Wsuwając się do ringu nie zdawałam sobie większej sprawy z tego co robię. Po chwili jednak dotarło do mnie, iż ten czyn otworzył przede mną drogę ku kolejnej konfrontacji z Maryse. Dwie pozostałe rywalki nie były nawet warte mojego czasu, który musiałam poświęcić w całości na pokonanie mistrzyni! Co prawda nigdy zbytnio nie pragnęłam pasa mistrzowskiego, uważałam że to tylko zbyteczny dodatek dla Najlepszej Divy w federacji. Tym razem jednak moje pragnienie zostało rozpalone, w zasadzie tylko i wyłącznie z jednego powodu - by przywrócić dobre imię Kanadzie! Dopóki panna Ouellet dzierży czempionat, cała Ameryka patrzeć będzie na Kanadyjczyków przez jej pryzmat. Nie mogę do tego dopuścić, muszę podreperować wizerunek Kanady, który z czasem - kto wie - być może całkowicie naprostuję! Jeśli mam jednak zwyciężyć, muszę włożyć w to całe serce!

Odwróciłam się w kierunku opierającej się o dolną linę "Królowej". Publiczność doskonale odczytując moje zamiary, wybuchła ogromnym cheerem! Zmotywowana ich reakcją, postawiłam więc pierwszy krok w jej stronę, nucąc cicho pod nosem:

O Canada ! Our home and native land!
True patriot love in all thy sons command!*

_________________________

150/150
27/30

*Początek Hymnu Kanady.

"CHODŹ KOCHANA. DOPIERO TERAZ ZOBACZYSZ NA CO MNIE STAĆ!" Wyzwolona z własnego obłędu i pozbawiona skrupułów, powróciłam do gry. Stając mocno na nogach dałam znać rywalce, że nie złożyłam jeszcze broni. Nikki chwilowo się dla mnie nie liczyła. Ten moment to wojna kanadyjsko - kanadyjska. Na ziemiach Ameryki dwie "siostry" walczyły o najcenniejsze trofeum w federacji. To był mój czas. Czas powrotu Królowej.

Natie zaatakowała pierwsza. Zwabiona mym szyderczym uśmiechem ruszyła w moją stronę. Tylko na to czekałam. Rozpędzona przebiegłam pod jej pachą, by następnie odbić się od lin i staranować ją poprzez wykonanie potężnego Spear'a! Fani zajęczeli, a ja nie zastanawiając się dłużej, przeszłam do przypięcia. 1!...2!...KICK OUT! Publiczność eksplodowała histeryczną euforią, a ja ze zdumienia złapałam się za głowę. Nie dowierzałam temu, co się stało. Ta suka wciąż chciała mi się opierać. Miałam tego dość. Ze złości trzepnęłam dłońmi o matę, zarzuciłam swą bujną czupryną, po czym wstałam na równe nogi. Chwytając rodaczkę za kudły, pociągnęłam ją za sobą. Następnie mocnym Irish Whipem posłałam ją na liny. Gdy wracała, wykonałam efektowny przeskok nad jej głową! Szybko wyciągnęłam rękę, lecz ona po ponownym odbiciu od gum zrobiła zwinny unik. Całkiem nieźle, jak na jej posturę. Natka wciąż była w biegu, więc chciałam ją jakoś zatrzymać. Padłam na kolana i znienacka wyprowadziłam...Low Blow!! Była członkini Hart Dynasty odczuła skutki tego uderzenia. Zgięta w pół, była dobrym celem do ataku. Chciałam jak najszybciej wykorzystać jej chwilową niemoc, więc poderwałam się z maty, objęłam jej głowę i wykonałam perfekcyjne French Kiss!

Przez chwilę obie spoczywałyśmy na deskach. Poza ringiem inne rywalki okładały się po gębach, a wewnątrz kwadratowego pierścienia odbywała się prawdziwa, narodowa wojna domowa. Kątem oka dostrzegłam Natalye zupełnie pozbawioną życia. Mogłam ją teraz przypiąć, bez ryzyka niepowodzenia. Tamte dwie idiotki nie zdołałyby nawet wsunąć się do ringu...Inaczej Maryse. Rozwiąż to inaczej. Niech ta wywłoka cierpi. Moje sumienie po raz kolejny o sobie przypomniało. I miało rację. ona powinna cierpieć. Dlatego korzystając z faktu, że byłyśmy na środku ringu zapięłam na niej mocny i niewygodny Kneeling Inverted Sharpshooter! To był mój czas. Musiałam to wygrać...

Tysiące myśli błądzących wewnątrz mnie przyprawiało mą postać o nie lada ból głowy, pewna siebie wkroczyłam dzisiaj do ringu z jednym jasno przez siebie określonym celem. Chciałam zaprezentować się z jak najlepszej strony, a tymczasem działo się zupełnie inaczej. Tak jakby wszystkie lekcje zapasów, które odbyłam nagle wyparowały pozostawiając mnie na pożarcie przez inne rywalki. Odczuwając stale narastający ból we wszystkich mych kończynach stawiałam coraz to śmielsze kroki wiedziałam bowiem, że nie wszystko jest jeszcze stracone. Musiałam tylko uwierzyć w siebie i zaprezentować swój styl tak jak robiłam to kilka tygodni temu. Odepchnąwszy się od narożnika zaczęłam dość powolnym krokiem przemieszczać się po macie ringowej, jednocześnie wbijając swe spojrzenie w postać Sashy Banks. Czułam, iż właśnie w tej chwili mogą nadrobić wszystko co utraciłam w ów walce, a dobicie Amerykanki będzie tego idealnym początkiem."Jeszcze nie wszystko stracone, ten tytuł będzie jeszcze mój" - pomyślałam, i momentalnie ukazałam na swej buźce szyderczy uśmiech skierowany w kierunku Mercedes... Czas na rewanż!

Byłam w nieciekawej pozycji, jednakże wszystko było do odwrócenia. Oparta na twarzy, wbijałam si nosem w matę. Było to bardzo niewygodne, dlatego też wsparłam się na rękach i podniosłam na nich lekko. Dołożyło mi to trochę bólu, jednak był on do wytrzymania. Nogi trzymane przez Maryse próbowałam ściągnąć do dołu, przez co wymusiłam na "siostrzyczce" wykorzystanie większej ilości siły. Gdy tylko Ouellet spróbowała przyciągnąć moje nogi, pomogłam jej w tym, co wywołało zachwianie w jej postawie, z powodu impetu z jakim moje nogi uderzyły w jej pierś. Jednocześnie odepchnęłam się od maty zewnętrzną ręką, dociskając nogi do ciała Mistrzyni. Tym samym przewróciłam ją na plecy, a sama obróciłam się o 180 stopni. Moje nogi pozostały na ciele Maryse, dlatego przycisnęłam ją nimi i w tak pokraczny sposób przeszłam do próby przypięcia!

Zignorowana, odstawiona na drugi plan przez kibiców powstałam w tymże starciu niczym feniks z popiołów. Z biegiem czasu zaczęłam pokazywać jak powinna wyglądać prawdziwa mistrzyni. Skazywana od samego początku na porażkę, wykazałam się nieustępliwością oraz wielką ambicją jakiej na pewno brakuje tym trzem sukom. Mimo swego wysiłku, kibice nadal nie dostrzegali we mnie nic pozytywnego, fala buczeń i gwizdów leciała w mym kierunku, jednocześnie też dodając mi większych chęci. W dzieciństwie nauczyłam się pokonywać różnego rodzaju przeciwności, treningi
sprawiały, iż zaczęłam nabierać większej pewności siebie. Dzisiejsza noc jest idealną by przypomnieć sobie stare lata, i zaprezentować swoje prawdziwe oblicze. Kierując wzrok zarówno na Maryse jak i Natalyę czułam, że najbliższe chwile są najważniejszymi w mej karierze, musiałam więc postawić wszystko na szali. Dlatego też ruszyłam w kierunku Ouellet. Jak na blondynkę przystało, mistrzyni nie zareagowała zbyt szybko na mój sprint. Jakakolwiek reakcja z jej strony nastąpiła dopiero po wykonaniu przeze mnie Single Leg Dropkick'u. Szybko wracając do pozycji stojącej dostrzegłam biegnąca w mą stronę Natalyę. Wiwatujący tłum był, pewien powodzenia szarży mej konkurentki, otóż wielkie spotkało ich zdziwienie kiedy to zwinnym schyleniem w dół zapobiegłam zainkasowaniu ciosu. Szybkość była jedną z mych domen, więc prostując swe uwodzicielskie ciało ku górze pochwyciłam w dłoń blond włosy rywalki. Za sprawą swej siły, wyniosłam Neidhart na barki dzięki czemu skutecznie wykonałam Rack Attack.

Znowu dałam się podejść jak sztubak! Co się ze mną do cholery dzieje?! - Walka z własnymi myślami przyprawiała mnie o dodatkowy zawrót głowy. Zaślepiona swym pragnieniem, po raz kolejny zapomniałam o zasadach tego starcia. Dziś każda z nas walczyła tylko i wyłącznie dla siebie. Dotknięta ciosem znienacka, poczułam się jak na prawdziwym polu bitwy. Królowa, udając się na wojnę, zawsze ma przy sobie wierny oddział, który ją chroni. Ja, byłam dziś tu sama, odsłonięta na każdy atak. Publiczność nie darzyła mnie sympatią. Każde moje udane zagranie było kwitowane porcją gwizdów. Czym ja sobie na to zasłużyłam? Swoją pasją? Koniec z tym.

Brakowało mi sił, ale musiałam walczyć. Ten ostatni podryw. Nikki i Natalya. Ta pierwsza przerwała dźwignię. Ona mi za to zapłaci. Jednak rodaczka nie chciała odpuścić. Rzuciła się na mnie w dzikim szale, ale ja zadziałałam szybciej. Wykorzystując sąsiedztwo lin, naciągnęłam górną i pozwoliłam "siostrze" opuścić moje królestwo. Sasha nie była zagrożeniem, więc w walce pozostałyśmy tylko ja i Bellaska. Fani dopingowali rywalkę, ale nie potrzebowałam ich pomocy, by wygrać. Napędzana swoimi emocjami rozpędziłam swoje ciało i powaliłam pretendentkę na matę potężnym Spearem! Koniec był bliski. Brakowało sekund, by tytuł wrócił ze mną do domu. Uderzyłam pięścią w matę i wykonałam ostatni zryw. Nie wiem kiedy obie znalazłyśmy się na nogach, ale byłam na tyle trzeźwa, by wykonać ostateczny cios - French Kiss. Przypięcie było formalnością.

228 słów


Aaron zajebię Cię za ten limit -_-

Głuchy jęk zawodu wypełnił całą halę. Byłam tak blisko! Sekundy dzieliły mnie od wygranej, gdy Maryse w ostatniej chwili uniosła bark! To niemożliwe! Właśnie dziś miałam rozpocząć odbudowę dobrego wizerunku Kanady, jednakże mój misterny plan został zniweczony! Plułam sobie w brodę z powodu głupio straconej szansy. Wszystkie znaki na niebie i na ziemi podpowiadały mi jednak, iż to wciąż mój dzień!

Spróbowałam się podnieść. Mięśnie odmawiały mi posłuszeństwa, a ból rozprzestrzeniający się po dolnych partiach pleców skutecznie ostudził mój zapał. Musiałam być ostrożna by nie przeholować. Podparłam się więc o matę i na klęczkach przeszłam w kierunku lin, podnosząc się przy ich pomocy. Ouellet również próbowała wstać, jednak jej nieudolne próby wiązały się z okropnym bólem, który przed chwilą odczuwałam. Uśmiechnęłam się pod nosem, widząc iż moja główna rywalka nie jest w stanie kontynuować pojedynku. Musiałam się jednak upewnić, iż Bella oraz Banks nie staną już więcej na mej drodze. Spojrzałam na leżące ramię w ramię zawodniczki. Nie było mowy o tym, aby któraś z nich mogła mi przeszkodzić. Powoli odwróciłam się więc w kierunku Mistrzyni, która wykiwała mnie podstępem, teraz próbując zaatakować! Instynktownie uchyliłam się, stawiając trzy szybkie kroki do przodu. Momentalnie stanęłam prosto, by ujrzeć odbijającą się od lin przeciwniczkę! Natychmiastowo obróciłam się dookoła własnej osi i powracającej rywalce wymierzyłam Discus Clothesline!

Padając na kolana przypomniałam sobie słowa wuja Breta, które usłyszałam przed walką. "Po prostu spraw, by kraj który Cię wychował, był z Ciebie dumny." Przypinając rywalkę czułam, że spłaciłam swój dług wobec ukochanej ojczyzny, najlepiej jak potrafiłam!

249 słów.