No man is ever truly good
No man is every truly evil
I do the things you never could
And we won't ever be equal



Na arenie rozbrzmiewa "Root of Evil", a na rampie pojawia się mgła oraz zapalone świece. Już po chwili z mgły wyłania się Aleister Black, który błyskawicznie, pozostając w pełni wyprostowany przenosi się z pozycji leżącej do stójki i dopiero wtedy otwiera oczy. Zawodnik przez chwilę stoi w miejscu, wsłuchując się w dźwięki swojej muzyki wejściowej, a następnie w pełnym skupieniu rozpoczyna swój powolny marsz do ringu. Widzimy, że ma na sobie swój charakterystyczny strój do walki, a także skórzaną kamizelkę. W końcu wchodzi na apron, chwyta za górną linę i ponad nią wskakuje do ringu, ląduje robiąc przewrót w przód i całą akrobację kończy w siadzie skrzyżnym.

Zwykła walka tygodniówka więc zero udziwnień. Środek walki, KŁ na 300 słów. Popiszcie się własnymi pomysłami.

Mundo wiedział, że w tej walce musi wziąć odwet za wydarzenia z zeszłego tygodnia. Chociaż wtedy jego głównym celem był Ziggler, gdyż podobieństwo między tymi dwoma zawodnikami było dość zauważalne, co oddziaływało mocno na ambicje Johnny'ego. Tym razem, jednak to Aleister Black był zawodnikiem, z którym przyszło się mierzyć naszemu Guru. Johnny był zawodnikiem doskonałym, o atletycznej sylwetce, ogromnych umiejętnościach i dysponującym całym arsenałem rozmaitych zagrań, zmyślnych akcji opierających się zarówno na sile, jak i technice czy z wykorzystaniem szybkości oraz wysokości. Tak było również i w tym pojedynku, gdyż rywal John'a, wcale nie odstawał umiejętnościami. Różnorodne kopnięcia były domeną obojga zwaśnionych wrestlerów, dlatego raz za razem wymieniali się nimi. Blach wyprowadził potężny Roundhouse Kick, po którym zamroczony Mundo odbił się od lin, aby następnie samemu odpowiedzieć Pele Kick'iem. Książe Parkouru instynktownie zdołał wyprowadzić to kopnięcie samemu już upadając, co poskutkowało tym, że i jego opponent padł na matę. Publiczność chciała zobaczyć dobrą walkę i taką niewątpliwie dostała, gdyż tempo pojedynku pojedynku było zatrważająco intensywne. Szaman Seksu nie miał nawet czasu rozejrzeć się po arenie w celu upatrzenia sobie jakiejś fanki, aby rozkochać ją w sobie poprzez nawiązanie kontaktu wzrokowego, gdyż niemal w tym samym momencie powstał również Holenderski Niszczyciel i ruszył na Amerykanina wyprowadzając kolejne kopnięcie, tym razem był to Superkick. Mundo padł na matę, jednak gdy tylko dominujący przeciwnik się do niego zbliżył po raz kolejny popisał się swymi akrobatycznymi umiejętnościami i wyprowadził Capoeira Kick. Zamroczony Aleister jeszcze trzymał się na nogach, dlatego Mundo chciał wykorzystać okazję, aby przejąć inicjatywę w pojedynku i zrobić kolejny krok ku sławie i uznaniu. Przy akompaniamencie buczenia większości kibiców i jednego cichutkiego okrzyku od drobnej blondyneczki stojącej w pierwszym rzędzie, która niewątpliwie patrzyła na Johnny'ego z fascynacją i delikatnym pożądaniem, były mistrz Stanów Zjednoczonych począł wstawać i ruszył na Blacka aplikując mu Running Enzuiguri Kick. Mundo jest definicją wspaniałości i chociaż publiczność wciąż nie może się z tym pogodzić, nikt nie może równać się z tym zawodnikiem...

329 słów

Remik - jako iż zawsze z twojej strony mogę liczyć na godną ocenę pracy, oraz dokładną analizę posta postaram się również odwdzięczyć tym samym. Już sam początek postawił mnie do pionu i kazał mi czytać kilka razy, każde zdanie gdyż było wyraźnie pisane trudniejszym językiem niż przyzwyczaili nas inni gracze. Fajnie wybrnąłeś z nazywania areny/hali słowem "audytorium" jest to bardzo na plus i nie razi w oczy tak bardzo jak słowo "adwersarz". Szkoda tylko że nie pociągnąłeś jeszcze w dwóch zdaniach początku pracy. Opisując walkę miałeś trudne zadanie, ponieważ nie było wytycznych, wiadomo tylko iż jest to środek pojedynku. "Teraz wrestlerzy leżeli zamroczeni, po tym jak rozgrzali widowisko do czerwoności - cała sekwencja kontr." Mógłbyś to rozwinąć bardziej i wówczas początek walki byłby jak najbardziej dla Ciebie. Dalsza analiza posta pokazała że nie dałeś "się" ale to już Ci wytknął Grand, a jeśli o mnie chodzi to może miałeś taki pomysł na to. Fajnie zakończony post, ode mnie dodam jeszcze że bardziej tutaj czułem postać jakiegoś profesora i jeśli grałbyś Damien Sandow to byłbyś chyba niepokonany.

Ittam - tutaj odskocznia o ile post przeciwnika musiałem czytać kilka razy, by zrozumieć zdanie to twój czytało mi się zadziwiająco przyjemnie i w miarę płynnie. Postawiłeś bardziej na opis sytuacji i w późniejszym czasie wplotłeś walkę w post. Coś co zwróciło moją uwagę "Mundo wiedział, że w tej walce musi wziąć odwet za wydarzenia z zeszłego tygodnia. Chociaż wtedy jego głównym celem był Ziggler, gdyż podobieństwo między tymi dwoma zawodnikami było dość zauważalne, co oddziaływało mocno na ambicje Johnny'ego. Tym razem, jednak to Aleister Black był zawodnikiem, z którym przyszło się mierzyć naszemu Guru." Nie rozumiem tego zdania. Może jestem upośledzony. Dalszych problemów już nie miałem i całkiem fajnie wyszło wszystko.

I tutaj ocena:
Jako że obaj całkowicie różnicie się stylem pisania, w waszych pracach widać inne priorytety to wasze posty są solidne. Żaden większych błędów nie popełniliście. U jednego brakowało "się", drugi według mnie miał niezrozumiałe zdanie, ale podkreślam Według Mnie. Nie było wytycznych, dlatego stawiam na błędy minimalne i tutaj mój punkt leci na...Remika! Ittam napisałeś dobry post i myślę że za sam wygląd oraz drobne błędy odpowiada bardziej brak czasu. Grand wypomniał Ci że pisałeś za długie zdania, a ja myślałem że nie będę musiał tego wyciągać, lecz przy postach takich zawodników trzeba patrzeć na wszystko.