Jeden z komentatorów:
"Wielki dzień dla Anglii, co by się nie działo mistrzem zostanie Anglik, ale ja stawiam że szczęśliwym miastem będzie NewCastle !"

Na start KŁ na 320 słów. Jazda

Ewoluowałem, już nie byłem tym nieśmiałym chłopakiem którego nikt na trybunach nawet nie kojarzył, i który marnował szansę za szansą. Byłem lotnikiem z wysp, człowiekiem o którym zapomniała grawitacja, "King of Cruiserweights". Do ringu szedłem pewnie Witany entuzjastycznymi chantami publiki, która mnie pokochała. W ringu czekał mój wiecznie krzywiący się rodak. Pete miał być ostatnim stopniem do książęcego tronu mistrza NXT. Wspiałem się na narożnik i uniosłem w górę ręce, w charakterystycznym geście. Odpowiadając w ten sposób na trzęsące areną "Let's go Neville!" Zeskoczyłem z powrotem na deski i spojrzałem w twarz mojego rywala, która nie wyrażała nic po za pogardą. Nie przejąłem się tym zbytnio i uśmiechnąłem się paskudnie, ale wyciągnąłem rękę w stronę przeciwnika. Dunne spojrzał na nią jak na robaka i skierował spojrzenie w stronę sędziego. -Trudno- pomyślałem i podniosłem gardę. Gdy tylko rozbrzmiał gong ruszyłem do przodu, kompletnie zaskakując mojego adwersarza i powalając go przedramionami niesionymi siłą lotu - Flying forearm smash Musiałem to jednak Petowi oddać, że nie był chłystkiem i szybko wstał i popchnął mnie w narożnik, jako swój kolejny ruch zaplanował wlecenie we mnie, całym swoim ciężarem. Uprzedziłem jednak tą niszczycielską akcję w ostatniej chwili wymykając się z narożnika. Tym sposobem znalazłem się za plecami rywala. Sytuację tą skwapliwie wykorzystałem, chwytając lekko oszołomionego przeciwnika w pasie i posyłając go w lot nad swoją głową, kończący się lądowaniem na deskach. -German suplex- Za tą akcję zostałem nagrodzony wiwatami publiki, jak zawsze pełnej podziwu dla siły drzemiącej w moim mikrym ciele.  Tym czasem zszokowany Pete podnosił się z maty pokasłując. Nie marnowałem nawet chwili i chwytając rodaka za czuprynę podniosłem go na kolana, by odskoczyć i po ułamku sekundy, posłać wzmocnioną półobrotem piętę w twarz drugiego z pretendentów do pasa NXT.-Heel kick- Tym razem Pete błądził już tylko dookoła zdezorientowanym spojrzeniem, a ja byłem ponownie nagradzany okrzykami publiki, tym razem za szybkość i celność mojego ataku. Stanowczo nie byłem już chłopakiem który nieśmiało wchodził po raz pierwszy na arenę RAW.

Kontrolowałem starcie, i dzięki temu dążyłem do szybkiego jego zakończenia, tak aby Pete nie miał nawet cienia szans na powrót do starcie. Odbiegłem od rywala powalonego "Heel kickiem", po czym odbiłem się od lin by całą siłą rozpędu przejść w wślizg, który zakończył się na głowie mojego rodaka. - Baseball slide dropkick - Uderzenie  skroń całkowicie "wyłączyło" Dunna, wstałem więc szybko i podszedłem do ciała przeciwnika, nie zastanawiając się długo wybiłem się w krótkie, acz widowiskowe salto. Tą prostą akrobację skończyłem upadając całym ciężarem swojego ciała na tors ostatniej przeszkody na mojej drodze do tronu. -standing shooting star press- Akcja ta nieco ożywiła mojego przeciwnika, tak, że ten  wyturlał się z kwadratowego pierścienia, jak tylko moje ciało przestało go przygniatać. Pete upadł ciężko na podłogę areny, nie ruszyłem jednak natychmiast za nim, w głowie zamajaczyła mi myśl która mogła przyjść do głowy tylko lotnikowi z wysp. Chwyciłem trzecią liną dłońmi i cierpliwie czekałem aż mój rywal wróci na nogi. Gdy to w końcu się stało wskoczyłem na trzecią linę, z której się odbiłem i poszybowałem w stronę rodaka, obróciłem się w locie tak że cała siła uderzenia skupiona w moich stopach trafiła w Duna. - Splingshot sprinbord dropkick - Zabolało jak cholera, ale ryk jaki wstrząsnął areną i leżący obok, wyglądający na wpół martwego rodak pomógł mi wypluć krew, przeciągnąć plecy i wstać unosząc w górę rękę, w geście triumfu.

Byłem na fali czułem to całym sobą, i całym sobą czułem myśl, skończ to, skończ to już teraz zniszcz go, pokaż co to znaczy być lotnikiem z wysp. Wepchnąłem wiec otumanionego Dunna do ringu, tak że ten legł na brzuchu w  pewnej odległości od narożnika. A ja na rzekomy narożnik zacząłem się wspinać, publika szybko zorientowała się co zamierzam i po arenie rozniosło się głośne "HIGH FLY!" A z głośników donośne "Oh no Neville, don't do this" wykrzyczane prze któregoś z komentatorów. Wdrapałem się w końcu na szczyt w góry i z której nie zastanawiając się wiele zleciałem wykonując serię wężowych obrotów, i spadając ciężko na ciało mojego rywala. Dokonało się Arena wybuchła rykiem raodości a czerwony pocisk trafił w cel -Red Arrow- Nie chciałem tego jednak tak kończyć, chciałem pokazać że będę niepodważalnym mistrzem i leżąc już na przeciwniku unieruchomiłem jedną z jego rąk nogami, a drugą wygiąłem za pomocą mojej własnej ręki by ostatecznie zamknąć chwyt chwytając swoje dłonie na torsie Peta. -Rings of Saturn-

Carrick chyba zniknął więc próbuję kończyć tą farsę