże konstrukcję. Wzniosłem rękę ku górze, a fani zaczęli wiwatować. "Tym razem ich nie zawiodę." - cichutko powiedziałem sobie pod nosem. Morgan stał już na nogach, lecz zamroczony po salwie ciosów, które zainkasował nie wiedział co się dzieje. Wziąłem rozbieg i wykonałem wspaniały Tilt a Whirl Bulldog. Lepiej być nie mogło. Oponent upadł na matę, a ja obok niego. Szybko wstałem na nogi. Nienawiść do wyznawcy zła rosła z czasem coraz bardziej. Usiadłem na moim przeciwniku i zacząłem okładać jego twarz. Po kilku uderzeniach sędzia odciągnął mnie od przeciwnika. Wówczas Matt powstał. Dostrzegłem, że próbuje powalić mnie Big Bootem, jednak ja uniknąłem kopnięcia. Wykonałem idealny Spinning Heel Kick, po którym rywal odbił się od lin tym samym łapiąc się za głowę. Wówczas wiedziałem już co zrobić. Nie dałem mu ani chwili wytchnienia. Przeturlałem się pod linami i stanąłem na apronie. Kurczowo złapałem trzecią linę i wyskoczyłem ku górze. W końcowej fazie zawiesiłem nogi na moim przeciwniku i wykonałem cudowną akcję o nazwie Springboard Hurricanrana. Wszystko układało się znakomicie. Cały czas brnąłem w przekonanie, że dzisiejszy dzień to początek nowego świata. Świata wolnego od niechcianych ludzi, którzy niszczą dobro każdego jednego narodu. Taką zasadę wyznają i wyznawali moi bracia z lucha libre, a maska jest symbolem tego, że nigdy ich nie opuszczę. Działam w ich imię i w imię wszystkich, którym nie jest dane walczyć. Po udanej akcji upadłem na plecy. Od razu jednak podniosłem się na nogi i wszedłem czym prędzej na narożnik. Stanąłem na ówże konstrukcji, odwróciłem się do leżącego przeciwnika plecami i wykonałem Split Legged Moonsault. Wojna pomiędzy niebem, a piekłem właśnie trwa. Jestem rycerzem w błękitnej zbroi, który swoim ciałem broni prawa i zasad. Dziś Morgan zostanie pokonany i nie zagrozi żadnemu niewinnemu człowiekowi. Poprzysiągłem, iż zostanę obrońcą słabszych. Waleczny jak lew i szybki jak gepard. Łowca zła, który wyznaje święte zasady lucha libre. Nieś pomoc innym, chroń od złego, walcz o dobro swych braci, oddaj siebie całym swoim sercem i nigdy nie dawaj za wygraną, bądź nieustępliwym wojownikiem...

Z strony atakującej przez kilka niepotrzebnych błędów zmuszony zostałem by cofnąć się w głęboką defensywę. Pozornie niegroźny szkrab nieźle mnie zaskoczył, jednakże nie tak bardzo by całkowicie odebrać mi chęci do walczenia. Przyjmowałem na swe ciało akcję za akcją lecz musiał w końcu nadejść taki moment, w którym to Oscar poczuję się zbyt pewnie i nieco zlekceważy sytuację. W tym momencie właśnie taka sytuacja ma miejsce. Gutierrez pewien, że nie mam już sił by mu zagrozić wdrapał się na szczyt narożnika aby mnie z niego zaatakować. Na dodatek odwrócił się do mnie plecami. To było złe posunięcie malutki. Mając kilka sekund na reakcję postanowiłem od razu działać. Podnosząc tułów do góry ułatwiłem sobie następne ruchy. Wracając do pozycji na czworaka wiedziałem, że Mysterio zaraz polegnie. Nie tracąc ani sekundy wykonałem agresywny ruch w kierunku lin na które całym impetem upadłem. Rey nie utrzymał równowagi stojąc na szczycie cornera przez co upadł właśnie na jego czubku. Pora się zrewanżować!

Kontra zakończyła się powodzeniem, musiałem więc to wykorzystać by ponownie stać się stroną dominującą. Podnosząc się przy drobnej pomocy lin wzrok swój skierowałem w kierunku siedzącego i jęczącego na narożniku rywala. Jak widać był za bardzo pewien siebie i postanowił zaryzykować co mu się nie opłaciło. Podszedłem bliżej Mysterio i rękę zacisnąłem mu na karku. Unosząc go delikatnie do góry ściągnąłem go z narożnika i postawiłem przed sobą. Był on w takiej pozycji w jakiej go ściągnąłem, plecami do mnie a ja nadal trzymałem rękę na jego karku. Nie zastanawiając się ani chwili dłużej, ponownie podniosłem go do góry, lecz tym razem z całych sił rzuciłem go w kierunku narożnika, a efekt był taki, iż jego paskudna morda przyłożyła o jego najwyższy stopień. Neck Lifted Turnbuckle Facebuster wykonane z taką siłą niejednemu śmiałkowi odebrało chęci do walki, lecz dobrze wiem, że na tego knypka to nie wystarczy. Muszę zwiększyć siłę swych ataków i doprowadzić do całkowitej destrukcji Oscara, i właśnie to zamierzam zrobić! Chwytając Oscara za rękę potężnym Irish Whip'em posłałem go w przeciwny narożnik. Momentalnie ruszyłem za nim, a gdy tylko zaliczył on spotkanie z ów narożnikiem został dobity przeze mnie potężnym Body Avalanche'm. Niemalże nieprzytomny przeciwnik spłynął po wszystkich stopniach aktualnie zajmowanego miejsca...

Dalej proszę!

Zapięte 3 szanse dla Reya Mysterio.

Morgan zaczął przechwalać się do mego ludu, który rzecz jasna buczał na jego osobę niemiłosiernie. Pragnęli, abym powstał z maty i ukazał swoje prawdziwe oblicze. Oblicze wojownika nie cofającego się przed niczym. Jako obrońca musiałem wstrzyknąć do organizmów mej armii ziarnko nadziei. Nadzieja umiera ostatnia, a wiara czyni cuda. Poczułem przeszywający ból w prawej ręce. Buczenie zamieniło się w okrzyki pobudzające mnie do walki. Potrzebowałem ówże dopingu jak tlenu. Let's go Rey! dotarło do mych uszu. To wszystko czego teraz mi było trzeba. Upadłem, lecz powstanę! Taka jest moja natura. Zacisnąłem pięści i wstałem na nogi. Poczułem się jeszcze lepiej. "Dawaj olbrzymie!" - proste zdanie zadziałało idealnie. Będąc generałem, musiałem być również świetnym taktykiem. Morgan połknął haczyk. Zaczął biec w moją stronę, lecz ja użyłem sprytu. Wykonując Baseball Slide prześlizgnąłem się pod rozstawionymi w bok nogami mego oponenta i od razu pojawiłem się za jego plecami. Matt nie wiedział o co chodzi - o to właśnie chodziło. Przemknąłem obok niego i odbiłem się od lin, wykonałem Satellite DDT. Matt uderzył głową o matę, a siła odbicia sprowadziła go z powrotem na nogi. Był bardzo zamroczony, a ja wiedziałem, że muszę kontynuować atak. Pobiegłem od razu do narożnika i wskoczyłem nań. Diving Hurricanrana zostało raz jeszcze zaaplikowana. Morgan znów trafił w narożnik, a od impetu, z którym uderzył głową w konstrukcję po prostu usiadł w ówże miejscu. Wziąłem rozbieg i dobiłem mą ofiarę poprzez Bronco Buster. Nie mogłem nie skorzystać z okazji do zaaplikowania kolejnej akcji. Przeszedłem szybko na apron i raz jeszcze w dzisiejszej potyczce złapałem się trzeciej liny. Widząc, że Matt podniósł się wyskoczyłem z niej i wyleciałem hen do gwiazd. Springboard Reverse DDT zaaplikowane, a zagrożenie w postaci Morgana było coraz mniej groźne.