Quiet on the set. Can we please have quiet on the set.


AWESOME!!!

I mamy kto ładniej. Na max 600 słów. Powodzenia, chłopaki.

Wielkość każdego z zawodników była miarą trofeów, które zdobył. Tamtego dnia miałem szansę wejść na kolejny stopień schodów prowadzących do wiecznej chwały. Kilka godzin przed starciem było czasem, który poświęciłem wyciszeniu się. Całe skupienie i walka z samym sobą musiały zaowocować. Dlatego stojąc w narożniku byłem pewny swego. Spoglądałem na samozwańczą gwiazdę filmową kumulując wszelkie emocje, które starały się przejąć nade mną kontrolę. Demony obecne w moim wnętrzu próbowały wzniecić ogień. Walczyłem z nimi, ale na próżno. Wystarczyło jedno spojrzenie na mojego przeciwnika i jego żonę, aby zdać sobie sprawę, że nie powstrzymam własnego instynktu. Publiczność dopingowała nas obu. Fani zupełnie mnie nie interesowali. Byłem pogrążony w chęci zdobycia złota i wzniesienia go wysoko nad zniszczonym truchłem Mike'a. Niczego bardziej nie pragnąłem. Przeszedłem w trans wyrafinowanego zabójcy. Moment wybrzmienia metalicznego dźwięku był dla mnie jak uwolnienie się ze smyczy. Chciałem wyskoczyć jak lew z zarośli, ale chłodna analiza sytuacja spowodowała, że rozpocząłem spokojnie. Nie mogłem sobie pozwolić na choćby najmniejszy błąd.

Stawialiśmy asekuracyjne kroki krążąc wokół ringu. Byłem pochylony do przodu, żeby choć trochę zdobyć sobie przewagę odległości. W pewnej chwili podbiegłem do swej ofiary i przeszliśmy do zwarcia siłowego. Wykorzystując swoje warunki fizyczne przepchnąłem rywala do narożnika. "Znalazłeś się w ślepej uliczce." - szepnąłem przerażonemu aktorowi do ucha. Miz chciał uwolnić się ode mnie wskutek czego bardzo szybko wyprowadził uderzenie z pięści w moją twarz. Odsunąłem się od niego na kilka kroków. Nie było to spowodowane impetem uderzenia. Wszystko miałem przemyślane. Chciałem, aby rywal wpadł w moje ręce. Mike nie przewidział tego co za chwilę miało się stać. Poszedł więc za ciosem i słono za to zapłacił. Próbował wyprowadzić kolejny cios, który tym razem zablokowałem i od razu wyprowadziłem kopnięcie kolanem w jego brzuch. Nie dając mu nawet sekundy odpoczynku złapałem jego kark i wykonałem dynamiczny Swinging Neckbreaker. Usiadłem na macie i oblizałem wargi. Marzyłem, aby wreszcie dobrać się do zdobyczy. Dziś sytuacja była dla mnie jeszcze lepsza niż zazwyczaj bowiem żona mojego przeciwnika była tuż obok i musiała patrzeć jak powoli odbieram siły jej mężowi. Z całego serca pragnąłem, żeby po jej policzkach zaczęły spływać łzy. Dlatego musiałem kontynuować rzeź. Mizanin dosyć szybko wstał i rozpoczął natarcie. Niestety wykorzystał moją chwilę nieuwagi. Kiedy obaj znaleźliśmy się w stójce powalił mnie wykonując Dropkick. Po wyprowadzeniu kopnięcia momentalnie przeszedł do uderzeń w parterze. Sędzia odciągnął go po doliczeniu do czterech. Rywal stał odwrócony do mnie plecami. Poklepałem się po głowie i wstałem. Kroczyłem niepewnie - byłem lekko oszołomiony. Uderzyłem lekko w ramię przeciwnika i wyprowadziłem European Uppercut. Miz oparł się o liny. Wiedziony żądzą krwi złapałem go za dłoń i posłałem Irish Whip'em na pobliskie liny. The Awesome One odbił się od sznurów i biegł w moim kierunku. Spróbowałem powalić The A-Listera Clothesline'em, lecz aktor wykonał skuteczny unik i wyprowadził Big Boot. Charakter oponenta był jasny dlatego nie musiałem dogłębnie analizować jego zachowania. Uwielbiał się przechwalać co zdecydowanie było jego słabym punktem. Raz jeszcze mnie zlekceważył i odwrócił się plecami. Krzyczał coś w stronę publiczności, a ja odwróciłem się na brzuch wbijając pięści w matę.

Mój wzrok skupiony był na rywalu. Zmrużyłem oczy i śledziłem swoją ofiarę. Gdy Maryse spostrzegła co za chwilę może się wydarzyć natychmiast zniknął uśmiech z jej twarzy. "Uważaj!" - krzyknęła w stronę swojego męża, a ten gdy zobaczył co się dzieje od razu uciekł z mojego terenu. Rzucił się wtedy w ramiona swojej ukochanej. "Poczujesz trzask swojej czaszki kiedy znokautuję cię Punt Kickiem. Wtedy twoja córka będzie się brzydziła nawet twojego widoku." Przekręciłem się w stronę przytulającej się pary. Patrzyli jak z moich ust cieknie ślina prosto na matę. Byłem głodny sukcesów i cierpienia bezbronnej ofiary.

Ilość słów: 600

Remik: Post bardzo dobry, 2/10 dziękuję. A tak serio to jest super. Rzuciły mi się w oczy ze dwie literówki ale nie lubię ich brać pod uwagę bo to zwykła pomyłka, a nie cokolwiek zamierzonego jak gimmick czy plan walki. A te były naprawdę klasowe. I strasznie podoba mi się słownictwo którego używasz w swoich postach bo jest bardzo dopasowane do charakteru postaci którą próbujesz oddać. Odczucia były i to bardzo ładnie zawarte, publiczności nie pominąłeś. No nie mam się tu do czego przyczepić tak w poszczególnych kwestiach bo nawet super wplotłeś stawkę o którą toczy się pojedynek. Ale mam wrażenie, że to nie jest twoja najwyższa forma i mógłbyś z tego wyciągnąć trochę więcej. Ogół postu był jakby toporny i niestety nie przeleciałem go super płynnie. Więc wyszło dość śmiesznie, bo poszczególne kwestie są super, a złączone w całość wychodzą już trochę gorzej. Ale nie jest źle, ba, jest bardzo dobrze. Naprawdę, zacny post. A no i tak dodatkowo, to pomysł na wykorzystanie Marysi był pierwsza klasa!

Eronics: No cóż, post nie jest zły, ale powiedziałbym, że jednak o klasę niżej niż Remik. Zabrakło mi tu czegoś (publiki), a niektóre rzeczy kulały - na przykład króciutka zaledwie wzmianka o jakichkolwiek tytułach, a pominąłeś jakby, że aktualnie rozpoczynasz pojedynek o pas. Coś tu jest, ale tak płytko. Gimmick fajnie według mnie ukazany, sam opis walki też niczego sobie, chociaż przyczepiłbym się do tych tekścików w kierunku Miza chwilę po gongu. No nie pasowały mi one tutaj, a fajniej by wyszło myślę, gdyby zostały one rzucone do powalonego wroga. Językowo nie masz problemów, ale tutaj też nie obyło mi się bez wrażenia tej toporności w napisanym przez Ciebie tekście.

Jak można wywnioskować, mój głos również leci na Remika. Jak już wspomniałem, całość napisana o klasę lepiej. W skali szkolnej Remikowi dałbym takie mocne 5, a Ero dostałby 4 z może małym plusem. Nie był to zły post, nawet był całkiem zacny, aczkolwiek brakowało mi w nim paru kwestii które były u Remika, dlatego też zwycięstwo leci na jego konto

Po swojej akcji rozpoznawczej Miz od razu przeszedł do przypięcia. 1...2... Kick Out! Nic z tego, Orton to twardy zawodnik i nie poddaje się tak łatwo. Mike zdawał się mieć tego świadomość i choć miał pretensje do sędziego to i tak zaczął okładać adwersarza szaleńczymi punchami, aby jak najbardziej go osłabić. Chwilę później zerwał się na równe nogi i w tym samym miejscu działał stompami. Randy chwilowo był bezbronny, lecz tak naprawdę tylko czekał na okazję do kontry. Ta wreszcie się nadarzyła, gdy tylko zdenerwowany Aktor podniósł przeciwnika i wbił w narożnik. Gwiazda chciała dać mu posmakować swojej kolejnej firmowej akcji i wzięła długi rozpęd, lecz Psychol nie pozwolił mu dotrzeć do celi. Sam ruszył na spotkanie i dopadając do swojej ofiary bezpardonowo na nią wskoczył, po czym zasypał leżącego już oponenta całą serią brutalnych punchy. (Lou Thesz Press into Punches) Dopiero teraz można było zauważyć błysk w oku Żmii. Najpierw przeszedł do okopywania każdej kończyny po kolei, (Orton Stomps) aby następnie podnieść Niesamowitego i wyrzucić go z ringu. Sam szybko do niego dołączył i co jakiś czas dokładał kilka sierpowych, aby nie tracić kontroli. Sędzia rozpoczął odliczanie, ale Apex Predator wcale się tym nie przejmował. Najpierw wepchnął rywala na stalowy słupek, aby następnie trzepnąć nim o barierki. Sędzia był już przy 5, Legend Killer zdecydowanie musiał się pospieszyć, choć znalazł jeszcze czas, aby wykonać Jumping Knee Drop trafiający bezpośrednio w głowę obolałego już Mizanina. Maryse była przerażona, ale nie mogła nic zrobić dla swojego męża. Mogła tylko patrzeć jak oprawca wrzuca go do kwadratowej konstrukcji, aby przerwać liczenie, po czym sam do niej wraca, aby kontynuować dzieło zniszczenia. Mr. Awesome znalazł się poza linami, natomiast rządny krwi Orton przeciągnął go tak, aby jego nogi zahaczyły się na drugiej z nich. Wszyscy wiedzieli co się za chwilę wydarzy... jednak nie! Miz w ostatnim momencie wyszarpał się z uchwyty i wrócił na apron! Rozjuszona bestia ruszyła, aby dokończyć dzieła, lecz kiedy Randall wychylił się po zdobycz, Miz bez problemu złapał go za głowę i zeskoczył na podłogę nabijając szyję antagonisty na górną linę! Wspaniały Hot Shot, po którym agresor upadł na kolana i trzymał się za obolałe miejsce próbując uspokoić oddech. Psychol opierał się o drugą linę co skutecznie wykorzystał sprytny wrestler. Najpierw powrócił do ringu, aby błyskawicznie rozpędzić się i z zaskoczenia wykonać Leapforg Body Guillotine. Zmęczony i obolały Mizanin wylądował na podłodze poza ringiem, a żona biła mu brawo, dzięki temu uśmiech nie znikał z jego twarzy nawet na chwilę. Podekscytowany jeszcze raz wskoczył na krawędź kwadratowego pierścienia i po głębszym wdechu zaaplikował Basement Dropkick przeciwnikowi. Powoli umacniał się na pozycji lidera w tym starciu, dlatego wykorzystując swoją przewagę podniósł adwersarz i Irish Whip'em posłał do narożnika, po czym po wzięciu konkretnego rozbiegu wykonał Awesome Clothesline! Siedząc na drugiej lince z uśmiechem pozował do zdjęć, a  Orton upadł na matę. Sytuacja wyglądała coraz lepiej dla Gwiazdy, dlatego też przeszła do pinu. 1...2... Nie! Tym razem Miz nie omieszkał powiedzieć sędziemu co o nim myśli i jak powinien liczyć, lecz arbiter pozostawał nieugięty przy swojej decyzji. To zmusiło Aktora do kontynuowania działań i podniesienia Żmii... w tym momencie sytuacja zmieniła się diametralnie. Rozpędzony cwaniak planował powalić kontrpartnera, lecz nadział się na niespodziewany Snap Scoop Powerslam, po którym Zabójca Legend natychmiast zbliżył się do parteru i zaczął uderzać pięściami o matę, sygnalizując rychłe zakończenie starcia. Mike w końcu wstał i odwrócił się w kierunku agresora, a ten wyskoczył chwytając go za szyję i już cieszył się z wykonanej akcji kończącej, lecz Miz sobie na to nie pozwolił! Kiedy Randy próbował złapać go za głowę, ten zapiął mu Nelsona po czym szybko skorzystał z okazji i wykonał Skull-Crushing Finale! Jeszcze raz podszedł do próby przypięcia i tym razem się udało! Miz odliczył Ortona do 3, przy owacji Maryse i jęku niezadowolenia publiczności.