[color=#808080]Wszyscy ludzie zgromadzeni dzisiaj na arenie żywo zareagowali na muzykę, która rozbrzmiała z głośników. Znaczna część publiczności wybuchła potężnym heatem, ale nie zabrakło też takich, którzy cheerowali zawodnika, który już za chwilę miał pojawić się na ringu. Po kilkunastu sekundach z wyjścia na Backstage wyłonił się on - ubrany w czarną koszulkę z napisem "KILL STEEN KILL" i krótkie spodenki tegoż samego koloru. Antychryst przystanął na rampie i rozejrzał się po hali, kręcąc przy tym głową z rozczarowaniem. Mr. Wrestling ruszył pewnym krokiem w stronę kwadratowego pierścienia, do którego to wślizgnął się pod dolną liną. Steen westchnął lekko, po czym ustawił się w jednym z czterech narożników i wbił wzrok w miejsce, gdzie już za chwilę miał pojawić się jego rywal.

No jak Mav się zgadza to gong, zapraszam was do Kto Ładniej na max 450 słów. Proszę was o:

1. Wyraźny gimmick
2. Widoczne podłoże story i wasze odczucia co do rywala
3. Realistyczny początek

Powodzenia

Gdyby kilkanaście lat temu, kiedy byłem jeszcze dzieckiem, ktoś powiedział mi, że uda mi się spełnić moje marzenie, puknąłbym się w czoło i zaśmiał głośno. Ale jednak - stałem tu, w tym samym ringu, w którym niegdyś swoje boje toczyły wielkie legendy i oczy wszystkich skierowane były właśnie na mnie. Nie byłem jednak taki jak wrestlerzy, na których kiedyś się wzorowałem, których czciłem jak bożków i którzy byli dla mnie autorytetami w dzieciństwie. Przez ciężkie lata dzieciństwa i dorastania wykształciłem w sobie instynkty, które prowadziły mnie do wyznaczonego celu po trupach tych, którzy stanęli na mojej drodze. O co walczyłem? Nigdy nie potrafiłem odpowiedzieć na to pytanie. Honor? Pieniądze? Sława? Żadna z tych rzeczy nie znaczyła dla mnie zupełnie nic. W końcu, po krótkiej chwili rozmyślań, doznałem olśnienia. Wiedziałem już, co jest moim celem... To...

Moje rozmyślenia przerwał dźwięk gongu, który rozpoczął tę batalię. Przeniosłem swój wzrok na mojego dzisiejszego rywala. Adam Cole... Na samą myśl o tym człowieku puszczały mi nerwy, a ja sam miałem chęć rozszarpać tego pozera i nakarmić nim piranie, które hodowałem w akwarium. Nie potrafiłem zrozumieć, dlaczego Panama City Playboy stanął na mojej drodze, kiedy nasze drogi po raz pierwszy się przecięły. Po prostu pojawił się znikąd i chciał zniszczyć wszystko to, co zdążyłem wykreować. Nie mogłem mu tego darować. Przeciwnik owinięty był licznymi bandażami i uśmiechał się. Tak, już sam grymas jego twarzy doprowadzał mnie do szału. Zacisnąłem pięści i zęby, po czym wykonałem pierwszy krok w stronę antagonisty. Zatrzymałem się jednak - czy byłem w stanie skrzywdzić kalekę? Cole, choćby był i najlepszym zawodnikiem jaki chodził po Ziemi, nie mógł być w pełni sprawny po Package Piledriverze, którego zaaplikowałem mu trzy tygodnie temu. Udawał, że wszystko jest w porządku, ale tak naprawdę wystarczyło tylko trochę ciśnienia z mojej strony, a ta walka zakończy się tragicznie. Uśmiechnąłem się lekko, po czym posłałem w stronę Adama spojrzenie pełne żądzy mordu, a w jego oczach zobaczyłem strach w najczystszej postaci. Teraz nie było już odwrotu - sam podpisał swój wyrok śmierci.

Zignorowałem moje sumienie, jak to miałem w zwyczaju, i ruszyłem w kierunku przeciwnika. Publiczność wybuchła gromkim cheerem, widząc jak zawodnicy łączą się na środku ringu w klasycznym klinczu. Naturalnie, większość ludzi dopingowała oponenta, ale znalazła się też całkiem pokaźna grupka wsparcia i dla mnie. Pokażę im, że wybrali doskonale... Pokonam Adama tu i teraz, bez żadnych skrupułów. Wykorzystałem słabość oponenta i wykręciłem palce jego ręki, doprowadzając go do krzyku.

"Krzycz Cole, krzycz, nic innego ci już nie pozostało!"

Jakby na potwierdzenie wypowiedzianych przeze mnie słów, przeszedłem za plecy rywala i objąłem go w pasie, po czym zaaplikowałem mu Release German Suplex! Ciało antagonisty uderzyłu z głuchym hukiem o matę, a ja uśmiechnąłem się pod nosem. Publiczność zaczęła buczeć, ale ja ignorowałem ich reakcję. O co walczyłem? Tego dalej nie wiedziałem. Pewien byłem tylko jednego - walka była moim życie, a Cole kolejnym bezwartościowym śmieciem na mojej drodze.

Maverixx - w sumie post post nie był zły, ale spodziewałem się po Tobie czegoś lepszego. Niestety mam się do czego przyczepić. Po pierwsze nie podoba mi się to, że na 480 napisanych słów wykonałeś tylko jeden atak, ale to akurat najmniejszy minus. Literówka w końcówce, normalnie bym Ci tego nie wytknął, ale to PPV, więc się czepiam   walka była moim życiem - zabrakło tylko tego "m", poza tym nie dostrzegłem więcej błędów tego typu. Nie dokończone rozmyślanie trochę mi nie pasuje, mieliście spory limit, było miejsce, żeby je dokończyć, ale co gorsze... najpierw piszesz, że już wiesz o co walczysz, żeby pod koniec stwierdzić, że dalej nie wiesz. To chyba największy minus Twojego posta. Poza tym spełniłeś moje wymagania. Wyraźny gimmick, naprawdę poczułem tego Antychrysta profesjonalnego wrestlingu, który chodzi swoimi ścieżkami i sam wyznacza sobie wartości. Było podłoże story, fajny jego opis, choć liczyłem na wzmiankę o SCSA, bo to jakby nie patrzeć jego też dotyczy. No i realizm zachowany jak najbardziej. Za to plus.

Sydal - Kurcze, jesteś już w ringu, po co jeszcze opisujesz jak do niego wchodzisz? "Wybrałem się na wojnę, z której wrócę na tarczy!" - wiesz, że wrócić na tarczy oznacza zostać pokonanym? Z całą pewnością chodziło Ci oto, że nie wrócisz na tarczy, więc literówka. "Lekceważenie przeciwnika na tym etapie byłoby błędem" - tak jak już pisałem, czepiam się wszystkiego, bo to PPV, niby brak spacji, ale jednak błąd Masz bardzo fajny zakres słownictwa, dużo synonimów, zastępujesz wyrazy rzadszymi, do tego fajny smaczki w postaci przenośni czy ładnych opisów. Oczywiście nie zabrakło tego i u przeciwnika, ale u Ciebie było tego więcej, podobało mi się bardziej ich użycie. No cóż, podłoże story bardzo dobrze oddane, ta agresja, nerwy, ale i u Ciebie zabrakło wspomnienia o tym jak to się zaczęło, a odnośnie ataku wrzuciłeś tylko jedno zdanie, co mnie trochę rozczarowało. Ale jednak emocje oddane ładnie. W sumie słabo czułem tutaj tego Panama City Playboy'a, gimmick zastąpiłeś praktycznie w 100% gniewem i zemstą, a do tego realizm u Ciebie leży. Jesteś świeżo po kontuzji, a opisujesz Cole'a jak jakiegoś supermana, który jest nie do powstrzymania i wygrywa rywalizację punch za punch z większym i silniejszym Steen'em, który trzyma Cię również za wciąż nie do końca sprawną szyję? Do tego oboje krwawicie już w pierwszych minutach starcia? To jest Normal Match, a nie jakaś Hardcore'owa stypulacja. Zadbaj o realizm, naprawdę.

Językowo bardziej spodobał mi się post Sydal'a i gdyby nie realizm, którego zabrakło to pozwoliłbym mu kontynuować, ale niestety nie mogę. Mavervixx lepiej spełnił moje wymagania i popełnił mniej błędów, dlatego też to właśnie Kevin Steen może kontynuować.

Co wy mi tu, za przeproszeniem, odpierdalacie? Ciągniecie story po to, żeby za chwilę i jeden i drugi strzelał fochy jak mała dziewczynka? Albo się ogarniecie, albo wstrzymuję walkę. A gdy to zrobię, nie będziecie z tego zadowoleni. Jeżeli się nie dogadacie i rozwalcie PPV, a ja będę zmuszony odwołać walkę, to i jeden i drugi poniesie konsekwencje. Mogę wam obiecać, że prędko nie zakręcicie się wokół jakiegokolwiek tytułu. Tak się jaraliście na walkę, a teraz co? Nie obchodzi mnie kto zaczął, lub kto ma obiekcje. Macie to sobie wyjaśnić i nie odwalać maniany. Przy okazji dostaniecie po banie. Tyle w temacie.

Lądowanie po German Suplexie na szyi zdecydowanie dało się we znaki niedawno kontuzjowanemu karkowi. Steen umiejętnie zaplanował sobie tę walkę, a ja dałem ponieść się emocjom. Jeśli chcę wygrać - muszę być mocno wyrachowany. Po przeanalizowaniu swojego położenia podniosłem się na jedno kolano i cały czas odczuwając ból w szyi zaklnąłem szpetnie pod nosem. Przeciwnik jednak ani myślał o daniu mi chwili odpoczynku i powoli, aczkolwiek metodycznie zbliżał się do mnie by zadać kolejny cios. Widać, że ewidentnie chciał zwolnić tempo tego pojedynku by zniwelować mojego mocne strony.

Gdy Kevin znalazł się dostatecznie blisko wystrzeliłem punchem w jego żołądek. Zaraz następił kolejny... I jeszcze jeden! Początkowo oszołomiony Steen zgasił mnie szybką maczugą w plecy, która posłała mnie na deski. Antychryst zwęszywszy krew krzyknął coś w moją stronę i odbił się od lin. Ponad 120 kilowy człowiek rozpędzony niczym taren nie jest przyjemnym widokiem, ale w ostatnim momencie odsunąłem się od rozpędzonego oponenta by poczęsotwać go European Uppercut! Oszołomiony rywal zatoczył się w tył i oparł o liny, co wykorzystałem rozpędzając go irish whipem. Grubasek wpadł w narożnik i odbił się od niego tylko po to by dać złapać się w pasie i opuścić kroczem na kolano (Inverted Atomic Drop). Obolały Steen złapał się za przyrodzenie, ale cały czas utrzymywał się na nogach.

Mi zależało jednak na sprowadzeniu go do parteru, dlatego starannie wymierzony Knife Edge Chop posłał go na deski, co skłoniło Mr. Wrestling do szybkiego wyturlania się z ringu. Ja wykorzystałem moment oddechu na wzniesienie rąk do góry i wykrzyknięcie mojego słynnego catchphrase'u.
- ADAM COLE BAYBAY!

Run Steen... Run! Ucieczka to najlepsze wyjście w tym momencie, bo kiedy dostanę Cię w swoje ręce - będziesz żałował do końca swoich dni, że ze mną zadarłeś! Czas jednak pokazać kto jest królem RAW i lepszym pro-wrestlerem. Spojrzałem w stronę Steena i wziąłem rozpęd potrzebny do wykonania Suicide Dive, kiedy coś we mnie drgnęło. Czy to rozsądne? Gdybym ponownie przypadkowo uszkodził sobie szyję to to starcie, a nawet moja kariera byłaby zakończona! Nie, nie mogę ryzykować w tak głupi sposób. Ale mogę zaatakować inaczej...

Zatrzymałem się przed linami zasiawszy w swojej głowie ziarno zwątpienia, ale zaraz ponownie odbiłem się od lin i potraktowałem przeciwnika Baseball Slidem! Antychryst otrzymał mocnego kopniaka w klatkę piersiową, ale nie zraziło go to i już na mnie czekał z furią w oczach, kiedy wychodziłem z kwadratowego pierścienia. Jednak jego cios został zablokowany i skontrowany wjazdem barkiem w barierki. Plecy Kevina uderzyły o przeszkody oddzielające teren dla zawodników od widzów. Kilkanaście par rąk p podekscytowanych fanów od razu starało się dotknąć swoich idoli. Jednak ja usłyszałem już głośne "CZTERY!" wykrzyczane przez sędziego. Szybko wślizgnąłem się więc do ringu i zaraz wyślizgnąłem by zresetować liczenie. Antychryst cały czas trzymajacy się za plecy został przeze mnie złapany za strój i w pasie, by nadludzkim wysiłkiem dźwignąć go do góry i opuścić na barierki Back Suplexem. Grubasek złapał się za krzyż, a ja dałem sobie chwilę odpoczynku i pomogłem oponentowi wrócić do ringu nie odstępując go przy tym ani o krok.

Gdy Mr. Wrestling wstał z czworak na nogi i nie do końca wiedząc co chce teraz zrobić ruszył w stronę lin jakby uciekając przed bólem pleców po otrzymanym Suplexie, ja nie miałem zamiaru dawać mu ani chwili na odpoczynek. Szybki Lungblower nie tylko posłał Steena na deski pogłębiając przy tym ból pleców, ale także pokazał kto dominuje w tym starciu, a był to Panama City Playboy! BAYBAY!