From Melbourne, Australia
Buddy Murphy!


I'm dancing with Manson
Been sleeping with Monroe
Critiqued Michaelangelo
Benito's a wino
Satan's got my hand,
Jesus has my leg
Vader's in my head,
Leia's not my friend
Don't ask Captain Bligh,
he won't know why


Satan's got my hand,
Jesus has my leg
Vader's in my head,
Leia's not my friend

Panowie, standardowe początkowe kto ładniej poproszę od was, na 300 słów. Nie mam żadnych specjalnych wymagań, oprócz oczywiście ukazania chęci zostania pretendentem do US Championship.

Ostatnie porażki zadziałały na mnie bardzo demotywująco. Po ostatnich porażkach potrzebowałem kilku tygodni przerwy. Niestety to nie pomogło. Co więcej, stres spowodowany ciągłymi niepowodzeniami spowodował u mnie problemy z apetytem. Nie wrócił on nawet wtedy, kiedy Mandy zabrała mnie do mojej ukochanej knajpy z grillowanym przekąskami. Czułem, że jedyną metodą na przywrócenie mojej miłości do jedzenia, jest powrót na zwycięską ścieżkę. Tutaj stres był jeszcze większy, bo wiedziałem, że zwycięstwo nad Murphy'm da mi szansę na rewanż Lio Rushem.

Teraz jednak nie czas na to. Odrzuciwszy wszystkie myśli na bok, rozpocząłem mój wspaniały erotyczny taniec poprzedzający walkę. Nie chciałem, żeby rywal dostrzegł mój wyraźny brak zapału do starcia. Moje pokaźne ciało dumnie falowało w akompaniamencie wiwatów moich licznych fanów.

W końcu sędzia dał sygnał do rozpoczęcia starcia. Murphy wyglądał na bardzo skupionego. Zaczął powoli zbliżać się do mnie. Ja również nie atakowałem od razu. Nie czułem się na tyle pewnie, by od razu przystąpić do ofensywy. Wiedziałem, że nie mogę pozwolić sobie na błąd. Rywal wykonał mocny low kick, który lekko mną zachwiał. Cofnąłem się i poruszyłem naruszoną nogą. Na mojej twarzy pojawił się smutek. - Będzie trudniej niż sądziłem - pomyślałem. Zacząłem powoli zbliżać się do rywala, ale ten skutecznie wymierzył i skarcił mnie kolejnym low kickiem. Syknąłem z bólu. - Tego już za wiele! - uznałem, po czym lekceważąc ból, ruszyłem w kierunku przeciwnika. Przybrałem odpowiednią pozycję, po czym wykonałem 3-point stance to Shoulder Tackle. Rywal był tak zaskoczony, nagłym atakiem, że nie zdążył w żaden sposób zareagować. Dla niego było to niczym zderzenie z furgonetką. Murphy stracił równowagę i oparł się o narożnik. To był błąd. Rozpędzony wbiłem się w niego, wykonując Corner Hip Attack. Odsunąłem się w bok, a zmiażdżony Murphy osunął się po narożniku.

- Oh Yeah - krzyknąłem wyraźnie podekscytowany. Patrzyłem na leżącego przeciwnika z wyraźną satysfakcją. Publiczność głośno mnie wspierała. Znowu zacząłem czuć się szczęśliwy. Ostatni raz czułem się tak szczęśliwy, kiedy otrzymał kupony zniżkowe do Burger Kinga.

Haris: budujesz strasznie długie zdania. Oczywiście nie zawsze, ale tutaj takie były i niestety fatalnie to wpływa na jakość posta. Łatwo jest przy nich stracić koncentrację. Jakiś tam zarys charakteru postaci jest, ten Buddy faktycznie ma coś z tej pewności siebie. Nie ma jednak tego dużo. Jeżeli określasz gimmick mianem Juggernauta, to spodziewałbym się czegoś więcej. Niestety nie wspomniałeś nic o fanach, a szkoda, bo to też dodałoby wiele twojemu postowi. Szczególnie, że twojego Murpy'ego nie obchodzi opinia publiki, więc to daje możliwość opisania jakiejś ciekawej sytuacji. Zdarzyły się jakieś błędy w słówkach, ale starałem się na to aż takiej uwagi nie zwracać. Były też powtórzenia. No i ciężko z wykonaniem tej akcji, o ile nie miałbym nic przeciwko zwykłemu Germanowi, to nie widzę Buddy'ego przerzucającego Otisa Deadliftem. Ogólnie nie jest źle, ale nie jest też jakoś wybitnie.

Axron: Strasznie bolą te "ostatnie porażki" na samym początku. Zresztą powtórzeń jest jeszcze kilka. Gimmick jak zwykle przedstawiony wspaniale, jest ten śmieszny grubasek, do tego podoba mi się połączenie przegranych z apetytem. Do tego wspomnienie o historii z Rushem w kwestii zdobycia miana pretendenta też zaliczam jako plus. Akcja też jest dobrze opisana, jestem w stanie wyobrazić sobie taką furię i szarżę Otisa. Do tego dobrze, że wspomniałeś o fanach. Znalazłem jakieś błędy typu przecinek w złym miejscu, na szczęście zbytnio nie wpływał on na płynność czytania posta. Natomiast to, co wpłynęło, to długość niektórych zdań. Szczególnie od momentu, gdy dochodzi do opisu walki, zdania są zbyt krótkie. Pięć słów i kropka. Pięć słów i kropka. Bardzo to spowalnia czytanie. Post wygląda jakby był pisany trochę na szybko, bo widziałem lepsze w twoim wykonaniu.

Ogólnie bardzo mocno się nad tym zastanawiałem, myślałem nawet nad daniem punktu Harisowi, jednak w ostatecznym rozrachunku Axron miał lepiej opisany gimmick, wspomniał o fanach no i podoba mi się jego pomysł na akcję. U Harisa to było standardowe "biegnę, biję, rzucam", a do tego, jak już wspomniałem, nie widzę tego Deadlifta. Także mój głos leci na Axrona.

Walka powoli zmierzała ku końcowi. Z trudem przyjmowałem kolejne ciosy mojego przeciwnika, który okopywał leżącego  mnie w narożniku. Murphy odsunął się i szykował się do uderzenia we mnie kopnięcia. Rozpędził się i juz szykował się do uderzenia, ale wtedy ja błysawkicznie podniosłem się i powaliłem rywala Sholuder Blockiem. Murphy zaliczył bolesne spotkania z matą, ale szybko wstał. Wtedy czekałem już na niego. Złaałem go pod Snap suplex, przerzuciłem go, ale ten w poeitrzu zdołal skontrować cios i wylądował na równych nogach, po czym uderzył mnie Low Kickiem. Upadłem na kolano. Buddy cofnął się do lin, odbił się i ruszył w moją stronę. Wyszedłem mu naprzeciw i chwyciłem go w mój Bear Hug. Przeciwnik desperacko próbował się wydostać, ale nie był w stanie tego zrobić. Po krótkim trzymaniu, w końcu przełożyłem mojego rywala i dołożyłem Falling Powerslam. Boom shakalou! Chwilę później wykonałem Caterpillar Elbow Drop po któym odliczyłem mojego przeciwnika do trzech.