Wchodzę do ringu.

Tym razem powróciłem już na dobre do ringu Raw, po drobnej przerwie, lecz jestem całkowicie zaskoczony - rzadko zdarza się, bym walczył z rywalem, który jest de facto cięższy ode mnie. Potraktowałem to jako wyzwanie, ponieważ siły z całą pewnością mi nie brakuje, podobnie jak i mojemu rywalowi. Dlatego nie próbowałem nawet wejścia z nim w zwarcie, tylko rozpocząłem obijać go wszelakimi atakami strike'ingowymi takimi jak low kick, middle kick plus różne punche. Osłabiając "olbrzyma" zyskałem nieco pola do popisu i osiągnąłem nad nim częściową przewagę - niech wie, że jako debiutant musi znać swoje miejsce w tej federacji w porównaniu do kogoś tak charyzmatycznego jak ja. Moment później wepchnąłem go do narożnika gdzie kontynuowałem "oblężenie", po czym zdecydowałem się na pierwszy poważniejszy ruch - pomogłem mu, z trudem, wejść na narożnik, a chwilę później widzieliśmy Super-Plex.

Dziwne, że ring nadal się trzyma, gdyż w przypadku Big Showa lub Marka Henry'ego kwadratowy pierścień zwyczajnie się zapadał, lecz może to wina tego, że Brodus schudł przed walką kilka kilogramów, któż to może wiedzieć? Kontynuowałem atak na mojego przeciwnika poprzez serię stompów na jego brzuch do momentu aż nie wstał. Absolutnie nie chciał on tego dłużej tolerować i kilka chwil później wstał, z małą pomocą sędziego, który mnie od oponenta odciągnął. Brodus był wściekły, więc zaczął biec w moją stronę, lecz to nie na mnie takie numery, gdzie to chwilkę później trzymając górną linę, schyliłem się, naciągnąłem ją w ten sposób znacząco, przez co Clay znalazł się za ringiem. Fanom się to nawet spodobało, gdyż wyglądało to dość efektownie, bo w końcu wykorzystałem największą słabość "olbrzyma"... W dalszym ciągu to i ja pofatygowałem się wychodząc z ringu po samego Brodusa. Zaatakowałem go dwoma Elbow dropami, bezpośrednio po sobie, po czym podniosłem go i Irish Whip'em wysłałem w metalowe schodki.

Żebyście słyszeli ten charakterystyczny dźwięk odbicia się jego cielska od metalowej konstrukcji. Taki widok zdecydowanie optymistycznie napawał mnie na dalszą część walki. Wrzuciłem go do ringu i od razu, unosząc go odrobinę, zaaplikowałem na nim Snap Kick-Out DDT. Spróbowałem przypiąć otyłego zawodnika, lecz ku mojemu zaskoczeniu odbił po jednym "klepnięciu" sędziego o matę. Zdziwiłem się, że schodki nie wystarczyły, bo one są wykonane przecież z mocnego stopu stali... Wściekłość we mnie wzmożyła się i gdy tylko mój przeciwnik zdołał się żałośnie podnieść przy pomocy linek zaatakowałem go potężnym Big Boot'em. Przeciągnąłem go następnie na środek ringu i zapiąłem z całą mocą Arm Triangle Choke (UM Tactics).

24 h ! Zapięte 5 szans na wyjście !

Po walce gra moje theme, a dodatkowo gdy Brodus próbuje wstać, szybko chwytam za moją walizkę i uderzam go w tył głowy. Uderzenie w potylicę przeciwnika spowodowało jego obalenie. Po tym zadaję jeszcze dwa ciosy walizką i dodatkowo go stompuję wypychając go z ringu. Nagle mówię:
-Hit the music!
I jak na złość zabrzmiała muzyka Funkasaursa a David zaprasza swojego przyjaciela Michaela Cole'a do ringu. Razem w rytm muzyki naśladują "taniec" Brodusa, szydząc z przegranego, lecz nagle ...