Wchodze. Potem edit.

+ 12 h

W życiu każdego człowieka przychodzi taki okres, kiedy dla szczytnych celów musi sprzymierzyć się z czymś tak przeraźliwym, że już nigdy przez tą relację nie będzie taki sam. Zatem czy świat gotów jest zaryzykować i przyjąć w swe szeregi zrodzonego z ciała obrońcy demona? Niewątpliwie klęczący w ringu odmieniec jest ich jedyną nadzieją na przerwanie ciągnącej się od tygodni tyrani despotycznego Briana Cage`a, który swą postawą niejednoktornie zbeszcześcił ukochany przez fanów WWE symbol Ameryki. Powstająca z krzeseł widownia zdawała się opowiadać za nowo przybyłym mścicielem, odwracając się po raz kolejny od obecnie panującego czempiona... 

Niespodziewanie w tle rozbrzmiał metaliczny dźwięk uderzonego po trzykroć gongu. Uśpiony dotąd demon otworzył swe przekrwione ślepia, zbudzając się przeto z długiego i zarazem głębokiego snu. Przywdziewając postać ludzkiego mściciela opuścił niegdyś solidnie wzniesioną na ruinach duszy klatkę, bowiem ta, osłabiona toczoną batalią z samozwańczą Maszyną nie była wstanie już dłużej trzymać w ryzach potworne jarzmo Balora. Wygłodniałe jestestwo nerwowo rozejrzało się na boki, chcąc zlokalizować potencjalny posiłek. Dostrzegając stojącego w oddali mężczyznę nie trzeba było zbyt wiele, żeby przywołać dawne strachy i zmory ludzkiego zbawiciela. Przerażające wcielenie doskonale wiedziało, co ten bezmózgi mięśniak wyrządził jemu i wielu innym, niewinnym ludziom. Nie oczekując na reakcję oponenta zdecydowanym ruchem swych wymalowanych dłoni pochwycił za najwyżej usytuowane tuż za jego plecami liny. Następnie, przy ich pomocy poderwał się do stójki i z wysuniętym językiem ruszył przed siebie. Z każdym, kolejnym krokiem postawionym na sprężystym podłożu czuł wirującą w powietrzu nutkę strachu i niepewności. Mimika twarzy wroga zdawała się cieszyć mrocznego obrońcę mas, albowiem wspomniana części ciała stanowiła doskonałe odzwierciedlenie duszy ofiary. Skandująca zaś w tle publiczność starała się sprowokować niechcianego mistrza do ataku. Jestestwo, dostrzegając to ukryte w symbolice gestów przesłanie postanowiło dolać oliwy do ognia. W tym celu nowy Balor rozłożył swe ręce na bok i odchylił nieznacznie do tyłu swą głowę, zaciągając się w międzyczasie powietrzem. Następnie po napełnieniu płuc powrócił do poprzedniej pozycji i ze wszystkich sił wypuścił ten nagromadzony gaz wprost na Briana, który nie mogąc przymknąć oko na bezczelną zniewagę ruszył wściekle do przodu. Bazując na ogromnym doświadczeniu Finna, demon postanowił nie ruszyć się z miejsca. Do ostatniej chwili czekał na pędzącego adwersarza. W odpowiednim momencie przechylił górną część klatki piersiowej do przodu oraz obniżył swoją postawę za sprawą ugięcia nóg w stawach kolanowych. Zdenerwowany Cage chciał trafić pretendenta wysuniętą ręką, lecz mściciel stanowczym susem przemknął pod ową kończyną. Maszyna nie mogąc wytracić prędkości zmuszona była odbić się od sprężystych lin. Natomiast wymalowany bojownik w tym samym czasie obrócił się na pięcie w kierunku powracającego ku niemu nemezisa. Bez zbędnych gestykulacji wzbił się w lot i podczas mimowolnego upadania zdążył wypchnąć przed siebie prawą nogę i obrócić się w lewo, tak aby kopiąca kończyna była jak najwyżej. Wykonany Claf Kick trafił idealnie w głowę większego zapaśnika, zwalając go wprost na chłodne podłoże.

ILOŚĆ SŁÓW : 450/450 , 20/30
Gimmick ten, co posiadam w KP. Dodałem jedynie na potrzeby PPV element Demona.

Ostatnio edytowany przez Poradek (2015-10-21 02:22:00)

jeszcze +12 jakbym nie wyrobił, ale piszę.



Widok powstającego z maty demona przyprawił w zachwyt wszystkich przeciwników obecnie panującego mistrza. Publiczność, która od samego początku wspierała mściciela nie zaprzestała prowadzenia wojny psychologicznej z samozwańczą maszyną. Ich wszystkie gesty czy okrzyki miały za zadanie osłabienie woli walki niechcianego na piedestale czempiona. Nowe wcielenie Finna potrząsnęło głową na boki w celu wyłapania wszystkich, krążących w powietrzu dźwięków. Niestety rytuał inicjacji z ludzką populacją przerwały stopniowo narastające drgania sprężystego podłoża. Wymalowany zbawca instynktownie obrócił się na pięcie w kierunku dochodzących do niego wstrząsów. Jego przekrwione oczy ujrzały podrywającego się z maty rywala, który pomimo przyjęcia na głowę solidnego kopnięcia nie wydawał się szczególnie zamroczony. Może jedyną namacalną oznaką ciosu były chwilowo spowolnione ruchy ofiary.  Potworne jarzmo Balora wiedziało, że nie może dopuścić do zakończenia procesu powstania. W tymże celu błyskawicznie przyjął odpowiednią postawę do zadania kolejnego kopnięcia. Lewa noga lekko wysunięta do przodu oraz delikatnie ugięta w stawie kolanowych. Górna część tułowia mściciela nieznacznie była przechylona do przodu, zaś wymalowana twarz dokładnie skryta za wysoko uniesionymi rękoma, imitującym przeto solidną tarczę. Kiedy Brian lekko uniósł swe masywne ciało z pozycji klęczącej,  Demon wykonał stosowny ruch. Z należytą dla jego fachu gracją poderwał prawą, dolną kończynę w powietrze, które przeciął dokładnym prowadzeniem wspomnianej części ciała. Despotyczny Mistrz Stanów Zjednoczonych nie miał szans na uniknięcie manewru o nazwie Roundhouse Kick.

Przewracająca się na plecy persona niegodziwca ukazała zgromadzonym śmiertelnikom jaką siłą dysponował wówczas należący do ich grona odmieniec. Ten, jak gdyby świadom swej potęgi nie był zdziwiony malującym się przed jego ślepiami widokiem. Jego oznaczona malowidłami twarz była chłodna niczym lód, zaś mowa ciała nie zdradzała jakichkolwiek emocji. Zupełnie inną postawę prezentował w tamtej chwili mięśniak. Mianowicie Cage zachowywał się tak, jakby był pod wpływem jakiś środków odurzających. Skąd takie stwierdzenie? Otóż ten trzymając się za ponownie zaatakowaną makówkę kołysał się na boki, niczym drewniana łódka na wysokich falach. Wydawał również z siebie dziwne piski. Odczuwający z takiego obrotu spraw mściciel postanowił przyprawić rywala o jeszcze większe agonie. W tymże celu ruszył przed siebie. Początkowy trucht w mgnieniu oka przeistoczył się w szaleńczy sprint. Błyskawicznie Finn Balor dopadł do leżącego mężczyzny, ale ku zaskoczeniu wszystkich fanów nie zaatakował go, lecz przeskoczył nad jego sylwetką. Korzystając z bliskiego usytuowania lin pochwycił się za ni, po czym sprawnym ruchem odepchnął się do tyłu. Demon dzięki takiemu prostemu zabiegowi nabrał imponującej wysokości. Podczas bezpośredniego opadania nad brzuchem ofiary zdecydowanym ruchem opuścił, uniesioną w międzyczasie prawą nogę w dół. Brian zainkasował tym razem bolesny Springboard Stomp w odsłonięte podbrzusze.

Tym razem czempion postanowił chwilowo skapitulować, albowiem kiedy nadarzyła się stosowna okazja wy turlał się poza kwadratowy pierścień. Na jego nieszczęście, szalejący błędnik nie pozwolił na powstanie, lecz spowodował jego upadek na metalową konstrukcję rampy, po której to jeszcze kilka minut temu zmierzali do walki zapaśnicy. Najbliżej siedzący sympatycy Balora nie omieszkali zaatakować słownie mięśniaka, który nie będąc świadom swego położenia nie raczył ich odpowiedzią. Tymczasem w ringu ulubieniec publiczności stał z rozłożonymi rękoma na środku pola bitwy. Skupiony obserwował swojego rywala, który po kilkudziesięciu sekundach położył swoją wielgachną rękę na krawędzi ringu, zwanego potocznie apronem. Zgodnie z zasadami Newtona Finn postanowił zrujnować plany nemezisa. Jak zamierzał tego dokonać? Po prostu ruszył w kierunku lin i w odpowiednim miejscu wykonał wślizg, za sprawą którego był wstanie powalić już prawie stojącego Briana (Baseball Slide). Jak się domyślacie wróg publiczny numer 1 ponownie upadł do tyłu, w konsekwencji czego uderzył swoimi plecami o metalowy element budujący rampę. Zaś jego nieustraszony rywal sprawnie podniósł swe wymalowane ciało do stójki. Nie zabawił tam jednak zbyt długo, ponieważ zaraz po wyprostowaniu się ruszył w stronę przeciwlegle usadowionych względem niego lin. Kiedy dotarł do sprężystego przedmiotu płynnie się od nich odbił i nabrał w biegu powrotnym imponującej prędkości. Bazując na wspaniałym pędzie efektownie przeskoczył nad górną, trzecią liną, gdzie będąc w przestworzu wykonał obrót i uderzył swym ciałem w podnoszącego mistrza (Somersault Suicide Senton).

Wykonana przez demonicznego mściciela akcja wywołała falę uniesień fanów WWE. W mgnieniu oka na arenie rozniosło się Holly Shit. Operator kamery błyskawicznie skierował swój obiektyw właśnie na trybuny, bo tam działy się rzeczy niespotykane. Wracając jednak do walczących. Pretendent do pasa Stanów Zjednoczonych siedział tuż obok nieprzytomnego rywala. Lekko trzymając się za plecy powoli począł się podnosić z chłodnego metalu. Nie oddalił się jednak od ciała Briana, bowiem mowa ciała demona wskazywała na chęć wykonania jeszcze jednej akcji. Balor ustawił się na wysokości wyrzeźbionego brzucha. Następnie rozejrzał bo pobliskim otoczeniu. Jego oczy dostrzegły uśmiechnięte twarze bezbronnych cywili. Chęć potrzymania ich zadowolenia wymogła na nim energiczne wybicie się w powietrze i ponowne zaatakowanie wspomnianej przed chwilą części ciała. Tym razem mściciel urzeczywistnił Standing Double Foot Stomp.


Przyszpilony do metalowej konstrukcji czempion wydał z siebie głośne tchnienie, po czym ponownie zapadł w głęboki sen. Jego rytmicznie unosząca się klatka piersiowa sygnalizowała demonowi i zasiadającym śmiertelnikom na trybunach, iż nadal był wśród żywych. Nie mniej jednak taki zaistniały obrazek wywołał sporą ekscytację w szeregach fanów WWE. Ci, niczym jeden organizm zapragnęli by Potworny Mściciel wykonał jakąś akcję wysokiego ryzyka. Jak na to zareagował sam zainteresowany. Finn chciał uszczęśliwić swoich podopiecznych, ale wiedział że jest za wcześnie na wykonanie jakieś ryzykownej akcji. W końcu nie bez kozery Brian Cage dzierży od dłuższego czasu tytuł mistrzowski Stanów Zjednoczonych. Dodatkowo Balor miał już obmyślony plan działania na najbliższe minuty i nie zamierzał z niego rezygnować. Wiedział też, że jeśli się nie określi to zostanie nieodpowiednio skomentowany, dlatego ze wszystkich sił krzyknął takie oto zdanie. - Dostaniecie to w odpowiednim czasie. Na razie będziecie musieli się tym zadowolić. - po czym przyjął opisywaną już wielokrotnie postawę do ataku. W międzyczasie trwania krótkiego orędzia do zniewolonego narodu, oponent naszego wybawiciela mas zdążył jakimś cudem uklęknąć. Na jego nieszczęście nadal był mocno zamroczony, a o tym stanie świadczyłaby chociaż opuszczona głowa. Nowe wcielenie śmiertelnika spokojnie czekało, aż jego adwersarz uniesie ową część ciała. Gdy w końcu ten moment nastał, odmieniec obrócił się bokiem do samozwańczej maszyny i z impetem wypchnął lewą nogę wprost na niechronioną makówkę (Super Kick).

Po raz kolejny despota wyłożył się na elemencie konstruującym rampę. Fani lekko byli zawiedzeni wykonanym manewrem przez ich ulubieńca, ale gdyby wiedzieli co ten chciał za chwilę wykonać to niewątpliwie inaczej by się zachowywali. A co takiego zamierzał uczynić demon? Otóż ten po sprawdzeniu, czy Brian czasem nie udaje swojej niedyspozycji ruszył w kierunku oddalonego na kilka kroków ringu, gdzie docierając do tak zwanego apronu uklęknął i uchylił narzutę. Jego przekrwione ślepia ujrzały cały stos przedmiotów, które gdyby mogły to krzyczałyby do niego by ich użył. Odmieniec zdecydowanym ruchem pochwycił za złożone krzesełko, które zaraz po wyciągnięciu uniósł tryumfalnie w górę, na co fani WWE zareagowali głośnymi okrzykami radości. Następnie mściciel ponownie powrócił do oponenta, a ten nadal leżał, choć jego ręce delikatnie drgały. Takie symptomy mogły alarmować o jego potencjalnym powstaniu. Tak też się stało. Niestety ten nie potrafił przyjąć całkowitej postawy pionowej, bowiem zaraz po wyprostowaniu swych nóg w stawach kolanowych zainkasował destrukcyjny Chair Shot w odsłonięte plecy. Impet uderzenia był na tyle mocny, że na całej arenie zdało się posłyszeć dźwięk uderzonej, spoconej skóry. Publiczność, chcąca cierpienia Maszyny zawtórowała Demonowi sloganem - One more time - ten nie mogąc pozostać obojętnym na ich wolę ponowił atak na klęczącym wrogu (Chair Shot). Jednak to nie był ostatni akcent przedmiotu do siedzenia. Balor nie czekając na motywację ze strony śmiertelników wsunął złożony przedmiot pod głowę wroga. Następnie oddalił się na kilka kroków, by móc wykonać należyty do kolejnej akcji sprint. Jak się zapewne domyślacie tak też uczynił po krótkiej chwili. W odpowiednim momencie biegu wybił się w powietrze, a tam wysunął lekko prawe kolano, które podczas opadania scaliło się w z tyłem głowy Cage`a (Running Knee Drop.