A gale otwiera William Regal! Mężczyzna ubrany w strój króla ringu sprzed kilku lat kroczy w kierunku ringu. Wchodzi na niego i staje na środku, muzyka cichnie.

- Tytuł króla ringu to jedna z niewielu rzeczy z których mogę być dumny. W mojej karierze nie udało mi się osiągnąć zbyt wiele. Wygrana tego turnieju była moim największym osiągnięciem. Dzisiejszego dnia poznamy kolejnego króla ringu. Mój czas minął już dawno temu, dlatego też nie zasługuję by dalej nosić tę koronę.


Regal zdjął koronę i położył ją na środku maty. Chwilę potem zdjął też swój królewski płaszcz i połóż tuż obok korony.

- Turniej King of the Ring jest niezwykle prestiżowy, tylko najlepsi zawodnicy mogą w nim rywalizować i go wygrywać. Mam nadzieję, że kariera tegorocznego zwycięzcy potoczy się lepiej niż moja. Warto jednak zauważyć, że gdy ja wygrałem ten turniej swoje najlepsze lata miałem za sobą. Wtedy zdobywając tą koronę wiedziałem, że mój czas w tej federacji jest policzony, że to początek mojego końca, że nie zdołam spełnić marzenia wszystkich Brytyjczyków, że mimo tego iż wygrałem, tak naprawdę poległem.

William ucichł na chwilę, pochylił głowę i przez chwilę zastanowił się nad tym wszystkim co teraz mówi.

- Już wtedy wiedziałem, że nie uda mi się zdobyć mistrzostwa, że moje zadanie jest inne. Muszę wyszkolić i poprowadzić młodego Bryjczyka na szczyt, że ja osoba która przeżyła w tej federacji i wie o niej wszystko z pewnością pomoże komuś dojść na sam szczyt. Tak... Adrian jest tą osobą, jest moim tworem, moim uczniem - przyszłym mistrzem świata. Neville... przyjdź i pokaż się światu.

Regal wyciągnął dłoń w kierunku Backstage. Chwila ciszy po czym rozbrzmiał theme młodzieńca.





Chłopak pojawił się na rampie, na jego twarzy widać było złość. Bez entuzjazmu ruszył w kierunku ringu. W czasie jego drogi został puszczony materiał video przypominający co wydarzyło się na poprzednim SmackDown.
Neville wszedł na ring i stanął przed swoim mistrzem.

- Dlaczego przychodzisz tutaj i chwalisz się mną, dlaczego mówisz o mnie jak o wybawicielu? Na poprzednim SmackDown wyraźnie dałeś mi do zrozumienia bym przestał się tobą zasłaniać, bym był twardy. Po co teraz to wszystko mówisz? Po co to wszystko?

Adrian mówiąc to szamotał się na boki, chyba sam nie wierzysz w to co mówi, nie był pewny swoich słów. Jego rozmówca tylko się uśmiechnął.

- Dlatego, że masz mieć jaja! Nie możesz być miękki! Ja jestem tu by cię poprowadzić, nie traktuj mnie jak swojego tatusia! Masz zadanie do wykonania i wykonaj je! Rozumiesz! Zrób to dla Brytanii, zrób to dla siebie! Uwierz mi wiem co mówię. W tym biznesie musisz być twardy Adrianie, tutaj nie ma miejsca na sentymenty. Nie ma miejsce na słabość. A co gdy mnie kiedyś zabraknie w twoim narożniku? Nigdy się mną nie zasłaniaj! Pomogę ci, zrobię wszystko byś osiągnął nasz wspólny cel jednak pamiętaj, to ty masz być najlepszy nie ja! To ty masz zostać mistrzem, nie ja. To ty pokonujesz rywali, nie ja!

William spoglądał prosto w oczy swego ucznia, ten uciekał jednak wzrokiem.

- No dalej Adrian, spójrz mi w oczy i powiedz, że jesteś lepszy ode mnie!

Chłopak walczył ze sobą jednak nie mógł tego powiedzieć.

- No dalej! Powiedz to! Powiedz!

Neville spojrzał na swojego mistrza, odwrócił wzrok po czym cały się odwrócił i wykonał pierwszy krok w kierunku wyjścia.

- Co ty wyprawiasz! Powiedz to! Powiedz! Jesteś tchórzem! Słabeuszem! Nigdy nie zostaniesz mistrzem, jesteś zerem, nie zasługujesz na to by nazywać się Brytyjczykiem! Mam nadzieję, że twoja matka tego nie ogląda bo by naprawdę się na tobie zawiodła! Kim jesteś? Kim? Jesteś zerem!

W tym momencie Adrian nie wytrzymał, odwrócił się w kierunku Regala i ku zdziwieniu wszystkich wykonał Enzuigiri! William upadł na matę z niedowierzaniem patrząc na swego ucznia, ten chyba też nie bardzo wierzył w to co przed chwilą uczynił. Rozbrzmiał theme Adriana. Ten chwycił się za głowę, odwrócił i wyszedł na Backstage. W momencie gdy wrestler się odwrócił Regal uśmiechnął się, uśmiech stopniowo zaczął przemieniać się w śmiech. Wydawał się być z siebie dumny.