Witam, będzie edit

Uścisk, który odbierał dech mojemu przeciwnikowi z sekundy na sekundę tracił na mocy. Gargano musiał postawić wszystko na jedną kartę i tak też się stało. Skumulował resztki energii w swoich rękach odpychając mnie w kierunku lin. Dokładnie tak sobie to wyobrażałem wskutek czego mogłem wyprowadzić efektywną kontrę. Będąc wystarczająco blisko przeciwnika zaatakowałem precyzyjnym Dropkick'iem, którym zwaliłem go z nóg. Raz jeszcze poczułem się jak prawdziwy łowca. Krew w moich żyłach przepływała coraz to większym strumieniem. Moje źrenice powiększyły się, a ja byłem gotów, aby wstrzyknąć jad w swoją ofiarę. Pragnąłem wyprowadzać kolejne ataki z pełną dozą brutalności. Dlatego wstałem i rozglądnąłem się wokół. Cały ring był otoczony stalą, a moje wyostrzone zmysły dawały o sobie znać. Miejsce walk znów miało stać się moim placem zabaw.

Wsłuchując się w głośne krzyki publiczności musiałem choć trochę uspokoić nerwy, aby nie stracić wypracowanej przewagi. Złoto, które chciałem obronić ze wszystkich sił było rzeczą zdecydowanie ważniejszą niż wyżycie się. Ostrożnie więc pochyliłem się nad rywalem i spróbowałem go podnieść. Niestety Johnny również marzył o tytule i wykorzystał moją chwilę słabości. Natychmiast odepchnął mnie i wyprowadził Discus Lariat. Akcja ta spowodowała, że bezsilnie upadłem na matę. Gargano wiedziony dopingiem szarych mas poczuł zapach zwycięstwa. Oślepił go blask złota, które nadal było jednak w moim posiadaniu. Nie zastanawiając się nad konsekwencjami wskoczył na pobliski narożnik i za pomocą ów konstrukcji starał się opuścić ring. Podparłem się na rękach i starałem się złapać oddech. Kiedy zobaczyłem co próbuje zrobić człowiek, który chce odebrać mi trofeum natychmiast zregenerowałem siły. Poderwałem się więc ku górze i rozpocząłem maniakalny bieg w kierunku celu. Wspiąłem się na ten sam corner, po czym złapałem przeciwnika za stopę. Dynamicznym szarpnięciem zerwałem jego uścisk z klatki wskutek czego upadł stopami na liny. Żeby utrzymać równowagę musiał złapać się rękami o kraty. Do odniesienia zwycięstwa potrzebowałem niezawodnego instynktu, wręcz bezbłędnego działania dlatego wykorzystałem słabość rywala najlepiej jak mogłem. Kiedy przeciwnik koncentrował się na stabilizacji, ja zeskoczyłem z narożnika i szarpnąłem linę, na której on stał. Pretendent upadł kroczem na sznur wydając przy tym niesamowity krzyk. Oparłem się o narożnik i uśmiechnąłem lekko patrząc prosto w załzawione oczy bezsilnego Amerykanina. Wewnętrznie czułem niesamowitą radość z zadania mu przeszywającego bólu, ale gdzieś w głębi wiedziałem też, że nie mogę sobie pozwolić na choćby chwilę odpoczynku. Dlatego zepchnąłem rywala na matę, a kiedy ułożył się na plecach momentalnie zgniotłem jego czaszkę kolanem wybijając się wcześniej w powietrze. (Jumping Knee Drop) Gargano miotał się z powodu cierpienia i poprzez odruch bezwarunkowy po prostu zerwał się na nogi. Niepewnie stawiał kroki - starał się jedynie utrzymywać równowagę. Wiedziałem, że to może być ten moment kiedy nareszcie zakończę wycieńczający pojedynek. Wyprowadziłem więc kopnięcie w brzuch rywala. Niestety tym razem to samozwańczy Mr. Wrestling okazał się sprytniejszy. Złapał moją nogę i momentalnie wyprowadził Clothesline. Po zainkasowanej akcji niemal natychmiast podniosłem się, ale byłem na tyle oszołomiony, że jedyne co mogłem zrobić to oprzeć się o liny i tak też zrobiłem. Johnny wiedziony marzeniami o tytule mistrzowskim nie czekał na kolejną okazję. Wziął rozbieg i zaatakował wykorzystując swoją niebagatelną technikę. Step-Up Enzuigiri zostawiło kolejną szramę na moim wizerunku mistrzowskim. Pretendent zaczął się rozkręcać i widocznie z całej siły chciał rozdawać karty w ringu. Choć byłem niesamowicie zmęczony dokładnie zdawałem sobie z tego sprawę. Przeszedłem więc kilka kroków do przodu - oczywiście nie można było tego nazwać pewnym chodem, po prostu sunąłem stopami po macie. Rywal poczuł, że jego chwila, w której wzniesie tytuł zbliża się wielkimi krokami. Dlatego nie czekając na nic przeszedł za moje plecy i szykował się do akcji kończącej. Podjął próbę zapięcia Full Nelsona, aby wykonać Hurts Donut i o to mi właśnie chodziło. Kiedy tylko poczułem, dotyk Gargano momentalnie wyprowadziłem kopnięcie w jego kolano. Niczym drapieżnik w najlepszym ku temu momencie wbiłem szpony w swą ofiarę. Johnny odruchowo ugiął nogę, a ja odwróciłem się na pięcie i bardzo szybko wstrzyknąłem ostatnią kroplę jadu. RKO stało się faktem! Wówczas położyłem się na przeciwniku i czekałem aż sędzia odliczy go do trzech. Gloria victis.