Panie i panowie, chłopcy i dziewczęta - mamy gong. Jako że to 2 walka w karcie, Haris zmienił postać, a Koza też chyba dopiero toczy drugą walkę zdaje się, to nie będę się nad wami znęcał. Napiszcie kto ładniej tak myślę do max 450 słów.

Nick Gage stwierdził bym, że to przeciwnik nieobliczalny. W swojej karierze stoczył wiele świetnych, ekstremalnych oraz zwycięskich pojedynków. Tutaj nie miał nad moją osobą dużej przewagi, gdyż ja także nie byłem pierwszym lepszym zapaśnikiem. Pierwsza walka w nowej federacji może tego nie pokazała, jednak ja naprawdę wierzyłem w siebie i miałem nadzieję, że dzisiaj nadejdzie przełamanie.

W tym momencie po hali rozniósł się, odgłos który oznajmił rozpoczęcie pojedynku. Publiczność głośno fetowała moje nazwisko, jednak tak w praktyce nie pomagało mi to za bardzo, gdyż wiedziałem, że po raz drugi nie mogę ich zawieść, dlatego stwierdziłem, że nie zawsze trzeba być grzecznym chłopcem, dlatego biorąc łyk piwa, podszedłem do debiutanta i oplułem jego twarz alkoholowym napojem. Jego złość była wtedy, co najmniej przeraźliwa, a fanom ta akcja się właśnie spodobała. Widząc tysiące uśmiechniętych twarzy dostałem dodatkowy impuls do działania. Przeciwnik długo nie wytrzymał tej atmosfery na arenie, dlatego postanowił jak najszybciej zwalić mnie z nóg. Na moje szczęście zrobił to za bardzo przewidywalnie, próbując zaatakować mnie Clotheslin'em. Schyliłem się pod jego ręką, a on nie wiedząc co się dzieję, obrócił się, ale jego zapędy szybko powstrzymałem uderzając moimi kolanami o jego głowę (Lungblower). Wyraźnie to zamroczyło oponenta, ale cały czas stał opierając się o liny, tak więc było trzeba wykorzystać ten fakt. Wziąłem lekki rozbieg, a następnie wyskakując uderzyłem jedną z moich dolnych kończyń The Man'a (Enzuigiri). Rywal wyleciał poza ring co dało czas na chwilkę odpoczynku. Zawodnik z New Jersey, jednak mocno się trzymał, dlatego po raz kolejny trzeba było trzeba utemperować Nick'a, wyskakując nad linami, a spadając całym impetem na żółtodzioba (Pescado).


Jest moc....Tym razem The King of Ultraviolence nie mógł się, tak szybko podnieść. Będąc poza miejscem starć gladiatorów, chciałem także podziękować widowni za słowa wsparcia, które do mnie trafił po walce z Braunem Strowmanem. Przybijając piątki z widzami poczułem, że nie jestem sam, a mam za sobą grupę wspaniałych ludzi. Nagle zauważając jednego z moich kibiców stojącego z piwem, od razu podszedłem do niego, aby się z nim napić. Jego uśmiech po tym, gdy mógł zobaczyć swojego idola był niesamowity. Dla takich chwil można żyć. Niestety wszystko co dobre, szybko się kończy i było trzeba zająć się rywalem. Podniosłem go, ale ku mojemu zaskoczeniu nie złożył on jeszcze broni, gdyż uderzył mnie z „bani”. Zachwiało mnie troszeczkę w tym momencie, ale Nick popełnił wtedy karygodny błąd, dając się zagadać kibicom. Zaczął się z nimi przepychać, a to dało mi czas na dojście do siebie. Mężczyzna czując, jednak że lekko się zagadał, obrócił się, a tam na niego czekała już niespodzianka. Last Call wymierzyłem w głowę nieprzyjaciela. Dobrze, że odzyskałem znów przewagę w walce, szkoda jedynie, że audytorium stojące po mojej stronie musiało mi pomóc.

PS. Sorry Haris, że tak późno odpisuje, ale nie miałem czasu. Informacja jeszcze do sędziów, limit może minimalnie przekroczyłem, ale to o jedno, dwa słowa. Przyznaje się do błędu.

No to ode mnie krótko. Jak dla mnie koza. Dlaczego? Post Harisa był bardzo, bardzo chaotyczny, widać, że forma trzecioosobowa nie leży i nie wychodzi to tak jak powinno. Sama kreacja posta, ten początek, gdyby to była jakakolwiek forma kontynuacji wejścia to bym zrozumiał, ale tak się nie stało, gdyż napisałeś tylko "wchodzę". Post Cowboya jest dużo bardziej przejrzysty, czytało się go po prostu płynniej i przyjemniej. Poza tym, Haris zacząłeś opisywać walkę bardzo późno i przez to bardzo musiałeś się ograniczać do szybkiego i krótkiego opisu, co lepiej wyglądało u kozy. Dalej oboje nie ustrzegliście się błędów, ale akurat tego nie będę brał pod uwagę, bo oboje macie jakieś literówki, czy czasami przecinek w złym miejscu. Motyw z piwkiem fajny, pod względem pomysłu jest ok, tylko to trochę za szybko w walce. Haris, ogranicz trochę wypowiedzi swojej postaci, trochę tego za dużo.

Sytuacja wyglądała na pierwszy rzut oka wyglądała dobrze, jednak ja nie do końca byłem zadowolony ze swojej postawy. Gdy byliśmy poza ringiem, patrzyłem na rywala, który snuł się na nogach, a w jego oczach widać było diabelską złość, którą chciał przelać na mnie. Złapałem za szmaty Nicka i wrzuciłem go do ringu.  Przeciwnik, jednak momentalnie wstał i zaskoczył mnie Clotheslin’em. Byłem naprawdę zaskoczony. Gage nie czekał długo i od razu rzucił się na mnie, obkładając mnie ciosami w głowę i korpus. Uderzał mnie bezsensownie, jednak celnie gdyż na mojej twarzy pojawiło się rozcięcie. Wtedy na twarzy psychopaty pojawił się specyficzny uśmieszek. The King of Ultraviolence był spragniony krwi, szukał ofiary, był spragniony zwycięstwa. Oponent miał w głowie, jednak to co stało się przed chwilą, dlatego tym razem nie dał się w rozmowę z trybunami, a ruszył do ataku wykonując Spinebuster. Publiczność nie zbyt była zadowolona z sytuacji w ringu, jednak ja w tym momencie byłem po prostu bezradny. Klęcząc na dwóch kolanach, The Man podszedł do mnie i przejechał mi po twarzy swoim butem. To było okropne doświadczenie. Nick za to był zadowolony ze swojej postawy, pokazał to nadeptując mnie. Co za przeciwnik ? Ból w klatce piersiowej był nie do wytrzymania, miałem wrażenie, że za chwilę się uduszę.

Nieprzyjaciel, jednak jeszcze nie zakończył maltretowania mojej osoby. Postanowił mnie wynieść i wykonać Snap Suplex. Kolejna bolesna akcja wykonana na ulubieńcu publiczności rozzłościła fanów, którzy zaczęli skandować co raz mocniej „James Storm, James Storm”. To był idealny moment na zmianę inicjatywy w ringu, rywal zajęty publicznością, ja lekko wypocząłem, a więc można było wykorzystać już drugi błąd debiutanta w tej walce. Nick śmiejąc się ze mnie zapytał fanów:
- To jest ten wasz Kowboj
Na  nieszczęście psychopaty ja już stałem za nim przygotowany, na prawdziwą bitwę. Zdenerwowany zachowaniem mojej ofiary wskoczyłem bez zastanowienia na jego plecy i zacząłem szaleńczo go obijać. W końcu upadł, jednak ataki z mojej strony nie ustawały. Odpuściłem dopiero, gdy przeciwnik nie mając już sił wyłożył się na macie, a ja mogłem odpowiedzieć na pytanie Nicka Gaga:
- Tu jest ten Kowboj
W tamtej chwili moja złość była niewyobrażalna, a najchętniej zabił bym gnojka. To byłby, jednak duży błąd, dlatego stwierdziłem, że zrobię to samo, co on mi. Sprawię mu jeszcze więcej bólu. Wszedłem na narożnik i spadłem na mężczyznę z wysuniętym łokciem (Elbow Drop). Następnym celem było rozcięcie mu łuku brwiowego. Podszedłem do niego i zacząłem go brutalnie kopać po  twarzy, a na koniec wyskoczyłem w dwóch nóg i upadłem dwoma stopami na ciele oponenta (Stomp). Nick Gage przeżywał dokładnie to samo co ja chwilę temu, ale taki był cel. Następnym punktem w moim planie było ośmieszenie żółtodzióba. Założyłem jego ręce na linach, tak żeby nie mógł się wydostać, a ja mogłem mu teraz wymierzyć karę. Zacząłem od Plaskacza po którym zaśmiałem się prosto w ten pusty łeb zapaśnika. Następnie zacząłem pobudzać widownię do większego dopingu. Zacząłem uderzać moją dolną kończyną o mate, sugerując, że będzie to ostatni telefon Nick’a (Last Call). Po odwiązaniu konkurenta ten spadł na deski jak rażony prądem, a to nie koniec mojej zabawy. Założyłem mu moją firmową dźwignię, aby poczuł co to jest prawdziwy ból (Sharpshooter). Psychopata zaczął się trzepać i wyć, jednak pod żadnym pozorem nie chciał się poddać. Widząc, że nic z tego nie będzie odpuściłem, a wróg zaczął krzyczeć z bólu przy tym trzymał się za nogi. Dobra pora zakończyć ten pojedynek. Pomachałem tylko palcem, próbując naprowadzić fanów, wyniosłem oponenta na barki i mocno nim zakręciłem (Eye of the Storm). PIN 1…2…3 KONIEC, KONIEC, KONIEC pierwsze zwycięstwo Jamesa Storma staje się faktem.

Po skończonej walce wszedłem na narożnik, oczywiście trzymając piwo w ręce, aby świętować zwycięstwo.