Wchodzę

Jestem!

Panowie, jakbyście się nie obrazili to wziąłbym +24, wyjątkowo mam od wczoraj straszny natłok obowiązków i nie wyrobię się do 17. Może jeszcze dzisiaj wieczorem dodam, jak nie to jutro rano

Cóż za ironia… Johnny Mundo, z którym mierzyłem się tydzień temu i z którym zawalczę na Royal Rumble o tytuł mistrza WWE, jest dzisiaj moim drużynowym partnerem. To pokazuje, jak przewrotny jest ten biznes i że nie ma tutaj prawdziwych przyjaciół, a każda chwila nieuwagi może zakończyć się nożem wbitym w plecy. Mimo bycia zawodnikiem młodszym i mniej doświadczonym byłem zbyt wyczulony na takie sytuacje, aby do niej dopuścić. Mój partner wzorowo wypełnił swoje zadanie, zajmując Zigglera, aby ten nie przeszkodził mi w zgarnięciu zwycięstwa. Czas rozpocząć koncert, w którym gwoździem programu jestem ja. Musiałem przypiąć jedynie pewnego wytatuowanego osobnika, nic prostszego. Stojąc na szczycie narożnika, wykonałem Diving Crossbody, powalając rywala. Black, dopingowany przez swoich fanów miał jeszcze wystarczająco sił, aby popisową sprężynką stanąć na równe nogi. Zanim The End zdążył się w pełni obrócić w moją stronę, został poczęstowany brutalnym kopnięciem w brzuch. Mając oponenta w pochylonej i dogodnej dla siebie pozycji, wyniosłem go ku górze, po czym z impetem wymierzyłem Kiwi Krusher! Holender runął na matę pozostając w bezruchu, co poskutkowało próbą przypięcia z mojej strony. 1...2.. kickout! Zawiedziony tą próbą, miałem pretensje do sędziego o zbyt wolne liczenie na korzyść Blacka. “Zrób to jeszcze raz, a skończysz jak on!” - zagroziłem słownie arbitrowi. Chwyciłem przeciwnika za włosy, wynosząc go z powrotem do stójki z zamiarem wykończenia go. Jednakże Aleister nie tracił woli zwycięstwa, wymierzając mi Low Kick w udo, po czym wyskoczył w powietrze, wykonując Bicycle Knee Strike! Publika od razu zerwała się z miejsc, mi z kolei na skutek uderzenia pociemniało przed oczami. Instynktownie złapałem się najbliższej liny, chroniąc się przed upadkiem. Nabuzowany Aleister był gotów do wykonania swojej akcji kończącej (Black Mass). Holender zrobił półobrót z nogą wymierzoną prosto w moją głowę, jednakże cudem udało mi się uchylić przed kopnięciem. Zaskoczony Black nie wiedział co się dzieje do momentu, gdy znalazłem się za jego plecami, po czym chwyciłem go w dogodnej pozycji pod swój finisher. Pora gasić światło - Blade Runner wykonany! Ledwo słaniając się na nogach, usiadłem po turecku na klatce piersiowej Holendra w celu przypięcia, jednocześnie parodiując jego charakterystyczny siad. Gwizdy publicznościowi towarzyszyły odgłosowi klepnięć o matę sędziego, który tym razem doliczył do trzech, przypieczętowując zwycięstwo dwójki pretendentów w tym starciu.

Black kontra White... już na pierwszy rzut oka tą dwójkę wrestlerów różniło od siebie absolutnie wszystko. Byli tak odlegli od siebie, że nawet ich nazwiska były antonimami. Jakież ogromne zdziwienie musiało dotknąć każdego kto widział ich po raz pierwszy, kiedy to wbrew pozorom The End okazał się być bohaterem, a Switchblade jego antagonistą. Szok ten musiał osiąfnąć punkt krytyczny tuż po Diving Crossbody, kiedy to cała arena pogrążyła się w cieniu żałoby. Zgromadzona gawiedź dosadnie dawała znać Jay'owi co o nim myśli i w żadnym ludzkim pojęciu nie było to nic pozytywnego. Aleister był już dość obolały, w tym momencie błądził myślami w znanych tylko sobie wymiarach. Chociaż miał otwarte oczy był wyraźnie nieobecny na arenie. W jego głowie panowała całkowita ciemność, lecz skrywała ona najrozmaitsze, potworne sekrety, które zjeżyłyby włos na głowie niejednego śmiertelnika. W tym momencie wyłaniała się jedna, najbardziej posępna idea - frustracja. Już tydzień temu musiał walczyć w drużynie i został zmuszony do kapitulacji. Teraz odnosił nieodparte wrażenie, że kolejny partner ściągał go na samo dno i zakopywał w mule. Dutch Destroyer nie potrafił przegrywać, a jak dotąd udało mu się więcej razy. Tym razem musiało być inaczej! Z letargu wyrwał go rywal... zadowolony, szyderczo wyszczerzony White podniósł go z maty, jakby już miał zwycięstwo w kieszeni - właśnie wtedy rozpoczął się jego najgorszy koszmar! Szybki Elbwo Strike, po którym dołożył Low Kick, aby niemalże natychmiast wykonać Bicycle Knee Strike! Audytorium jednogłośnie ryknęło owacją, jakby właśnie skończył się najbardziej przerażający horror, a oni dopiero zrozumieli, że to był tylko film. Black podłożył stopę pod głowę leżącego przeciwnika i w ten sposób zaczął go pionizować. Tak właśnie wyglądał początek końca. W jego głowie zrodziła się nowa, mistyczna myśl - czy pokonując obu pretendentów do pasa mistrzowskiego jednocześnie nie udowodni, że sam dużo lepiej nadaje się na ich miejsce? Wysłałby jasny sygnał, że spokojnie czeka na swoją szansę i jest na nią gotowy. W końcu podniósł Jay'a, a ten nagle wykrzyczał - "Come on! What are you waiting for?!" - The End był zszokowany, lecz wykonał swoją akcję kończącą. Ta jednak nie znalazła celu! King Switch zrobił unik, aby od razu wyłapać konkurenta pod swój finisher. Blade Runner w drodze! Nic z tego! Aleister odepchnął od siebie rywala! Black Mass!1... 2... 3! Ciekawe czy ta rozgrywka spodobała się White'owi.

Para nr 1.

Oba posty stoją na niezwykle dobrym poziomie, widać że panowie czujecie swoich zawodników i bardzo dobrze przelewacie to na ,,papier", do gimmicku nie mam do was żadnych zastrzeżeń, podobnie jak i do opisu sytuacji. Tak więc czynnikiem decydującym, będzie tutaj walka, po dłuższym zastanowieniu swój głos oddaję na Marcela, który lepiej wplótł w to swoje emocje.

Para nr 2:

Jezu dlaczego dajecie mi takie trudne walki do sędziowania jak ja nie potrafię pisać? xD Nie no znowu mam do oceniania dwa niezwykle równe posty w których nie mam się do czego przyczepić. Gimmick jest, zastosowanie się do wytycznych jest, emocje są, walka jest, więc do czego można się doczepić? Szczerze nie wiem i czytam posty po raz kolejny, patrząc na samą kreatywność wydaje mi się, że tutaj lepiej wypada post Remika stąd też mój głos ląduje na jego koncie.

PUNKTY DLA MARCELA I REMIKA/

Wynik walki i tak został już ustalony przez moim poprzedników, ale żeby nie było również przeczytałem wasze posty i zamierzam dodać trzy grosze od siebie, abyście wiedzieli co poprawić itd. Na pierwszy ogień wyciągnę parę numer jeden, w której mierzyli się Ittam i Marceli.

Ittam - zastosowałeś się do wytycznych, które przedstawiłem wam w poście rozpoczynającym walkę. Odniosłeś się do wszystkiego, czego od was oczekiwałem. Widziałem w Twoim poście tego zadufanego Mundo, ale brakowało mi właśnie takich typowych zagrań i zachowań w ringu Johnnego, jak zrobiłeś to w przypadku rozłożonych ramion. Mógłbyś wplatać w post właśnie więcej tego typu zachowań, to z pewnością urozmaiciłoby post i nie sprawiałoby jak to określił Spajk, że czyta 3 raz to samo zdanie. Mi akurat to nie przeszkadzało, bo wyraźnie nakreślałeś gimmick swojej postaci i ja przyjąłem to dobrze. Językowo wiadomo, że post stał również na wysokim poziomie, aczkolwiek miałem z dwa momenty, gdzie musiałem się zatrzymać i przeczytać zdanie od nowa. Te dwa zdania właśnie były takie przeciągnięte, że gubiłem wątek i musiałem powrócić, by je zrozumieć. I to chyba by było na wszystko, jeśli chodzi o Twój post.

Marceli - post słabszy od poprzednich, przynajmniej tak mi się wydaję. Z Pagem wyglądało to z pewnością lepiej, ale tutaj może miałeś mniej czasu, czy coś, aby wszystko było na tip top. Z początku miałem wrażenie jakbym czytał plan wydarzeń, ale później już wszedłeś na odpowiednie tory. Również jak Twój przeciwnik zastosowałeś się do wytycznych, które przedstawiłem w poście rozpoczynającym walkę. Odniosłeś do zwycięstwa z Pagem, o tym, że to dzisiaj Ty powinieneś być pretendentem itd. Widziałem w tym wszystkim odgrywaną przez Ciebie postać i wygląda to na pewno solidnie. Ale post wydaję mi się słabszy niż ten w walce z wcześniej wspomnianym Pagem w tamtym tygodniu.

Teraz szybko przechodzimy do pary numer dwa, w której pojawili się Carrick oraz Remik.

Carrick - na początek przyznaję, że Ittam wrzucił Cię na głęboką wodę, przez swoje rozstrzygnięcie walki i teraz musisz walczyć z naprawdę dobrymi zawodnikami. Ale Ty jednak trzymasz poziom i oddajesz solidne posty. Post, który czytałem na poprzednim RAW w Twoim wydaniu bardzo mi się podobał, ten już lekko słabiej wypadł. Jednak zachowujesz gimmick postaci, co się ceni. Można się przyczepić co do samej walki, bo jest to opisane trochę po łebkach. Musisz jeszcze trochę popracować nad płynnością postu, aby wszystko można było przeczytać szybko i gładko, bez żadnego powracania do wcześniejszych fragmentów. Widać w Tobie naprawdę spory potencjał i pewnie nawet jeśli nie uda Ci się zdobyć pasa głównego, to pas midcardowy jest zdecydowanie w Twoim zasięgu. Po prostu nadal rób swoje, rozwijaj się, poprawiaj błędy, a z pewnością będzie tylko lepiej.

Remik - co tu dużo mówić. Wypadłeś lepiej od Jaya, bardzo spodobało mi się odniesienie do waszej różności i przytoczenie na przykład nazwiska waszych postaci. Post naprawdę bardzo dobry, czyżby wraca już wena? Językowo również bardzo fajnie, czytam chyba Twój już 6 post, bo od chyba początku czytam Twoje walki xD Nawet jak walczyłem przeciwko Tobie, to Twój post czytałem dla porównania do swojego. Czuć w tym Blacka i to zdecydowanie na plus. Jakaś tam literówka się wkradła na początku, która z miejsca ukuła mnie w oko, ale to błahostka. Nie mniej jednak post solidny.

Werdykt jest już znany, bo moim poprzednicy to zrobili. Zwyciężają Ziggler oraz Black, po tym jak Aleister zaaplikował White'owi swoją akcję firmową. Gratulację, pojedynek naprawdę na fajnym poziomie, przyjemne posty, ale niestety nie idealne.