"Special Op" zabrzmiało rozchodząc się po całej hali. Publiczność natychmiast domyśliła się, że czeka ich coś ciekawego i jak zawsze tylko smart-fans obdarowali mnie zasłużonym popem. Stojąc i trzymając pas na ramieniu głównie wśród nich lekko uśmiecham się pod nosem, po czym szybkim krokiem zszedłem na sam dół, aby potem wejść do ringu. Nie mogło też zabraknąć dziwnych zachowań z mojej strony. W ringu zacząłem pałętać się jak opętany, by stanąć potem przy narożniku i zacząć wpatrywać się w tych hipokrytów z Montgomery. Co druga osoba miała na sobie koszulkę Rocka, Ceny. Ten widok był straszny... Chwilę potem dostałem mikrofon. Stanąłem więc na środku ringu, poprawiłem pas leżący dumnie na mojej personie i spoglądając groźnie w jedną z kamer zacząłem mówić:

- Jeżeli nie wiecie, a na pewno wiecie, już za chwilę mam walkę. Nie chwaliłbym się tym, gdybym nie miał powodu. Dlaczego więc o tym mówię? Generalny Menadżer czerwonego brandu - RAW (którego jestem głową) po raz kolejny dał mi walkę z The Rockiem. Po tym co spotkało go na SmackDown #47 i zeszłotygodniowym SummerSlam, wielki "byk" z Miami ZNOWU dostaje walkę ze mną. Czy nie za wiele razy udowodniłem każdemu tutaj zgromadzonemu na arenie jak i przed telewizorem, że Dwayne "The Hollywood Star" Johnson nie dorasta mi do pięt?

Zrobiłem koło w ringu, przechodząc potem do jednego z narożników. Kontynuowałem.

- Jeżeli John Laurinaitis naprawdę jest takim idiotą i myśli, że podlizując się Rockowi dając mu niezliczoną ilość szans na titleshot, zdobędzie jego uznanie... Ok. Przeboleję to. Dziś rozgromię The Rocka, a następnie... a następnie... no właśnie? Kogo, heh? Kto będzie moją następną ofiarą? Kto będzie tym następnym pogrążonym przez Deana Ambrose'a? O tym nie zadecyduje ani Creative Team, ani Johnny Laurinaitis, ani nawet Vince McMahon. Mojego następnego rywala znam tylko ja. Wy też poznacie... Już za tydzień. RAW numer 52! Memphis... Otworzę nowy rozdział w tej federacji. Ale teraz? Haha. Teraz czekam na tego skur*****a, by pokazać mu gdzie jest jego miejsce (szepczę do kamery - "midcard").

Po wygłoszeniu proma, pas oddaję sędziemu, mikrofon rzucam do technicznego, po czym zaczynam się rozciągać w oczekiwaniu na rozpoczęcie walki.