Na arenie rozbrzmiewa "The Beast", a Batista pojawia się na rampie z pasem WWE na ramieniu! Fani szaleją, a zawodnik nakręcony pozytywną energią w podskokach podchodzi na środek rampy. W tym miejscu przeskakuje z nogi na nogę klepiąc swoje trofeum, a następnie napina mięśnie wydając z siebie dziki okrzyk godny Króla Dżungli! Następnie Dave przykuca markując strzelanie z karabinu maszynowego, a WWE Universe może podziwiać piękny pokaz sztucznych ognich. Po chwili Animal wstaje i przechodzi kilka kroków uderzając się w tytuł i jeszcze wyskakuje w powietrze machając ręką, jakby zadawał cios, po czym sztuczne ognie znowu mogą cieszyć publikę. Zwierz już bardzo pewny siebie zmierzał w kierunku "kwadratowego pierścienia". W jego oczach nie ma strachu, a jedynie wigor, agresja oraz czysta żądza krwi. Bestia wślizgnęła się do ringu pod linami, po czym weszła na każdy z narożników, gdzie uniosła WWE Championship nad głowę i zaryczała dziko! Kibice byli zachwyceni, a Dave oddał pas sędziemu zajął miejsce w narożniku, przygotowując się do rozpoczęcia starcia, którego wprost nie mógł się doczekać!

(Jak Barni zaczyna, to niech zaczyna też Depil)

Po całej arenie zaczęła grać muzyka charakteryzująca się dla jednego wrestlera - The Rainmakera! Od początku starcia tej piosenki cała hala została ubarwiona złocistym kolorem niczym jak świecące sztabki złota. Jednorazowy kolor posłużył dodatek, a mianowicie mowa o banknotach, które spadły jak manna z nieba. Widownia chętnie zbierała, przyjmując hojny prezent od władcy z okazaniem mu szacunku. Dla większego urozmaicenia, w końcu się pojawił charyzmatyczny człowiek pochodzący z Japonii - Kazuchika Okada! Jak zawsze ta osoba pojawiła się w nietypowym płaszczu z nadmiarem pendantów i unosiła swe ręce do góry, i głowę wyspowiadając się w krótkiej cichej przemowie dla wiary dla danego boga. Po tej chwilowej akcji ruszał spokojnie do ringu. Wtedy wskoczył na ten narożnik z powtórzeniem poprzedniego czynu dla ludzkości.

Po tym krótkim wydarzeniu, schodził z rogu i oddał swe drogocenne rzeczy pracownikowi oraz nawiązał swój kontakt w cztery oczy z przeciwnikiem.

pierwszy i ostatni

24h
12h w razie nie zdazylbym, piszę
---
Dużo się działo w dzisiejszym dniu. Nawet zajęty biznesmen jak ja musi trochę odpocząć od pracy. Zniechęcony propozycją poświęciłem kilka minut na wtrącanie w nieswoje sprawy dla kilkadziesiąt tysięcy dolarów. Najbardziej mnie ucieszył ten fakt, gdy publika wiwatowała mnie jako uszanowanego milionera z pochodzenia kraju kwitnącej wiśni. Jak widać, że ciężka praca się popłaca. Zakończyłem swoją działalność z myśleniem przy pomocy szlachetnego mózgu oraz ujrzałem na swego i prawdopodobnie przyszłego konkurenta próbujący przejąć wszystkie majątki, oraz najbogatsze firmy. Niestety, brakuje mu daleko do mnie z wszystkich aspektów. Jeden pstryk i zadzwoni do cukierkowatego ojca po wsparcie, i będzie miał wszystko, co chciał. Dlatego tutaj się zmierzymy o bycie najbogatszego wrestlera na świecie. Tu i teraz.
Zostało mi parę sekund na rozgrzewkę, to pochyliłem się o linę, trzymając je, żeby wzmocnić mięśnie pleców. Tak jak się spodziewałem, nastąpiło uderzenie młoteczkiem o metalową część gongu i usłyszałem głośne cheerowanie w moją stronę w rytm klapnięcia rąk z sylabami. Taka chwila przypominała standardową publikę w Japonii. To naprawdę napełniło mnie radością z takiej rzadkiej sytuacji w tej federacji, którą występuję. Taki nastrój trwał bardzo krótko...DiBiase natychmiastowo ruszył z atakiem we mnie, co spowodowało nieostrożną rozwagę z mojej strony oraz wybuczenia na wrestlera drugiej generacji. Dowalił punche i kicki w różną część mojego ciała przy kornerze ringu. Gdy się nadarzyła okazja, to schyliłem pod jego ręką i znów zabrałem mu przewagę bitewną. Uderzyłem serię punchów i łokci w jego głowę. Potrzymałem krąg szyjny, po czym wycofałem się, aby zrobić snapmare'a koło lin i zaatakowałem mocnego kopniaka w plecy! Nie chciałem tracić zmarnowanego czasu, dlatego pobiegłem w drugą stronę, żeby zyskać dodatkową prędkość i wykonałem mu basement dropkicka! Ted złapał za głowę i się ustawił w pozycji leżącej. Dobry piesek był posłuszny i posłuchał moje umysłowe rozkazy. Wchodzę na apron, po czym zaaplikuję hilo. Szybciutko powstałem do dokończenia mojego biznesplanu. Zakończyłem chwilową dominację moim jumping sentonie na jego klatce piersiowej.
No dobrze, moi obywatele. Czas na spektakularną akcję. Uniosłem do góry ręce i krzyczałem do mojej wiernej publiczności "THE RAINMAKER....HAS RISEN! HE'S ON ANOTHER LEVEL!". I o to przedstawienie zakończyłem sukcesem.

Ostatnio edytowany przez Depil (2015-09-16 23:46:14)

Sytuacja ułożyła się po mojej myśli i to właśnie ja rozdaję karty w tym spotkaniu. Okada, przecenił swoje możliwości, skutkiem czego jest to, że dominuję nad jego personą. Po próbie przypięcia, adwersarz momentalnie wstał. Nie znajdował się on jednak zbyt długo na nogach, gdyż od razu powaliłem go potężnym Dropkick'iem. Nie tracąc czasu, odbiłem się od lin i wykonałem Clothesline, lecz nie na Kazuchika a jego dzisiejszym partnerze - Batiście, który po tym ataku wylądował poza ringiem. Bray, niepokoił się, było to widać po samym widoku jego oczu, które przepełnione były gniewem... Chwila odpoczynku sprawiła, iż konkurent zaczął powoli się podnosić. Kiedy znajdował się w 100% na nogach, rozpędziłem się, Okada zamroczony stał koło lin, przez które po chwili wyleciał (Big Boot). Szybko wyskoczyłem za przeciwnikiem, który obolały zwijał się z bólu. Musiałem wykorzystać tę sytuację, chwyciłem więc go za szorty, po czym z całych sił wbiłem w barierę oddzielającą publikę od miejsca starć (Barricade Dive). Sekudny upływały, a my wciąż znajdowaliśmy się poza obwodem kwadratowego pierścienia. Nie tracąc czasu wrzuciłem "Żółtka" do ringu, gdzie po chwili dołożyłem mu Vertical Suplex.

Okada padł na deski niczym drewniana kłoda, jednak ja, nie miałem zamiaru mu odpuszczać. Adwersarz leżał na macie. Podszedłem więc do niego, po czym chwyciłem za kudły i pomogłem mu wstać. Teraz miałem dogodną pozycję, aby zaaplikować na nim jakąś mocniejszą akcję. Jak powiedziałem, tak zrobiłem. Po kilku chwilach, odbity od lin konkurent biegł w moją stronę. Szybko więc objąłem jego głowę, wbijając ją w podłożę (Irish Whip+Running DDT). Jakby tego było mało, sam odbiłem się od naprężonego sznura, który dodał mi impetu i powaliłem drugiego z przeciwników - Batiste potężnym Clotheslin'em. Widząc szalejącego Bray'a, postanowiłem dać mu szanse. Podszedłem więc do niego, uderzając w jego dłoń. Arbiter kazał mi opuścić ring, bez zbędnych kłótni wyszedłem po za obwód kwadratowego pierścienia. Nie chciałem przecież zostać zdyskwalifikowany...

Ostatnio edytowany przez Barni (2015-09-18 22:39:49)

Kontra przed Full Nelson Slamem!

Czaszka Okady została wbita w matę. Krzyż, który ze sobą niesie powoli zaczyna spadać sprawiając ulgę w jego wnętrzu. Zbawca stanął blisko swego przyszłego brata. Czarne chmury nad głową Japończyka zamieniają się w cudowną tęczę. Czarne łańcuchy, które splątane były wewnątrz Kazuchiki powoli przeistaczają się w proste do zerwania nici. Próba przejścia przez mur nareszcie miała perspektywę. Japończyk, który na swej drodze napotkał tyle trudności wreszcie nie dozna problemów już nigdy. "Bogacz" doczołgał się do pobliskich lin i zaczął wstawać za ich pomocą. Bóg wówczas wypowiedział do niego proste, lecz głębsze w znaczeniu zdanie.

"Każdy z grzeszników niesie swój własny krzyż.. Ty za chwilę doznasz kresu swej drogi, a krzyż zostanie postawiony.."

Po skończeniu krótkiej, lecz treściwej wypowiedzi Stwórca podszedł do Okady i wyprowadził potężny Headbutt. Japończyk przeszedł do narożnika po odbiciu się jak od ściany. Bóg poszedł za nim. Będąc przy swoim przyszłym bracie wyprowadził potężny Gut Kick po czym włożył głowę jego między swe nogi i wykonał brutalny, lecz konieczny Piledriver przybliżający Okadę do zasłużonego raju. Publiczność była cicho. Każdy z nich oglądał dogłębnie i w skupieniu kolejnej z lekcji jaką Zbawca dla nich przygotował. W narożniku znajdował się kolejny człowiek, który potrzebuje nawrócenia, a mowa tutaj o Batiście. Wrodzony diabeł. To w jego ciało wstąpił szatan, aby głosić fałszerstwo. Stwórca wiedział, że w żołądku Kazuchiki drzemie najwięcej trującego go coraz bardziej jadu. Wziął więc rozbieg i z wyskoku wykonał Running Senton prosto w cel. Zbawca po idealnie wykonanej akcji nie wstał na nogi. Uklęknął bowiem i odwrócił się w stronę Batisty, od którego emanowała złość. Wyatt natomiast rozłożył ręce w bok i powiedział do niego takie słowa.

"Nie musisz się martwić mój synu. Jesteś cudownym człowiekiem, który potrzebuje nieco miłości. Podasz mi rękę, oddasz symbol władzy, a będziesz tam gdzie smutek nie istnieje."

"Król dżungli" zareagował czynami na słowa Najwyższego. Dwoił się i troił, aby wejść do ringu jednak nie było mu to dane. Musiał cierpieć psychiczne katusze.. Gdy opuści swój narożnik, zmartwienia znikną.. Jak pył, który został rozwiany..