Zew krwi odezwał się we mnie z głośnym echem. Czerwona posoka na twarzy Lesnara dosłownie wywołała wilka z lasu. Nie mogłem się powstrzymać przed użyciem wszelkich dostępnych środków i sponiewierać Brocka dokładnie tak, jak na to zasłużył kpiąc ze mnie w początkowej fazie łowów. Właśnie w tym celu otworzyłem bagażnik zdemolowanego samochodu i dostrzegłem tam arcyciekawy zestaw. Wyciągnąłem długi, mocno łańcuch, z ogniwami z hartowanej stali, kanister z benzyną, oraz zapalniczkę. Najpierw oplotłem swą pięść łańcuchem i wymierzyłem kilkanaście potężnych razów w twarz Potwora. Kolejna porcja krwi pobudziła me zmysły i pchnęła do dalszego działania. Tym razem szyja Bestii znalazła się w śmiertelnym potrzasku, gdyż owinąłem ją łańcuchem  i zacisnąłem ze wszystkich sił. W tym momencie ofiara stała się kundlem na uwięzi, zależnym tylko i wyłącznie ode mnie. Całkowicie odciąłem dopływ tlenu do jego płuc, przez szybko odcień jego skóry zmienił się na blado biały. Publika oszalała z zachwytu, a kiedy zacząłem ciągnąć zwierzynę za łańcuch, w kierunku skrzynki z przewodami elektrycznymi. Wtedy twarz Lesnara posiniała już z braku powietrza. Nie chciałem go jeszcze zabić, miał długo pocierpieć, aby odpokutować za swe karygodne zachowanie. W tym celu rozluźniłem łańcuch, a on odetchnął pełną piersią… lecz tylko na momencik. Błyskawicznie chwyciłem za jego głowę i wepchnąłem ją w skrzynię, pod którą byliśmy. Przez całe ciało Brocka przeszedł prąd elektryczny, lecz trwało to zaledwie trzy sekundy, gdyż doprowadził do zwarcia! Następnie wyciągnąłem jego truchło i silnym szarpnięciem postawiłem do pionu. Nie był w stanie utrzymać równowagi, toteż pomogłem mu się położyć, wykonując Spinebuster na betonie! Fani aż zagwizdali z zadowolenia, a Paul Heyman niemalże zszedł na zwał. Półżywy Potwór ledwie zipał! Audytorium domagało się końca, nie mogłem im odmówić, Złapałem jeszcze za kanister z benzyną i podpaliłem jedną z drewnianych ławek na parkingu… Chwilę później byłem już pod nią z rywalem. Brutalnie wsadziłem jego głowę między nogi, a on nawet nie wstał. Klęczał przede mną wspomagając się rękami. Reszta była już tylko formalnością - wyniosłem go na barki, aby już po chwili z przytupem wcisnąć zwłoki w płonącą ławkę! (Batista Bomb) Lesnar legł w gruzach ławeczki, a fani zaczęli odliczać do 10! Pomiędzy nimi znalazł się również i sędzia, który potwierdził werdykt - Brock Lesnar niezdolny do walki!

"BROCK OBUDŹ SIĘ!!! PRZEŁAM SIĘ WRESZCIE DO CHOLERY!" - Tylko takie słowa w tym momencie mogły przejść mi przez gardło. Nie wiedziałem co się z nim dzieje i dlaczego wciąż daje sobą pomiatać jak zwykłą dziwką, ale nie mogłem już na to patrzeć. Sam nie mogłem wejść miedzy dwóch Berserków, dlatego pozostał mi rozpaczliwy krzyk. Na szczęście podziałał.

Gdy Batista szykował się już do wyniesienie Lesnara, mój klient momentalnie się ocknął i będąc już nieco w powietrzu objął ramieniem głowę swego oportunisty, po czym pociągnął swój ciężar ciała do tyłu, wbijając czaszkę mistrza w betonową posadzkę za pomocą mocnego DDT! Obaj padli na ziemię, a obok nich pojawiła się mała stróżka krwi. A więc obaj są śmiertelni.

Leżąc na ulicy nie czułem się jak Król Dżungli. Krew mieszała się z potem i spływała po czole, oczach i ustach. Doskonale znałem ten smak- właśnie to czułem konsumując każdą ofiarę. Teraz sam doświadczyłem bólu i upokorzenia. Niemoc, z jaką przyszło mi się zmierzyć, okazała się być przerażająco silna. Obok spoczywał Brock Lesnar. On również nie wykazywał jakichkolwiek oznak gotowości do boju. Myśl o bliskości zwierzyny niezdolnej do podjęcia działań obronnych w połączeniu z przeświadczeniem swej bezradności doprowadzała mnie do szału. Zaabsorbowane audytorium, zgromadzone wokół nas, nie ustawało w swych dopingach. Przez cały czas docierało do mnie, jak bardzo pragną mojego zwycięstwa. Jeden z najmłodszych kibiców dzierżył w dłoniach replikę złota, które codziennie z dumą noszę na ramieniu. Top obudziło we mnie dumę, oraz bezwzględnego łowcę do życia! DOŚĆ TEGO! MUSZĘ WZIĄĆ SIĘ W GARŚĆ I DOBRAĆ SIĘ BESTII DO SKÓRY! TO JA TU RZĄDZĘ I POKAŻĘ MU, GDZIE JEGO MIEJSCE! Podrażniony Zwierz wybudzony z letargu opętał mnie bez reszty. Wyzbyłem się wszystkiego co ludzkie, aby przezwyciężyć słabość. Furia osiągnęła apogeum! Pośród nawałnicy aplauzu wychwyciłem szept Paula Heymana- pobudzał Potwora, aby wstał i po prostu zgarnął zwycięstwo... nic z tego! Podparłem się na pięściach i uniosłem głowę wysoko, chlubiąc się trofeum, a także wsparciem publiki odnalazłem w sobie nowe pokłady energii. Miałem wrażenie, jakbym przed chwilą pochłonął odżywczą przekąskę. Powoli podniosłem się do stójki, lecz to samo uczynił rywal, popychany motywacyjną mową managera. Zajrzałem mu głęboko w oczy, a on nie dostrzegł lęku. W mych ślepiach płonął żywy ogień, który poprowadzi mnie ku glorii. Zanim oponent zdążył zareagować wykrzyczałem mu prosto w twarz- NIE BOJĘ SIĘ CIEBIE! ROZEJRZYJ SIĘ, NIKT JUŻ NIE CZUJE STRACHU! CO Z CIEBIE ZA POTWÓR?! Był to policzek dla poczucia wyższości Lesnara, skwitowany okrzykiem uwielbienia ze strony widzów. Przecież na nikim nie zrobi wrażenia pluszowa maskotka w rękach nędznego lalkarza. Kwintesencją wybuchu złości był piorunujący Uppercut, po którym Brock stracił równowagę i oparł się o mnie. Było to preludium jego końca! Nakręcony i głodny pragnąłem jedynie nasycić swój wilczy apetyt. Taka góra mięcha była niesamowicie apetyczna. Nie mogłem się powstrzymać przed skosztowaniem! Natychmiast wykorzystałem moment słabości i wyniosłem truchło na bark. Heyman próbował mnie jeszcze powstrzymać, ale od początku skazany był na porażkę- po krótkim rozbiegu zrzuciłem z siebie balast, żeby z impetem przygwoździć go do betonu! (Front Powerslam) Przybyli dosłownie oszaleli z zachwytu, a arbiter sprawdził stan adwersarza... wciąż był przytomny. Świadomość zbliżającej się uczty wyostrzała zmysły. Słyszałem każdy płytki oddech zwierzyny łownej. Walczył o przetrwanie, lecz nie miał na to najmniejszych szans, gdyż błyskawicznie poderwałem jego omdlałe cielsko. Chcąc zmiękczyć mięsiwo przed spożyciem ponownie chwyciłem ofiarę i jeszcze raz wbiłem jej plecy w ulicę! (Spinebuster) Jednogłośne i rytmicznie powtarzane "Batista" rozbrzmiało na parkingu! Sam stanąłem w blasku chwały nad ujarzmioną Bestią. Wytarłem posokę z twarzy, po czym wyciągnąłem ręce na boki, a kciuki skierowałem w dół. Tak skończy każdy intruz na moim terenie!

Ilość słów: 479

Następne wydarzenia były już tylko kwestią czasu. Musiałem dokończyć to, co wcześniej przerwał mi Lesnar... złapałem za kanister z benzyną, obficie oblałem pobliską ławeczkę, którą już po chwili podpaliłem. Paul Heyman odwrócił się i schował twarz w dłoniach, nie mógł patrzeć na to co za chwilę stanie się z jego klientem. Przytaszczyłem całkowicie omdlałą Bestyjkę pod rozpaloną ławeczkę, po czym wsadziłem jego głowę między nogi. "Potwór" Nawet nie zareagował - jego ręce zwisały bezwładnie, a krew ciekła z twarzy. Jeden sprawny ruch i już znajdował się na moich barkach. Uradowana publika dała upust swej euforii klaszcząc i krzycząc rytmicznie. Finał łowów był już tylko formalnością... z werwą wgniotłem truchło w płonącą ławkę, obracając ją w pył. (Batista Bomb) "Martwe" cielsko legło w szczątkach z lekkimi poparzeniami pleców... które przez cały czas trwania pojedynku zebrały tęgie baty. Brock Lesnar nie był już w stanie choćby drgnąć - ledwo oddychał. Nagle pośród tłumu znalazł się arbiter, który zaczął odliczać, a audytorium dołączyło się do niego. W końcu padło magiczne 10, które oznaczało, iż moja ofiara jest już niezdolna do walki! Nokaut! Z dumą stanąłem jedną nogą na klacie zwierzyny i zaryczałem głośno chełpiąc się swym tryumfem i dziękując kibicom za ich doping.