Ups, mały błąd się wkradł. Nie robię normalnego entrance, gdyż stoję w ringu po spiczu.

Ostatnio edytowany przez Detektyw Szelton (2012-07-28 21:34:22)

Obaj zawodnicy w ring, więc mamy... G*O*N*G!

Kto ładniej max 20 zdań + 3 akcje z KP.

W tej walce, oczekiwania ode mnie były ogromne - miałem roznieść mego przeciwnika, a oczy całego świata WWE-Universe były skierowane na mnie, a nie na tego nieudacznika jakim był Cody Rhodes. Z nim już raz się spotkałem w ringu, był to 5 man battle royal, lecz niestety przez nieszczęśliwy przypadek przegrałem to starcie, ale spójrzmy prawdzie w oczy - gdyby nie ja, on z całą pewnością nie wygrałby tej walki bo to właśnie ja wcześniej wyeliminowałem najgroźniejszych jego rywali. Ale dość już o tym, skupmy się na tym starciu, bo to właśnie tu, mam się Un-dashingowi zrewanżować za tamten jakże nie fortunny wypadek, a zważywszy na to, iż wczoraj zdobyłem walizkę, publika spodziewa się jednego, a mianowicie, że zrównam go z ziemią. Zmierzam do niego powoli, ale widzę, że mój przeciwnik jest sprytny i nie chce dać mi się, i wejść ze mną w klincz, lecz ja jestem sprytniejszy od niego, i staram się umiejętnie go zagonić do narożnika. Cody tak się zamotał, uciekając przede mną, że nie zorientował się, że znalazł się przy cornerze, na co właśnie liczyłem i o co właśnie mi chodziło, w związku z czym od razu zaczynam go okładać przy narożniku. Rozpoczynam serią punchów po jego drobnym korpusie, po którym to zasięgam kilku kroków w tył, gdzie to chwilkę później wykonuję z rozbiegu Shoulder Block, po czym biedny Rhodes upada, siedząc już w narożniku. Widząc to, na mej twarzy pojawił się cwaniacki uśmieszek, który zwiastował nic dobrego dla mojego przeciwnika - butem docisnąłem jego szyję do lin czy też rogu ringu, ale puściłem mimo wszystko, nim sędzia doliczy do 3, gdyż nie chciałem zostać zdyskwalifikowany. Następnie bez żadnych zbędnych ceregieli, pomogłem mu wstać i wrzuciłem go na narożnik, na który wszedłem i ja, po czym zadając mu jeszcze trzy punche w głowe, chwyciłem go za fragment stroju umiejscowiony przy jego biodrze, aż w końcu przerzuciłem go za siebie z ogromnym impactem, aplikując w tenże sposób Super-plex. W piękny sposób przeleciał znaczną odległość, lecz trzeba już teraz, właśnie teraz, póki jeszcze leży pomyśleć o następnych atakach, które to mogę właśnie na nim wykonać, aby go jak najmocniej osłabić już na samym początku naszej walki. Myśląc w ten sposób, wpadłem na pewien pomysł, który to mogłem za chwilę zrealizować, a mianowicie, gdy Cody już się podniósł zadałem mu Gut Kick i wysłałem go w stronę naprzeciw nas umiejscowionych lin. Jeżeli się od nich odbił, chwytam go sobie za nogi, nieco będąc obok niego, wynoszę go do góry i przerabiając kilka szybkich kroków wyskakuję w powietrze wraz z nim, lądując chwilę potem całym, skumulowanym ciężarem nas obu na ringu, w wyniku czego wykonałem Sidewalk Slam. We wspaniały sposób udało mi się przygwoździć go do maty, ale chwilę potem ja wpadłem na kolejny wspaniały i szalony pomysł. Póki Cody leżał i kwiczał, nie kontaktował wręcz, ja wykorzystałem tę jakże dogodną sytuację i wyszedłem z ringu. Chwyciłem metalowe schodki i przeciągnąłem je, umieszczając na wysokości środka ringu, poza matą, po czym wróciłem znów do ringu. Ten nieudacznik Cody Rhodes jakimś cudem już zaczął wstawać, zatem ja pomogłem mu w tym zamiarze i podniosłem go całkowicie do pionu, niestety od razu zostając wyrzuconym z ringu poprzez potężny Irish Whip. Rywal nie upadł, tylko lekko przykucał, a więc ja prędko wyszedłem drugi raz z ringu i błyskawicznie chwyciłem go za głowę, która uderzyła z moją pomocą w metalowy słupek podtrzymujący narożnik ringowy. Nie miałem zamiaru poprzestać używania okolic ringowych, a więc jeszcze zważając na to, że sędzia liczy, uderzyłem dwukrotnie, podtrzymując go za głowę o stół komentatorski. Dopiero teraz przyszedł jednak czas na kwintesencję mojego planu - obszedłem przeciwnika, który był już zamroczony i wykonałem Release German Suplex, umiejscawiając impact na wcześniej ułożone metalowe schodki. Słysząc, że sędzia doliczył już do 4, ja biegiem wracam do ringu, znów z cwaniackim uśmiechem czekając na jego rychły koniec, który może to już nie nadejdzie teraz, ale nadejdzie już całkowicie niebawem ...

Poczułem nagły przypływ mocy, a gdy zobaczyłem, że Cody jest niczym bezwładna kukła, postanowiłem go jeszcze bardziej osłabić. Rhodes jednak zdążył wbić do ringu, zanim sędzia doliczył do 7. Mało brakowało a już wygrałbym - pomyślałem. Jednak moja złość wtedy stała się większa, z racji tego, że właśnie ten pojedynek nie skończył się moim zwycięstwem. Od razu przystąpiłem co Clothesline'u, którym wrzuciłem go na liny. Chwilę później przepchnąłem go Irish Whip'em na przeciwległe liny, czekając aż on odbije się od nich. Gdy tak się stało, chwyciłem go za dwa punkty oparcia i zaaplikowałem na nim T-Bone Suplex. Potem przystąpiłem do pinu: 1, 2 ... Shoulder Up! Nie przejąłem się tym wcale, tylko zacząłem tauntować poprzez klepnięcia siebie w klatkę piersiową co dodało mi dalszej motywacji do działania. Chwyciłem go za głowę, a następnie uderzyłem nią raz o "poduszeczkę" narożnikową. Potem już objąłem go dookoła pasa i przerzuciłem za siebie, wykonując w ten sposób Northern Lights Suplex. To był jeszcze koniec męki Cody'ego w tej chwili. Albowiem odsunąłem się na kilka kroków, w oczekiwaniu aż się podniesie. Chciałem go w tym momencie ośmieszyć. Najpierw poprzez charakterystyczny taunt ośmieszyłem go przy publiczności, przez co zdołałem go zmotywować do tego, aby jak najszybciej się podniósł. Chwilę potem zacząłem do denerwować wyzwiskami i zachęciłem do tego, aby pobiegł w mą stronę. I stało się tak jak tego oczekiwałem - rozpoczął bieg. Wpadł jak śliwka w kompot - pomyślałem i mój niesamowity plan na ten moment tylko czekał na odpowiedni moment by go zrealizować. Zatem gdy Un-dashing truchtał w mym kierunku, skontrowałem jego wszelką próbę ataku, poprzez sprowadzenie go do parteru, wykonując STO!

Wreszcie wszystko się udało i przeszkód mogłem atakować dalej. Toteż bez dłuższego przedłużania podniosłem Cody'ego i wykonałem na nim Falling Neckbreaker. Piękny upadek plecami na matę zaliczył Rhodes, lecz uznałem, że to mało. Zacząłem go stompować po klatce piersiowej, dopóki nie wstał lub nie przeturlał się, aby uniknąć dalszych ataków z mej strony. Gdy tylko wstał, zadałem mu gut kick i przeniosłem go w Double Underhook Clutch. Un-dashing był lekkim zawodnikiem, dlatego żadnego problemu nie sprawiło mi wyniesienie go na me barki, oraz późniejsze ciśnięcie go na matę z próbą pinu, co było równoznaczne z wykonaniem przeze mnie Tigerbomb. Mój rywal odbił jednak przypięcie - podniósł swój bark, co z początku mnie zdziwiło, a potem już uświadomiło, że jeszcze daleko do końca walki. Dlatego zacząłem mobilizować swoje dalsze siły by wykonać dalszy atak. Z początku znów tauntowałem, poprzez charakterystyczne klepnięcia siebie w klatkę piersiową. Później zaś dopadłem Rhodes'a Clothesline'm, którym go wbiłem w liny. Stamtąd, znów zadałem mu Gut Kick i chwyciłem go sobie, i przeniosłem na me barki. Gdy już byłem wystarczająco gotowy wykonałem Flapjack, którym to wyrzuciłem go za ring, chcąc chwilkę odpocząć, lub odsapnąć przy pobliskim narożniku.

Rhodes jest życiowym nieudacznikiem - po raz kolejny bezwładnie opuścił plac boju. Ja jednak widzę co się dzieje, i niestety, ale sam muszę się pofatygować, aby go wtargać do ringu, bo trochę nie honorowo byłoby wygrać poprzez Count Out, czyż nie? Zatem wychodzę z ringu i pomagam wstać Cody'emu. Zaciągam go w pobliże narożnika i uderzam raz jego głową o metalowy słupek podtrzymujący narożniki. Chwilę potem wysyłam go silnym Irish Whip'em w metalowe schody. Un-dashing potężnie uderzył, aż stracił chwilową świadomość, całkiem go zamroczyło. Dlatego nieopierającego się zatem syna Dusty'ego wrzucam do ringu. Przeciągam go na środek ringu. Teraz już pozostaje dopełnić formalności i zapinam Arm Triangle Choke.

Rhodes męczy się z bólem oraz z dźwignią i po kilku chwilach odklepuje!

The winner this match is Mr. Money in the Bank - David "A-list" Otunga!