Jestem

Dobra to sytuacja wygląda następująco: Mark Henry kompletnie dominuje nad Ceną i wyrzucił go z ringu. Henry bardzo pragnie, aby Leader of Cenation dołączył do jego Hall of Pain i wrzuca go w barierki. Sędzia odlicza, jest na "5" w tym momencie. Henry stoi z uśmieszkiem na twarzy nad Jaśkiem wyraźnie zadowolony ze swoich czynów, a John próbuje się pozbierać na podłodze obok ringu. Co dalej to już zależy od was, pamiętajcie jedynie, że za długo poza ringiem przebywać nie możecie, więc musicie to jakoś dobrze i ciekawie rozpisać. Kto ładniej na max. 360 słów.

Zeszły tydzień obfitował w niezwykłe emocje dla każdego fana tejże rozrywki. Wraz z Jericho byliśmy o włos od zapewnienia sobie walki o mistrzostwo Universal jednakże nie, potrafiliśmy dopełnić formalności i w ostatecznym rozrachunku rozjemca pojedynku zarządził remis. Byłem wściekły, ciągle rosnąca w mym ciele agresja przejmowała nade mną pełną kontrolą, a swe ujście miała znaleźć właśnie dziś! John Cena to kolejny ze śmiałków, który postanowił stanąć na mej drodze po tytuł. Wielu już próbowało mnie powstrzymać, tylu samo poległo. Dzisiejszego wieczoru nie będzie inaczej, już niedługo ulubieniec najmłodszej części widzów zawita do Hall Of Pain!

Bój przeniósł się poza kwadratowy pierścień, a sędzia rozpoczął odliczanie naszej dwójki. Starałem się w pełni skupić na zadaniu jak największej porcji bólu rywalowi, jednakże teraz toczyłem również i walkę z czasem. Gdy z ust arbitra padło "pięć" postanowiłem nieco zwiększyć tempo własnych działań. Zadowolony od ucha do ucha tłumiłem stale, narastającą wewnątrz mnie wściekłość, która napierała na mnie z ogromną siłą. Czas ją uwolnić i pokazać każdemu, dlaczego jestem najsilniejszym człowiekiem na świecie. Chwytając za przepocone kudły Johna, energicznym ruchem szarpnąłem do góry. Cena mimo stawiania oporu po chwili znalazł się już w stójce, stojąc ze mną twarzą w twarz. Z lekceważeniem wyprowadziłem przeciwnikowi "liścia", który był tylko wstępem przed Headbutt'em. Rzecz jasna nie pozwoliłem, by konkurent ponownie runął na podłoże, stale trzymając za jego włosy, utrzymałem truchło , które jak można było dostrzec, zaczynało powoli bezwładnie opadać. Wtem usłyszałem "Osiem" z ust naszego rozjemcy. Nie tracąc już więcej czasu, wrzuciłem Johna do ringu, do którego po chwili również i sam wróciłem tym samym, zmuszając sędziego do przerwania odliczania. W tym momencie publiczność uświadomiła sobie, że nie chodzi mi tylko o wygranie tej walki. Mój plan stał się dla każdego zrozumiały, "Hall Of Pain" już wkrótce poszerzy swoje grono. Zadowolony z przebiegu starcia otarłem pot spływający po czole i przystąpiłem do kolejnej fazy ataku. Widząc powoli wracającego na równe nogi Cenę natychmiastowo, stanąłem za jego plecami. Wyczekałem moment, w którym Leader Of Cenation odwróci się w mą stronę, by następnie założyć miażdżący żebra rywala Bearhug. Utrzymując morderczy uchwyt jeszcze przez kilka sekund, napawałem się świetnie wykonaną pracą. "Tylko na tyle Cię stać John? Nic więcej!? Lepiej patrz, co ja potrafię!" krzyknąłem prosto w twarz przeciwnika. Dopełnienie formalności jest tylko kwestią czasu!

Ostatnio edytowany przez Nole (2020-06-26 19:44:06)

Szczerze mówiąc spodziewałem się czegoś więcej po obu postach. Zacznę od Nola. Gimmickowo i walką post jest naprawdę fajny, podoba mi się w jaki sposób przedstawiasz swojego monster heela. Niestety post jest baaardzo słabo czytelny przez to jak stosujesz przecinki - stawiałeś je w losowych miejscach do masakrycznie psuje czytanie posta. Na plus jednak ten pomysł z wrzuceniem Ceny do ringu zamiast liczyć na DQ.

Jakub. Post był okej, tylko okej. Zabrakło mi jakiegokolwiek nawiązania do więzi z fanami, jesteś fejsowym Ceną w ani razu nie odniosłeś się do jakiejś pomocy ze strony publiczności. No i trochę nie pasuje mi to, że na podniesienie się i wejście do ringu tracisz 4 jednostki czasu, ale podniesienie się już w samym pierścieniu i stanięcie naprzeciw Henryego zajmuje jakieś 2. (Wszedłeś do ringu po 9, więc Henry nie słysząc 10 odwrócił by się z automatu i doszedł do Ciebie w moment skoro tyle siły straciłeś na wczołganie się do środka)

Moim zdaniem jednak wygrywa Nole bo mimo tych przecinków oddał post lepszy gimmickowo i z mniej naciąganym rozwiązaniem.

Zwijający się z bólu John, a nad nim ja przepełniony dumą i wściekłością. Walka, była już o krok od jej zakończenia, a zarazem i o krok od mojego ostatecznego tryumfu. Widzowie niebywale przejęci faktem, iż ich ulubieniec przegrywa to starcia starali się dać upust swojemu niezadowoleniu poprzez falę gwizdów w kierunku mej osoby. Nie miałem zamiaru przejmować się ich zachowaniem, moim jedynym celem na ten moment było dokończenia walki i wprowadzenie Johna do Hall of Pain! John trzymając się za żebra z ogromnym grymasem bólu na twarzy powoli zaczął podnosić się do stójki, rzecz jasna pomagały mu w tym liny. Będąc już na prostych nogach skierował się twarzą w moją stronę. Obaj spoglądaliśmy na siebie, John wystraszony i pozbawiony pewności siebie, natomiast ja w pełni skupiony i wściekły! Kończmy tą zabawę, jedynie pomyślałem po czym powolnym krokiem zacząłem zbliżać się ku rywalowi. Cena zaczął wymachiwać rękoma nie pozwalając mi na zbliżenie się do siebie, jedno z takich chaotycznych zagrań nawet trafiło w moją głowę. Wiedziałem, że nie ma co się rozluźniać i trzeba rozegrać to po swojemu. Rozwścieczony zachowaniem konkurenta chwyciłem za jego głowę i wyprowadziłem solidny Headbutt. Ulubieniec fanów ponownie osunął się na matę, lecz tym razem nie zamierzałem dawać mu choćby chwilę na odpoczynek. Momentalnie po raz kolejny już dziś przywróciłem rywala do pozycji stojącej i następnie chwyciłem za jedną z rąk i posłałem na liny. Leader Of Cenation odbił się od sprężystych lin z zdwojoną prędkością. Plan miałem już idealnie przygotowany na ten moment starcia. Czas to zakończyć. Jednakże nie małe było moje zdziwienie gdy John w dość sprytny sposób po prostu prześlizgnął się pod moimi nogami unikając bezpośredniego starcia ze mną. Gdy tylko odwróciłem się w kierunku przeciwnika ten już z impetem zmierzał w moją stronę aplikując na mnie Shoulder Tackle. Próba powalenia mej osoby nie powiodła się, lecz John wiedział co w takiej sytuacji musi zrobić. Ponowne odbicie od lin i jeszcze jeden Shoulder Tackle. Moja pozycja stawała się coraz gorsza, lada moment mogę znaleźć się w parterze gdzie John może zacząć rozdawać karty. Nim jednak zdołałem cokolwiek zrobić otrzymałem kolejny Shoulder Tackle, który tym razem posłał mnie na podłoże ringu. Nie zamierzałem jednak pozostawać tam na długo i wręcz natychmiastowo wstałem na proste nogi. John tylko czekał na ten ruch z mojej strony, gdy tylko odwróciłem się w jego kierunku ten wyniósł mnie na swoje barki w celu wykonania Attitude Adjustment. Publiczność wręcz eksplodowała z zachwytu, jednak ich entuzjazm nie trwał zbyt długo. Cena zmęczony przebiegiem starcia nie był w stanie utrzymać całej mojej masy na swych barkach co sprawiło że runęliśmy na matę. John dosłownie został przeze mnie przygnieciony. Nabierając powietrza po kilku sekundach stanąłem na równych nogach i od razu postanowiłem przystąpić do finalizacji pojedynku. Podniosłem niemalże nieprzytomnego przeciwnika, by już po chwili zaaplikować mu World's Strongest Slam! Nie podnosząc się momentalnie przystąpiłem do przypięcia. Sędzia trzykrotnie uderzył o matę i już po chwili wiadomym było, że to właśnie ja zostałem zwycięzcą tejże batalii!