Jestem.

Jestesmy

Skoncentrowany stałem ramię w ramię z tymczasowym sojusznikiem. Moja zarośnięta twarz nie wyrażała żadnych emocji. Byłem chłodny niczym lód. Nie obchodziło mi to, co działo się wokół mnie. Skąd to nadzwyczajne w mym przypadku opanowanie? Otóż przez ostatnie dni sporo rozmyślałem nad swoją sytuacją w rosterze Monday Night Raw i doszedłem do wniosku, że to dyrekcja od samego początku blokowała moją karierę. Najwidoczniej stanowiłem dla nich ogromne zagrożenie. W końcu nie każdy mógł poszczycić się ponadprzeciętnymi umiejętnościami ringowymi oraz takim pokaźnym poparciem ze strony fanów WWE, jaki to niewątpliwie posiadałem. Wtedy chciałem im odpłacić pięknym za nadobne. Byłem gotowy zrobić dosłownie wszystko, by ośmieszyć pionki dyrekcji na ich terenie.

Z lekkiego zamyślenia wyrwał mnie sędzia, który sprawdzał nasze przygotowanie do rozpoczęcia pojedynku. Ten, dosłownie po upłynięciu kilkudziesięciu sekund nakazał uderzyć w gong. Na to właśnie czekałem. Bez namysłu rzuciłem się na Ciampę, który zaskoczony mą agresją opadł bezwładnie na sprężystą matę. Byłem szybki. Dźwięk obwieszający fanom start walki nie zdążył ucichnąć, a już pupil Tryplaka wpadł w kłopoty. Nie zważałem na tego wielkiego osiłka, ponieważ Cody skutecznie odciągnął jego uwagę. Tak na marginesie przedstawiciel rodziny o zapaśniczych tradycjach nie miał wyjścia, gdyż jeden cel mu przepadł.

Byłem w pozycji dominującej. Siedziałem na brzuchu brodacza i co najważniejsze dobrze balansowałem swoim ciężarem ciała, wskutek czego ten nie mógł mnie zrzucić. W akompaniamencie gromkich okrzyków „Burn It Down” obijałem pięścią twarz rywala. Każdy cios nasączony był moją złością, a wręcz nienawiścią, jaką to pałałem w kierunku dyrekcji. Tommaso starał się trzymać gardę, lecz nawet wprawiony w boju bokser nie byłby w stanie wy blokować wszystkich ciosów prostych. Na tym nie zamierzałem zaprzestać. Głośno dysząc, złapałem go dłońmi za długą brodę, za którą to w konsekwencji mocno pociągnąłem. Spojrzałem mu w oczy, po czym wykrzyczałem zdanie „Spalę twoją dyrekcję i twoje marzenia śmieciu”, zwieńczając ostrą wypowiedź uderzeniem głowy. Następnie zadowolony powstałem do stójki. W geście dominacji uniosłem swe ręce, na co tłumnie zgromadzona publiczność odpowiedziała brawami.

W międzyczasie Braun radził sobie z Codym, który pomimo ogromnych starań nie potrafił odpowiedzieć na brutalną siłę potwora. Uznałem wówczas, że pora odłożyć na chwile swoje porachunki i wesprzeć członka drużyny. Niepostrzeżenie ruszyłem w jego stronę i w odpowiednim momencie wykonałem dwunożne kopnięcie w plecy mięśniaka (Dropkick). Ten zachwiał się na nogach, ale nie upadł. Wkurzony sprawnie obrócił się na pięcie i ruszył na mnie. Ja bez wahania począłem cofać się, a gdy moje plecy zetknęły się w linami opadłem na plecy łapiąc się także górnej liny. Rozpędzony Strowman wypadł poza ring. Wpadł bezmyślnie w moje sidła. Musiałem to wykorzystać. Byłbym kompletnym idiotom, gdybym z tego daru nie skorzystał. Jak najszybciej potrafiłem, poderwałem się do stójki i podbiegłem na środek kwadratowego pierścienia. Tam krzyknąłem do sojusznik, aby wstał i ruszył za mną. Widownia przeczuwała, co chciałem zrobić, albowiem rytmicznie poczęli wybijać mi rytm. W tym akompaniamencie ruszyłem i ostatecznie wyskoczyłem poza oficjalne pole walki pomiędzy sprężystymi przedmiotami. Tak oto Suicide Dive stał się faktem. Braun ponownie nie upadł. Dzielnie walczył z grawitacją, lecz wówczas zdarzyło się coś niespotykanego. Cody stał bowiem na narożniku i wyskoczył do nas. W powietrzu wysunął przed siebie swe nogi, wskutek czego Missle Dropkick skutecznie ściął z nóg potwora.

Pachołki dyrekcji nie miały jak na razie żadnych szans. Fani WWE cieszyli się z takiego obrotu spraw, ja zaś wiedziałem, że to dopiero początek żmudnego procesu mszczenia się na tych sprzedawczykach.Razem na bank zaprowadzimy w tym burdelu porządek. Niech sobie nie myślą, że im wszystko wolno, albowiem tak nie jest.

Jeśli mogę prosić czas do godziny 22 dnia następnego będę szczęśliwy.
-

Raz naplułem Ci w twarz i dziś zrobię to ponownie, wykrzyczał wściekły Tommaso. Twarz przybrała czerwony pigment, a ręce od chwili wejścia na ring były mocno zaciśnięte. Zdeterminowany jak nigdy, obrał sobie za cel przerwanie fali niepowodzeń, która od dłuższego czasu go prześladowywała. Nie czekając na pozwolenie sędziego momentalnie ruszył w stronę Chrystusa Crossfitu. Rhodes niezdążył zareagować, ponieważ na jego drodzę stanął mierzący ponad dwa metry potwór - Braun Strowman. Widząc zbliżającą się kolizję Rollins starał się zatrzymać pędzący taran, co poskutkowało wymianą potężnych ciosów.

Smakowało? Gotowy na dokładkę? Rzucił żartobliwie Ciampa przeprowadzając szturm na Rollinsa,  który bronił swe zhańbione imię. Nie pozostawał on jednak dłużny swego oprawcy i po każdym ciosie Tommaso, Seth odpowiadał swoim. W końcu po kilku uderzeniach w twarz Ciampa zaczął słaniać się na nogach i cofać w stronę narożnika, a to próbował wykorzystać jego przeciwnik. Gdy Rollins zbliżył się do Blackhearta, ten niespodziewanie chwycił go za kark i podcinając wykonał STO!  Teraz przez chwilę miał okazję aby złapać tlen oraz przemyśleć plan działania na dalszą potyczkę.

Cody całkiem dobrze wykorzystywał swoje możliwości, walcząc ze Strowmanem. Wiedział dobrze iż jedyną drogą do unicestwienia Brauna są jego nogi. Ponieważ kulejący łowca momentalnie staje się zwierzyną. Stawiając wszystko na jedną kartę, Rhodes starał się w jakikolwiek sposób dotrzeć do Strowmana. Jednak gdy tylko zbliżył się na odległość wyciągniętych rąk, nowy generał Triple H’a oburącz chwycił go za szyję i jednym silnym szarpnięciem wyniósł ponad głowę i cisnął nim po za ring. Na twarzy potwora malował się szczery uśmiech, nie krył się z tym iż lubi sprawiać ból, on napawał się tym gdy widział grymas swoich rywali.

Widząc w jaki sposób Strowman na jakiś czas wyeliminował z walki partnera Rollinsa, Tommaso podnosząc się kazał sędziemu uderzyć w gong, powołując się na sprawowaną przez siebie władzę posterunkowego RaW. Chcąc nie chcąc pod pretekstem zwolnienia, sędzia rozkazał oficjalnie rozpocząć ten pojedynek. Ucieszony takim obrotem spraw, Ciampa pomógł wstać swemu rywalowi, po czym ustawiając się za nim skrępował jego ręcę i głośno wykrzyczał do swego partnera.

Braun!
Co?
Niszcz!

Dwa razy nie musiał powtarzać, zadowolony Strowman momentalnie wbił się w Rollinsa i swymi mocarnymi rękoma wymierzał mu kolejne uderzenia z pięści w brzuch. Ciampa zasygnalizował że pora raz na dobre wykończyć. Wiedząc co się szykuje Braun, niczym sztangę na siłowni, podniósł Setha wysoko ponad swoją głowę (Gorilla Press Slam). Podtrzymując go przez chwilę w górze, rzucił Rollinsem jak zabawką w stronę czekającego już Tommasa, a ten z opanowaniem i precyzją chirurga wykonał potężny Rear European Uppercut!

Jednak potrafią współpracować, powiedział oglądający pojedynek na zapleczu Triple H. Tym samym pokazał wszystkim że dobór swoich ludzi nie jest przypadkowy, a on wybiera tylko najlepszych. Tommaso spoglądając na swego tag team partnera przez chwilę zaniemówił, co było dziwnym zjawiskiem bo przez większość pojedynków obrzuca błotem swych rywali. Tutaj jednak poważnie podszedł do sprawy i z wyrazami szacunku dał do zrozumienia Strowmanowi, iż aby wygrać muszą współpracować. Potwór jednak skupiony był tylko na sobie i zamiast marnować czas na Ciampę ruszył w stronę Rhodesa.

Smakowała Ci moja ślina? To teraz spróbuj mojej podeszwy! Rzucił Ciampa, po czym uderzając soczystym slapem w twarz architekta ustawił go w pozycji siedzącej. Następnie cofając się o kilka kroków wbił się w czaszkę Setha dewastującym SuperKickiem.

Kolejne danie jest już na stole, pora na deser - żartował Ciampa widząc grymas bólu na twarzy swego rywala, przeszedł od razu do czynów i zapiął Project Ciampa II. Czas leczy rany, w przypadku Rollinsa było zupełnie odwrotnie, im dłużej pozostawał w dźwigni tym bardziej jego szansę na zwycięstwo malały.

Ostatnio edytowany przez Rafincognito (2018-07-25 20:17:33)

Zacznę od pary Nole vs Marceli, bo to czytałem już wcześniej i po prostu miałem ocenione.

Nole - Solidny post. Znalazłem u Ciebie kilka błędów interpunkcyjnych, ale to chyba były jedyne błędy do jakich się dokopałem. Jest sporo walki, tak jak być powinno, fajnie pokazany Strowman, zarówno pod względem bookingu postaci, jak i gimmicku, mocno kupuję, że musieli zaatakować we dwójkę, bo pojedynczo nie byłoby szans. Czuję ta agresję i chęć zniszczenia. Publiczność jest zaznaczona, muszę przyznać, że naprawdę fajnie dobrałeś postać, czujesz co powinieneś napisać i robisz to z pomysłem. Może nie jest to Main Event, bo powiedzmy, że brakuje jakiś smaczków językowych, ale na pewno piszesz równo i solidnie, a to też ma znaczenie. Naprawdę post zawiera wszystko to, co powinien, nie ma w nim większych błędów, czytało się płynnie. Gratki

Marceli - Sam początek był super, widziałem w tym potencjał na dobrego posta, ale... niestety szybko znalazło się bardzo poważne ale. Wiem, że w swoich postach mieszasz czasy i z reguły wychodzi Ci to przejrzyście, bo przeszły jest ogólnie, a do akcji w ringu tylko teraźniejszy... jednak teraz się pogubiłeś i pomieszałeś. Może powinieneś od tego odejść i przyjąć zasadę pisania od początku do końca w jednym czasie, bo tutaj jest bardzo cienka granica, a przekroczenie jej jest dla mnie niewybaczalne. Naprawdę strasznie źle czyta się pomieszane czasy, bo w pewnym momencie nie będzie wiadomo o co chodzi. No i zaznaczaj kolorem akcje ringowe, wtedy też czyta się inaczej i post jest bardziej przejrzysty, to już tylko estetyka, bo to też ma wpływ na to jak się czyta. Dlaczego tak mocno się do tego przyczepiłem? Bo gdyby nie ten ogromny błąd ze zmianą czasów to spokojnie byś to wygrał. Bo, chciałbym powiedzieć, napisałeś lepiej językowo, w sensie, że bardziej jak książkę, gdzie u Nolego to był po prostu bardziej opis, ale nie mogę powiedzieć, że napisałeś lepiej językowo, bo pilnowanie czasów to jest podstawowa sprawa, oto najbardziej cisną od podstawówki we wszystkich pracach, pilnuj tego, bo przez to bardzo, bardzo, bardzo dużo tracisz. Bo i walka była dobra i publiczność i zachowanie zawodnika, wszystko stało na naprawdę wysokim poziomie, ale czasy...

Podsumowując, w tej parze mój punkt wędruje do Nole, bo Marceli skopał czasy

Poradek vs Rafi

Radziu - już w pierwszym akapicie wkradają Ci się błędy - mi zamiast mnie, jaki zamiast jakie i to wtedy byłem w stanie, tak troszkę bez sensu. Lecąc dalej wyblokować piszemy razem, a nie oddzielnie (a jeszcze lepiej zablokować) i cios głowy, w sensie z głowy czy w głowę? Dalej znowu zjedzona literka i takie chamskie powtórzenie, naprawdę sporo się tego zdarzyło jak na Ciebie. Co dalej, kilka błędów interpunkcyjnych. Szkoda, naprawdę szkoda, bo na pewno miałeś fajny pomysł na posta, dobrze czułem tam Rollinsa, to było to, co chciałem zobaczyć jeżeli chodzi o gimmick i booking walki. Ogólnie i tak czytało się bardzo płynnie i przyjemnie, do tej pory chyba najlepszy post ze wszystkich, a opisuję w kolejności czytania. Twój post był naprawdę dobry, zawierał wszystko co powinien, podane w odpowiedniej formie i napisane dobrym językiem, jedynie musisz popracować nad wyeliminowaniem tych literówek czy zjedzonych słów i będzie totalna klasa.

Rafi - U Ciebie też literówka na początku, swemu, a nie swego oprawcy. Poza, a nie po za ring. No i teraz zdziwko, to wszystko było przed gongiem? Trochę tego za dużo jak dla mnie, naprawdę byłem przekonany, że walka trwa w najlepsze, a tu nagle Ciampa nakazał uderzyć w gong. No wybiło mnie to trochę z rytmu, nie powiem, ale z drugiej strony, kto posterunkowemu zabroni? xD No i totalnie kupiłeś mnie tym mini-dialogiem, no widzę tą sytuację po prostu. Naprawdę fajnie opisany pojedynek, totalnie na plus współpraca, no i wzmianka o Triple H'u. Bardzo dobrze, że odniosłeś się do tego oplucia, to coś, czego zdecydowanie nie można pominąć. Chociaż nie ustrzegłeś się błędów, to dalej czytało się naprawdę przyjemnie i płynnie.

Podsumowując, tutaj miałem zdecydowanie większy problem, bo posty są bardziej równe. Co prawda Poradek popełnił więcej błędów, ale Rafi za bardzo przesadził z akcją przed gongiem. Wydaje mi się, że tutaj decydującą rolę odegrało odniesienie się do oplucia, czyli potężnej zniewagi, a tego zabrakło mi u Poradka. Punkt wędruje na konto Rafiego, zatem mamy 2:0 dla authority.

Marceli vs Nole
Dobra, to tu mam zagwozdkę. Marceli miał lepszy pomysł na walkę, ale przez pomieszanie czasów wyszło to średnio. A mogło być super. Nole z kolei nie napisał jakoś wybitnie, ale napisał solidnie. Post czyta się płynnie i bez większych problemów.

W tym pojedynku docenię chyba jednak Nolego, który naprawdę rozwija się ostatnimi czasy. Marceli - popracuj nad tym co opisałem Ci na priv i będzie dobrze.


Poradek vs Rafi

Tutaj było znacznie ciężej. Oba posty bardzo dobre, ale z paroma błędami. Jakimi?
" oraz takim pokaźnym poparciem ze strony fanów WWE, jaki to niewątpliwie posiadałem" - "jakie" - odnosisz się do poparcia fanów, także musisz odpowiednio odmieniać
"Byłbym kompletnym idiotom" - Kim? Czym? "Idiotą" 
To błędy Poradka. Oprócz tego - czyta się dobrze, czasem wali Ci się szyk zdania, ale jest dobrze!

Rafi - ogarnij pisanie dialogów w poście, żeby to było zgodne z obowiązującymi zasadami naszego pięknego języka polskiego - nie możesz tak po prostu wplatać tego co mówi Twoja postać w zdanie bez żadnych myślników czy innego badziewia. Dialogi są jak najbardziej na plus, dodają smaczku, ale ogarnij jak je pisać. I to w sumie tyle, było jeszcze parę błędów stylistycznych i interpunkcyjnych, ale nic do czego miałbym się przyczepiać. Podoba mi się opis Triple H'a i jego reakcja.

Posty na podobnym poziomie, ale jednak Rafi deczko lepiej. Popracuj nad tymi dialogami! Poradek - było dobrze, ogarnij szyk zdań, bo to Twój największy problem. Jak nie wiesz o co chodzi - daj mi znać na priv, wyjaśnię się.

5-1 dla Authority!
Proszę o booking, najlepiej z wykorzystaniem Ortona lub Triple H'a!
Fejsowie niech też mają swój moment z wyeliminowaniem Strowmana, potem chcą zająć się Ciampą, ale pojawia się Orton z odsieczą.