Z buta wjeżdżam ;v

Już za niecały tydzień czeka mnie nie lada wyzwanie. Po raz kolejny położę mój pas mistrzowski WWE na szali z nadzieją, że uda mi się go po raz kolejny obronić. Ostatnie wydarzenia na Raw nie były dla mnie szczególnie pomyślne. Moja wiekopomna seria wygranych pojedynków została ostatecznie przerwana przez niekompetencje tych półgłówków z mojego "teamu", czyli Killiana Daina oraz Tommaso Ciampy. Niewiele ode mnie w tej walce zależało, a do tego, otyły Irlandczyk został po raz kolejny w ostatnim czasie odliczony do trzech. Umieszczanie mnie po jednej stronie z takimi niedorajdami było sporym nieporozumieniem. Teraz jednak mój los jest w końcu w moich rękach! Dzisiaj mierzę się w Kane'm. Mistrz Interkontynentalny pomimo już dość sędziwego wieku nadal potrafi dać wielu rywalom w kość. Tak więc będzie to dobra próba generalna dla mnie przed starciem z Velveteen Dreamem. Nie obawiam się w żadnym stopniu Clarka. Jedyne o czym muszę pamiętać, to żeby nie popełniać błędów, a reszta powinna pójść z górki.

Odpłynąłem nieco myślami, zapominając na chwilę o trwającym pojedynku. Obecnie opierałem się o liny, a z drugiej strony o narożnik opierał się "Big Red Monster". Obaj byliśmy porządnie zmęczeni wyrównaną, zaciętą i wyczerpującą walką. Udało mi się na szczęście chwilę wcześniej uniknąć potężnego Big Boota od Jacobsa, po którym miałbym pewnie niemiłą pamiątkę na mojej twarzy. Coś takiego byłoby niedopuszczalne! W końcu nie dość, że jestem najbardziej reprezentatywną osobą w tym biznesie jako mistrz WWE, a do tego jeszcze jestem liderem ruchu "Straight Edge". Co pomyśleliby moi bracia i wyznawcy widząc mnie obijanego w taki sposób, bez żadnego szacunku? Moja reputacja była przecież bezcenna... Publiczność zachęcała nas do wznowienia dynamicznego starcia, z wyraźnym wskazaniem swojego poparcia dla "Wielkiej Czerwonej Maszyny". Rzuciliśmy w swoją stronę tylko prowokacyjne spojrzenie, a następnie ruszyliśmy ze wszystkich sił w swoją stronę! "Ulubiony Demon Diabła" wystawił tylko swoje ramię, aby "ściąć mnie" Lariatem, lecz ja korzystając ze swojego nieprzeciętnego refleksu w porę uniknąłem ataku i przebiegłem pod ręką przeciwnika. Ten tylko odwrócił się w moją stronę, aby oberwać ode mnie solidne Step-Up Enzuigiri! Kolos runął na ziemię, a ja przeszedłem do pinu! 1... 2... i kick out. Mogłem się tego spodziewać, lecz zawsze warto próbować. Nie chcąc stracić inicjatywy chwyciłem go za szczękę i pomogłem mu wstać, przy okazji zadając dwa mocne punche w twarz. Następnie odbiłem się od lin, a gdy wróciłem z zamiarem ataku... nadziałem się na Spinebuster. Demon tylko roześmiał się głośno, co mnie niebywale sprowokowało. Niemal natychmiast wstałem i ruszyłem pędem w jego stronę, lecz on... chwycił mnie za gardło!

Obawiałem się tego co może teraz nastąpić. Rywal miał wręcz idealną okazję, aby wykonać Chokeslam! Nie trafił jednak na byle ułomka! Jestem przecież nieprzeciętnym i wybitnym człowiekiem. Mój wolny od używek umysł pozwolił mi na oswobodzenie się z opresji. Zacząłem mocno wierzgać i wiercić się oraz balansować swoim ciałem w różne strony. Przez to chwyt stał się niestabilny i oponent był zmuszony mnie puścić. Potem dokonałem taktycznego odwrotu wyślizgując się pod dolną liną poza ring. Nie spodobało się to oczywiście publiczności. Kane'owi również. Chciał on wyjść po mnie, lecz gdy wystawił głowę za liny nadział się na Superkick z mojej strony! Następnie wykonałem widowiskową akcję Slingshot Somersault Senton!

Nieco zmęczony Kane spróbował na ostatni zryw w tej walce. Usiłował wysłać CM Punka Irish Whip'em w stronę lin, ten jednak sprytnie skontrował próbę popchnięcia na liny, zachodząc z boku i wykonując Gut Kick. Gdy tylko kopnięcie w podbrzusze doszło do skutku, a "Big Red Monster" schylił się obolały, mistrz WWE spróbował wrzucić olbrzyma na swoje barki. Pomimo wielkiego ciężaru udało mu się wykonać Go To Sleep! Po swojej firmowej akcji przeszedł do pinu - 1... 2... 3...! Main Event Raw odbywającego się w Houston zakończył się kolejną wygraną chicagowskiego zapaśnika!