In Willow`s Way!!!



Na arenie panowała istna głuchota. Stłumione odgłosy publiczności przerywały od czasu do czasu ciszę panującą na całej arenie. Wszyscy fani spoczywali na swych miejscach i w ogromnym podekscytowaniu, co chwilę spoglądają na rampę. Nagle zgasło światło. Pomieszczenie spowiła ciemność. Po upływie kilkudziesięciu sekund rozświetliły się zielono - niebieskie światła reflektorów. Nagle pojawiła się długo wyczekiwana persona. Gdy tylko Willow wyszedł na stage otaczająca go rzeczywistość przybrała odcień szarości. Po chwili zaczęła grać muzyka Willowa.



His memory racing inside, seeing the look in your face you need a prayer.
You`ll will rush and scare us off.
And then we hear the voices, it sounded like we hit their layer.
Why are they running away, I saw them out in the rain.
We`re supposed to lie so we can lie and just die.
Our trail will still dissolve, because hope is all gone.



I see his smile inside and down in, the hope is all gone.
We the demons inside, inside has all the hope inside.
Lose that smile and we`ll slowly decide we`re sharing our fear.
My concentration feeling as I walk.
In Willow`s Way.

~ Ring Announcer : Please welcome, way to the ring, from Cameron, North Carolina, Willow !!! ~



We must weep and pretend that doesn`t happen again.
We should trust who we are, we are all bazar.
We should worry about our voices later.
It sounded like we hit their layer.
Why are they running away, I saw them out in the rain.
We`re supposed to lie so we can lie and just die.
Our trail will dissolve, because our hope is all gone.



I see his smile inside and down in, the hope is all gone.
We the demons inside, inside has all the hope inside.
Lose that smile and we`ll slowly decide we`re sharing our fear.
My concentration feeling as I walk.
In Willow`s Way.



Reakcja fanów była przewidywalna, masa pop’u, pomieszana równocześnie z niewielkim, jednakże dosyć głośnym hejt’em. Mistyczny Wrestler powolnym krokiem kroczył po głównej rampie, przy czym non stop obracał swoim rozłożonym, czarno – białym parasolem. Gdy doszedł do końca owej scenerii, szybkim ruchem złożył swój ulubiony przedmiot i nagle, ku zaskoczeniu wszystkich zgromadzonych szybko ruszył przed siebie. Szaleńczo zaczął okrążać czworokątny pierścień. Tuz przy największym skupisku zbłąkanych i skołowanych mas, znacznie zwolnił, ale tylko po to by niczym kot ocierać swoją głową, jak i ciałem o metalowe konstrukcje band odgradzających zapaśników od fanów. Po kilku sekund spoczynku ponownie szybko ruszył przed siebie, w stronę schodków. W mgnieniu Okach, chwiejnym krokiem dotarł do miejsca docelowego podróży. Jednakże nie wszedł od razu po nich. Na samym początku oprał się rękoma, a obłędne spojrzenie wraz z szaleńczą miną zostały skierowane w stronę kamery. Dopiero po chwili w końcu wkroczył na przedmiot, po którym to dostojnie wchodził. Również można dostrzec w jego gestach, jak i zachowaniu tajemniczość, która jest jego nieodłącznym elementem. Następnie wszedł do środka oktagonu pomiędzy drugą, a trzecią liną i błyskawicznie ruszył w stronę przeciwnika, który to uciekł z pola bitwy Willow ustawił się w swoim narożniku. Po kilku sekundach bezczynnego stania ściągnął płaszcz, czy to kamizelkę, którą wyrzucił za ring.

- Wierzba, tak jak rokowały to głosy przyszłości dopięła swego. Wystarczyła drobna pokusa i ludzkie stworzonko złapało haczyk. Czyżby nieśmiertelne, a wręcz demoniczne stworzenie nie powinno ulegać takim emocjom, czy też odczuciom? Odpowiedź na to pytanie Willow pozostawia wam, moje biedne i zarazem zagubione pomiędzy dwoma światami duszyczki. The Undertaker, niegdyś niepokonany i nieustraszony żniwiarz postanowił zmierzyć się z nowo powstałym majestatem uosobienia odwiecznej potyczki pomiędzy dobrem, a złem. Tym samym skazał się na walkę ze mną na największym wydarzeniu w tymże zepsutym biznesie. Chyba nie muszę mówić, co ciebie spotka kiedy staniemy twarzą w twarz. Wszelakie hamulce, które powstrzymywały mnie od wyrządzenia tobie okropnej krzywdy odejdą w niepamięć. Zobaczysz, jaki na prawdę jest Willow, a wtedy nie będzie możliwości odwrotu. Raz na zawsze wybiję Ci z głowę te obłudne i grzeszne iluzje. Po sromotnej porażce w końcu twe oczy otworzą się i ujrzysz kim tam naprawdę jesteś.  W głębi serca czuję, że będziesz mi pomimo wszystko wdzięczny. Otworzą się dla ciebie nowe rozdziały, które to przez większość twego życia były niedostępne. Wyzwolę cię od krzyża, który nieświadomie dźwigasz na swych barkach.  Jedynie, co musisz zrobić to uwierzyć we mnie. We Love, We Hate, We Die ... Forever Late. HAHAHA

* REKLAMY*

Ostatnio edytowany przez Uchiha Poradek (2014-08-27 15:23:37)