Oddaje inicjatywę Remikowi, wybacz - ale jestem zrezygnowany, gdyż nie mam pomysłu na post...

Nabuzowany wybuchową mieszaniną testosteronu, dumy i agresji stanąłem nad truchłem oponenta z dokładnym planem co zrobić, aby zakończyć jego przygodę z tą walką. Od samego początku nie był to jego poziom i był jedynie zwierzyną łowną skazaną na porażkę. Aby ukazać mu, jak bardzo jest słaby ująłem w dłonie jego szyję w dłonie, aby ponownie poderwać go nad matę i zajrzeć głęboko w oczy. Moje ślepia płonęły z żywym ogniem nienawiści do intruzów na moim terytorium. Nędzna próba Teda, aby wyszarpać się z uścisku spełzła na niczym... bez problemu wcisnąłem go w deski. (Two Handed Chokeslam) Następnie popatrzyłem na ofiarę bez litości, widziałem w nim tylko mięso, którym się posilę! Publika nie milkła nawet na chwilę, co niewiarygodnie motywowało mnie do dalszych działań. Koniec DiBiase'ego był coraz bliżej! Chcąc dać jeszcze więcej radości zgromadzonemu audytorium jeszcze raz przeniosłem batalię do stójki. Podniosłem rywala, lecz tylko po to, aby sprawnym ruchem wynieść go na bark i po krótkim rozbiegu wykonać Front Powerslam na samym środku kwadratowego pierścienia. Łowy praktycznie weszły już w ostatnią fazę... ostatnia przekąska z Teda, tuż przed daniem głównym - Bray'em Wyattem!

W końcu mogłem wydrzeć ostatni kawał mięcha z truchła Teda, aby posilić się nim przed ostateczną batalią. W tym celu odszedłem do narożnika, gdzie napiąłem mięśnie i zaryczałem głośno. Publika oszalała z zachwytu, gdyż wiedzieli co za chwilę się stanie. Musiałem już jedynie poczekać, aż ofiara przyprowadzona na rzeź, powstanie! Byłem niesamowicie nakręcony, przepełniony testosteronem i agresją, dzięki świadomości swej prawdziwej potęgi. Sam wyeliminowałem Okadę... teraz kolej na Teda! Bogacz w końcu znalazł w sobie tyle sił, aby powstać... lecz kiedy tego dokonał natarłem na niego jak dzikie zwierzę, wykonując niszczycielski Spear! Znaleźliśmy się całkiem blisko narożnika, ale nawet to nie mogło uratować życia zwierzynie łownej. Momentalnie rzuciłem się do przypięcia i zadbałem oto, aby DiBiase nie miał możliwości złapać się lin. Sędzia odliczał, a publiczność wraz z nim... był to czas, jaki pozostał Brayowi Wyattowi do przetrwania ostatnich chwil!

Wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie. Ted nie był tutaj potrzebny. Im szybciej został wyeliminowany tym prędzej rytuał zakończy się. Zbawca stanął za plecami największego z wybrańców, który podnosił się już z maty. Bóg wiedział, że musi zaatakować natychmiast, gdyż w przeciwnym razie Lucyfer znów ukaże swoją siłę. Audytorium oddało się bezwzględnej ciszy. W skupieniu oglądali najważniejszej z dotychczasowych lekcji. Wyatt w tym czasie wziął rozbieg i wbij się nogą w potylicę zaskoczonego mistrza. Big Boot został wyprowadzony idealnie, a Batista upadł na matę jak rażony gromem. Stwórca natomiast upadł na kolano i przetarł swą boską dłonią usta, uśmiechając się przy tym. Dobro znów przejęło kontrolę...

Nawet najsilniejsze drzewo zostanie złamane przez huragan. Dobro zwycięża zło - to coś więcej niż tylko suche stwierdzenie wzięte z komiksów. Teraz dzieje się to na naszych oczach. Posłannik Lucyfera pada na kolana przed Stwórcą. Bestie obecne wewnątrz mistrza są niezaspokojone jego nienawiścią względem Pana. Czyżby Dave powoli zmieniał swe oblicze? Batista leżał teraz pod linami. Jego prawa noga nadal nieco bolała. Bóg miał sprawić mu ból... cierpienie, po którym ukaże mu się Abigail, a ta za rękę zaprowadzi go pod bramy niebios. "Jeszcze trochę, mój synu." Owe słowa wydobyły się z ust Zbawiciela, który stał już poza ringiem. Wyatt złapał wybrańca za obolałą nogę i za nią przeciągnął go prosto pod metalowy narożnik, który już po chwili, mistrz miał między nogami. Wszechmogący odchylił prawą nogę wybrańca i z całej siły uderzył nią o metalowy narożnik. Posłannik Lucyfera wydał z siebie przerażający ryk bólu, który jednak był konieczny. Bray wiedząc to, znów uderzył jego prawą nogą o metalowy narożnik. Owa kończyna mistrza była coraz bardziej obolała. Bóg wszedł potem do ringu i natychmiast złapał ową część ciała Batisty i wykonał Elbow Drop Series (5). Pięć uderzeń z łokcia w prawą nogę wywołało ogromny jęk z ust Batisty, który przeobrażał się w lepszego człowieka. Zbawca przygotowywał go bowiem do przekroczenia bram raju. Na koniec, przy piątym uderzeniu łokciem, Stwórca podniósł się na nogi i wyprostowawszy obolała nogę Dave'a wyprowadził kopnięcie pod kolano i ową akcję powtórzył jeszcze dwa razy. Wybraniec był coraz słabszy, a wewnątrz ginęło coraz więcej złych kreatur. Powoli łańcuchy odbierające mu wolność, zrywały się. Wyatt po idealnie wykonanych atakach, złapał raz jeszcze prawą nogę mistrza i wykonał z całej siły zaciągając Foot DDT. Krzyk z bólu Batisty był bardzo głośny. I o to przecież chodziło... Przez ból i cierpienia do raju.

O nie! Tak być nie może! Poprzez wyeliminowanie jednego szczyla zaatakował mnie inny?! Byłem tak wściekły, że mógłbym dosłownie rozerwać go na strzępy… gdyby nie ogromny ból towarzyszący moim nogom… zwłaszcza prawej. Gdy Wyatt złapał ją ponownie, wiedziałem, że to najwyższy czas, aby odzyskać panowanie w dżungli! Nie chcąc pozwolić mu wieść prymu i dobrać mu się do skóry, podkurczyłem lewą nogę, napiąłem mięśnie brzucha i lekko ją uniosłem. Czując, co za chwilę się stanie momentalnie podkurczyłem również prawą nogę, za którą trzymał mnie Bray, jednocześnie prostując zgiętą, lewą nogę. Dzięki zgięciu prawej, przyciągnąłem oponenta do siebie, a prostując  lewą wymierzyłem mu potężnego kopniaka prosto w twarz. Oszołomiony fałszywy Prorok natychmiast puścił moją nogę i upadł na matę, dzięki czemu zyskałem czas, aby zregenerować siły i zaatakować!

Ziemia zadrżała, a pod nią rozległ się płacz potępionych dusz. Ognie w czeluściach piekielnych obecne w owym momencie osiągnęły maksymalne stadium wysokości. Siły zła i dobra zrównały się. Obaj najwięksi wrogowie upadli na matę rozdzierając jakiekolwiek przypuszczenia prowadzące do końca ich dzisiejszej drogi. Zwycięstwo oddalało się od jednego i od drugiego coraz bardziej. Znikały promienie światła widzianego przez obu z oddali. Audytorium przyglądało się największej w wszech czasów. Całą halę spowiła cisza. Z pozoru ludzie, a naprawdę nadludzie leżeli w tym momencie na macie głośno dysząc. Zbawiciel znajdował się blisko lin. Zacisnął pięści i podniósł się za ich pomocą. Posłannik diabła również wstał jednak natychmiast upadł. Ból prawej nogi bardzo mu doskwierał. Wszechmogący widząc ową sytuację rozłożył ręce w bok i przepełniony radością, powiedział: "Daleko od nas znajduje się mój dom. Bestie w tobie obecne już niedługo uciekną. Zamiast biec między ostrzami jak co dnia, będziesz jak gazela skakał w trawach pól elizejskich. Przez ból i cierpienia do raju, wybrańcze." Dave jakby niesiony mocą słowa, stanął na nogi. Bóg natychmiast powalił go Clotheslinem. Stwórca pod wpływem zmęczenia upadł tuż obok przyszłego brata swego. Triumf dobra nad złem stawał się coraz bardziej wiarygodny. Złoto będące w posiadaniu boskim sprawi, że ziemia grzechem tryskająca zamieni się w krainę szczęścia wiecznego...

Także odpis będzie krótki bo nie ma co się rozpisywać. Obaj trzymaliście dobry poziom, wszystko było równe.. Słownictwo, treść, spójność, brak błędów itp, itd, choć jeden z was prześcignął drugiego gimmickiem i był to Bray Wyatt! O ocenę postów poprosiłem również drugiego sędziego, który potwierdził moją wstępną analizę.

Ero: 2,5
Remik: 2