Making his way to the ring,
weightin' 323 pounds,
The Devil's Favorite Demon...
Kane!

Obaj zawodnicy niczym wygłodniałe wilki patrzyli w stronę sędziego, który dumnie prezentował im trofeum. Dziś na naszych oczach będzie pisała się historia, dziś jeden z zapaśników zabierze ze sobą pas Interkontynentalny do domu. Wyjątkowość stypulacji poległa na tym że do końca nie było wiadomo, który to zrobi. Przebiegły  “Show off” Dolph Ziggler czy może “Big Red Monster” Kane? Wystrój areny przybrał barwy godne największej ze scen, dookoła ringu, jak i na całej scenerii rozstawione były stoły, dziś to właśnie ten przedmiot miał grać główne skrzypce w tym przedstawieniu. Arbiter tego spotkania, miał spore doświadczenie w tego typu pojedynkach, dlatego po raz ostatni podniósł pas w górę i rozkazał zabić w gong.

*GONG*

Zawodnicy początkowo obserwowali się. Lekko poddenerwowany Ziggler wiedział że bezpośrednia konfrontacja z Kanem może zakończyć się szybkim Chokeslamem na stół będący tuż obok ringu. Potwór wręcz przeciwnie, że stoickim spokojem patrzył jak zdezorientowany Dolph szuka dziury w całym by w jakiś sposób zaatakować. W końcu nadszedł ten moment gdy “Show Off” ruszył chcąc zaatakować z rozbiegu, jego ofensywa zakończyła się przed jej rozpoczęciem. “Big Red Monster” jednym, celny, mocarnym, podbródkowym ściął przeciwnika z nóg. Ziggler był na tyle świadomy iż po uderzeniu momentalnie przeturlał się na drugą stronę ringu, gdzie trzymając się za szczękę spojrzał w stronę śmiejącego się Kane’a. Gdy stanął na nogi, owy demon ruszył z zaplanowanym atakiem. Będąc obok Zigglera, Kane nie zauważył tego że Dolph trzyma się liny. Chcąc zaatakować z rozbiegu, “Show Off” naciągnął linę na tyle iż Kane wypadł z ringu, lądując na nogach rękoma uderzył w stojący obok stół. Lecz było to za delikatne uderzenie by w jakiś sposób uszkodzić przedmiot. Odwracając się w stronę ringu, Kane nadział się na Baseball Slide Dropkick od Zigglera…...I cytując profesora zapasów “Słucham państwa…”

Macie otwarte pole manewrów, dla mnie osobiście liczył się będzie pomysł. TLC jest taką galą żę głowa pęka od pomysłów, a wasza walka może się zakończyć w taki efektywny sposób iż sam osobiście wolałbym walczyć w Tables Matchu. Nie będę wam podsuwał żadnych przykładów, ponieważ mógłbym popsuć komuś pomysł. Jest to walka o drugi najważniejszy pas w federacji, obsadzona jest main eventerami, dlatego wykażcie się w kto ładniej na 500 słów z tym że jak wiadomo jest dodatkowe 30 słów, które można dodać do limitu. Niech znajdzie się w walce “sygnatura” i “finisher”, lecz bez złamanego stołu, chodzi mi bardziej o coś w formie kontry.

No i jeszcze coś na koniec….
Powodzenia.

Wielka czerwona maszyna z pełnym impetem uderzyła w otaczające ring ogrodzenie. Fani stojący za barierkami prawie dostali zawału, gdy dwumetrowy zawodnik niczym dzik w sosnę wbił się tuż przed ich oczy. Ten moment muszę wykorzystać. Demon ewidentnie stracił kontrolę nad tym pojedynkiem! Rozejrzałem się dookoła, mierząc wzrokiem fanów na trybunach. Ci widzieli już czego mi trzeba. Rytmiczne oklaski zaczęły dobiegać z całej areny, podczas gdy ja postanowiłem wykorzystać swoją okazję. Wziąłem rozbieg, odbijając się od lin, by następnie za pomocą slingshot planchy przeskoczyć nad linami prosto na zamroczonego potwora. Kane jednak oprócz ogromnych gabarytów, posiadał również ogromne doświadczenie i ringowy intelekt godny najlepszych. Wyczekiwał tylko aż znajdę się w powietrzu by wymierzyć mi podbródkowy. Fani przez chwile mieli wrażenie jakby widzieli ząb wirujący kilkanaście metrów nad ringiem, po tym uderzeniu.
- Niestety, dałem się złapać jak żółtodziób - pomyślałem mając ciemność przed oczami. Gdy zacząłem dochodzić do siebie leżałem już na stole.  Wielka czerwona maszyna szykowała się by zadać ostateczny cios. Poczułem łapsko rywala zaciśnięte na moim gardle, a następnie wynoszące mnie do pozycji prawie stojącej. Przy wzroście demona nie robiło to prawie żadnej różnicy. W obliczu takiego zagrożenia  ciśnienie w mojej krwi momentalnie wzrosło, czując silne pulsowanie w moich skroniach, wiedziałem że muszę zareagować błyskawicznie albo stracę wszystko na co tak długo pracowałem. Podniosłem jedną nogę wyprowadzając kopnięcie na klatkę piersiową potwora. Ten puścił moją szyję. Jednak wiedziałem że już zbiera się do kolejnego ataku, którego nie zdołałbym kontrować. Dodatkowo stałem obiema stopami na stole, od którego wytrzymałości zależał los pojedynku Sytuacja taka jak ta wymaga odpowiedniego zaplanowania i strategii. Ja jednak nie miałem na to czasu, musiałem zareagować w pełni instynktownie. Kane nacierał z duża prędkością w moją stronę a ja z gracją i zwinnością kota wyprowadziłem stojąc na stole Superkick!  Świat zamarł Fani zamknęli oczy albo otworzyli usta! Nie wiedziałem czy nie przegrałem w tym momencie walki. Jednak ja stałem dalej na stole a Kane niczym kolos na glinianych nogach padł na matę otaczającą ring. Wciąż działając instynktownie i nie wiedząc  co się właśnie zadziało, musiałem kuć żelazo póki gorące. Stół na którym stałem mógł w każdej chwili nie wytrzymać i się złamać, dlatego zeskoczyłem z niego na pobliską barierkę. Następnie balansując jak pantera przebiegłem dwa metry, by znaleźć się nad leżącym demonem. Fani wciąż na stojąco przyglądali się tej epickiej sekwencji. Rozejrzałem się dookoła, puścilem oko do stojącej najbliżej blondynki a następnie utkwiłem swój wzrok w przeciwniku. - Show must go on - pomyślałem, po czym odgarnąłem włosy do tyłu i niczym "Macho man" Randy Savage albo Shawn Michaels przed laty, wzbiłem się w górę by z Diving Back Elbowem uderzyć prosto w żebra oponenta. Publika, która jeszcze przed chwilą milczała, w napięciu obserwując sytuację, teraz eksplodowała owacjami. Jednak tak długo jak Kane leżał na ziemi, tak długo nie mogłem złamać nim stołu. Chwyciłem więc potwora za jego włosy by podnieść go. Ten jednak, będąc już w pozycji stojącej wyniósł mnie oburącz do góry. Kane ewidentnie chciał zemścić się za ostatnią akcję i cisnąć mnie w stojące nieopodal metalowe schodki. Udało mi się jednak w porę chwycić go za głowę i wykorzystując ciężar ciała wykonałem Jumping DDT wbijając zamaskowaną głowę bestii w schody!

Brawo panowie, dwa bardzo dobre posty, przez które udało mi się bardzo szybko przebrnąć. Za to duży plus. Jeśli chodzi o gimmick, to obaj świetnie oddaliście charaktery swoich zawodników. Jeśli miałbym wybrać lepszego, to postawiłbym na Kane'a. Wiele osób nie przepada za tego typu tekstami, utrzymywanymi w strasznie mrocznych klimatach, ale ja jestem tego fanem i bardzo mi się to podoba. Ziggler również był tutaj bardzo mocno widoczny, pojawiło się kilka świetnie pasujących słów i określeń, jakaś wstawka o interakcji z fanką. Bardzo fajnie to wyszło, jednak jak już wspomniałem, pod tym względem jednak przeważył Macio. Z kolei odwrotnie jest w samym opisie walki, lepiej wszystko opisał Marceli. Kane skontrował twój atak na samym początku, na samym końcu natomiast to ty wyprowadziłeś kontrę i dodatkowo był to SM. Bardzo mi się to podobało. Plus ten Elbow Drop świetnie wykorzystałeś do wspomnienia legend federacji. Widzę w tym również część gimmicku, bo w tym momencie Ziggler przyrównuje swoją akcję do zawodników, którzy słynęli z tego właśnie ataku (no dobra, HBK może nieco mniej, ale również potrafił wyprowadzić piękny łokieć), także pasuje to do "Show-Offa". Macio trochę za mało dał właśnie takiej suchej walki, pojawiły się jakieś opisy tego, co zawodnicy w danej chwili robią, ale nie było tam żadnego kontaktu, po prostu długi opis, cios, długi opis, cios. W tym aspekcie lepiej wypadł Marceli. Nie dopatrzyłem się błędów, które mogłyby jakoś przechylić szalę zwycięstwa na korzyść któregoś z was, więc jak do tej pory wychodziłby mi mniej więcej remis. Dlatego posłużę się instrukcjami Rafiego, który chce postawić na pomysł. Patrząc na posty pod tym kątem, pomysł Marceliego bardziej przypadł mi do gustu. Pojawił się w miarę brutalny spot z DDT na schody, Macio miał natomiast pomysł z Chokeslamem na krawędź ringu. Kontra Sleeper Holda na uderzenie w słupek jest raczej zwykłym sposobem na ucieczkę z tego typu dźwigni, nie jest niczym nadzwyczajnym. I właśnie tutaj jak dla mnie wisienką na torcie jest ten Superkick wykonany ze stołu. Niestandardowe użycie tego ciosu, idealnie opisana niepewność związana z tą akcją. Właśnie z tego powodu mój głos oddaję na Marceliego.

Post Marcela przeczytałem już w dniu dodania go w walce, czekając na inicjatywę Macia ponownie wróciłem do postu "Show Offa" i tutaj powiem tak. Dla mnie liczy się pomysł, nieważne czy to będzie OMG czy jakaś kreatywna akcja, ważne że miałeś na to pomysł który wykorzystałeś.
Kane świetne ukazanie potwora i nawiązanie do wydarzeń z Raw.
Postać Zigglera aż ociekała gimmickiem, to był Dolph jakiego chciałbym oglądać! Tutaj punkt dla Marcela.

Stylistycznie mamy remis.

Opis walki: Tutaj ponownie punkt na koncie Marcela, który opisał walkę dużo sprawniej niż przeciwnik.

----------------------

Wydaje mi się że Nekro fajnie wam to wszystko rozpisał, według mnie i mojej punktacji wychodzi 2-1 dla ZIgglera. Sędziowie byli podzieleni, a decydujący głos należy do mnie.......Nowym mistrzem Interkontynentalnym zostaje Dolph Ziggler!

Macio post dobry, jednak tutaj widać przepaść między tobą i Marcelim. Według mnie obydwaj powinniście siedzieć w ME, a nie kisić się w middcardzie. Tak czy inaczej była to naprawdę dobra walka.

Marceli daj booking gdzie pokonasz Kane'a. Opisz jednak go jako potwora, którego w czysty sposób będzie trudno pokonać.