Wchodzę

Przekraczając próg największej federacji pro-wrestlingu na świecie spodziewałem się trudnego wyzwania, które pozwoli mi osiągnąć jeszcze wyższy poziom. Dzień, w którym posłałem legendę na emeryturę ugasił ten płomień nadziei. Stojąc naprzeciwko Dolpha Zigglera nie odczuwałem zagrożenia. Przeżuwając gumę z litością spoglądałem na pewnego siebie blondyna. Jego mowa ciała zupełnie nie zdradzała strachu. Show-Off rzucił się więc do lekkomyślnej ofensywy. Ten człowiek nie wyrażał ani krzty inteligencji dlatego zastosowałem grę psychologiczną już na samym początku pojedynku. Kiedy przeciwnik szarżował ja upadłem na matę i opuściłem kwadratowy pierścień.

"Dawaj Kevin! Zabawmy się!"

Słowa, które usłyszałem były żałosne. Prawdziwy łowca wie kiedy zaatakować, aby skutecznie zneutralizować wroga. Publiczność nie była zadowolona z faktu, że lekceważę przeciwnika. Dopingowali go jeszcze głośniej. Uwielbiałem grać na nerwach wszystkich idiotów, którzy dają mi pieniądze za spuszczanie łomotu. Odwróciłem się więc plecami do Dolpha i zacząłem iść w kierunku backstage'u. Sędzia zaczął liczyć. Ziggler nie pozwoli sobie na zwycięstwo bez walki - jego żałosna duma mu to uniemożliwia. Jak przeczuwałem tak się stało, gdyż po kilku sekundach blondyn uderzył rękoma w tył mojej głowy. Amerykanin sprawił, że przez chwilę straciłem koncentrację, lecz to nie wpłynęło na mój plan objęcia inicjatywy. Nie robiłem nic, a Showoff wrzucił mnie do ringu. Rzecz jasna sam również do niego wszedł, a sędzia zakończył liczenie. Gdy wstałem na nogi Ziggler natychmiast zaatakował kolejny raz ukazując swoją gwałtowność. Running Clothesline nie doszedł do celu, ponieważ w odpowiednim momencie wykonałem unik. Wykorzystując przewagę wyprowadziłem precyzyjny Lariat, po którym Showoff upadł na matę. Wewnętrznie poczułem chęć, aby zupełnie zniszczyć rywala. Chodziło o zdeptanie jego marzeń, pasji do uprawiania tego sportu i oczywiście ego. Pragnąłem, aby wyszedł stąd otarty ze złudzeń jakoby miał być lepszy ode mnie. Dlatego niemal natychmiast złapałem swoją ofiarę za włosy sprowadzając ją do pozycji stojącej. Oczywiście sędziemu zaistniała sytuacja się nie spodobała wskutek czego zainterweniował.

"Zamknij się kretynie!"

Musiałem dać pasiastemu idiocie do zrozumienia, że nikt nie będzie pouczał Kevina Steena! Niestety mój wybuchowy charakter spowodował, iż przeciwnik otrzymał czas na regenerację. Zainkasowane Enzuigiri sprawiło, że zobaczyłem mroczki przed oczami. Uklęknąłem na jedno kolano, a Dolph postanowił złapać mnie za głowę i sprowadzić do stójki. Dzięki tej chwili otrzeźwiałem. Będąc na nogach wyprowadziłem kopnięcie w brzuch rywala, a całą akcję zwieńczyłem poprzez DDT. Nikt nie zdoła mnie powstrzymać.

Spoiler:

378 słów według tego licznika.

EDIT: Dodanie kolorków

Ostatnio edytowany przez eronics (2020-07-05 00:47:05)

Publiczność obecna na arenie zupełnie nie spodziewała się takiego obrotu spraw. Początek walki wydawał się być rzeczą jak najbardziej nieprawdopodobną bowiem Dolph Ziggler stał się absolutną gwiazdą federacji. Kanadyjczyk natomiast dopiero stawia pierwsze kroki w wielkim świecie pro-wrestlingu, a jego jedynym doświadczeniem jest obijanie zawodników na szczeblach federacji niezależnych. Steen wbił głowę swojego przeciwnika w matę i nie pozostawiał już żadnych wątpliwości co do tego, że jest kimś o wyjątkowych umiejętnościach. Stał się również definicją ignorancji względem swoich rywali. Kolejnym już przykładem na potwierdzenie tej tezy stało się jego zachowanie podczas opisywanego starcia. Kevin z nieskrywanym zadowoleniem splunął na Showoffa gumą! Następnie strzepał pot ze swoich włosów imitując charakterystyczny taunt swojego przeciwnika dodatkowo go poniżając. Blondyn natychmiast się otrząsnął - był gotowy do ataku, aby wymierzyć sprawiedliwość. Wstał niemal w ułamku sekundy i rzucił się na Antychrysta. Mr. Wrestling przyjął kilka silnych uderzeń w tułów i głowę. Szarża Zigglera spowodowała, że obaj zawodnicy znaleźli się w narożniku. Dolph stał się agresorem, a Kevin jego wrogiem numer jeden dlatego bestialsko zaczął wyprowadzać kopnięcia w tułów Kanadyjczyka wbijając go w corner. Sędzia rozpoczął liczenie, a Ziggler dopiero przy doliczeniu arbitra do czterech zaprzestał serii ataków. Steen siedział w narożniku i zastanawiał się jaki może być jego kolejny krok. Dolph jakby z automatu znał swoje kolejne kroki. Wiedziony nienawiścią do rywala złapał go za głowę i sprowadził do stójki. Prizefighter próbował wyprowadzić zaskakujący Clothesline, natomiast Dolph wykonał sprytny unik i przeszedł za plecy przeciwnika, aby następnie wykonać piękny Back Suplex. "It's time to show-off the world!" - krzyknął nabuzowany blondyn, który przy akompaniamencie dopingu wprowadził kolejną fazę swojego planu. Złapał Kevina za rękę i wykonał Irish Whip w stronę lin. Steen odbił się od nich i biegł prosto w stronę swojego przeciwnika. Dropkick powalił Kanadyjczyka, a Ziggler postanowił spróbować przypięcia. 1...2.. kick out! Nie było zaskoczeniem, że Kevin w tym momencie starcia poderwał barki. "Wstawaj grubasie! Kończmy tę zabawę!" Blondyn po zdobyciu znaczącej przewagi nabrał pewności siebie, posiadał ogromne pokłady energii, które chciał wykorzystać do zakończenia walki. Steen przy wykorzystaniu lin wstał. Wyglądał na zamroczonego dlatego nie zdołał wykonać kontry i zainkasował przepiękne Jumping DDT. Tym razem to Showoff włożył swe dłonie we włosy i strzepał pot prosto na zmagającego się z trudnościami przeciwnika. "Ziggler! Ziggler!" publiczność jednoznacznie wskazywała kandydata do zwycięstwa. Dolph wiedziony żądzą tryumfu przeszedł do narożnika i naśladując Shawna Michaelsa zaczął uderzać nogą w matę czekając, aż Kevin po raz kolejny się podniesie. Gdy Steen wstał słaniając się na nogach wyglądało na to, że walka zbliża się ku końcowi. Superkick jednak nie doszedł do celu! Mr. Wrestling zrobił unik ustawiając się tyłem do sędziego będącego po drugiej stronie kwadratowego pierścienia zakrywając mu swoim ciałem pole widzenia. Eye Poke sprawiło, że Dolph złapał się za oko tracąc zupełnie to co wypracował sobie we wcześniejszej fazie starcia. Steen w oszałamiająco szybkim tempie wyprowadził kopnięcie w brzuch rywala i ustawiając go w odpowiedniej pozycji wykonał brutalny Package Piledriver! Fani obecni na arenie zamarli. Cisza spowiła cały budynek, a Antychryst rzucił się do przypięcia. 1...2...3! Kevin Steen odniósł kolejne znaczące zwycięstwo w drodze po tytuł.