Wbijam

Walka toczy się już dłuższy czas z lekką przewagą obecnego mistrza. Teraz po przepychance Rollins wyturlał się z ringu, w odpowiedzi Dolph dopadł go wykonując Suicide Dive. Po uderzeniu obaj leżycie przy barierkach, sędzia zaczyna odliczanie.

Tutaj stery przejmujecie wy, chce żebyście dostosowali się do przedstawionej sytuacji. Nie musicie kończyć starcia, choć jeśli chcecie to zostawię wam taką możliwość. Limit to 400 słów. Powodzenia

Mistrzostwo Interkontynentalne - dla Rollinsa to zwykły, nic nieznaczący pas, który będzie jedynie ozdobą jego bioder, aczkolwiek dla Zigglera to coś wyjątkowego. Seth jest arogancki i bardzo pewny siebie, twierdząc że nie ma na niego mocnego. Plan, który realizuje jest ambitny i jak sam twierdzi - nie potrzebuje sojuszników, aby go zrealizować.

Śmiało można powiedzieć, że Golden Boy przeliczył swoje umiejętności, czego dowodem była lekka przewaga zadziornego mistrza, który nie zamierzał zwalniać tempa. Teraz oboje leżeli w barykadach, a rozgrzana do czerwoności publiczność zdzierała sobie gardła, wykrzykując motywujące chanty dla Zigglera. Dolph pozbierał się zdecydowanie szybciej, po czym podniósł również swojego przeciwnika, który powoli wracał z dalekiej podróży. Sędzia tego pojedynku głośno wyliczał zawodników, ale nie robili sobie z tego powodu do zmartwień. Seth nie zamierzał wrócić do ringu bez wyrządzenia krzywdy rywalowi poza ringiem, dlatego wyrwał się z objęć Show Off'a, atakując go tyłem głowy w twarz. Ziggler momentalnie złapał się za nos, a Rollins chwytając za jego włosy, przeciągnął rywala do siebie, po czym wbił facjatę przeciwnika w krawędź ringu. Jęk zawodu widowni był oczywisty, ponieważ ujrzeli swojego idola w tarapatach. Golden Boy przeszedł błyskawicznie go kolejnego ataku, gdyż przyciągnął do siebie przeciwnika, wbijając go następnie w metalowe schodki. Donośne "7" z ust arbitra sprawiły, że Rollins bez chwili zastanowienia wprowadził do ringu Ziggler'a, a następnie sam się w nim zjawił. Dolph wykorzystał nieuwagę Mesjasza, poprzez wyprowadzenie powalającego Lariata. Show Off rozpoczął swoje dzikie ruchy z powodu rozpierającej go energii. Seth wyraźnie nie był zadowolony z przebiegu walki, czego dowodem był krzywy wyraz twarzy oraz kilkukrotnie uderzenie maty. Złość zgromadzona w Rollinsie sprawiła, że udało mu się przeciwstawić przeciwnikowi. Ziggler podniósł Golden Boy'a, po czym odbił go od lin, lecz nie spodziewał się, że Seth okaże się sprytniejszy niż on. Mesjasz zatrzymał się tuż przed Show Off'em, po czym poczęstował go soczystym Superkick'em prosto w szczękę. Bezwładne ciało oponenta spadło na deski maty ringowej, a rozwścieczony Golden Boy natychmiastowo go przypiął. Gałki oczne Seth'a zmieniły się w rozmiar pięciozłotówki, gdy okazało się, że Dolph zdołał odbić. Widownia odetchnęła z wielką ulgą, widząc że ich ulubiony czempion ma siłę i odwagę mierzyć się z największym arogantem federacji. Rollins z niedowierzaniem spojrzał na arbitra, po czym krzyknął w jego kierunku: - Jak to dwa? Czemu tak wolno klepiesz?! - Seth od razu wywęszył spisek przeciwko niemu. Wstał z zaciśniętymi zębami odgrażając się sędziemu, który spanikowany wycofał się do narożnika, prosząc aby Golden Boy zachował spokój.

Dobra, bez zbędnego przedłużania, bo za 2 minuty zaczynam kolejne szkolenie. Mój głos leci na Rollinsa. Dlaczego? Bo o ile pomysł bardziej podoba mi się u Marcelego, tak Grand użył po prostu lepszego słownictwa i trochę lepiej oddał gimmick. Marceli w pewnym momencie nawet jakoś dziwnie pomieszał czasy i osoby, za to Grand solidnie od początku do końca, no i akurat do Rollinsa jakiś tak mi pasują te pięciozłotówki. Co prawda to nie jest tak, że tu jest przepaść, bo post Marcelego jest naprawdę świetny, ale tutaj czynnikiem przeważającym jest po prostu 1 akcja, którą wykonał Ziggler, a regulamin mówi o 2

Golden Boy pomimo chwilowej przewagi w ringu, ponownie dał zaprowadzić się w kozi róg, gdzie Dolph artylerią swoich kosmicznych akcji zdominował pretendenta do mistrzostwa Interkontynentalnego. Ziggler niebywale był zmotywowany i zdeterminowany, aby obronić pas, który obecnie dzierży. Jego mocne słowa z tygodniówek nie były tylko i wyłącznie pustymi słowami, a lecz obietnicami, które realizował z każdą cholerną sekundą spędzoną w kwadratowym pierścieniu.

Seth musiał zmagać się z Walls of Jericho, który zapiął mu pełen od żelu idol widowni. Na ratunek Golden Boyowi ukazały się liny, których momentalnie złapał się, jakby to było jego ostatnią deską ratunku. I faktycznie, możliwe że właśnie to rozwiązanie było jedyną słuszną opcją, którą powinien chwytać się zdezorientowany Seth Rollins. Sędzia natychmiastowo przystąpił do odliczania, które mogłoby zdyskwalifikować Dolpha, lecz ten chciał godnie obronić swój pas, dlatego zaprzestał wykonywanie swojej dźwigni.

Ziggler niesiony dopingiem widowni tryskał energią mimo, że walka trwała już jakiś czas. Dolph liczył na to, że Golden Boy da nabrać się na jego jakże sprytną zasadzkę, dlatego gdy tylko Seth podniósł się na nogi, odczuwając ból w lędźwiach, co było widoczne na pierwszy rzut oka, to Dolph wyprowadził w jego szczękę brutalnego Superkick'a, po którym Mesjasz RAW padł na deski maty ringowej, a jego ślina odleciała z 10 metrów od ringu. Ziggler momentalnie przypiął swojego przeciwnika, a następnie odliczał go. 1..2.. trz... NIE MA! Rollins ostatkiem sił oderwał barki od desek maty ringowej.

Dolph nie wierzył w to co właśnie się wydarzyło. Jego oczy mówiły same za siebie, że jest zaskoczony i pełen podziwu Sethowi, że nadal ma ochotę toczyć ten pojedynek, który powoli staje się jednostronny. Golden Boy jednak nie zamierzał odpuścić. Może to mistrzostwo wiele dla niego nie znaczy, ale jak mówił to niejednokrotnie - chce mieć coś, co będzie zdobiło jego biodra, a pas Interkontynentalny będzie do tego świetną okazją.

Seth podniósł się, ocierając pot ze swojego czoła. Z tyłu doszły go słuchy nabiegającego przeciwnika, dlatego momentalnie zareagował pochylając się do przodu, licząc na to, że Ziggler zamierzał wykonać swoją akcję firmową, którą jest Zig Zag. Ziggler przeskoczył nad Mesjaszem, a następnie odwrócił się w jego kierunku. Nie małym zaskoczeniem było dla niego to, że z miejsca oberwał czubkiem obuwia w brzuch. Rollins bez cholernej chwili zawahania umieścił głowę czempiona między swoimi udami, aby zaaplikować mu akcję kończącą o nazwie Pedigree.

To okazało się być idealną okazją do zakończenia pojedynku. Oboje znajdowali się na samym środku ringu, a bezwładne ciało Ziggler'a leżało nad klęczącym Mesjaszem. Rollins momentalnie z całych sił zgromadzonych w swoich mięśniach przypiął czempiona, któremu nie udało się odkopać. Widownia zamarła. Theme song Mesjasza oznaczał, że zdobył mistrzostwo interkontynentalne.

Arogancki uśmiech nie schodził z twarzy nowego mistrza. Wziął on pas w swoje ręce, a następnie przy akompaniamencie gwizdów uniósł tytuł mistrzowski najwyżej jak potrafił. Pokręcił on jedynie głową, widząc jak Ziggler z wielkim trudem podnosi się do stójki, trzymając się za tył głowy. Wyraz twarzy Zigglera mówił wszystko - czuł, że zawiódł, jakby ktoś zbluzgał jego dobre imię, jak ktoś kto traci najważniejszą osobę w swoim życiu... Widać było w nim potężny zawód, z którym nie potrafił sam walczyć. Uderzył on ze złości parę razy pięścią w matę i z nienawiścią patrzył jak Seth Rollins zakłada pas na swoje biodra, mając ciągle ten sam pieprzony uśmiech na swojej facjacie.

Ostatnio edytowany przez Lord Grand (2020-06-10 20:41:35)