....

Wbijam

Upadły mistrz,właśnie tak mogłem się teraz nazywać. Zawiodłem siebie, a przede wszystkim innych, tych którzy zawsze mnie dopingowali. W głowie miałem wiele myśli, przez chwilę pomyślałem o tym, aby raz na zawsze zakończyć swą karierę, jednak pojawiło się światełko w tunelu. Właśnie dzięki promykowi nadziei stoję tutaj w ringu i wraz z Kanem mam zamiar zdominować naszych rywali. Ulubiony demon diabła stwierdził, że chce dokończyć działa zniszczenia i to ja będę miał za zadanie przygotować rywali na ich koniec. Wolałem mu nie odmawiać i ze zniecierpliwieniem czekałem na początek starcia.

Oponenci również się dogadali i naprzeciw mnie stanął Damien Sandow. Widocznie obecny mistrz US bał się kolejnej potyczki, cóż widać że to jeszcze dzieciak i jego panowanie jest jednym wielkim przypadkiem. Z drugiej strony może do jego partner bał się potyczki z rywalem, który nie tak dawno odebrał mu pas, nieważne. Teraz liczy się tylko to co pokażemy w ringu, a sędzia dał już znak do rozpoczęcia batalii. Podobnie jak ja miał coś do udowodnienia i od razu przeszedł do ataku.  Mocne wejście w klincz sprawiło, że moja swoboda ruchów została dość mocno ograniczona. Rywal z Worcester bez problemu zdobył kontrolę i kilkukrotnie uderzył mnie w twarz. Po uśmiechu jaki rysował się na jego ustach można było stwierdzić, że będzie to dla niego łatwa przeprawa. Nic bardziej mylnego, w momencie gdy przeciwnik mnie odepchnął i próbował wykonać kolejny cios. Wtedy bez chwili namysłu odbiłem się od maty i pięknym Dropkickiem sprowadziłem rywala do parteru. Z niebywałą furią w oczach doskoczyłem do niego i zasypałem gradem ciosów w parterze, nawałnicę tę przerwał dopiero sędzia. Co się z Tobą dzieje Jeff? To pytanie narodziło się w mojej głowie, czuję jak jakaś wewnętrzna postać chce się wydostać, jednak fani co oni na to powiedzą?

Czas wracać do pojedynku nie miałem ochoty dodatkowo walczyć z samym sobą. Widziałem jednak po zachowaniu widowni, że nie podobało im się to co zrobiłem, lecz nie przejmowałem się tym. Dostrzegłem, że mój przeciwnik próbuje się podnieść i znajduje się w pozycji półleżącej, bez momentu zawahania wykorzystałem liny do nabrania rozpędu i powaliłem go Low Dropkickiem! Przeciwnik został już mocno obity, dodatkowo wykonałem serię stampów na jego rękę. Po raz kolejny zostałem wygwizdany, ale czułem się z tym nadzwyczaj dobrze, tak jakbym był silniejszy i mógł więcej. To wszystko bez niczyjej pomocy, czyżby w mojej duszy narodził się nowy stwór?
391/370

PS: Zmiana tonu w poście to efekt zamierzony obgadany z zarządem NWU, proszę więc nie mówić że odbiegam od roli face'a

Wybaczcie za późny odpis, ale mam sporo na głowie w ostatnim czasie. W obu postach znalazły się błędy, drobne literówki, braki przecinków, jednak postanowiłem nie zwracać na to aż tak wielkiej uwagi. Ryse ciekawie opisał wewnętrzne rozterki Hardy'ego, podoba mi się pomysł z wewnętrzną postacią (sam kiedyś podobnie kreowałem Balora). Kevin z kolei idealnie oddaje typ postaci, jaką jest Sandow, nawet jeżeli post faktycznie pisany jest bez weny. Słownictwo jest bardzo dobrze dobrane. W obu postach znalazło się odniesienie do fanów, u Ryse nieco bardziej rozbudowane, bo na tym bazował cały post. Pojawiły się również wspomnienia historii uczestników walki i tutaj podobał mi się opis Kevina, który, jak na heela przystało, nie pozostawił suchej nitki nawet na swoim partnerze. Ostatecznie przyznam punkt Kevinowi, jego post wydał mi się nieco "przyjemniejszy" od przeciwnika, aczkolwiek nie jest to wyraźna przewaga.

Ryse: No cóż, jest to post całkowicie inny, niż nas do tej pory przyzwyczaiłeś. Śmiem twierdzić, że wypracowałeś sobie wcześniej taki standard, że troszkę skromnie opisujesz emocje i gimmick, a raczej skupiasz się na rozbudowanym pojedynku. Tutaj mamy coś zupełnie innego, odwróciłeś swój schemat o 180 stopni! Mamy dużo gimmicku i emocji oraz przemyśleń oraz... dość mało walki, która ponadto była dość jednostronna. Pierwszy akapit mi się podobał. Fajne odniesienie do PPV oraz swojego tag-team partnera. W drugim akapicie opisujesz obu rywali i znów wspominasz swoją walkę z Great Balls of Fire. Co do walki, na początku niby Sandow przeważa, lecz potem tylko Twój Jeff obija Damiena. Ostatni akapit również taki trochę bez szału. Równie dobrze mógłby to być dalej akapit 2. Nadal atakujesz "Intelektualnego Zbawcę Mas". Na plus opis widowni, która nie popiera nieuzasadnionej i przesadzonej przemocy Twojej postaci wobec rywala oraz wzmianki o wewnętrznej postaci i stworze, który chce z Ciebie wyjść (zwłaszcza, że wiem o Twoich planach względem zmiany gimmicku ). Ogólnie post na plus. Z błędów dopatrzyłem się w sumie dwóch: "może do jego partner bał się" --> "może to jego partner się bał"; "wykonałem serię stampów" --> "wykonałem serię stompów".


Kevin: Nie jest to zły post. Najbardziej oczywiście podobał mi się pierwszy akapit. W tym wstępie w kilku krótkich zdaniach użyłeś fajnych sformułowań doskonale oddających gimmick Damiena Sandowa! Czuję wręcz pewien niedosyt, gdyż myślę, że lepiej byłoby, gdybyś pociągnął w ten sposób troszkę wstęp, który niestety się jakby "nagle" urywa. Akapit drugi nie jest w sumie zły, ale gimmicku już jest tam jednak zdecydowanie mniej. Fajnie, że dyskredytujesz Jeff'a Hardy'ego, jak na heela przystało. Opis walki w sumie niczego sobie. Bardzo miło, że zabookowałeś ataki obu postaci. Na spory plus również nietuzinkowy pomysł z wykorzystaniem linek ringowych, żeby strącić rywala z narożnika. Fajnie, że oprócz ataków zawarłeś tam też w tym akapicie "gimmickowe" zdania: «Momentalnie chwyta się za swą twarz i jak typowy ignorant, odwraca się od słusznego myśliciela. Jako, iż jestem już przyzwyczajony do takich karygodnych zachowań, po prostu podnoszę się z maty, wsłuchując się z okrzyki ciemnych mas.».  Myślę, że dobrze czujesz gimmick Sandowa i nie wiem czy mógłbyś grać lepiej jakąkolwiek inną postacią. Oczywiście muszę w tym momencie wypunktować też błędy: "Dlaczego ja jeszcze przebywam?" --> nie jestem pewien, ale wydaje mi się, że miałeś na myśli pytanie retoryczne "Dlaczego ja tutaj jeszcze przebywam?"; "były właściciele tytułu United States" --> "były właściciel tytułu United States"; "wsłuchując się z okrzyki" --> "wsłuchując się w okrzyki".


Podsumowując, obaj panowie napisali na solidnym, mid-cardowym, albo może nawet upper mid-cardowym poziomie. Troszkę nie jest łatwo porównać wasze posty 1 do 1, gdyż Ryse postawił na gimmick i emocje, a u Kevina było dużo więcej interesująco zabookowanej walki. Odwracając proporcje, Ryse tym razem troszkę nie dopracował elementu walki, a Kevin za to opisał gimmick w stopniu jak najbardziej zadowalającym. W związku z tym muszę się zgodzić z moimi poprzednikami i również oddam swój głos na Damiena Sandowa. Kevin poproszę o booking. Dla zachowania poprawnej imersji pamiętaj, że finał walki jako NPC robili Kane oraz Lio Rush. Dlatego opisz w dowolny sposób na dowolną ilość słów jak Lio Rush dokonuje z Twoim Damienem hot-tagu. Od Ciebie zależy czy pozwolisz NPC Kane'owi się zmienić z Jeffem i wykończysz Hardy'ego, czy może wręcz przeciwnie i odliczysz do 3 "Ulubionego Demona Diabła". Ogólnie rzecz biorąc gratulacje panowie, całkiem dobra walka! (Czego niestety nie można powiedzieć o posiadaczach pasów mistrzowskich xD).