Cisza wszędzie, co to będzie, co to będzie? Na arenie nie działo się dosłownie nic, co mogłoby przykuć uwagę publiczności. Wszyscy ziewali, jedli, pili, albo spali. Każdy czekał na coś, co wydarzyć ma się w kwadratowym pierścieniu. I nie musieli długo czekać, bowiem po chwili rozbrzmiał theme song Kevina Owensa i oto ten Kanadyjski zapaśnik wyłonił się zza przepotężnej ściany, która oddziela backstage od hali. Publiczność od razu się ożywiła, gdyż mogła publicznie zbluzgać Kevina Owensa na oczach milionów fanów z całego świata. Mało było zwolenników tego Pana, co było bardzo widoczne. Dzieci - to właśnie oni najbardziej na widok Owensa oszaleli ze złości. Buczenie rosło wraz z każdym krokiem postawionym na rampie przez Kanadyjczyka. On jakby nigdy nic z grobową miną i nutką arogancji w spojrzeniu degustował się każdym owym wyzwiskiem. Widać było, że spływa po nim wszystko jak po przysłowiowej kaczce, a takie zagrywki najbardziej karmiły jego ego... które chłonęło coraz to więcej. On właśnie chciał, aby wszystko wyglądało dokładnie tak - On stojący pomiędzy prawą stroną publiczności, a lewą strona i zewsząd płynąca w jego kierunku nawałnica nie tylko wyzwisk, ale i też donośnego buczenia na skalę światową. Jedyne co mógł zrobić Owens, to delikatnie uśmiechnąć się na widok tak żwawej publiczności.

Introduce to the ring, from Marieville, Quebec, Kanada weightin'
266 Pounds... "The Owens Show" ... KEVIN OWENS!

... Kevin obrócił się wokół własnej osi, aby dogłębnie przyjrzeć się bestią, siedzącym bądź stojącym w jego obrębie. Duma? Nie, to było coś innego, co rozpierało Owensa. Na pierwszy rzut oka było widać, że jest On niebywale zadowolony z wywołanej reakcji - takiej bowiem oczekiwał od początku swojego pojawienia się w szeregach WWE. Kevin począł nareszcie dążyć długą rampą, stawiając spokojnie krok po kroku z delikatnie rozrysowanym uśmiechem na swoich ustach. Każdy krok był coraz to bardziej wygwizdywany, a Owens chciał ich stawiać jeszcze więcej, aż do momentu, gdy zabrakłoby skali. Kevin zatrzymał się przed ringiem i obejrzał się za siebie, patrząc czy aby na pewno jest bezpieczny. Po chwili okazało się, że Kanadyjczyk spokojnie może godziwie wejść do kwadratowego pierścienia jak prawdziwy mistrz. Owens wszedł po schodkach na krawędź ringu, gdzie złapał się lin i krocząc po ówże krawędzi szurał dłonią po sprężystej linie. W końcu przystanął i pochylił się, aby przełożyć swoje tułowie pod liną, dzięki czemu zwinnie i zgrabnie wszedł w obszar ringu. Owacje? Skądże - nic z tego. Jedynie bluzgi i gwizdy od samego początku. Owens uśmiechnął się i ustawił się w narożniku. Czas zacząć show! 

W porządku, wszyscy zawodnicy dotarli do ringu. Sędzia nakazuje uderzyć w gong! Przypomnę tylko, że tutaj dwie pary piszą swoje posty, a sędziowie przyznają po 1 punkcie dla zwycięzcy każdego KŁ. Zespół z większą ilością punktów wygrywa.


1 para: Pastor William Eaver vs Chris Jericho - opiszcie w "kto ładniej" początek starcia na max. 500 słów.

2 para: Kenny Omega vs Kevin Owens - druga faza pojedynku. Możecie opisać zmianę normalną lub hot-tag - zależy od waszej kreatywności. Tutaj również chciałbym zobaczyć KŁ na max. 500 słów.

Kilka tygodni temu marzenia Chrisa Jericho o zdobyciu pasa mistrzowskiego WWE legły w gruzach. Uzależnionym od smaku zwycięstwa oraz blasku fleszy Chrisem targały emocje podobne do tych targających pijakiem, który nie dość, że przez swoje uzależnienie, które kontroluje jego umysł i ciało w drodze do celu pozbył się połowy zawartości szklanki, to jeszcze, gdy już niemal umoczył swe usta w ulubionej substancji, szklanka wymsknęła mu się z drżącej dłoni i - upadając na posadzkę - roztrzaskała na setki drobnych kawałeczków. Istniało zagrożenie, iż jeden przewrócony klocek wywoła efekt domina i po jednej klęsce przyjdą następne. Tak się jednak nie stało, a nieuleczalna choroba przenoszona drogą ringową wyniosła chorego Kanadyjczyka na wyżyny swoich umiejętności. W najśmielszych przewidywaniach nie przypuszczał jednak, że szansa na rehabilitację nadarzy się tak szybko.

Oto bowiem Chris Jericho stoi w samym środku ringu, a tym, który został oddelegowany, by stawić czoło doświadczonemu Kanadyjczykowi jest Pastor William Eaver. Y2J mruży lekko oczy, ściąga usta do środka, następnie zaciska pięści i zdecydowanym krokiem rusza w stronę przeciwnika, zatrzymując się tak blisko niego, że jedyne, co można by wcisnąć między stojących wojowników, to igła lub źdźbło siana. Pękająca w szwach arena dudni głosem tysięcy fanów. Wszyscy jednym głosem zdzierają gardła wykrzykując nazwisko Pastora. Chris puszcza jednak mimo uszu nieprzychylne okrzyki i wyciąga swą szyję tak, aby móc spojrzeć w oczy obecnie panującego mistrza.

- Chcę walczyć z Tobą, papierowy mistrzu! Przestań zasłaniać się księżulkiem! - wykrzyknął Chris

Pastor daje jednak jasno do zrozumienia, że zejście z pola bitwy, to ostatnia rzecz, która zakrząta jego myśli. Wyraz twarzy niepocieszonego Jericho ulega delikatnej zmianie - jeden z kącików jego ust idzie wyraźnie ku górze, a po chwili... wysoko do góry unosi środkowy palec skierowany w stronę Kenny'ego Omegi! Zgromadzeni fani w jednej chwili zaczęli uzewnętrzniać swoje myśli o cnocie matki Kanadyjczyka oraz rozmiarach jego męskości, a wylewana przez nich gorycz po sekundzie jeszcze się zwiększyła, bowiem Y2J rzuca się na Pastora z serią potężnych ciosów zalewających jego głowę (Punche)! William Eaver pod gradem kolejnych uderzeń cofa się coraz bardziej i bardziej, aż w końcu jego plecy napotykają opór lin. Kanadyjczyk wykorzystując takie położenie przeciwnika wyprowadza potężny Chop na jego klatkę piersiową, a następnie posyła go na przeciwległe liny i, kiedy spotykają się znowu w samym centrum zmagań, wykonuje Dropkick! To jednak nie zatrzymuje mężczyzny w koloratce długo na macie i już po chwili podnosi się zaciskając pięści w geście gotowości do walki. Pastor, wyraźnie rozsierdzony faktem, iż w łatwy sposób oddał Kanadyjczykowi kontrolę nad pojedynkiem, chce ruszyć z kontrofensywą! William Eaver momentalnie rzuca się na rywala z Clotheslinem, lecz Jericho zwinnie przebiega pod jego ręką, zaś sam wyprowadza Enzuigiri prosto w skroń oponenta! Pastor raz jeszcze pada na deski, jak długi, a po chwili rozpaczliwie ucieka z ringu wyślizgując się pod dolną liną. Wykonana przez Y2J'a akcja splotła się z kolejną falą wyzwisk i obelg wymierzonymi w stronę doświadczonego Kanadyjczyka.

- Shut up, you stupid idiots! - ryknął w ripoście Jericho

Kiedy jednak Chris redukuje bieg, to tylko po to, aby już po chwili dodać gazu. Tak jest i teraz, bowiem wraz z wykrzyczanym ostatnim słowem, Y2J rusza w stronę lin i przy ich wykorzystaniu atakuje stojącego na apronie Omegę Triangle Dropkickiem!

Zatem zapraszam do przeczytania moich przemyśleń  oraz werdyktów do poszczególnych par. Niestety, ale jeden gracz i zarazem posiadacz najważniejszego pasa federacji nie odpisał. Wielka szkoda, bo pojedynek TT zapowiadał się mega wyrównanie. Wystarczy spojrzeć na nazwy użytkowników by wiedzieć, iż to czołówka forum.

1) Omega vs Owens - Tutaj punkt wędruje do Granda. Post solidny. Wdarły się drobne powtórzenia, lecz nie psuły mi one obrazu wypowiedzi. Post był dynamiczny i spójny, a to cenię najbardziej. Widać było, że miałeś pomysł i nie pisałeś na odwal się. Kevin to ciężka postać. pomimo charyzmy trzeba umieć ukazać jego inne cechy, które pomimo prostoty mają swój ciężar. Tobie idzie nim co raz lepiej. Nie zniechęcaj się i mocniej kreuj Owensa. Nie bój się przesadzać z jego gestami, czy typowymi zachowaniami. Nim możesz być elastyczny i idź w tym kierunku.

2)Pastor vs Y2j - Tutaj Panowie pokazaliście bardzo wysoki poziom. Każdy z was w stu procentach oddał swoją postać. Fajnie zawarliście wstęp do swych kreacji, przez co posty od samego początku utrzymane były w klimacie. Gimmick w 100 % oddany, a treść mega płynna. Do samego końca walczyłem na kogo oddać głos. Ostatecznie zdecydowałem, że mój głos leci na Nekro jako William. Widać, że trzymasz nim pewien poziom, który z każdą kolejną galą idzie do przodu. Nie przesadzasz w jego kreacji, a moim zdaniem łatwo za dużo ględzić o nawróceniu i innych aspektach życia religijnego. Ty masz tą umiejętność fajnego balansowania i wplatania siebie, jak i innych w te motywy, przez co ładnie się to wszystko czyta.

Grand: Napisałeś całkiem solidny post. Ciekawy był wstęp, gdzie pisałeś o swoich ambicjach oraz jak życie je później zweryfikowało porażkami. Chęć odegrania się również jak najbardziej w porządku. Ciekawie również zapowiadało się Twoje wejście z wielkim hukiem do ringu - to mi się podobało. Na plus chyba również, że opisałeś działania swojego przeciwnika w ringu oraz jego akcję. Dalej lekko się rozczarowałem. Oczywiście to moja subiektywna opinia, ale zabrakło mi chyba obszerniejszych reakcji Owensa na bieżącą sytuację. Opisywałeś wszystko tak troszkę szeregowo. Naturalnie, językowo było całkiem poprawnie (poza jakimś "Jerchio" oraz "Uderzeniem z barka" xDD - tutaj raczej nastąpiło uderzenie barkiem, radziłbym unikać na przyszłość czegoś podobnego, tak samo jak uderzenia z bani xD), a treść była dość spójna, lecz myślę, że od kogo jak kogo, ale od Ciebie Grand można oczekiwać nieco więcej.

Skilled: post na poziomie mistrza WWE. Oddana publika, emocje, przemyślenia oraz genialny booking walki. Widać, że z zimną krwią chciałeś zostawić konkurencję w tyle pokazując niebywałą jakość.

U was miałem dylemat - nie mogłem się zdecydować kto był lepszy. A tak na poważnie punkt oczywiście w stronę Granda!
____________________________________
Krzysztof: Jak Ty to robisz urwisie i huncwocie, że Twoje wstępy są tak doskonałe? Czytając Twoje posty mam wrażenie, że czytam jakiś pamiętnik jednego z największych fanów czy przyjaciół Chrisa Jericho fenomenalnie oddający każdy szczegół i detal. Z każdym zdaniem w dal mam wrażenie, że nadchodzi coś wyjątkowego, unikatowego - jesteś chyba mistrzem tego forum w budowaniu napięcia i wywoływaniu emocji w czytelniku. Te Twoje porównania na początku do alkoholika niekontrolującego swoje życie oraz "choroby przenoszonej drogą ringową" mają w sobie to coś. Widać, że ta postać Ci leży od wielu lat. Również bardzo mi się podoba, że Twojemu Chrisowi zależy przede wszystkim na rewanżu na Kenny'm Omedze. Nie będzie chyba jednak zaskoczeniem, jeśli przyznam wprost, że część posta, w której zawierasz booking walki leży Ci wyraźnie średnio. Gołym okiem można zauważyć znaczący spadek jakości posta (Swoją drogą zauważyłem, że najprawdopodobniej przypadkiem napisałeś przecinek po "i" w "i, kiedy " xD) Mam wrażenie, że nie masz pomysłu na treść walki, a może bardziej ujęcie jej w tak ciekawy sposób jak swój wstęp i sferę gimmickową swojej postaci. Zdecydowanie przyczepię się, że dość nierealistyczne jest by Pastor, który przecież jest face'm ucieka z pola walki, a Twój Chris znany łotr i rzezimieszek walczy tutaj czysto, dominuje nad rywalem. Aż chce się powiedzieć, że Twój Chris opisany został, jak to się teraz mówi, jako "overpowered".

Nekro: U Ciebie wstęp był epicki! Również miałem wrażenie, że czytam jakieś diary, tyle, że kogoś, kto może być wzorem do naśladowania. Wspaniałe nawiązanie do swojej drogi do wrestlingu i idei jaka Twojej postaci przyświecała. W dalszej części nawiązałeś do swojego zwycięstwa na Night of Champions oraz trafnie podsumowałeś ścieżkę, którą kroczy Chris Jericho. Podoba mi się, że chyba w nawiązaniu do samego Y2J'a i jego słynnej listy opowiedziałeś o swojej liście ludzi grzesznych. Podobało mi się, że Twój pastor to człowiek, który chce dać szansę nawet świadomym grzesznikom i wyciągnął do rywala "pomocną dłoń". Dalej jednak booking walki nie porwał mnie aż tak bardzo, jak wcześniejsza część, chociaż treść była dość realistyczna i przemyślana. (Wypunktuję chyba też, że rzuciło mi się w oczy "z jednoczony głos", ale zakładam, że to przypadek.) Już myślałem, że czytam ot taką opowiastkę ringową, która by pasowała do każdego wręcz wrestlera. Zdecydowanie zabrakło mi tam kontynuowania odniesień do gimmicku, jakiś przemyśleń i emocji. Myślę, że wtedy jakość posta wynosiłaby 11/10. Albo nie, cofam to, nadrobiłeś to, o czym mówiłem, w ostatnich dwóch zdaniach swojego posta. Idealnie opisałeś jakim podstępnym zapaśnikiem jest Y2J i do tego nawiązałeś do swojego biblijnego gimmicku.

Tym razem mieć dylemat to mało powiedziane. Obaj piszecie wstępy do waszych postów na niewiarygodnym poziomie. Widać, że obaj prezentujecie poziom ME. Ostatecznie mój głos leci na Nekro. Wprowadzenie do waszych postów napisaliście na bardzo zbliżonym, ogromnie wysokim poziomie. Finalnie Nekro przekonał mnie znacznie bardziej realistycznym opisem walki, a zwłaszcza ostatnimi dwoma zdaniami, które pozostawiły niesamowity wydźwięk końcowy.
___________________________________
Podsumowanie: Poradek przyznał po 1 punkcie Grandowi oraz Nekro. Maverixx oddał swoje punkty Grandowi oraz Nekro. Ja również postawiłem na Granda i Nekro. Tak więc łącznie team Granda i Krzysztofa - 3 pkt oraz team Nekro (i tak jakby Skilleda xD) również 3 pkt. Mamy remis. W takiej sytuacji jestem zmuszony ogłosić no contest! *Krótki booking zamieszczę poniżej*