Z buta wjeżdżam - będzie edyt

Co czuje człowiek, będący na ustach całego świata? Jakimi emocjami się kieruje? Wiele pytań, a tak mało odpowiedzi. Postać brodatego zawodnika, skryta mroczną otoczką w ogóle nie pomagała uzyskać jakichkolwiek wyjaśnień. Wygórowane ego oraz motywacja, te dwie cechy były motorem napędowym działań, które przez ostatni okres stosował Ciampa. Starał przeforsować własne zdanie, którym kierował się od samego początku przybycia do organizacji. Wściekłość powoli przejmowała nad nim kontrolę, a on sam jakby dobrowolnie poddawał się czynnościom, które jeszcze bardziej utwierdzały go w przekonaniu, iż samotność i złość to jego jedyni prawdziwi przyjaciele.

Większość osób, gubi się gdy gniew przejmuje nad nimi kontrolę. Będąc wówczas nieobliczalnymi w swych czynach, nie funkcjonują świadomie, a gdy emocje opadną zaczynają żałować tego co zrobili. Tommaso działał zupełnie inaczej, czuł że gniew to jego siła, a będąc nieopanowany stawał się człowiekiem nieograniczonym.

Wydarzenia, które miały miejsce w poprzednich tygodniach, niewiarygodnie podkręcały atmosferę pomiędzy dwoma zawodnikami. Żądny zemsty lunatyk, błądził w odmętach własnego umysłu, szukając odpowiedniej drogi by emocje, które tłumił znalazły zastosowanie w pojedynku. Wciąż miał w pamięci to co zrobił Ciampa na jednej z tygodniówek, wbijając mu nóż w plecy sam wydał na siebie wyrok. Teraz już tylko kilka sekund dzieli go od samosądu. Tommaso powolnym krokiem, starał się choć na chwilę wydobyć swojego przeciwnika z letargu. Chciał aby emocje, którymi kierował się Ambrose, zostały użyte przeciwko niemu samemu. Dean jednak był nieobecny. Stał w narożniku, jak zahipnotyzowany.

Dean! Wszystko w porządku? Możemy zaczynać? - rzucił w stronę zapaśnika, arbiter tego pojedynku. Ambrosę jakby pod wpływem szoku obudził się, a twarz przybrała szaleńczy wraz. Gdy sędzia nie miał już, żadnych złudzeń kazał natychmiast rozpocząć pojedynek.

Stało się!

Emocje osiągnęły szczyt, doprowadzając obecnych zawodników na skraj wytrzymałości psychicznej. Momentalnie rzuciwszy się na siebie, rozpoczęli bójkę. Niczym nie przypominało to starcia wrestlingowego, była to bardzo emocjonalna “bitka”. Obaj chcieli się po prostu pozabijać, tarzając się po ringu raz jeden, raz drugi próbował przejąć stery w tym pojednyku . Dean Ambrose, powoli przejmował inicjatywę. Dosiadając leżącego Ciampe, mocnymi punchami, nacierał na trzymana gardę swojego przeciwnika, szukając sposobu na jej przełamanie. Brodaty zawodnik, pod wpływem natarcia, starał się przeforsować swój plan ewakuacji z miejsca, w którym się znalazł. Miał wolne nogi, ponieważ Amborse siedział na jego klatce piersiowej. Musiał z tego skorzystać. Jednak pozycja w jakiej się znajdował uniemożliwiła mu takie posunięcie. Postawił więc na dość ryzykowną grę, gdy seria ciosów ze strony rywala powoli słabła, Ciampa zasłaniając twarz jedną ręką, drugą zaciśniętą w pięść skierował zamachem w głowę Deana. Jedno uderzenie, a zaraz za nim kolejne pozwoliły Tommy’emu, na skorzystanie z dolnych kończyn. Gdy nieświadomy lunatyk się wyprostował, zawodnik o czarnym sercu momentalnie przechwycił jego głowę nogami, zrzucając go ze swej klatki piersiowej.

Obaj zawodnicy, podnosząc się ponownie weszli w szranki. Tym razem sędzia był zmuszony przerwać ich bijatykę, ponieważ cała akcja przeniosła się w okolice narożnika. Gdy tylko arbiter oddzielił od siebie zawodników, Ciampa ruszył w stronę lin, by z ich pomocą podwoić siłę swego działania wbił w tors Ambrosea swe kończyny wykonując Dropkick. Na skutek uderzenia, Dean wypadł z ringu, tak tylko wydawało się Tommy’emu. Lunatyk w swoim stylu zaczepił się nogami o liny i wracając do kwadratowego pierścienia powalił Tommaso potężnym Lunatic Lariatem. Dwóch zawodników niezrównoważonych psychicznie, leżało bezczynnie na macie odczuwając skutki tego pojedynku. Każdy z nich wiedział że wojna dopiero się rozpoczęła.

Wydawać by się mogło że destrukcyjny zapał, w obu zawodnikach powoli przygasał. Rozpoczęła się gra psychologiczna, w której każdy ruch mógł być ostatnim. Ciampa lekceważąco podchodząc do swego przeciwnika, wystawił się atak szalonego rywala. Teraz gdy odczuwał ból głowy, dochodziło do niego jak wielki błąd popełnił, od teraz musiał działać szybko oraz przemyślanie. Każdy ruch Tommy'ego musiał być tym, który będzie zawsze o krok przed Ambrosem. Podnosząc się momentalnie doskoczył do swego przeciwnika, wściekły Ciampa. Atakując serią ciosów starał się przejąć inicjatywę, tym razem liczył się z tym że Amborse będzie chciał przesunąć szale zwycięstwa na swoją stronę. Liczył...liczył... i mało brakowało by się przeliczył. Dean otrzymując kolejną serie ciosów, wzbudził w sobie kolejne emocje dzięki, którym coraz mniej odczuwał nawałnicę ciosów Tommy'ego. Zdenerwowany mocnym uderzeniem z kolana w brzuch ustawił przeciwnika w pozycji zgiętej, tak że teraz Ciampa ukłonił się przed Ambrosem. Upokorzenie jednak dopiero miało nastąpić, wściekły lunatyk ustawił rywala w klinczu DDT i gdyby nie szybka reakcja ze strony Tommaso, jego czaszka spotkałaby się z matą ringową. Jednak przytomny Ciampa chwyciwszy rękę, którą miał na swojej szyi, po czym przeszedł do Russian Legsweep, mało tego od razu, podnosząc się wykonał Step-UP Enzuigiri.

Wstawaj!

Krzyczał w szaleńczym szale podniecony Tommaso Ciampa. Gdy raz poczujesz żądzę krwi, już zawsze będziesz chciał ją czuć. Podnoszący się Dean nie zauważył że czyhający psycho-killer już na niego czekał, wybijając się z miejsca wbił się w głowę Ambrosea potężnym High Knee. Jednak nie przechodził do zakończenia walki, ustawił się w narożniku. Ryk było słychać po całej hali, Ciampa darł się i rozkazywał aby Ambrose się podnosił, a więc szykowała się powtórka sprzed chwili....

Here Comes The Money!

Na arenie pojawił się generalny menadżer Raw i tym razem chciał w porę interweniować by kolejnemu zawodnikowi niestała się krzywda. Zdenerwowany Ciampa krzyczał w stronę swego szefa iż tym razem nie przerwie mu walki, nie pozwoli na takie upokorzenie po raz kolejny. Gdy zajęty Tommy spoglądał na poczynania O'Maca, podnoszący się Ambrose momentalnie wykorzystał nieuwagę rywala i przechodząc do roll-up ku zaskoczeniu wszystkich na arenie zdobył zwycięstwo. Po czym od razu wyczołgał się z ringu i opierając o stolik komentatorski cieszył się z swego zwycięstwa. Twarz Ciampy pokryła się mrokiem, przestał wydawać i ukazywać jakiekolwiek emocje, pokerowa twarz i ten zabójczy wzrok, którym przeszywał Shane'a na wylot. Chyba do samego zawodnika jeszcze nie dotarło co własnie się stało. Tommaso Ciampa opuścił ring i stanął twarzą w twarz z generalnym menadżerem, mierząc szefa wzrokiem nie powiedział, nawet słowa. Shane tłumaczył mu że nie chodziło mu o porażkę Ciampy, tylko by kolejny zawodnik nie ucierpiał. Słowa menadżera nie zrobiły na zawodniku wrażenia, co więcej odwrócił się on do niego plecami i ruszył w stronę cieszącego się przy stoliku komentatorskim lunatyka. Trzymający się za szczękę Dean nie zauważył iż Ciampa zmierza w jego stronę i kosztowało go to bardzo dużo, ponieważ brodaty zawodnik ponownie wbił się w jego szczękę High Knee. Shane chciał jakoś przerwać szaleńczy atak swojego podopiecznego, jednak Tommy w psychopatycznym szale zabrał technicznym krzesło i wściekle zaczął obijać nim Ambrosea. Menadżer wyrwał przedmiot z rąk oprawcy, lecz wtedy Ciampa lewym prostym powalił swojego szefa. Dopiero widok będącego na macie kierownika, wpłynął na niego i kierując się w stronę publiczności Ciampa opuścił halę zostawiając nieprzytomnego Ambrose'a oraz Shane'a samych na arenie. Wówczas zagrała muzyka wejściowa kogoś jeszcze... (dalsza część w segmencie)

(Zmieniłem trochę wytyczne sędziego, ze względów fabularnych)