Rozgrzewam się do pojedynku jednocześnie analizując posturę przeciwnika: jest on dużo masywniejszy i co za tym idzie - z pewnością silniejszy, tak więc wszelkie próby siłowania byłyby dla mnie zgubą. Muszę wziąć go sposobem... Powolnym krokiem zaczynam iść w stronę Bobby'iego, ten robi to samo. Gdy jesteśmy już jakiś metr od siebie zatrzymuję się i patrzę na przeciwnika. Wzrok ten wyraźnie go irytuje, bowiem nie może on doczekać się już samego starcia. W końcu decyduję się na odważny krok zdenerwowania i wymuszenia podjęcia inicjatywy ze strony opponenta w żartobliwy sposób naśladując i wyśmiewając jedną z jego charakterystycznych poz. To musiało go wkurzyć... Zdenerwowany Lashley chce mi wymierzyć tzw. prawy sierpowy ale ja tylko na to czekałem. Skutecznie unikam ataku dosłownie znikając pod jego ręką. Rywal jest zaskoczony czyli punkt dla mnie. Znajduję się właśnie za jego plecami a gdy ten się odwróci w moją stronę to ja atakuję go punchem, ale to nie jednym lecz masą. Punch za punchem, pierwszy, drugi, trzeci, czwarty... To nie pozwala mu choć w najmniejszym stopniu temu zaradzić. Po punchach wpycham go w narożnik gdzie ponownie zasypuję lawiną punchów. Wykorzystując fakt, że nie ma dyskwalifikacji robię to dopóki nie zdobędę gwarancji, że rywal jest dostatecznie osłabiony. Gdy to nastąpi chwytając go za rękę gwałtownym ruchem napędzam w liny od których odbija się i pozwala mi wykonać pierwszą konkretną akcję jaką niewątpliwie jest Flapjack! Bobby powitał się z matą ringową i za pewne zrobi to w tym spotkaniu jeszcze kilkanaście razy. Po tej akcji przeciwnik szybko wstaje lecz to z pewnością nie prowadzi do niczego dobrego z mojej strony, albowiem na samym Flapjacku nie spocznę.... W dowód tego za chwilę widzimy mocnego slapa w twarz i szybki snapmare po którym aż się prosi o o low dropkicka w tył głowy, którego poprzedza potężny low kick w plecy. To bolało... Musiało boleć! To tej akcji Bobby już tak szybko nie wstanie toteż pomagam mu w tym. Nie dzieje się to jednak z moich dobrych intencji lecz mam w tym swój cel. Ale wróćmy do akcji... Szybki Irish Weep w liny i cóż to? Lashley próbuje mnie wykiwać i chwyta się lin zapobiegając jednocześnie ataku z mojej strony. Przynajmniej tak mu się wydaje... Nikt nie może mnie uniknąć a już na pewno nie Bobby Lashley! Ruszam w jego stronę i za sprawą silnego clothesline'u przeciwnik w efektowny sposób opuszcza ring. Ja rozglądam się po WWE-Universe a na mojej twarzy zagościł charakterystyczny uśmiech. W końcu opponent wstał na nogi - na to czekałem! Zaczynam biec i wykorzystując pęd ciała przeskakuję nad 3. liną lądując na stojącym rywalu wykonując CrossBody! Zachowując świeżość umysłu szybko wstaję, podnoszę Bobbiego i napędzam go w metalowy słupek na którym znajduje się narożnik. To bolało! Lashley uderza centralnie głową w owy przedmiot i pada na podłogę...

Po udanych akcjach szykuję plan na dalszą część tejże walki. Przypominając sobie, że towarzyszy nam zasada No DQ robię to co zrobiłoby 90% normalnie myślących zawodników, mianowicie zaczynam szperać pod ringiem, który powszechnie uznawany jest za swoisty "arsenał przydatnych przedmiotów". Znajduję tam czarne, zwyczajne krzesło. Ma ono jednak pewną cechę, która sprawia że sięgam po nie. Jest ono metalowe! Z pewnością odciśnie ono piętno bólu na przeciwniku. Podchodzę do Bobbiego, który widząc co mam w ręku spogląda na mnie wzorkiem, który woła o litość. Nic z tego kolego! Nie dziś! I booooooom! Pierwszy chairshot w głowę rywala. Słyszę że to spodobało się publice więc za chwilę mamy drugi chairshot i w końcu trzeci. Po tym wrzucam krzesło do ringu - może się jeszcze przydać. Widząc, że Bobby nie jest świadom tego co ma miejsce stwierdzam, że w czasie kiedy dojdzie do siebie zdążę przygotować małą niespodziankę. Ponownie zaglądam pod ring skąd wyciągam stół. Widownia doskonale wie do czego będzie on użyty... Jego też wrzucam do ringu po czym pomagam wstać Bobby'emu tylko po to aby za chwilę 'wpakować' go w metalowe schody za pomocą swoistego rodzaju barricade dive! Stopnie pod wpływem masy i prędkości Lashleya rozpadają się na 3 części. To bolało... Na pewno! Podchodzę do delikwenta i wrzucam go do ringu gdzie za chwilę i ja się pojawiam. Teraz czas zacząć istne piekło! Bobby próbuje udowodnić swą męskość wstając dość szybko i wyraźnie próbuje mnie zaatakować lecz mimo chęci próba ta kończy się fiaskiem bowiem to do mnie należy inicjatywa. Nie tracąc ani chwili wymierzam mu tak zwanego gut kicka, który pozwala mi na bezproblemowe wykonanie Piledriver'a prosto w leżące, złożone krzesełko! Ach to było zaje....! Będąc przepełniony adrenaliną która zapewne teraz buzuje w moich żyłach ustawiam Boba tak żeby móc zacząć swe tortury zwane Rope Choke'iem! Trzymam je póki rywal nie straci przytomności.

Gdy w końcu Bobby najzwyczajniej "odleci" to zaczynam przygotowywać się do zakończenia tego pojedynku. Dlaczego tak wcześnie? Otóż muszę za wszelką cenę pokazać Vince'owi że choćby wysłał na mnie największych i najsilniejszych "goliatów" to i tak wygram udowadniając przy tym swą wyższość. Podchodzę do leżącego stołu, podnoszę go i ustawiam w narożniku. Gdy już to zrobię idę na drugi narożnik skąd wypatruję swych Peeps, a właściwie jednego. A oto i on! Shawn wychodzi z publiczności, wchodzi do ringu i podnosi Lashleya. Ja w tym czasie idę do kolejnego narożnika gdzie zaczynam sygnalizować chęć wykonania swej akcji koronnej. Halę wypełnia cheer. Shawn starając się trzymać omdlałego delikwenta przeciąga go tuż przed ustawiony stół a ja ruszam! Biegnę sprintem obierając sobie za cel czarnoskórą zabawkę McMahona i wykonuję na nim potężnego Speara pod wpływem którego stół łamie się!!!!!

Niestety ale po czasie.... wygrywa Christian !