For He is Limitless...


Na arenie zapadła chwilowa ciemność, która potrwała kilka sekund. Nagle z głośników w pomieszczeniu słychać grającą muzykę. Wraz z nią pojawił się napis na titantronie Lemitless Legion – Bask In My Glory. Arena natychmiastowo zmieniła, barwy na zielone a za kurtyny wychodzi, czarnoskóry mężczyzna. Ma na sobie ubraną bluzę i ma założony kaptur na głowie. W rytmie muzyki podąża na środek stege. Kiedy do niego doszedł, zdjął, kaptur a fani zaczęli, mocno cheerować. Rozejrzał się wokół siebie i spojrzał na fanów, którzy mają prze różne plakaty z wizerunkiem swojej osoby. The Limitless ruszył, w stronę kwadratowego pierścienia wczuwając się w klimat, którzy fani  stworzyli.

Making his way to the ring, from Wichita Falls, Texas, D.C., weighed in at 320 lb pounds, The Limitless - Keith Lee!

Mijając, kilkaset legionów ludzi Keith Lee pewny siebie podąża, do ringu wysłuchając chanty ‘’Keith Lee... Lee’’. Keith podniósł, rękę wymachując w stronę publiczności w formie motywacji. Zbliżając, się do sznurów ringu czarnoskóry zawodnik dalej jest świadkiem wsparcia od publiczności. Nagłaśniające chanty ‘’Lee,Lee,Lee’’ Limitless stanął nogą na metalowych schodach. Tam po raz kolejny okazał, chwilę radości wznosząc ręce do góry. Keith Lee schyla, się naciągając, drugą linę. Wchodzi do kwadratowego pierścienia, gdzie w swojej charakterystycznej pozie pozuje do publiczności. Fani, tworząc, klimat motywują, Keith’a do dużego wysiłku skandując, Ohh Bask In His Glory!

Zameldowany w ringu! Dzień dobry!

Z upływem minut spędzonych w ringu czuje, że moje zapasy sił maleją. Obecnie znajduje się przy narożniku, gdzie ratuje się podpórką o sznury ringu. Staram się dojść do siebie i nabrać wiatru w żagle. Jedynie to, co teraz mi pomaga to ta lina, na której obecnie się podpieram. Jedynie, co widzę to zamazany obraz i wstającego naprzeciwko mnie Kofiego Kingstona. Czuje u siebie bezsilność i bezradność. Chciałbym w końcu zrobić pierwszy krok. Wstać z kolan i udowodnić, że zasługuje, aby być w świetle chwały na evencie jakim jest TLC. Udało mi się zrobić pierwszy krok, aby wrócić do dominacji nad oponentem. Zbliżając, się do Kingstona okazałem mu szacunek, za to, że tyle ze mną wytrzymał.

-Brawo dla ciebie kolego, że tyle ze mną wytrzymałeś. Niestety zwycięzca będzie tylko jeden...

Odparłem w kierunku jego te słowa. W momencie chwilowego rozluźnienia wyciągnąłem, rękę zaciskając o jego dłoń. Zaczęliśmy się szarpać, a Kofi pod pływem mojej przewagi wykorzystał, swój spryt wykonując przewrót przez bark. Odwróciłem się w stronę przeciwnika, który próbował mnie osłabić kopnięciami w udo. Uśmiechnąłem się w jego stronę. Złapałem rękę Kofiego i nakierowałem go w stronę narożnika za pomocą Irish Whip. Kauczukowy Kofi szybko oderwał się plecami od narożnika. Skorzystałem, okazji wynosząc go na swoje ramiona. Wydawało się, że bez problemu uda mi się osłabić. Przeciwnik nabiegł w kierunku lin. Rozpędzony Afrykańczyk wpada wprost na moją osobę i zalicza dzień lotnika w formie Overhead Belly-to-belly Suplex.

1....2.....Kickout

Spojrzałem, na sędziego ocierając się od potu ręką. Byłem lekko zdziwiony, że mój rywal dalej ma wolę walki. Stanąłem w wyprostowanej pozycji i udałem się w stronę narożnika. Zamyślony pomyślałem o ryzyku, które mnie paraliżuje. Stanąłem na nogach narożnika. Zrobiłem ruch nogą na trzecią linę i spełniłem swoje marzenie, aby latać. Oderwałem, się od podłoża wznosząc się w powietrze. Ta chwila nie trwała wiecznie no, zderzyłem się brzuchem o matę. Szybko poderwałem się na nogi, łapiąc się za żebra. Kingston zaplątał moje ramiona wokół siebie. Chciałem za wszelką ceną uniknąć zagrożenia, broniąc się ciosami. Udało mi się rozluźnić pułapkę, w którą padłem. Popchnąłem Kingstona, wykrzykując w jego stronę.

-My name is The Limitless Keith Lee!

Fani zaczęli skandować Keith Lee... Lee. Zawodnik z Ghany nabiega i wpada w moje łapska. Ja mogę natomiast posmakować swoją siłą i wcisnąć jego ciałem o matę Ground Zero 1....2.....3!

Wielka bitwa trwała w najlepsze... To jedna z tych, w której przetrwa tylko najsilniejszy osobnik.
Przed momentem wielki byczek wyeliminował mnie z pola walki. Poczułem się naprawdę kiepsko, myśląc o tym, co właśnie się zdarzyło. Trzymając się za głowę, próbowałem teraz zaczerpnąć nieco powietrza przy barykadzie. Musiałem odpocząć. Znalazłem się blisko fanów, a ci od razu obdarowali mnie dawką pozytywnej energii, zagrzewając mnie przy tym mocno do walki. Im dłużej wsłuchiwałem się w ich doping, tym bardziej wierzyłem, że mogę odwrócić losy pojedynku... Obserwowałem bardzo uważnie poczynania moich oponentów, którzy grali teraz w szachy ringowe. W ogóle nie zwracali na mnie uwagi, jakby zapomnieli o wszystkim innym. Tymczasem ja z ogromną uwagą badałem wszystko, co dzieje się w pierścieniu. Kofi był teraz tym dominującym i rozprawiał się z dużo większym od siebie zawodnikiem bez większych kłopotów. Nie spodziewałem się, że ten zawodnik jest na tyle szybki!
Cholera, muszę wkroczyć tam w odpowiednim momencie! Muszę skupić się na tyle dobrze, żeby skraść zwycięstwo jednemu z nich, ale... Ale... Ale to za momencik! Należy jeszcze trochę odsapnąć i posłuchać fanów, którzy pokładają we mnie wszelkie nadzieje! Ja zaś nie straciłem jej ani na moment.
Kiedy niezwykle szybki Kofi rozdał w ringu już wszystkie karty, zadając ostateczne kopnięcie grubaskowi, stwierdziłem, że to świetny moment! Po kryjomu skradałem się teraz tyłem do wesołego murzynka, który przeszedł do próby pinu.
1...
2...
I nagle stało się coś, czego nikt nie mógł się spodziewać! Przecież Lee zamienił się jakiś czas temu w martwego wrestlera! Dlaczego sędzia nie doliczył do 3?
Zaraz, zaraz! Odpowiedź nadeszła nieprawdopodobnie szybko ze względu na to, że przerollowałem Kofiego, który był zupełnie zdezorientowany i sędzia znów został zmuszony do liczenia!
1...
2...
3...
Zwycięstwo należy do mnie i nikomu nie zamierzam go oddawać! Grzecznie wyślizgnąłem się z ringu, gdy tylko usłyszałem oficjalne ogłoszenie zwycięscy. Uśmiechnąłem się szeroko, łapiąc oddech i spojrzałem na Kingston'a, który nie mógł uwierzyć w to, co się wydarzyło. Wygrana jeszcze nie do końca do mnie dochodziła, ale niespodziewanie krzyknąłem z radości, spoglądając na jednego z fanów, unosząc później jeszcze symbolicznie rękę do góry! Jestem wygranym tejże walki!

Wiem że czekacie, mój odpis ukarze się dziś pozdrawiam

Edit:
Lee - o matko boska o ile pisałeś coś z głową i chciałeś widzę udowodnić swoją wyższość to sam początek odrzucił mnie calkowicie. Po pierwsze za dużo powtórzeń, dwa lejesz wodę strasznie i czytaj co piszesz wówczas będzie lepiej.

Kingston - Twój post, a post przeciwnika to jak przesiadka z poloneza do Mercedesa. Nie jest idealny, lecz wszystko układa się w logiczna całość. Grand słusznie pokazał Ci jaki robisz błąd z apostrofami i był to chyba najbardziej radzący problem.


Briscoe - widzę że wziąłeś sobie wcześniejsze uwagi do siebie i spiąłeś pośladki. Jednak pamiętaj by pisząc nie przegiąć. Za dużo wykrzykników, co również mnie odrzucało czytając. Ratuje Cie fakt iż w odróżnieniu do poprzedników twój post czytało się nawet przyjemnie.

Podsumowując:
Gdyby Lee umiejętnie lał wodę, nie pisał kilka powtarzajacych się zdań o linach, narozniku i znów linach wypadł był całkiem soldnie.

Dlatego mój punkt widzenia oraz nazwanie kogoś zwycięzca będzie opierał się o dwa posty Kingston - Briscoe.

Jeden i drugi miał rzucające się w oczy błędy, jeden apostrofy, drugi narzucał wykrzykniki gdzie się dało... Jednak tutaj będzie chyba najbardziej sprawiedliwie gdy swój punkt przyznam Jayowi. Wziąłeś sobie do serca, uwagi i starałeś się coś zrobić. Jeśli poprawisz wytchniete błędy będziesz miał dużo do powiedzenia.