No to bez przedłużania, gong i kto ładniej na max 380 słów powodzenia Panowie

''Zrób wszystko co tylko się da. Daj z siebie nawet dwieście procent, aby móc po walce opuścić ten budynek z podniesioną głową. Nie chcę zawieść swoich wiernych fanów... Pokaże dziś dlaczego nazywają mnie fenomenalnym!" - ta krótka, pokrzepiająca mowa, szeptana sobie pod nosem była niewątpliwie dowodem panującej we mnie adrenaliny. Atmosfera na tej olbrzymiej hali w Californii sięgnęła zenitu. Cały wieczór, wypełniony ekscytującymi pojedynkami i zaskakującymi zwrotami akcji, został na ten czas zapomniany. W tej chwili całe skupienie widowni zostało skierowane na tę jedną walkę. Oczy wszystkich widzów - także i tych przed telewizorami -  wlepione były w twarze zawodników. Naturalnie, sporo ludzi dopingowało oponenta, ale znalazła się też całkiem pokaźna grupka wsparcia i dla mnie. Pokażę im, że wybrali doskonale...

Odpychając się od narożnika przy którym stałem, wywołałem kolejną żywiołową reakcję trybun. Rozejrzawszy się po zgromadzonych fanach widziałem , iż coś jest nie tak. Wiem, że zeszłotygodniowe zwycięstwo dla jednych mogło być uważane za tylko fart. Jednak, kto po pierwszej wygranej od razu dostaje szansę walki o pas? Byłem wystarczająco przygotowany na tę batalię zarówno fizycznie jak i mentalnie. Nie zejdę dziś z tej potyczki na tarczy...

*GONG*

Wreszcie! Metaliczny dźwięk świdrujący moje zmysły, dał znak do ataku. Powolnym krokiem ruszyłem w kierunku środka ringu, przeszywając wzrokiem Emanuela. Wiedziałem, że mogę się spodziewać widowiskowej i zaciętej bitwy, jednak ufając rywalowi, także uczciwej i sprawiedliwej. Nie zamierzając długo zwlekać z rozpoczęciem tej batalii, ruszyłem od razu w kierunku przeciwnika. Publiczność wybuchła gromkim cheerem, widząc jak zawodnicy łączą się na środku ringu w klasycznym klinczu. Było oczywistym, iż przeważam siłowo nad moim oponentem, dlatego spodziewając się jakiegoś kopniaka, zaatakowałem pierwszy soczystym ciosem w szczękę. Kalisto był zaskoczony, więc kontynuowałem natarcie - uderzałem po raz kolejny i kolejny, atakując moimi punchami różne części ciała rywala - nogi, ręce, brzuch i głowę. Po serii takich ciosów, Meksykanin przyklęknął zamroczony, ja natomiast odbiłem się od lin za plecami i zaaplikowałem na nim Running Tornado DDT! Na hali można było zobaczyć nie małe zdziwienie z takiego początku tego pojedynku. Ja jednak, nadal z zimną krwią przechodziłem do dalszego prowadzenia ataku - jak przystało na Mr.Olymie. Luchador błyskawicznie podnosił się na równe nogi, więc musiałem działać - po raz kolejny odbiłem się od lin, a następnie dołożyłem oponentowi solidnym Dropkickiem prosto w twarz. Rozejrzałem się po hali - wszyscy czekali na moją kolejną akcję. Moją twarz ozdobił lekki uśmieszek, który zaowocował wzniesieniem w górę rąk i zaprezentowaniem znaku Phenomenal Ona będącego naklejonym na moich rękawicach.

380/380 29/30

Ostatnio edytowany przez Stif (2015-10-20 21:33:54)

Zwycięzców trzeba nagradzać, toteż dalej. 210 słów, także jak najbardziej poprawnie. Co zrobi Kalisto?

+12

Wystarczył moment, aby ta walka zamieniła się w istny horror. Dźwignia jaką zapiął mi na środku ringu Meksykanin sprawiała z każdą sekundą coraz to większy ból. Nie mogłem się poddać. Nie dziś... Korzystając z tego, iż Kalisto ważył naprawdę mało, bo 77 kg, napinając z całych sił swe mięśnie brzucha, udało mi się usiąść. Rywal nadal kurczowo trzymał w uchwycie mą głowę, wraz z rękoma, dlatego przeszedłem powoli na kolana, na których udało się dotrzeć do lin i dotknąć je brodą/całą klatką piersiową. Sędzia nakazał puścić uchwyt, a ja byłem uratowany.

Ostatnio edytowany przez Stif (2015-10-25 18:18:21)

Miałem wolne nogi co pozwoliło mi na lekkie odepchnięcie się jedną z nich od maty. To dało mi możliwość powolnego i bolesnego przeturlania się bliżej lin, wraz z rywalem na szyi, który ze względu na to, że swoje nogi miał skupione przy moich barkach, a ręce na głowie, nie dał rady zaprzeć się. Teraz wystarczyło tylko dobrze wyciągnąć nogę w stronę lin, aby dotknąć ich samym czubkiem palców, a sędzia nakazał przerwać dźwignie.

Ośmieszony, upokorzony i pokonany... Czy w taki sposób chcę być zapamiętany przez WWE Universe? Czy ktoś, kto  typowany jest na przyszłość tego biznesu powinien w taki sposób prezentować się podczas gal oglądanych przez miliony? Jestem cieniem człowieka, którym byłem. Muszę pokazać, że nie zapomniałem jak się wygrywa! Muszę pokazać temu Meksykaninowi, że nie wie w co się wpakował!

Znalazłem się na kolanach i sam nie sądziłem, że dam radę w tym pojedynku jeszcze się z nich podnieść. Jednak w kluczowym momencie, dał się słyszeć jeszcze głośniejszy doping ze strony widowni, który okazał się niczym podana ręka przez samego Boga. Żądza zdobycia pasa sprawiała, że kompletnie zapomniałem o towarzyszącym mi bólu. W tydzień, z dna jakim była seria porażek, przeniosłem się do samej walki o mistrzostwo IC. Niespełna godzinę temu ten pojedynek był dla mnie nagrodą, teraz stał się batalią, z której nie mogę zejść na tarczy!

Gdy Luchador zbliżył się do mnie o krok podniosłem wzrok i oświetlony blaskiem tysięcy fleszy, wyciągnąłem szeroko ręce w typowym dla fenomenalnego geście. Głośne chanty "AJ Styles" dodawały mi animuszu, przez co Octagón Jr. nie wytrzymał... W dosłownie sekundę odbił się od lin, nabierając wystarczającego rozpędu w moim kierunku. Zabrakło mu jedynie szczęścia, ponieważ w ostatniej chwili ściąłem go z nóg! (Drop Toe Hold)

180/180 30/30

Dominacja rozpoczęła się w ten, jakże efektowny sposób. Kalisto uderzył centralnie twarzą w twardy beton i odniósł przy tym nie małe obrażenia. Ja sam jednak miałem nie mniejsze problemy z szybkim powstaniem na równe nogi. Po głośnym, ciężkim oddechu można było wywnioskować, że nawet taki zawodnik jak Phenomenal One odczuwa już trudy tego pojedynku, trudy podduszania i innych mocnych akcji, którymi ból zadał mu oponent. Teraz, jednak szala przechyliła się na moją korzyść. Nie można było na razie mówić o tym, że trzymam Boga za nogi, jednak przejęta inicjatywa dodała mi nie małej pewności. Wiedziałem, że na nic rozważne i spokojne, przemyślane ataki. Musiałem atakować szybko, aby jak najszybciej osłabić przeciwnika, który jak na razie miał się bardzo dobrze. Ale tylko na razie... Mimo, że to chwilę temu zaaplikowałem cios, na równych nogach znalazłem się w tym samym momencie co Luchador. Nie namyślając się długo, momentalnie wszedłem z nim w klincz, na co widownia tradycyjnie zareagowała donośnym dopingiem. Przeważałem siłowo i to nie mało, dlatego finałem całej akcji był solidny Suplex, który był znakiem dla fanów i samego mnie do rozpoczęcia tej inicjatywy. Widoczna spora część widowni nie ukrywała swojego zdziwienia i niezadowolenia z takiego przebiegu akcji.  Ja jednak nie zamierzając się tym zamartwiać, ruszyłem dalej po swoje. Oddaliłem się na kilka kroków, by móc wykonać należyty do kolejnej akcji sprint. Jak się zapewne domyślacie tak też uczyniłem po krótkiej chwili. W odpowiednim momencie biegu wybijając się w powietrze, wysunąłem lekko prawe kolano, które podczas opadania scaliło się w z tyłem głowy zamaskowanego rywala. (Knee Drop) Jak bym miał jednym słowem określić tymczasowego mistrza Interkontynentalnego, brzmiało by ono - nieustępliwość. Octagon Jr. jakby nieczuły na zadawane ciosy, wstawał na równe nogi, prawie w tym samym czasie co ja. Nie wytrzymując, ruszyłem wprost na niego, wściekło wymierzając serię solidnych kicków. Może nie wzbudziłem tym aprobaty widowni, jednak ułatwiłem sobie wyprowadzenie następnego ataku, jakim był Dropkick, prosto, w samą zamaskowaną twarz Luchadora.