Wchodzę, ale chyba spóźniony więc Walkower

*Reklamy*


Wracamy do wydarzeń w ringu, gdzie obecną dominację ma człowiek, który uważa się za czystego. Weteran zapina boczny Headlock na mojej twarzy, co pojawia się niebezpieczny sygnał, że tlenu jest coraz mniej. Muszę się wziąć w garść no wiem, że długo przebywając w stójce osłabiam swoją osobę. Po chwili bezradności podnoszę swoją tuszę i krok po kroku stawiam pierwszy krok. Udało mi się utrzymać równowagę, ale co z tego jak czuje podduszenie na mojej szyi. Z trybun doskonale jest słyszeć wsparcie fanów, którzy skandują ‘’Lee, Lee’’. 

-Tylko na tyle ciebie stać?! Dalej Punk wysil się, ale to niedługo ja będę górą nad tobą...

Wykrzyczałem w stronę mojego przeciwnika, co poskutkowało tym, że stanąłem na nogi w wyprostowanej pozycji. Uścisk nie był już tak groźny jak kilka minut temu. Punk jest zmuszony, aby odpuścić a ja odpycham od siebie zagrożenie. Rywal próbuje po raz kolejny zaatakować, lecz ja rozłożyłem się na macie. Odbija się od lin kwadratowego pierścienia najlepszy na świecie. Biegnie w moim kierunku, co chciałbym go trafić ciosem, aby osłabić. Lecz nie trafiam i niestety zostałem wyrzucony na krawędź ringu wykorzystując siłę odśrodkową. Znów nabiega, ale nadziewa się na moje barki. Phillips chwilowo jest oszołomiony i po pewnej chwili ruszył nadziewając się na  Slingshot Crossbody.

1...2......Kickout!

Spojrzałem na mojego przeciwnika, który obecnie jest sprowadzony do defensywy. Chwyciłem jego ramię przekładając go na swojego barki.

-The Best  Lemittles Keith Lee!

Wymamrotałem na arenie dając sobie otuchy. Best In The World jednak się wierci uderza łokciem w moją głowę. Oponent odbija się od lin sprzedając mi kolanami w klatkę piersiową. Zostałem sprowadzony do narożnika. Rywal z chicago zamachnął się i z rozpędu wyprowadził mi Clothesline. Ledwo na nogach ustałem a to nie był koniec moich problemów no rywal odbija się od lin. Pędzi w moim kierunku wpadając w moje sidła zapinając Armbar!  Punk najwyraźniej widać, że odczuł to co go spotkało widząc, że zaczyna mu brakować tlenu.  Udało mu się wydostać przekręcając i wykorzystując moment rozkojarzenia.

1...Kickout!

Szybko wstaliśmy do gardy, gdzie częstowałem rywala mojego punchami. Jack bronił się gardom, ale też usiłował kopnąć mnie w głowę, co mu się nie udało. Poirytowany sytuacją nabrał rozpędu, gdzie czekało na niego Spin Kick z wyskoku.

Czułem, że pojedynek zmierza ku końcowi, gdyż zaczyna o sobie przypominać zmęczenie. Po efektownej ofensywie szybko poderwałem się, na nogi, aby ustać w pozycji stojącej. Oponent chwiał się na nogach, co wzbudzało myśl, że nie da rady kontynuować pojedynek. Wyniosłem aroganta na swoje barki, ale w porę się obudził i zostałem poczęstowany łokciem. Brooks wylądował na nogach a jego kontrofensywa przerodziła się szybkim krokiem w stronę lin. Sznury ringu zostały mocno naciągnięte a rywal z Chicago jest rozpędzony i gotowy, aby zadać ostateczny atak.  Punk jest blisko o końcowy sukces i końcowym rozrachunku wpada na przeszkodę w postaci The Pounce. 

- Jesteś najlepszy na świecie Punk?! A zobacz na mnie moją osobę. Jestem teraz to ja w blasku chwały nie ty. 

Wypowiedziałem słowa w kierunku zbawiciela świata. Chciałem za wszelką cenę zakończyć wszelkie wątpliwości i zadać ostateczny atak. Poderwałem jego kilogramy za gardło.  Wszystko układało się gładko po za tym, że oberwałem Superkick. Jack poderwał się i ruszył w moim kierunku stronę narożnika częstując Shinning Wizard. Czułem, że wszystko wymyka się z pod kontroli a Punk kontynuuje swoje natarcie próbując uśpić mnie. Udało mi się uniknąć uderzenia z kolana powtórnego. Schyliłem się, aby oponenta wynieść na barki i z dużą mocą wcisnąć akcją  Ground Zero o matę 1....2.....3!  Bask in Keith Lee's glory...